ἄρωμα

English (LSJ)

(A) [ᾰρ], ατος, τό, A aromatic herb or spice, Hp.Aph.5.28, X. An.1.5.1, prob. in Supp.Epigr.1.414 (Crete, v/iv B. C., pl.), Arist.Pr. 907a13, IG5(2).514.17 (Lycosura, ii B.C., pl.), Plu.Phoc.20.
ἄρωμα (B) [ᾰρ], ατος, τό, (ἀρόω) A arable land, corn-land, S.Fr.75 (pl.), Ar.Pax1158, Eup.304.

Spanish (DGE)

-ματος, τό
• Grafía: frec. cod. ἀρο-
• Prosodia: [ᾰ]
tierra de labranza, labrantío sin cont., S.Fr.75, εὖ ποιοῦντος κὠφελοῦντος τοῦ θεοῦ τἀρώματα Ar.Pax 1158, cf. Luc.Lex.2, Ael.NA 7.8.
-ματος, τό
• Prosodia: [ᾰ]
• Morfología: [casi siempre plu., pero sg. POxy.1211.11 (II d.C.)]
hierba(s) o planta(s) aromática(s) (tomillo, salvia, malva, etc.), Hp.Nat.Mul.32, Eup.327, Cels.3.21.7
•en mixturas aroma(s), perfumes Thphr.HP 9.7.2, Od.8
•en distintas elaboraciones, X.An.1.5.1, LXX 4Re.20.13, Ca.1.3, 4.10, Aristid.Quint.66.14, Aristeas 114, οἶνος δι' ἀρωμάτων Plu.Phoc.20, cf. Procop.Gaz.M.87.1549A
•usado en medic., esp. ginecología ἡ ἐν ἀρώμασι πυρίη vaporizaciones de plantas aromáticas Hp.Aph.5.28, θυμιῆσαι τοῖσιν ἀρώμασι Hp.Nat.Mul.3
•en usos funerarios, Plb.15.25a.7, Charito 1.8.2, Plu.Sull.38, Eu.Marc.16.1, Philostr.Her.53.22, ἐξ ἀρωμάτων καὶ κηροῦ de la efigie de Osiris, D.S.1.21
•en sacrificios IG 5(2).514.17 (Licosura II a.C.), IGLS 1.143 (Comagena I a.C.), Aristeas 92, Orph.H.7 tít., PMich.Teb.246.2 (I d.C.), POxy.l.c., BGU 149.1 (II/III d.C.). • DMic.: a-ro-ṃo.

German (Pape)

[Seite 368] (ἀρόω), τό, = ἄρομα, Soph. frg. 77; Ar. Pax 1128, Schol. ἀροτρίαμα. (ἄρω), τό, Gewürz, wohlriechende Kräuter, Früchte u. dgl., Xen. An. 1, 5, 1 u. Sp.

French (Bailly abrégé)

1ατος (τό) :
arome ; plante aromatique.
Étymologie: pê origine orient.
2c. ἄρομα.

English (Strong)

from αἴρω (in the sense of sending off scent); an aromatic: (sweet) spice.

English (Thayer)

ἀρώματος, τό (from ἈΡΩ to prepare, whence ἀρτύω to season; (others connect it with the root ar (ἀρόω), to plow (cf. spice, perfume: Hippocrates), Xenophon, Theophrastus, and subsequent writings.)

Greek Monolingual

(I)
το (AM ἄρωμα)
νεοελλ.
η ωραία μυρωδιά, η μοσχοβολιά
αρχ.
1. ευωδιαστό βότανο ή οπώρα
2. τα καλλιεργούμενα μυρωδικά, τα μπαχαρικά.
[ΕΤΥΜΟΛ. Άγνωστης ετυμολογίας.
ΠΑΡ. αρχ.-νεοελλ. αρωματίζω, αρωματικός, αρωματώδης
αρχ.-νεοελλ. αρωματοπώλης, αρωματοφόρος
μσν.
αρωματοπράτης
νεοελλ.
αρωματοποιός].
(II)
ἄρωμα, το (Α) αρώ
ο αγρός, το χωράφι.

Greek Monotonic

ἄρωμα: -ατος, τό (ἀρόω), αρόσιμη γη, σιτοφόρα γη, χωράφι, Λατ. arvum, σε Αριστοφ.
• ἄρωμα: -ατος, τό, κάθε αρωματικό βότανο, καρπός, μπαχάρι, σε Ξεν.

Russian (Dvoretsky)

ἄρωμα: ατος (ἀρ) τό ἀρόω пашня, нива Soph., Arph.
ατος (ᾰρ) τό пахучие травы, душистые коренья Xen., Arst.

Frisk Etymological English

Grammatical information: n.
Meaning: condiment, aromatic plant (Hp.).
Origin: XX [etym. unknown]
Etymology: Unknown. S. Schmeja, Gedenkschrift Brandenstein, 1968, 133. vW. adduces a Toch. war, were odour; for -ωμα Chantr. Form. 184ff.

Middle Liddell

1
any spice or sweet herb, Xen.
2 ἀρόω
arable land, corn-land, Lat. arvum, Ar.

Frisk Etymology German

ἄρωμα: {árōma}
Grammar: n.
Meaning: Gewürz, wohlriechendes Kraut (Hp., X., Arist. usw.).
Derivative: Davon einige hellenistische und späte Ableitungen: ἀρωματικός, ἀρωματίτης, ἀρωματώδης und das Denominativum ἀρωματίζω würzen, nach Gewürz riechen oder schmecken.
Etymology: Unerklärt. Hypothese bei Wood ClassPhil. 21, 63ff.
Page 1,159

Chinese

原文音譯：¥rwma 阿羅馬
詞類次數：名詞（4）
原文字根：香料
字義溯源：芬香，香料，香膏，香味；源自（αἴρω）*=送別）。這字用了四次，香料都是為著膏主的身體的，三次是姊妹們帶到墓墳去，一次是尼哥底母拿來膏裹主耶穌的身體的
出現次數：總共（4）；可（1）；路（2）；約（1）
譯字彙編：
1） 香料（3） 路23:56； 路24:1； 約19:40；
2） 香膏（1） 可16:1

English (Woodhouse)

herb

Mantoulidis Etymological

Ἡ ρίζα εἶναι ἀβέβαιη. Ἴσως εἶναι συγγενικό μέ τά ἀρτύω, ἀραρίσκω.