quartus

From LSJ

ἡμῶν δ' ὅσα καὶ τὰ σώματ' ἐστὶ τὸν ἀριθμὸν καθ' ἑνός, τοσούτους ἔστι καὶ τρόπους ἰδεῖνwhatever number of persons there are, the same will be found the number of minds and of characters

Source

Latin > English (Lewis & Short)

quartus: a, um, num. adj. for quatertus from quattuor, kindr. with Gr. τέτϝαρτος and Sanscr. caturtha, the fourth,
I the fourth: perfidia, et peculatus ex urbe et avaritiā si exsulant, quarta invidia, quinta ambitio, Plaut. Pers. 4, 4, 7: pars copiarum, Caes. B. G. 1, 12: quartus ab Arcesilā, the fourth from Arcesilas, Cic. Ac. 2, 6: pater, i. e. abavus, Verg. A. 10, 619: quartus decimus, the fourteenth, Tac. A. 13, 15: die quarto, on the fourth day, four days ago: nuper die quarto, ut recordor, Cn. Matius ap. Gell. 10, 24, 10.—In the future, four days hence, in the ante-class. form, die quarte (al. quarti): die quarte moriar fame, Pompon. ap. Gell. 10, 24, 5.—
   B Subst.
   1    quarta, ae, f. (sc. pars), a fourth part, a quarter, esp. of an estate, Quint. 8, 5, 19; so Dig. 5, 2, 8; 5, 4, 3.—
   2    quartum, i, n., in econom. lang., the fourth grain: nam frumenta majore parte Italiae quando cum quarto responderint vix meminisse possumus, i. e. yielded a harvest of four for one, Col. 3, 3, 4.—
   C Advv.
   1    quartum, for the fourth time (class.): Quintus pater quartum fit consul, Enn. ap. Gell. 10, 1, 6 (Ann. v. 293 Vahl.): eo quartum consule, Cic. Sen. 4, 10;
v. infra: T. Quinctio quartum consule, Liv. 3, 67.—
   2    quartō, for the fourth time, the fourth time: ter conata loqui, ter destitit, ausaque quarto, Ov. F. 2, 823: quarto Excudit amplexus, id. M. 9, 51: Caesar dictator tertio, designatus quarto, Auct. B. Hisp. 2 init.; cf.: quarto vel quinto, four or five times, Eutr. 7, 18: aliud est quarto praetorem fieri, et quartum, quod quarto locum assignificat ac tres ante factos, quartum tempus assignificat et ter ante factum. Igitur Ennius recte, qui scripsit: Quintus pater quartum fit consul, Varr. ap. Gell. 10, 1, 6.

Latin > French (Gaffiot 2016)

(1) quārtus,⁸ a, um, quatrième : Cic. Fin. 2, 47 ; Phil. 5, 28 ; quarta pars copiarum Cæs. G. 1, 12, le quart des troupes ; quartus ab Arcesila Cic. Ac. 2, 16, le troisième après Arcésilas ; quartus pater Virg. En. 10, 619, trisaïeul ; die quarto Cn. Mat. d. Gell. 10, 24, 10, il y a quatre jours [dans le passé] ; die quarte = quarto Pompon. Com. 77 ( Gell. 10, 24, 5 ) dans quatre jours [avenir].

Latin > German (Georges)

quārtus, a, um (τέταρτος), der vierte, I) adi.: pars, Caes. u. (= ein Viertel der Erbschaft) Hor.: locus, Cic.: quartus decimus, der (die, das) vierzehnte, Cic.: die quarto (in der vergangenen Zeit), vor vier Tagen (= nudius quartus), Mat. b. Gell. 10, 24, 10. – II) subst.: 1) quārtus, ī, m., α) (sc. liber) das vierte Buch, in quarto accusationis, Cic. or. 167. – β) (sc. lapis) der vierte Meilenstein, ad quartum a Bedriaco, Tac. hist. 2, 39. – γ) (sc. dies) der vierte Tag, quarto Idus Apriles, vier Tage vor usw., Colum. 11, 2, 34: u. so quarto calendas Maias, Colum. 11, 2, 36. – 2) quārta, ae, f., α) (sc. pars) der vierte Teil, das Viertel, ICt.: praemia ad quartas redigere, Suet. Ner. 10, 1: insbes. als Erbteil, placet hoc ergo decimas uxoribus dari, quartas meretricibus, Quint. 8, 5, 19. – β) (sc. hora) die vierte Stunde, ad quartam iaceo, bis vier (vier Uhr) liege ich im Bette, Hor. sat. 1, 6, 122. – 3) quārtum, ī, n., das vierte Korn, in der Landwirtschaft, frumenta cum quarto responderint, das vierte Korn bringt, Colum. 3, 3, 4. – III) adv.: 1) quārtum, zum vierten Male, Cic. u.a. – 2) quārtō, a) an der vierten Stelle, viertens, s. 1. Varrob. Gell. 10, 1, 3. – b) zum vierten Male, Ov. met. 9, 51; fast. 2, 823. Auct. b. Hisp. 2, 1. Eutr. 5, 1 u.a.: quarto vel quinto, vier- od. fünfmal, Eutr. 7, 18: ebenso quarto et quinto, Capit. Gord. 6, 6. – / Archaist. die quarte = die quarto, Pompon. com. 77; vgl. Macr. sat. 1, 4, 22.

Latin > Chinese

quartus, a, um. adj. (quatuor.) :: 第四個