Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

invetero

From LSJ
Revision as of 17:45, 27 February 2019 by Spiros (talk | contribs) (2)

Οὐδ' ἄμμε διακρινέει φιλότητος ἄλλο, πάρος θάνατόν γε μεμορμένον ἀμφικαλύψαι → Nor will anything else divide us from our love before the fate of death enshrouds us

Apollonius of Rhodes, Argonautica, 3.1129f.

Latin > English (Lewis & Short)

in-vĕtĕro: āvi, ātum, 1, v. a.,
I to render old, to give age or duration to a thing.
I Lit.: aquam, Col. 12, 12: allium, cepamque, Plin. 19, 6, 34, § 115.—Pass., to become old, to acquire age or durability; to abide, endure (class. but rare): non tam stabilis opinio permaneret, ... nec una cum saeclis aetatibusque hominum inveterari posset, Cic. N. D. 2, 2, 5 B. and K. (al. inveterascere): ad ea, quae inveterari volunt, nitro utuntur, Plin. 31, 10, 46, § 111: vina, id. 19, 4, 19, § 53.—Part. pass.: invĕtĕrātus, a, um.
   (a)    Kept for a long time: acetum, Plin. 23, 2, 28, § 59: vinum, id. 15, 2, 3, § 7: jecur felis, inveteratum sale, preserved in, id. 28, 16, 66, § 229; so, fel vino, id. 32, 7, 25, § 77 et saep.—
   (b)    Inveterate, old, of long standing, rooted: amicitia, Cic. Fam. 3, 9, 3: dolor, id. Tusc. 3, 16, 35: malum, id. Phil. 5, 11, 31: conglutinatio, id. de Sen. 20: licentia, Nep. Eum. 8; Suet. Ner. 16: litterae atque doctrinae, Aug. C. D. 22, 6 init.: codex, hardened by age, Col. 4, 8, 4. —
   (g)    Of diseases, sores, etc., deep-seated, chronic, inveterate: scabritiae oculorum, Plin. 24, 12, 31, § 121: ulcus, id. 29, 4, 18, § 65.— Hence, subst.: invĕtĕrāta, ōrum, n., chronic diseases: vehementius contra inveterata pugnandum, Sen. Cons. ad Marc. 1, 8.—
II Trop.
   1    Mid.: inveterari, to keep, last, endure, Cic. N. D. 2, 2, 5; Plin. 19, 4, 19, § 53.— Esp., in law, part. pass.: inveteratus, established by prescription, customary: mores sunt tacitus consensus populi, longa consuetudine inveteratus, Ulp. Fragm. 1, 4.—
   2    To cause to fail, bring to an end, abolish (eccl. Lat.): notitiam veri Dei, Lact. 2, 16 fin.>

Latin > French (Gaffiot 2016)

invĕtĕrō, āvī, ātum, āre,
1 laisser ou faire vieillir : Col. Rust. 12, 12 ; Plin. 19, 115 ; Curt. 10, 3, 13
2 pass., devenir vieux, prendre de l’âge : Cic. CM 72 || s’enraciner : Cic. Nat. 2, 5 || inveteratus Cic. Fam. 3, 9, 4 ; Rep. 2, 29, etc., enraciné, implanté, invétéré, ancien
3 faire tomber en désuétude : Lact. Inst. 2, 16, 20.

Latin > German (Georges)

in-vetero, āvī, ātum, āre, alt werden lassen, I) im allg.: a) konkr. Objj.: caelestem aquam, Colum.: allium cepamque, Plin.: carnes, Plin.: ferendum sane fuerit inveterari vina, daß man W. alt werden lasse, Plin.: vinum, quod fumo inveterabatur, Acro Hor. – b) abstr. Objj.: α) im üblen Sinne, conglutinatio inveterata (alt gewordene, Ggstz. recens), Cic. de sen. 72. – β) im guten Sinne, zum Alten machen, inveteravi peregrinam novitatem, ich habe damit dem Fremden und Neuen die Gestalt des Alten gegeben, Curt. 10, 3 (12), 13. – II) prägn.: 1) veralten-, abkommen lassen, hāc versutiā et his artibus notitiam veri ac singularis dei apud omnes gentes inveteraverunt, Lact. 2, 16, 20. – 2) medial inveterari, einwurzeln, sich festsetzen, unveraltet bleiben, non tam stabilis opinio permaneret nec cum saeculis aetatibusque hominum inveterari potuisset, Cic. de nat. deor. 2, 5: quae (aetas) cum corporis robore ac viribus vigeat, animum esse inveteratum (sei der Mut zur andern Natur geworden, erstarkt) diutinā arte atque usu belli, Liv. 42, 11, 6: inveteratā cum gloriā tum etiam licentiā, Nep. Eum. 8, 2: oft Partiz. inveterātus, a, um, eingewurzelt, fest gewurzelt, seit Jahren bewährt, altgewohnt, amicitia, Cic.: prudentia, Liv.: ira, Cic.: invidia, Cic.: error, Cic., errores, Lact.: licentia, Suet.: inveteratum erga matrem obsequium, Tac.

Latin > English

invetero inveterare, inveteravi, inveteratus V :: make old, give age to; grow old; become rooted