κριτήριον

English (LSJ)

τό,
A criterion, means for judging or means for trying, standard, freq. of the mental faculties and senses, ἔχων αὐτῶν τὸ κ. ἐν αὑτῷ Pl.Tht.178b, cf. R.582a, Plu.2.448b, etc.; τὸ αἰσθητήριον καὶ κριτήριον τῶν… χυμῶν Arist. Metaph.1068a3, cf. Epicur.Ep.1p.5U. (pl.), Sent.24, al.; περὶ κριτηρίου, title of works by Epicurus (D.L.10.27), Posidonius (Diocl. ap. D.L.7.54), and Ptolemy: generally, χρόνον εἶναι μέτρον καὶ κριτήριον τάχους measure, test, Zeno Stoic.1.26, etc.
2 court of judgement, tribunal, Pl.Lg.767b; καθίζειν κ. Plb.9.33.12, cf. PHib.1.29 (a) (iii B. C.), 1 Ep.Cor.6.2, IG14.951.20, Paus.2.20.7, POxy.2134.6 (ii A. D.), etc.
b decision of a tribunal, judgement, SIG826 K9 (Delph., ii B. C.).

German (Pape)

[Seite 1511] τό, ein Mittel zum Entscheiden, entscheidendes Kennzeichen; ἔχων αὐτῶν τὸ κριτήριον ἐν ἑαυτῷ Plat. Theaet. 178 b; öfter bei Plut. – Der Ort des Gerichts, der Gerichtsplatz, u. das Gericht selbst; Plat. Legg. VI, 676 b; καθίζειν κριτήριον Pol. 9, 33, 12; ἐν ἴσῳ κριτηρίῳ, apud aequos iudices, 16, 27, 2; Sp.

French (Bailly abrégé)

ου (τό) :
1 faculté de juger;
2 règle pour discerner le vrai du faux, critère.
Étymologie: κρίνω.

French (New Testament)

tribunal ; jugement

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

κριτήριον -ου, τό [κρίνω] criterium, maatstaf:. τῶν μελλόντων ἔσεσθαι... τὸ κριτήριον het vermogen om te beoordelen wat er gaat gebeuren Plat. Tht. 178b. gerechtshof.

Russian (Dvoretsky)

κρῐτήριον: τό
1 способность различения, средство суждения, мерило, критерий (τὸ κ. τινος ἐν ἑαυτῷ ἔχειν Plat.; τὸ αἰσθητήριον καὶ κ. τῶν χυμῶν Arst.; τούτων κ. ἡ αἴσθησίς ἐστιν Plut.);
2 судилище, суд (κοινὸν ἐκ πάντων τῶν Ἑλλήνων κ. Polyb.; ἕλκειν τινὰ εἰς κριτήρια NT);
3 судебное дело, тяжба (κριτήρια βιωτικά NT).

Greek (Liddell-Scott)

κρῐτήριον: τό, (κριτὴς) μέσον πρὸς κρίσιν ἢ δοκιμήν, μέτρον ἢ γνώμων, ἐπὶ τῶν διανοητικῶν δυνάμεων καὶ τῶν αἰσθήσεων, ἔχων αὐτῶν τὸ κρ. ἐν αὑτῷ Πλάτ. Θεαίτ. 178Β, πρβλ. Πολ. 582Α· τὸ αἰσθητήριον καὶ κρ. τῶν… χυμῶν Ἀριστ. Μετὰ τὰ Φυσ. 10.· 6, 6. 2) δικαστήριον, Πλάτ. Νόμ. 767Β· καθίζειν κρ. Πολύβ. 9. 33, 12, πρβλ. Συλλ. Ἐπιγρ. 5879. 21.

English (Strong)

neuter of a presumed derivative of κριτής; a rule of judging ("criterion"), i.e. (by implication) a tribunal: to judge, judgment (seat).

English (Thayer)

κριτηρίου, τό (from κριτηρ, equivalent to κριτής);
1. properly, the instrument or means of trying or judging anything; the rule by which one judges (Plato, Plutarch, others).
2. the place where judgment is given; the tribunal of a judge; a bench of judges: plural, Sept.; Plato, Polybius, Plutarch, others).
3. in an exceptional usage, the matter judged, thing to be decided, suit, case: plural 1 Corinthians 6:2).

Greek Monotonic

κρῐτήριον: τό (κριτής),
1. μέθοδος (τρόπος κρίσης ή δοκιμασίας), κριτήριο, «τεστ», σε Πλάτ.
2. δικαστήριο, επιτροπή κρίσης, στον ίδ.

Middle Liddell

κρῐτήριον, ου, τό, κριτής
1. a means for judging or trying, a criterion, standard, test, Plat.
2. a court of judgment, tribunal, Plat.

Chinese

原文音譯：krit»rion 克里帖里按
詞類次數：名詞（3）
原文字根：審判（場所）
字義溯源：法規，法庭，裁判所，訴訟，證據，公堂，審判，審斷；源自（κριτής）=審判官）；而 （κριτής）出自（κρίνω）*=辨別）。參讀 （βῆμα）同義字
出現次數：總共（3）；林前（2）；雅（1）
譯字彙編：
1） 審判（2） 林前6:2； 林前6:4；
2） 法庭（1） 雅2:6

English (Woodhouse)

criterion, measure, standard, standard for judging