ἐπίκηρος

English (LSJ)

ἐπίκηρον, (α, αν, hyperdor. ἐπίκαρος Ecphant. ap. Stob.4.7.65), (κήρ)
A subject to death, perishable, mortal, Hp.Morb.Sacr.1 (Sup.), Arist.GA753a7 (Comp.); φθαρτή τε καὶ ἐπικηρος [φύσις] Id.Mu.392a34; βίος Call.Epigr.59; τὸ τῆς φύσεως ἐπίκηρον Pl.Ax.367b; τὸ θνητὸν καὶ ἐπικηρον Phld. Mort.38, etc.
b. of plants, delicate, Thphr.HP6.7.3,7.5.1.
2. subject to disaster, hazardous, ἐπίκηρον πρᾶγμα ἡ περίφρασις Longin.29.1; κοινωνία Plot.4.4.18: Sup. ἐπικηρότατος Hsch. Adv. ἐπικήρως = in a precarious condition, in danger of death, τῆς φιλοσοφίας ἐπικήρως διακειμένης Isoc.11.49.

German (Pape)

[Seite 948] dem Verhängnisse, dem Tode ausgesetzt, sterblich, hinfällig, vergänglich; βίος Callim. 50 (VII, 277); bei Arist. mund. 2, 9 mit φθαρτός verbunden, wie θνητὰ καὶ ἐπίκηρα σπέρματα D. Hal. 8, 60; ζῶον ἐπ. καὶ ἀσθενές Sext. Emp. adv. Phys. 1, 90; τὸ τῆς φύσεως ἐπίκηρον καὶ δυσαλθές, die Hinfälligkeit, Plat. Ax. 367 b. – Adv., τῆς φιλοσοφίας ἐπικήρως διακειμένης Isocr. 11, 49, es steht schwach mit der Philosophie.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
1 sujet à la mort, mortel, périssable;
2 qui cause la mort HPC M.S. 2.
Étymologie: ἐπί, καταπίπτω.

Russian (Dvoretsky)

ἐπίκηρος:
1 подвластный смерти, смертный, тленный (φύσις Arst.; ζῷον Sext.; βίος Anth.);
2 нестойкий, скоропортящийся, портящийся (τὰ τῶν ὀρνέων ᾠά Arst.).

Greek (Liddell-Scott)

ἐπίκηρος: -ον, (κήρ), ὑποκείμενος εἰς θάνατον, φθαρτός, Ἁριστ. π. Ζ. Γεν. 3. 2, 13, π. Κόσμ. 2. 10˙ βίος Καλλ. Ἐπιγράμμ. 61˙ τὸ τῆς φύσεως ἐπίκηρον Πλάτ. Ἀξ. 367Β. - Καθ’ Ἡσύχ. «ἐπίκηρα˙ ἐπίνοσα, ἢ ἐπιθανάτια», πρβλ. Σουΐδ. ἐν λέξει: -Ἐπίρρ., ἐπικήρως διακεῖσθαι Ἰσοκρ. 230 Ε. - Ὑπερθ. «ἐπικηρότατοι˙ ἐπισαθρότατοι» Ἡσύχ.

Greek Monolingual

ἐπίκηρος, -ον (AM) και ἐπικήριος, -ον (Α)
1. φθαρτός, θνητός
2. (για πράγμ.) αυτός που υπόκειται σε ανάλωση, σε φθορά, σε καταστροφή
αρχ.
1. (για φυτά) λεπτός, λεπτοφυής
2. αυτός που επιφέρει κακό αποτέλεσμα, επικίνδυνος
3. το ουδ. ως ουσ. τὸ ἐπίκηρον
η ιδιότητα του φθαρτού, του θνητού, το να φθείρεται, να αναλώνεται κάτι.
επίρρ...
ἐπικήρως
με τρόπο ευμετάβολο, επισφαλή, φθαρτό.
[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + -κηρος (< Κηρ «θεά του θανάτου»].

Greek Monotonic

ἐπίκηρος: -ον (κήρ), υποκείμενος σε θάνατο, φθαρτός, εφήμερος, σε Αριστ.

Middle Liddell

ἐπίκηρος, ον [κήρ]
subject to death, perishable, Arist.

Translations

precarious

Bulgarian: несигурен, ненадежден; Catalan: precari; Chinese Cantonese: 不穩嘅, 危險嘅, 朝不保夕嘅; Czech: nejistý, prekérní, ošidný; Dutch: vervaarlijk, onzeker; Finnish: vaarallinen; French: précaire; German: prekär, unsicher, gefährdet; Greek: ακροσφαλής, επισφαλής; Ancient Greek: ἀκροσφαλής, ἀνωμαλής, ἐπίκηρος, ἐπικίνδυνος, ἐπισφαλής, περιστατικός, σφαλερός, σχετικός; Korean: 다루기 어려운; Latin: precarius; Norwegian Bokmål: prekær; Nynorsk: prekær; Plautdietsch: roakboa; Portuguese: precário; Russian: опасный, рискованный, ненадёжный, шаткий; Spanish: precario; Swedish: prekär

perishable

Catalan: perible; Dutch: beperkt houdbaar, bederfelijk; Finnish: pilaantuva; French: périssable; German: verderblich, leichtverderblich, vergänglich, kurzlebig, begrenzt haltbar; Greek: φθαρτός; Ancient Greek: ἐπίκαρος, ἐπικήριος, ἐπίκηρος, εὔφθαρτος, φθαρτός, φθίδιος, φθόριμος; Gothic: 𐍂𐌹𐌿𐍂𐌴𐌹𐍃; Hungarian: romlandó; Italian: deperibile; Manx: çherraghtagh; Marathi: नाशिवंत; Norwegian: lettbedervelig; Portuguese: perecível; Spanish: perecedero, caduco, efímero