Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

candor

From LSJ
Revision as of 09:18, 15 August 2017 by Spiros (talk | contribs) (3_2)

Latin > English (Lewis & Short)

candor: ōris, m. candeo, as algor from algeo, etc..
I A dazzling, glossy whiteness, a clear lustre, clearness, radiance, brightness, brilliancy, splendor, glitter, etc. (class.): aetherius sol irrigat adsidue caelum candore recenti, Lucr. 5, 283; 4, 232; cf. id. 2, 322: solis candor illustrior est quam ullius ignis, Cic. N. D. 2, 15, 40: Lacteus hic nimio fulgons candore notatur, id. Arat. 249 (493): splendidissimus, id. Rep. 6, 16, 16; cf.: candore notabilis ipso (via lactea), Ov. M. 1, 169: caeli, Cic. Tusc. 1, 28, 68: marmoreus, Lucr. 2, 765: nivalis, Verg. A. 3, 538: equi Qui candore nives anteirent, id. ib. 12, 84: equi candore eximio, Suet. Aug. 64: niveus, Ov. M. 3, 423; and so absol. of the snow: solis aestu candor quom liquesceret, Naev. ap. Non. p. 334, 32: simplex lanarum, Quint. 1, 1, 5: candore tunicarum fulgens acies, Liv. 10, 39, 12: milites candidā veste et paribus candore armis insignes, id. 9, 40, 9.—
   2    Of resplendent beauty of person, fairness, beauty: fusus ille et candore mixtus rubor (in Venere Coa), Cic. N. D. 1, 27, 75; cf. Ov. M. 3, 491; 10, 594: candor hujus te et proceritas, voltus oculique pepulerunt, Cic. Cael. 15, 36; Tib. 3, 4, 29; Prop. 1, 20, 45; 2 (3), 25, 41; 3 (4), 24, 8 al.; Plin. 34, 18, 54, § 176: dentium, id. 22, 25, 65, § 134.—In plur.: hujus corporis, Plaut. Men. 1, 2, 67: ulnarum nivei marmoreique candores, Arn. 4, 22; cf. id. 7, 20.—
   B Trop.
   1    Of discourse.
   a Brilliancy, splendor: fucatus, Cic. Or. 23, 79.—
   b In opp. to an artificial manner, affectation (cf. candidus, II. B.), simplicity, naturalness: T. Livius, in narrando mirae jucunditatis clarissimique candoris, Quint. 10, 1, 101 Frotsch.; cf. Spald. ad 2, 5, 19.—
   2    Of mind or character, candor, purity, integrity, sincerity, openness, frankness (poet. or in post-Aug. prose): Si vestrum merui candore favorem, Ov. Tr. 5, 3, 53: animi, id. ib. 3, 6, 7; 2, 467; id. H. 4, 32; id. P. 2, 5, 5; 3, 4, 13; Phaedr. 3, prol. 63: justus sine mendacio, Vell. 2, 116, 5: tua simplicitas, tua veritas, tuus candor! Plin. Pan. 84.—
II (After candeo, II.) Glow, heat (very rare): aestivus, Claud. Cons. Prob. et Olyb. 219: flammae, Hyg. Astr. 2, 35.

Latin > French (Gaffiot 2016)

candŏr,¹¹ ōris, m. (candeo),
1 blancheur éclatante : solis candor Cic. Nat. 2, 40, la blancheur éclatante du soleil || [en parl. des personnes] éclat, beauté : Cic. Cæl. 36
2 chaleur brûlante : candor æstivus Claud. Prob. et Olybr. 219, la chaleur brûlante de l’été
3 [fig.] clarté, limpidité : Livius clarissimi candoris Quint. 10, 1, 101, Tite Live, écrivain de la plus limpide clarté || bonne foi, franchise, innocence, candeur : Plin. Min. Pan. 84 ; Ep. 3, 21, 1. pl. candores Pl. Men. 181.

Latin > German (Georges)

candor, ōris, m. (candeo), I) das blendende Weiß, A) als Farbstoff = weiße Schminke, fucati medicamenta (Schönheitsmittel) candoris et ruboris, Cic. or. 79. – B) als Beschaffenheit, das blendende Weiß, der weiße, helle, lichte Glanz od. Schimmer, 1) eig.: a) übh.: candor marmoreus (Ggstz. niger color), Lucr.: tunicarum, Liv.: lanarum, Quint.: dentium, Plin.: c. eboris (neben auri fulgor u. argenti nitor), Min. Fel.: arma candore paria, Liv. – Plur., ulnarum nivei marmoreique candores, Arnob. 4, 22 (vgl. 7, 20). – b) v. dem Weiß der Haut, das blendende Weiß, das Schneeweiß, Milchweiß, Blütenweiß, der blütenweiße Teint, α) der Menschen, corporum, Liv.: niveo mixtus candore rubor, Ov.: candor huius et proceritas, Cic.: inductā candorem quaerere cretā, Ov. – Plur., corporis candores, Plaut. Men. 181. – β) der Tiere, equi candore nivali, Verg.: equi candore eximio, Suet. – c) der helle, lichte Glanz od. Schimmer, die Helle des Himmels u. der Gestirne, candor solis, Naev. fr.: species candorque caeli, Cic.: solis candor illustrior, Cic.: via candore notabilis ipso, Milchstraße, Ov. – 2) übtr.: a) die Klarheit, Reinheit der Darstellung, Livius in narrando mirae iucunditatis clarissimique candoris, der lichtesten Klarheit, Quint. 10, 1, 101. – b) die Reinheit, Lauterkeit der Gesinnung, Aufrichtigkeit, Treuherzigkeit, Redlich keit, animi, Ov.: patrius, Ov.: tuus candor, Plin. pan.: iustus sine mendacio candor, Vell.: nec minus candoris, und dabei der redlichste (beste) Mensch, Plin. ep. – II) (nach candeo no. II) die Glut, Hitze, Vitr.: aestivus, Claud. cons. Prob. et Olyb. 219: flammae (des Hundsgestirns), Hyg. astr. 2, 35.