ἐπονείδιστος
ταῦτα δὲ ἔδει ποιῆσαι κἀκεῖνα μὴ ἀφιέναι → these things should have been done without neglecting the others | these are the things you should have done without neglecting the others | these ought ye to have done, and not to leave the other undone
English (LSJ)
ον, A to be reproached, disgraceful, shameful, E.IT689; ἐ. εἰρήνη Isoc.12.106 (Comp.), cf. D.19.336; ἀμαθία Pl.Ap.29b, etc. ; τινι to one, X.Smp.8.34; ἐπονείδιστόν ἐστι παρά τισι is matter of reproach, D.26.19; ὄνομα τοὐπονείδιστον βροτοῖς the name of reproach among men, E.Fr.922 : Comp., Arist.EN1119a25 : Sup., X.Smp. 8.19. Adv. -τως shamefully, Pl.Lg.633e, Isoc.4.60; also in act. sense, so as to shame, ψέγειν Plb.1.14.5.
German (Pape)
[Seite 1008] schimpflich, tadelhaft, schmachvoll, καὶ λυπρόν Eur. I. T. 689; ἀμαθία, δουλεία, φήμη, Plat. Apol. 29 b Conv. 184 c Polit. 309 e; εἰρήνην οὔτε αἰσχίω ποτὲ γενομένην οὔτ' ἐπονειδιστοτέραν Isocr. 12, 106; πρᾶγμα Is. 2, 41; ἐκείνοις ταῦτα νόμιμα, ἡμῖν δὲ ἐπονείδιστα, bei uns gilt es für tadelnswerth, Xen. Conv. 8, 34; ἐπονείδιστον τὸ πολιτεύεσθαί ἐστι παρά τινι, wird getadelt, Dem. 26, 19; ἡδοναί Arist. Nic. 10, 3, 8. – Adv., ἐπ ονειδίστως τὸν βίον τελευτᾶν, auf schimpfliche Weise, Isocr. 4, 60; ψέγειν, unter Schmähungen, Pol. 1, 14, 5.
Greek (Liddell-Scott)
ἐπονείδιστος: -ον, ὡς καὶ νῦν, ἄξιος ὀνείδους, ἀξιοκατάκριτος, αἰσχρός, καταπεφρονημένος, Εὐρ. Ι. Τ. 689· ἐπ. εἰρήνη Ἰσόκρ. 245D, πρβλ. Δημ. 449. 9· ἀμαθία Πλάτ. Ἀπολ. 29Β, κτλ.· τινι Ξεν. Συμπ. 8. 34 ἐπονείδιστόν ἐστι παρά τισι Δημ. 806. 7· τοὔνομα τοὐπονείδιστον βροτοῖς, τὸ ἐπονείδιστον μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων, Εὐρ. Ἀποσπ. 475b ἐπονειδιστότερον Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 3. 12, 2. - Ἐπίρρ. -τως, αἰσχρῶς, Πλάτ. Νόμ. 633Ε.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
répréhensible, blâmable, honteux : ἐπ. τινι qu’on peut reprocher à qqn;
Cp. ἐπονειδιστότερος, Sp. ἐπονειδιστότατος.
Étymologie: ἐπί, ὀνειδίζω.
Greek Monolingual
-η, -ο (AM ἐπονείδιστος, -ον)
άξιος να επισύρει ονειδισμό, αξιοκατάκριτος, ατιμωτικός.
[ΕΤΥΜΟΛ. επί + ονειδιστός (< ονειδίζω).
Greek Monotonic
ἐπονείδιστος: -ον (ὀνειδίζω), αξιόμεμπτος, επαίσχυντος, ατιμωτικός, εξευτελιστικός, σε Ευρ., Πλάτ.· ἐπονείδιστον ἐστι, είναι ζήτημα αξιοκατάκριτο, σε Δημ.
Russian (Dvoretsky)
ἐπονείδιστος: постыдный, позорный (ἐπονείδιστόν τι λέγειν Eur.; ἀμαθία Plat.; εἰρήνη Isocr.; ἡδονή Arst.; αἰσχρὸς καὶ ἐ. Plut.).
Middle Liddell
ἐπ-ονείδιστος, ον ὀνειδίζω
to be reproached, shameful, ignominious, Eur., Plat.; ἐπονείδιστόν ἐστι is matter of reproach, Dem.
