ἄσωτος

English (LSJ)

ον, (σῴζω) A having no hope of safety, in desperate case, Arist. Pr.962b5. Adv. ἀσώτως, ἔχειν = to be past recovery, Plu.2.918d. II in moral sense, abandoned, τᾶς ἀσώτου Σισυφιδᾶν γενεᾶς S.Aj.189 (lyr.); spendthrift, Pl.Lg.743b, Arist.EN1107b12, 1120a1, al.: Sup., D.C.67.6; profligate, Vett.Val.18.2. Adv. ἀσώτως Theopomp.Hist. 217a, D.40.58, Ev.Luc.15.13: Comp. ἀσωτότερον D.C.62.27. III Act., ἄσωτος γένει bringing destruction on the race, A.Ag.1597.

German (Pape)

[Seite 382] 1) nicht heilsam, βορὰ γένει ἄσωτος Aesch. Ag. 1579. – 2) heillos, der nicht zu retten ist, ἀσώτως ἔχειν, von Kranken, Ggstz σωτηρίως, Plut. qu. nat. 26; gew. von sittlicher Verdorbenheit, Σισυφιδᾶν γένος Soph. Ai. 189; καὶ πονηρός Dem. 45, 76. Bes. der für sinnliche Lüfte alles verschwendet, Arist. Eth. Nic. 4, 1 τοὺς ἀκρατεῖς καὶ εἰς ἀκολασίαν δαπανηροὺς ἀσώτους καλοῦμεν. Vgl. ἀσωτία. – Adv., ἀσώτως καὶ πολυτελῶς ζῆν Dem. 40, 58.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
I. 1 qui ne peut être sauvé;
2 perdu ; misérable, détestable;
II. non salutaire, funeste à, τινι.
Étymologie: ἀ, *σόω, cf. σῴζω.

Spanish (DGE)

-ον
I gener. de pers.
1 que no tiene salvación, desahuciado Arist.Pr.962^b5
•fig. en estado desesperado de un amante ἱκέτην ἔχεις ἄσωτον tienes (en mí) a un suplicante rendido X.Eph.1.4.5
•en sent. moral que no tiene remedio, perdido Clem.Al.Paed.2.1.7 (cf. I 3).
2 pródigo, despilfarrador Pl.Lg.743b, unido a ἀνελεύθερος Arist.EN 1107^b11, νεανίσκος Ach.Tat.2.13.1, νέος Aesop.179.1, 2, cf. Plu.2.60d, 88f, Ath.165d, 166c
•neutr. compar. como adv. ἀσωτότερον τῇ οὐσίᾳ ... κατεχρήσατο D.C.62.27.2 (p.62)
•fig. derrochador en el hablar charlatán Eun.VS 481.
3 disoluto, libertino, desenfrenado παιγνιά Dam.Mus.B 3, βίος Plb.14.12.3, συμπόσιον Hld.5.29.2, γαστήρ del que vive sólo para los placeres materiales, Amph.Seleuc.121, de pers., Epicur.Ep.[4] 131, Sent.[5] 10, Aesop.88, Plu.2.6b, 1089a, Longus 4.17.3, D.C.67.6.3, 75.15.7, Vett.Val.17.8, de los pretendientes en la Od., Plu.2.730c
•de mujeres desenfrenada, lasciva LXX Pr.7.11, Aristaenet.2.12.19
•como tít. de comedias ὁ Ἄ. El libertino Timostr.1, plu. οἱ Ἄ. Euthycl.1 (obra tb. llamada ἡ Ἐπιστολή), Antiph.46.
II de abstr. que trae la perdición βορὰν ἄσωτον ... γένει ref. al banquete de Tiestes, A.A.1597, τᾶς ἀσώτου Σισυφιδᾶν γενεᾶς S.Ai.190, ἐπιβουλαί PLugd.Bat.13.9.6 (IV d.C.).
III adv. -ως
1 sin remedio ἔχειν Plu.2.918d.
2 pródigamente ζῆν Theopomp.Hist.224, D.40.58, Eu.Luc.15.13, διακεῖσθαι Isoc.15.5, cf. Plu.Galb.16
•de manera lujuriosa δειπνεῖν Polyaen.4.3.32.
3 de manera disoluta ζῆν D.C.57.13.3.
• Etimología: v. σῴζω

Greek Monolingual

(I)
-η, -ο (AM ἄσωτος, -ον) (Ι) σώζω
σπάταλος, έκλυτος, διεφθαρμένος
αρχ.-μσν.
1. αυτός που δεν έχει ελπίδα σωτηρίας, που βρίσκεται σε απόγνωση
2. ενεργ. αυτός που φέρνει την καταστροφή, που αποτελεί κατάρα για κάποιον
3. φρ. «ἀσώτως ἔχω» — κινδυνεύει η ζωή μου.
(II)
-η, -ο
άσωστος.

Greek Monotonic

ἄσωτος: -ον (σώζω)·
I. αυτός που δεν έχει ελπίδα σωτηρίας, απεγνωσμένος, εγκαταλειμμένος, άσωτος, έκλυτος, Λατ. perditus, σε Σοφ., Αριστ.
II. Ενεργ., ἄσωτος γένει, αυτός που φέρνει την καταστροφή, την κατάρα στο γένος, ολέθριος, σε Αισχύλ.

Frisk Etymological English

ἀσωτία See also: σωός

Middle Liddell

σώζω
I. having no hope of safety, abandoned, profligate, Lat. perditus, Soph., Arist.
II. act., ἄσωτος γένει bringing ruin on the race, fatal to it, Aesch.

English (Woodhouse)

extravagant, spending too much