ἄνδιχα
ἀλλ’ οὔτε πολλὰ τραύματ’ ἐν στέρνοις λαβὼν θνῄσκει τις, εἰ μὴ τέρμα συντρέχοι βίου, οὔτ’ ἐν στέγῃ τις ἥμενος παρ’ ἑστίᾳ φεύγει τι μᾶλλον τὸν πεπρωμένον μόρον → But a man will not die, even though he has been wounded repeatedly in the chest, should the appointed end of his life not have caught up with him; nor can one who sits beside his hearth at home escape his destined death any the more
English (LSJ)
Adv., (ἀνά, δίχα) A asunder, in twain, ἡ δ' [κεφαλὴ] ἄνδιχα πᾶσα κεάσθη Il.16.412; ἄνδιχα πάντα δάσασθαι 18.511; opp. ἀμμίγδην, Nic.Th.912; far away, A.R.4.31. 2 as preposition, c. gen., apart from, A.R.1.908, 2.927; ἀλλήλων AP5.4 (Stat. Flacc.):—hence ἀνδιχάζω, to be divided in opinion, of judges, IG9(1).333 (Locr.).
German (Pape)
[Seite 216] 1) auseinander, entzwei, ἡ κεφαλὴ ἄνδ. κεάσθη, Il. 16, 412; ἄνδιχα πάντα δάσασθαι, Alles in zwe; Theile theilen, 18, 511; ἄνδ. θυμὸν ἔχειν, Hes. O. 13, zwiespältigen Sinnes sein; abgesondert, Flacc. 3, (V, 5). – 2) als praepos. c. gen., ohne, Ap. Rh. 2, 927; Ant. Sid. 73 (VII, 27) u. sonst sp. D.
Greek (Liddell-Scott)
ἄνδῐχα: ἐπίρρ. (ἀνὰ-δίχα) εἰς δύο (κομμάτια), ἡ δϳ [κεφαλὴ] ἄνδιχα πᾶσα κεάσθη, ἐσχίσθη εἰς δύο κομμάτια, Ἰλ. Π. 412· ἄνδιχα πάντα δάσασθαι, διελεῖν εἰς δύο, Σ. 511· ἀντιτίθεται τῷ ἀμμίγδην, Νικ. Θ. 912· πρβλ. διάνδιχα: - ὡσαύτως, χωριστά, ἄνδιχα ἀλλήλων Ἀνθ. Π. 5. 5. 2) ὡς πρόθ. μετ. γεν., ὡς τὸ ἀμφίς, χωρίς, ἄνδιχα δ’ αὖ χύτλων νηοσσόῳ Ἀπόλλωνι Ἀπολλ. Ρόδ. Β. 927.
French (Bailly abrégé)
adv.
en deux parties.
Étymologie: ἀνά, δίχα.
English (Autenrieth)
Spanish (DGE)
(ἄνδῐχᾰ) 1 adv. en dos ἡ δ' (κεφαλή) ἄνδιχα πᾶσα κεάσθη Il.16.412, ἄ. πάντα δάσασθαι Il.18.511
•separadamente ἄλλοτε δ' αὖτε κακῇσι διατμηθέντ' Ἐρίδεσσι πλάζεται ἄνδιχ' ἔκαστα otras veces (los miembros) separados por las malignas Erides, andan errantes, cada uno por su lado Emp.B 20.5, de dos bebidas, Nic.Th.912
•lejos A.R.4.31.
2 prep. de gen. aparte τοῖο ἄνακτος A.R.1.908, cf. AP 5.5 (Stat.Flacc.).
Greek Monolingual
ἄνδιχα (Α)
1. επίρρ. σε δύο κομμάτια, δύο μέρη, χωριστά
2. πρόθ. δίχως, χωρίς.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ανά + δίχα.
Greek Monotonic
ἄνδῐχα: επίρρ. (ἀνά, δίχα), στα δύο, σε δύο κομμάτια, σε Ομήρ. Ιλ.
Russian (Dvoretsky)
ἄνδῐχᾰ:
I adv.
1) надвое, пополам (δάσασθαί τι Hom.);
2) врозь, порознь: ἄ. θυμὸν ἔχειν Hes. быть различными по духу.
II praep. cum gen. отдельно от, вдали от (ἀλλήλων, ἐρατῶν κώμων Anth.).
