λωφάω

English (LSJ)

A rest, give over, ὅδε μὲν τάχα λωφήσει Il.21.292; εἰ λωφήσω τρεῖς ὥρας dub. in Phld.Herc.1251.18.
2 c. gen. (cf. καταλωφάω), take rest or abate from, recover from, χόλου, πόθου, A.Pr. 378, 654; πόνου S.Aj.61; τῆς ὀδύνης Pl.Phdr.251 c; φιλοτιμίας λελωφηκυῖαν Id.R.620c; so λ. ἀπὸ νόσου καὶ πολέμου Th.6.12.
3 c. part., cease to do, πρήσων A.R.4.819, cf. AP5.187 (Leon.).
4 abate, of pain, Hp.Int.49; of a disease, Th.2.49, Pl.Lg.854c; of misfortunes, Th.7.77; of wind, Arist.Mete.362a7; of the sea, Id.Pr. 934b15; ὅταν λωφήσωσιν οἱ λίθοι X.An.4.7.6.
II trans., lighten, relieve, ὁ λωφήσων γὰρ οὐ πέφυκέ πω A.Pr.27: c. gen., ἀχέων λωφήσετε θυμόν relieve your mind from pains, Emp.145.2.

French (Bailly abrégé)

λωφῶ :
ao. ἐλώφησα, pf. λελώφηκα;
litt. remuer le cou en tous sens en parl. d'une bête de somme qu'on vient de dételer), d'où
I. intr. 1 se reposer : ἀπὸ νόσου καὶ πολέμου THC d'une maladie et d'une guerre;
2 se relâcher, cesser : χόλου ESCHL, πόθου ESCHL cesser d'être irrité, de désirer;
II. tr. soulager, calmer, apaiser : ὁ λωφήσων ESCHL celui qui soulagera, le consolateur, le libérateur futur.
Étymologie: λόφος.

German (Pape)

sich erholen, ausruhen; Il. 21.292; κακῶν, sich vom Unglück erholen, Od. 9.460; πόνου, Soph. Aj. 61; νεωστὶ ἀπὸ νόσου μεγάλης καὶ πολέμου βραχύ τι λελωφήκαμεν Thuc. 6.12; λωφᾷ τε τῆς ὀδύνης καὶ γέγηθεν Plat. Phaedr. 251c; ξυμφορᾶς Legg. XI.934b; auch von der Krankheit, λωφᾷ τι τὸ νόσημα, sie läßt nach, IX.854c; und übertragen, φιλοτιμίας λελωφηκυῖαν τὴν ψυχήν, die den Ehrgeiz abgelegt hat, Rep. X.620d; Sp., wie Plut. – nach Hesych., der erkl. ἀπὸ τοῦ τραχήλου τὸ ἄχθος ἀποθέσθαι, hängt es mit λόφος zusammen, wie das Zugvieh, wenn es aus dem Joch gespannt ist, den Nacken, λόφος, frei bekommt und sich erholt. – Auch transitiv., entlasten, erleichtern, θυμὸν ἀχέων, Empedocl.; φρόνημα χόλου, Δῖον ὄμμα πόθου, Aesch. Prom. 376, 677; ὁ λωφήσων, der Befreier, ib. 27.

Russian (Dvoretsky)

λωφάω:
1 успокаиваться, униматься (ὅδε - sc. ποταμὸς - τάχα λωφήσει Hom.; ὁ χειμὼν ἐλώφησε Plut.);
2 приходить в себя, отдыхать, оправляться (χόλου, πόθου Aesch.; ὀδύνης Plat.; ἀπὸ νόσου καὶ πολέμου Thuc.);
3 успокаивать, избавлять от страданий: ὁ λωφήσων Aesch. (грядущий) избавитель.

Greek (Liddell-Scott)

λωφάω: μέλλ. -ήσω, παύομαι, λήγω, ὅδε μὲν τάχα λωφήσει Ἰλ. Φ. 292. 2) μετὰ γεν. (πρβλ. καταλωφάω), ἀναπαύομαι, ἡσυχάζω ἀπό..., τῆς νούσου Ἱππ. 559. 29· χόλου, πόθου Αἰσχύλ. Πρ. 376, 654· πόνου Σοφ. Αἴ. 61· τῆς ὀδύνης Πλάτ. Φαῖδρ. 251D· φιλοτιμίας ὁ αὐτ. ἐν Πολ. 620C· οὕτω, λ. ἀπὸ νόσου καὶ πολέμου Θουκ. 6. 12. 3) μετὰ μετοχ., παύομαι πράττων τι, πρήσσων Ἀπολλ. Ρόδ. Δ. 819, πρβλ. Ἀνθ. Π. 5. 188. 1) καταπίπτω, καταπραΰνομαι, ἐπὶ νόσου, Θουκ. 2. 49, πρβλ. 7. 77, Πλάτ. Νόμ. 854C· ἐπὶ ἀνέμου, κοπάζω, Ἀπολλ. Ρόδ. Δ. 1627, Ἀριστ. Μετεωρ. 2. 5, 7· ἐπὶ τῆς θαλάσσης, ὁ αὐτ. ἐν Προβλ. 23. 29. ΙΙ. μεταβ., ἀνακουφίζω, ἐλαφρύνω, ὁ λωφήσων γὰρ οὐ πέφυκέ πω Αἰσχύλ. Πρ. 27· μετὰ γεν., οὔποτε δειλαίων ἀχέων λωφήσετε θυμὸν Ἐμπεδ. 456. (Κατὰ τοὺς γραμματικ. συγγενὲς τῷ λόφος, τράχηλος, καὶ μεταφορ., ἐκ τῶν ὑποζυγίων κτηνῶν, ἀπὸ τοῦ τραχήλου τὸ ἄχθος ἀποθέσθαι Ἡσύχ.).

English (Autenrieth)

fut. λωφήσει, aor. opt. λωφήσειε: rest from, cease from, retire, Od. 9.460, Il. 21.292.

Greek Monotonic

λωφάω: μέλ. λωφήσω,
I. 1. ξεκουράζομαι από τον κάματο, αναπαύομαι, σε Ομήρ. Ιλ.
2. με γεν., αναπαύομαι, ησυχάζω από..., αναρρώνω από..., συνέρχομαι από..., ανακουφίζομαι από..., χόλου, σε Αισχύλ.· πόνου, σε Σοφ.· λωφάω ἀπὸ νόσου καὶ πολέμου, σε Θουκ.
3. εξασθενώ, καταπραΰνομαι, λέγεται για νόσο, στον ίδ.
II. μτβ., ανακουφίζω, ελαφρύνω, ὁ λωφήσων γὰρ οὐ πέφυκέ πω, σε Αισχύλ. (αμφίβ. προέλ.).

Frisk Etymological English

Grammatical information: v.
Meaning: recover, take rest, give over, also trans. (poet.) lighten, relieve (Pl. Phdr. 251 c); on the meaning Fowler AmJPh 78, 176 a. 179.
Other forms: -έω (hell.); aor. λωφῆσαι (ι 459), fut. λωφήσω (Φ 292 etc.), perf. λελώφηκα (Th., Pl.).
Compounds: rarely with prefix, e.g. κατα-.
Derivatives: λώφησις cessation (Th.), λῶφαρ λώφημα H., λωφήϊος relieving, expiatory (A. R. 2, 485). For the form cf. πωτάομαι, νωμάω, στρωφάω usw., so prob. deverbat. (Schwyzer 719).
Origin: XX [etym. unknown]
Etymology: Unknown. Connection with ἐλαφρός, ἐλαχύς etc. (Bq), is impossible. Better is the comparison with Germ., e.g. OHG labōn laben, refresh' (Bezzenberger BB 5, 318), for which however a loan from Lat. lavāre wash is considered (WP. 2, 442 f., W.-Hofmann s. lavō). Not with Schwyzer 719 n. 4: to IE *sleubh- hang down (Pok. 964).

Middle Liddell

λωφάω, fut. -ήσω
I. to rest from toil, take rest, Il.
2. c. gen. to take rest or abate from, recover from, χόλου Aesch.; πόνου Soph.; λ. ἀπὸ νόσου καὶ πολέμου Thuc.
3. to abate, of a disease, Thuc.
II. trans. to lighten, relieve, ὁ λωφήσων γὰρ οὐ πέφυκέ πω Aesch. [deriv. uncertain]

Frisk Etymology German

λωφάω: (Pl. Phdr. 251 c),
{lōpháō}
Forms: -έω (hell. u. sp. Epik); Aor. λωφῆσαι (seit ι 459), Fut. λωφήσω (Φ 292 usw.), Perf. λελώφηκα (Th., Pl.),
Grammar: v.
Meaning: sich erholen, ausruhen, nachlassen, auch trans. (poet.) erquicken, befreien, zur Bed. Fowler AmJPh 78, 176 u. 179.
Composita: vereinzelt mit Präfix, z.B. κατα-,
Derivative: Davon λώφησις das Nachlassen (Th. u. a.), λῶφαρ· λώφημα H., λωφήϊος ‘er- quickend, sühnend' (A. R. 2, 485). Zur Form vgl. πωτάομαι, νωμάω, στρωφάω usw., somit wohl Deverbativum (Schwyzer 719).
Etymology: Nicht sicher erklärt. Die Anknüpfung an die Sippe von ἐλαφρός, ἐλαχύς (Bq nach Wharton, Osthoff u. a.), die semantisch gewiß möglich ist, hat von der ĕ-Stufe in lat. levis auszugehen; man vermißt außerdem die erwünschte Grundlage eines primären Verbs. In dieser Hinsicht vorzuziehen ist der Vergleich mit germ., z.B. ahd. labōn ’laben, erquicken’ (Bezzenberger BB 5, 318), für das aber Entlehnung aus lat. lavāre waschen zu erwägen ist (WP. 2, 442 f., W.-Hofmann s. lavō). Noch anders Schwyzer 719 A. 4: zu idg. sleubh- ‘schlaff herabhängen(d)’ mit Ver- tretern im Germanischen und Baltischen (WP. 2, 710f., Pok. 964 f.).
Page 2,154

Mantoulidis Etymological

(=ξεκουράζομαι, ἡσυχάζω, κοπάζω). Ἔχει σχέση μέ τό λόφος (=τράχηλος).
Παράγωγα: λώφημα (=ἡσυχία), λώφησις, λωφήιος. • 133 Μ {{ |=Μῦ }}