ἐνίπτω

English (LSJ)

fut. A ἐνίψω Il.7.447: aor. ἠνίπᾰπε [ῑ] 2.245, al., also ἐνένιπε 15.546, al. (with vv.ll. ἐνένισπεν, ἐνένιπτεν, Od.18.321, Il.23.473):— Ep. Verb (once in A. (v. infr.)), reprove, upbraid, freq. with words added to strengthen the sense, χαλεπῷ ἠνίπαπε μύθῳ Il.2.245; χαλεποῖσιν ὀνείδεσι θυμὸν ἔνιπτε 3.438; ἐνένιπεν ὀνειδείοις ἐπέεσσιν Od.18.326; τὸν δ' αἰσχρῶς ἐνένιπε ib.321, Il.23.473; or simply πόσιν δ' ἠνίπαπε μύθῳ 3.427; κραδίην ἠνίπαπε μύθῳ reproved his soul with words, Od.20.17: without a modal word, εἴ τίς με καὶ ἄλλος ἐνίπτοι were another to attack me, Il.24.768; τόν ῥ' Ἕκτωρ ἐνένιπεν 15.552, cf. 546; καί τίς μ' ἐνίπτων εἶπε A.Ag.590: without acc., Od.18.78, cf. 24.161. II after Hom., = ἐνέπω, tell, announce, ἁδείας ἐνίπτων ἐλπίδας Pi.P.4.201, cf. Nonn.D.27.59. Cf. ἐνίσσω.

German (Pape)

[Seite 845] (nach Ruhnken ep. cr. p. 40 von ἴπτω, vgl. ἶπος, ἰπόω, nach Buttm. Lexil. I p. 286 vom Stamme νίπ, auf den er auch νεικέω bezieht, vgl. ἐνίσσω; verschieden in Stamm u. Bdtg ist ἐνίσπω), außer praes. nur aor. ἐνένιπε, Il. 15, 546. 552. 16, 626 Od. 16, 417. 18, 78. 19, 65 u. öfter (bei Wolf ἐνένιπτε), u. ἠνίπαπε, Il. 16, 628 Od. 20, 303 u. oft; sp. D. ἐνῖψαι, Nonn. D. 8, 85 u. öfter; ἐνιπῆσαι nur Hesych.; – hart anreden, schelten, tadeln, τινά, Il. 24, 768; gew. mit näherer Bestimmung, μή με, γύναι, χαλεποῖσιν ὀνείδεσι θυμὸν ἔνιπτε 3, 438; καί μιν ὑπόδρα ἰδὼν χαλεπῷ ἠνίπαπε μύθῳ 2, 245; einfach μ ύθῳ ἐνίπτειν τινά, Einen mit Worten anfahren, mit der Rede kränken, 3, 427 Od. 20, 303; milder, κραδίην ἠνίπαπε μύθῳ, er ermahnte mit ernstem Zureden sein Herz, 20, 17; αἰσχρῶς ἐν. τινά, Einen schmählich anlassen, 18, 321; ohne den acc. Il. 16, 198, worüber Buttm. a. a. O. p. 285 zu vergl. – Von andren Dichtern Aesch. Suppl. 598, καί τίς μ' ἐνίπτων εἶπε, Nic. Th. 347, wo es der Schol. λοιδορέω erkl., wie Nonn. 42, 223 u. öfter; Ἥρης ἠνίπαπε βουλάς Ap. Rh. 3, 931. – Bei Pind. P. 4, 201, κάρυξε δ' αὐτοῖς ἐμβαλεῖν κώπαισι τερασκόπ ος, ἁδείας ἐνίπτων ἐλπίδας, ist es = ἐνέπω, Hoffnungen verkündigend, wie Nonn. D. 27, 59. – Vgl. noch ἐνίσσω.

Greek (Liddell-Scott)

ἐνίπτω: μέλλ. ἐνίψω Ἰλ. Η. 447 (πρβλ. ἐνέπω ἐν τέλει): ἀόρ. ἠνίπᾰσε ῑ Ὅμ., ἀλλ’ ὡσαύτως ἐνένῑπε (ὅπερ ἀποκατεστάθη ἀντὶ τοῦ ἐνένιπτε ἐν Ἰλ. Ο. 546, 552, Π. 626, Ὀδ. Σ. 321, κτλ., καὶ ἀντὶ τοῦ ἐνένισπεν ἐν Ἰλ. Ψ. 473). Ρῆμα Ἐπικ., ὡς τὸ ἐνίσσω (ἀπαντῶν ἅπαξ παρ’ Αἰσχύλ.), ἐπιτιμῶ, ἐπιπλήττω, ὀνειδίζω· συχνάκις μετ’ ἄλλων λέξεων ἐνισχυουσῶν τὴν ἔννοιαν, χαλεπῷ ἠνίπαπε μύθῳ Ἰλ. Β. 245· χαλεποῖσιν ὀνείδεσι θυμὸν ἔνιπτε Γ. 438· ἐνένιπεν ὀνειδείοις ἐπέεσσιν Ὀδ. Σ. 326· τὸν δ’ αἰσχρῶς ἐνένιπε Σ. 321, πρβλ. Ἰλ. Ψ. 473· ἢ ἁπλῶς, πόσιν δ’ ἠνίπαπε μύθῳ Γ. 427· κραδίην ἠνίπαπε μύθῳ, «ἐνουθέτησεν» (Σχόλ.), Ὀδ. Υ. 17: - ἄνευ τῆς δοτ., ἀλλ’ εἴ τίς με καὶ ἄλλος ἐνὶ μεγάροισιν ἐνίπτοι, «ἀλλ’ εἴ τίς με καὶ ἄλλος ἐν τοῖς οἴκοις ἐλοιδόρει» (Θ. Γαζῆς), Ἰλ. Ω. 768· τόν ῥ’ Ἕκτωρ ἐνένιπεν Ο. 552, πρβλ. 546· καὶ τίς μ’ ἐνίπτων εἶπε Αἰσχύλ. Ἀγ. 590· καὶ ἄνευ αἰτ., Ἀντίνοος δ’ ἐνένιπεν Ὀδ. Σ. 78, Φ. 84: - πρβλ. τὸ ῥημ. οὐσιαστ. ἐνιπή. ΙΙ. μεθ’ Ὅμ. = ἐνέπω, λέγω, ἀγγέλλω, ἐλπίδας ἐνίπτων Πινδ. Π. 4. 358· πρβλ. Wermn. εἰς Τρυφ. σ. 150, Νόνν. Δ. 27. 59· (πιθαν. ἐκ √ΙΠ, ἴπτω (ἶψαι, ἴψας ἀπαντῶσι παρ’ Ἡσυχ.), συγγεν. ταῖς λέξεσι ἴψ, ἴπνη, ἰπόω· ἐντεῦθεν ῑ ἐν ταῖς λέξεσιν ἐνιπή, ἠνίπαπε, ἐνέπιπε. Ἡ χρῆσις τοῦ ἐνίπτω ἀντὶ τοῦ ἐνέπω φαίνεται ἐσφαλμένη, τοὐλάχιστον εἰς τὰς συνήθεις αὐτῶν σημασίας αἱ δύο λέξεις ἐντελῶς διαφέρουσιν ἀπ’ ἀλλήλων· ἴδε ἐνέπω ἐν τέλει).

French (Bailly abrégé)

apostropher avec colère, blâmer : τινα μύθῳ IL adresser à qqn de durs reproches.
Étymologie: DELG étym. douteuse.

English (Autenrieth)

opt. ἐνίπτοι, imp. ἔνιπτε, aor. 2 ἐνένῖπε and ἠνίπαπε: chide, rebuke, upbraid; Odysseus chides himself, to repress his wrath, κραδίην ἠνίπαπε μύθῳ· | ‘τέτλαθι δή, κραδίη, υ’ 17; usually w. specifying terms in dat., χαλεποῖσιν ὀνείδεσιν, ὀνειδείοις ἐπέεσσιν, χαλεπῷ or κακῷ μύθῳ, Il. 2.245, Il. 3.438, Ρ 1, Od. 18.326.

English (Slater)

ἐνίπτω
   1 announce, utter ἁδείας ἐνίπτων ἐλπίδας (P. 4.201)

Spanish (DGE)

• Morfología: [aor. ind. 3^a sg. ἠνίπαπε Il.2.245, ἐνένιπεν Il.15.546]
I 1c. ac. de pers. amonestar, reprender, increpar
a) por parte de quien tiene autoridad para hacerlo πρῶτον δ' Ἱκεταονίδην ἐνένιπεν amonestó primero al Hicetaónida, Il.15.546, τόν ῥ' Ἕκτωρ ἐνένιπεν Il.15.552, cf. 16.626, πόσιν δ' ἠνίπαπε μύθῳ amonestó a su marido con palabras, Il.3.427, εἴ τίς με καὶ ἄλλος ... ἐνίπτοι Il.24.768, αἰ δέ τις βροτῶν μ' ἐνίπτει Ibyc.221.2S., πυρὸς ληίστορ' ἔνιπτον reprendieron al ladrón del fuego Nic.Th.347;
b) próximo a la injuria καί μιν ... χαλεπῷ ἠνίπαπε μύθῳ lo amonestó con duras palabras, Il.2.245, τὸν δ' αἰσχρῶς ἐνένιπεν Il.23.473, Od.18.321, ἥ ῥ' Ὀδυσῆ' ἐνένιπεν ὀνειδείοις ἐπέεσσι ésta increpó a Odiseo con palabras injuriosas, Od.18.326, τίς μ' ἐνίπτων εἶπε A.A.590, μιν τοίοισιν ἐνίπαπε κερτομίοισι lo reprendió con tales burlas Opp.H.4.232, c. ac. de pers. y ac. de cosa μή με ... ὀνείδεσι θυμὸν ἔνιπτε no me amonestes el ánimo con injurias, Il.3.438, c. ac. de cosa κραδίην ἠνίπαπε μύθῳ Od.20.17.
2 abs. proferir injurias Ἀντίνοος δ' ἐνένιπεν Od.18.78, Ἥρης ἠνίπαπε βουλαῖς profirió injurias por voluntad de Hera A.R.3.931, cf. Nonn.D.8.49.
II manifestar, anunciar, decir τίς ἐστι βροτῶν ... ὅς τις ἔτ' ἀθανάτοισι νόον καὶ μῆτιν ἐνίψει; ¿qué mortal hay que vaya a manifestar a los dioses su idea y su designio?, Il.7.447, ὁ δέ τοι νημερτὲς ἐνίψει éste te dirá la verdad, Od.11.148, ἁδείας ἐνίπτων ἐλπίδας anunciando dulces esperanzas Pi.P.4.201, μὴ κεφαλὴν Κρονίωνος ἢ ἄρσενα μηρὸν ἐνίψῃς no evoques la cabeza ni el muslo varonil de Zeus Nonn.D.27.59.
• Etimología: Quizá deriv. de ἐνίψω, fut. de ἐνίσσω, de *eni-sk^u̯-so.

Greek Monolingual

ἐνίπτω (AM)
λοιδορώ, κακολογώ
αρχ.
1. επιτιμώ, επιπλήττω, ονειδίζω, κατηγορώ («καί μιν ὑπόδρα ἰδὼν χαλεπῷ ἠνίπαπε μύθῳ», Ομ. Ιλ.)
2. λέω, μιλώ, αναγγέλλω («ἁδείας ἐνίπτων ἐλπίδας» — αναγγέλοντας γλυκιές ελπίδες, Πίνδ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. Βλ. λ. ενιπή].

Greek Monotonic

ἐνίπτω: μέλ. ἐνίψω, Επικ. αόρ. βʹ ἠν ίπᾰπον [ῑ], επίσης και ἐνένῑπον· επικρίνω, μέμφομαι, αποδοκιμάζω, επιτιμώ, ψέγω, Λατ. objurgo, σε Όμηρ.

Russian (Dvoretsky)

ἐνίπτω: (эп. aor. 2 ἐνένισπον, ἐνένῑπον и ἠνίπᾰπον с ῑ)
1) порицать, бранить, упрекать (τινά Hom., Aesch.; τινὰ μύθῳ или χαλεποῖσιν ὀνείδεσιν Hom.);
2) возвещать или внушать (ἁδείας ἐλπίδας Pind.).

Middle Liddell

to reprove, upbraid, Lat. objurgo, Hom.