πεζοπόρος

From LSJ
Revision as of 14:01, 29 November 2022 by Spiros (talk | contribs) (Text replacement - "(*UTF)(*UCP)(elnltext.*?) (\[)([\p{Greek}]+), ([\p{Greek}]+)(\])" to "$1 [$3, $4$5")

ἀλλ’ οὔτε πολλὰ τραύματ’ ἐν στέρνοις λαβὼν θνῄσκει τις, εἰ μὴ τέρμα συντρέχοι βίου, οὔτ’ ἐν στέγῃ τις ἥμενος παρ’ ἑστίᾳ φεύγει τι μᾶλλον τὸν πεπρωμένον μόρον → But a man will not die, even though he has been wounded repeatedly in the chest, should the appointed end of his life not have caught up with him; nor can one who sits beside his hearth at home escape his destined death any the more

Source
Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: πεζοπόρος Medium diacritics: πεζοπόρος Low diacritics: πεζοπόρος Capitals: ΠΕΖΟΠΟΡΟΣ
Transliteration A: pezopóros Transliteration B: pezoporos Transliteration C: pezoporos Beta Code: pezopo/ros

English (LSJ)

ον, going by land, ἵμερος οὐ ναύταν ποσσὶ δὲ πεζοπόρον = desire carries me there not on shipboard, but faring on my feet AP12.53 (Mel.); ναύτην ἠπείρου, πεζοπόρον πελάγους, of Xerxes, ib.9.304 (Parmen.).

German (Pape)

[Seite 542] zu Fuße gehend oder reisend; ποσσί, Mel. 80 (XII, 53); πελάγους, Parmen. 9 (IX, 304).

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
qui va à pied, qui va sur terre.
Étymologie: πεζός, πορεύομαι.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

πεζοπόρος -ον [πεζός, πόρος] over land gaand.

Russian (Dvoretsky)

πεζοπόρος: передвигающийся пешком или сухим путем Anth.

Greek Monolingual

-ο / πεζοπόρος, -ον, ΝΜΑ
αυτός που πορεύεται στην ξηρά και όχι στη θάλασσα, οδοιπόρος
νεοελλ.
το αρσ. ως ουσ. α) αυτός που διανύει μια απόσταση με τα πόδια στην ξηρά, πεζοδρόμος
β) αυτός που είναι ικανός για πεζοπορίαείναι δεινός πεζοπόρος»)
γ) ζωολ. γένος παπαγάλων της Αυστραλίας που ανήκουν στην οικογένεια τών πλατυκερκιδών και χαρακτηρίζονται από το επίμηκες σώμα τους
αρχ.
(για τον Ξέρξη όταν πέρασε τη γέφυρα στον Ελλήσποντο) αυτός που περπατά σε γέφυρα πάνω από θάλασσα («ναύτην ἠπείρου, πεζοπόρον πελάγους», Παρμεν.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < πεζός + -πόρος (< πόρος), πρβλ. θαλασσοπόρος.

Greek Monotonic

πεζοπόρος: -ον, αυτός που βαδίζει στην ξηρά, σε Ανθ.· ναύτης ἠπείρου, πεζοπόρος πελάγους, λέγεται για τον Ξέρξη, στο ίδ.

Greek (Liddell-Scott)

πεζοπόρος: -ον, ὁ κατὰ ξηρὰν ὁδοιπορῶν, οὐ ναύταν ποσσὶ δὲ π. Ἀνθ. Π. 12. 53· ναύτην ἠπείρου, π. πελάγους, ἐπὶ τοῦ Ξέρξου (ἴδε πεζεύω), αὐτόθι 9. 304.

Middle Liddell

πεζο-πόρος, ον,
going by land, Anth.; ναύτης ἠπείρου π. πελάγους, of Xerxes, Anth.

Mantoulidis Etymological

Ἀπό τό πεζός + πορεύω. Δές γιά περισσότερα παράγωγα στή λέξη πούς καί στό ρῆμα πορεύω.