Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

amoveo

From LSJ
Revision as of 16:05, 12 June 2024 by Spiros (talk | contribs) (CSV import)
(diff) ← Older revision | Latest revision (diff) | Newer revision → (diff)

Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιονὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking

Plutarch, Advice about Keeping Well, section 24

Latin > English

amoveo amovere, amovi, amotus V TRANS :: move/take/put away, remove, steal; banish, cause to go away; withdraw, retire

Latin > English (Lewis & Short)

ā-mŏvĕo: mōvi, mōtum, 2, v. a.,
I to remove from, to put or take away, to withdraw (esp. with effort or trouble; syn.: dimoveo, abduco, averto, arceo, repello): proprie amovetur saxum de loco, Don. ad Ter. Ad. 4, 2, 14; cf.: amoveamus lapidem de ore putei, Vulg. Gen. 29, 8; v. amolior.
I In gen. (class.): me exinde amovit loco. Plaut. Truc. 1, 1, 64: Ubi erit empta, ut aliquo ex urbe (eam) amoveas, id. Ep. 2, 2, 94: testem hanc quom abs te amoveris, Ter. Hec. 4, 4, 72: Age, tamen ego hunc amovebo, id. Ad. 4, 2, 14: illum ex istis locis amove, Cic. Att. 1, 12: juvenes amoverunt eum, Vulg. Act. 5, 6: lex Porcia virgas ab omnium civium corpore amovit, Cic. Rab. Perd. 4, 12: Ille est amotus, Plaut. Bacch. 4, 8, 64: amoto custode, Prop. 1, 11, 15: amotis longius ceteris, Curt. 7, 1: alia amovimus ab hostium oculis, Liv. 5, 51: imagines ex bibliothecis amovere, Suet. Calig. 34; id. Caes. 68; id. Ner. 47.—Hence: se amovere, to retire, withdraw: te hinc amove, off with you! Ter. Phorm. 3, 3, 33: e coetu se amovissent, Liv. 3, 38: qui memet finibus umquam amōrim Ausoniae, Sil. 17, 224: statuit repente recedere seque e medio quam longissime amovere, Suet. Tib. 10.—Trop. of abstract ideas, to put away, cast off, etc.: segnitiem amove, Plaut. As. 2, 1, 6: suspitionem ab aliquo, id. Trin. 3, 3, 54: socordiamque ex pectore, id. Ps. 1, 2, 11; so, crapulam, id. ib. 5, 1, 35: amoto metu, Ter. And. 1, 2, 10: qui istum amorem ex animo amoveas, id. ib. 2, 1, 7: opinionem, id. ib. 3, 2, 30: misericordiam, Vulg. 2 Macc. 6, 16: amove malitiam a carne, ib. Eccl. 11, 10: bellum, Liv. 5, 35: amoto quaeramus seria ludo, jesting aside, Hor. S. 1, 1, 27 al.—Poet., of time, to take with itself: quaecumque vetustate amovet aetas, * Lucr. 1, 225.—
II Esp.
   A In and after the Aug. per., to take away by stealth, to steal (euphemist. for furari, furtum facere): boves Per dolum amotas, Hor. C. 1, 10, 10: si filia familiares res amoverit, Dig. 25, 2, 3: aliquid ex heredidate, ib. 29, 2, 70 al.—
   B In post-Aug. prose (perh. only in Tac.), to banish: amotus Cercinam quattuordecim annis exilium toleravit, Tac. A. 1, 53: in insulam, id. ib. 4, 31: Cretam, id. ib. 4, 21: aemulationis suspectos per nomen obsidum amovere, id. ib. 13, 9; 14, 57.

Latin > French (Gaffiot 2016)

āmŏvĕō,¹⁰ mōvī, mōtum, ēre, tr.,
1 éloigner, détourner, écarter : aliquem ex loco Cic. Att. 1, 12, 2 ; ab urbe Liv. 5, 32, 7, éloigner qqn d’un endroit, de la ville ; Porcia lex virgas ab omnium civium Romanorum corpore amovit Cic. Rab. perd. 12, la loi Porcia a écarté les verges de la personne d’un citoyen romain (a interdit d’appliquer les verges à...); sacra amovimus ab hostium oculis Liv. 5, 51, 9, nous avons dérobé aux yeux des ennemis les objets sacrés || détourner, soustraire : frumentum, Cic. Verr. 2, 3, 20 ; 3, 119, du blé ; claves portarum Liv. 27, 24, 8, les clefs des portes [d’une ville]
2 [fig.] détourner, écarter : Saturninum quæstorem a sua frumentaria procuratione senatus amovit Cic. Har. 43, le sénat écarta le questeur Saturninus de la charge d’approvisionner Rome en blé (lui enleva la charge de) || ab se culpam enixe amovens Liv. 4, 41, 9, faisant effort pour se disculper || écarter, bannir : cupiditates omnes Cic. Clu. 159, écarter toutes les passions ; adsentatio procul amoveatur Cic. Læl. 89, que la flatterie soit écartée au loin ; amoto ludo Hor. S. 1, 1, 27, la plaisanterie étant mise à l’écart.
     forme sync. amorim Sil. 17, 223.

Latin > German (Georges)

ā-moveo, mōvī, mōtum, ēre, von irgendwo weg- od. fortbewegen, weg- od. fortschaffen, beiseite schaffen, entfernen, entziehen (Ggstz. admovere), I) eig.: A) im allg.: a) lebl. Objj.: neque in amovendo neque in exportando frumento, Cic.: sacra avecta in finitimas urbes amovimus ab hostium oculis, Liv.: am. cotidianum victum ab alqo, Nep.: nefandos ignes procul delubris, Liv.: scripta et imagines ex bibliothecis, Suet.: Porcia lex virgas ab omnium civium Rom. corpore amovit, Cic.: locus a conspectu amotus, Liv.: u. poet. von der Zeit, quaecumque vetustate amovet aetas, das was die Zeit allmählich wegnimmt, Lucr. 1, 225. – b) Pers.: alqm loco, Plaut.: alqm aliqua ex urbe, Plaut.: alqm ex istis locis, Cic.: alqm ab altaribus, Liv.: exercitum Rom. ab urbe circumsessa, Liv.: testem hanc a se, Ter.: omnibus arbitris procul amotis, Sall.: tantum ab iniuria se abesse rati, quantum e coetu congressuque impotentium hominum se amovissent, Liv.: u. am. se finibus Ausoniae, Sil.: u. bl. am. custodem, Prop.: custodes (Theaterwache), Tac.: amoto patre, in Abwesenheit des Vaters, Tac. – dah. in der Umgangsspr., se amovere = sich fortmachen, sich aus dem Staube machen, sich schieben, sich trollen, sich drücken, se hinc, Ter. Phorm. 566: se e medio, Suet. Tib. 10: se rus, Plaut. most. 74. – B) insbes.: a) (euphem. = furari) einen Gegenstandwegnehmen, mitgehen lassen, beiseite schaffen, entwenden, boves per dolum amotae, Hor.: amotā et pyxide veneni, Suet. – b) (euphem. = relegare) eine Person vom Hofe auf eine Insel entfernen = verweisen, verbannen, Cretam, Tac.: in insulam, Tac. – II) übtr.: A) im allg.: etw. Unangenehmes, Störendes, Nachteiliges usw. wegschaffen, beseitigen, entfernen, abwenden, abwälzen, von sich fern sein lassen, a foribus maximam molestiam, Plaut.: suspicionem ab adulescente, socordiam ex pectore, benehmen, Plaut.: a se non crimen, sed culpam ipsam, Cornif. rhet.: enixe ab se culpam, Liv.: principio atque studio amotus puerilis est animus, kindische Neigungen abgelegt, Plaut.: lamentationes, eiulationes, metum, Ter.: bellum, Liv. B) insbes.: a) lebl. Objj.: α) etw. in der Rede usw. weg- od. beiseite lassen, aus dem Spiele lassen, amolior et amoveo nomen meum, Liv.: u. amoto quaeramus seria ludo, Spaß beiseite! Hor. – β) etw. als nachteilig einwirkend fernhalten, comitas adsit, assentatio procul amoveatur, Cic. – sensum doloris mei a sententia dicenda amovebo, nicht einwirken lassen auf das Urteil, Cic.: libidinem autem, odium, invidiam cupiditatesque amovere, Cic.: metus est nonnumquam amovendus... nonnumquam adhibendus, Quint. – b) eine Pers. von einem Posten usw. entfernen, Saturninum quaestorem a sua frumentaria procuratione, Cic. de har. resp. 43 (dagegen Sall. Cat. 23, 1 jetzt senatu moverunt, u. Val. Max. 2, 7, 5 jetzt senatu movit): censor libertinos tribubus amovit, stieß aus usw., Aur. Vict. vir. ill. 32, 2. – / Synk. Perf.-Form amorim, Sil. 17, 223. – vulg. Fut. amoveam, Itala 2. regg. 7, 15 bei Augustin. de civ. dei 17, 8, 1.

Latin > Chinese

amoveo, es, ovi, otum, vere. 2. :: 推開。 移。充發。偷。— virgas a corpore civium 廢棍刑。