ζοφερός
μή μοι θεοὺς καλοῦσα βουλεύου κακῶς· πειθαρχία γάρ ἐστι τῆς εὐπραξίας μήτηρ, γυνὴ Σωτῆρος· ὦδ᾽ ἔχει λόγος → When you invoke the gods, do not be ill-advised. For Obedience is the mother of Success, wife of Salvation—as the saying goes.
English (LSJ)
ά, όν, (ζόφος)
A dusky, gloomy, Χάος Hes.Th.814; οἴκημα Hp.Acut.(Sp.) 18, cf. Hierocl.p.33A.; opp. λαμπρός, of the air, misty, Chrysipp.Stoic. 2.140, cf. Luc.Nigr.4; τὴν θάλασσαν ζοφερὰν διαφαίνεσθαι Arist.Mir. 843a25; τὸ ζοφερόν Hp.Virg.1, Arist.de An.426b2.
2 metaph., ζ. φροντίδες AP5.296.8 (Agath.).
German (Pape)
[Seite 1140] dunkel, finster; Χάος Hes. Th. 814; ἀήρ Luc. Nigr. 4, im Gegensatz von αἰθρία; σάρκες Nic. Th. 464; φροντίς Agath. 23 (V, 297).
French (Bailly abrégé)
ά, όν :
sombre.
Étymologie: ζόφος.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
ζοφερός -ά -όν [ζόφος] donker; subst.. τὸ ζοφερόν = het duistere Anaxag. B 15.
Russian (Dvoretsky)
ζοφερός:
1 темный, мрачный (Χάος Hes.; νέφος, θάλαττα Arst.; ἀήρ Luc.; Ἃιδης Plut.);
2 мрачный, скорбный, тяжелый (φροντίδες Anth.).
Greek Monolingual
-ή, -ό (Α ζοφερός, -ά, -όν) ζόφος
1. γεμάτος ζόφο, σκοτεινός, κατασκότεινος, ζοφώδης («Τιτῆνες ναίουσι πέρην Χάεος ζοφεροῖο», Ησίοδ.)
2. αυτός που εμπνέει φόβο, απελπισία, απαισιοδοξία («η κατάσταση είναι ζοφερή»)
αρχ.
1. το ουδ. ως ουσ. τὸ ζοφερόν
η ζοφερότητα
2. μτφ. (για ψυχικές καταστάσεις) αυτός που επισκοτίζει τον νου, που οδηγεί σε κακό.
Greek Monotonic
ζοφερός: -ά, -όν (ζόφος), σκιερός, σκοτεινός, ανήλιαγος, σε Ησίοδ., Λουκ.· μεταφ., ζοφεραὶ φροντίδες, σε Ανθ.
Greek (Liddell-Scott)
ζοφερός: -ά, -όν, (ζόφος) σκοτεινός, Χάος Ἡσ. Θ. 814· οἴκημα Ἱππ. 399. 37· ἀήρ Λουκ. Νιγρίν. 4· θάλαττα διαφαίνεται ζοφερὰ Ἀριστ. Θαυμασ. 130, 3· - τὸ ζοφερὸν Ἱππ. 563. 2, Ἀριστ. π. Ψυχ. 3. 2, 9. 2) μεταφ., ζ. φροντίδες Ἀνθ. Π. 5. 297.
Middle Liddell
ζοφερός, ή, όν ζόφος
dusky, gloomy, Hes., Luc.:— metaph., ζ. φροντίδες Anth.
Mantoulidis Etymological
(=σκοτεινός). Ἀπό τό ζόφος (=σκοτάδι), ἀπό ὅπου καί οἱ λέξεις: ζοφόω, ζοφώδης, ζόφωμα, ζόφωσις (=σκοτάδι) και τό Ζέφυρος.
