παθητός

English (LSJ)

παθητή, παθητόν,
A one who has suffered, Men.Mon.457.
II subject to suffering, Act.Ap.26.23; τὸ θνητὸν καὶ παθητόν = to be mortal is to be subject to pain Plu.Pel.16, cf. Num.8.
2 liable to external influence or liable to change, opp. ἀπαθής, Arist. Mu.392a33; π. καὶ μεριστόν Plot.6.4.8; passive, opp. δραστήριος, Ph. 1.2; νοῦς ἐστι π. καὶ μεριστός Olymp. in Phd.p.101 N.; but ὁ νοῦς ἀπαθής, ἡ δὲ γένεσις π. Dam.Pr.414, cf. Ph.1.176.
3 Medic., diseased, affected, στεφάνη PMed.Strassb.p.8.

German (Pape)

[Seite 437] dem Leiden, den Leidenschaften ausgesetzt, Plut. oft; τὸ θνητὸν καὶ παθητὸν ἀποβαλόντες, Pelop. 16, vgl. Num. 8; Gegensatz ἀπαθής, plac. phil. 2, 6, wie S. Emp. adv. phys. 2, 311.

French (Bailly abrégé)

ή, όν :
accessible aux impressions extérieures, impressionnable;
NT: souffrant.
Étymologie: adj. verb. de πάσχω.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

παθητός -ή -όν [πάσχω] aan lijden onderworpen:. ἀρετῇ τὸ θνητὸν καὶ παθητὸν ἀποβαλόντας = die dankzij hun deugd hun sterfelijke en tot lijden gedoemde natuur hebben afgelegd Plut. Pel. 16.8.

Russian (Dvoretsky)

πᾰθητός: 3
1) подверженный изменениям, изменчивый (π. καὶ τρεπτός Arst.);
2) подверженный страстям (θνητὸς καὶ π. Plut.);
3) (много) выстрадавший, много перенесший (π. ἐστι πᾶς τις εὐπροσήγορος Men.) или обреченный на страдания NT.

Greek (Liddell-Scott)

πᾰθητός: -ή, -όν, ὁ παθών, Μένανδρ. ἐν Μονοστ. 457. ΙΙ. ὁ ὑποκείμενος εἰς πάθος ἢ πάθημα, (τὸ τοῦ Κικέρωνος, patibilis, N. D. 3. 12), τὸ θνητὸν καὶ παθητὸν Πλουτ. Πελοπ. 16, πρβλ. Νουμ. 8. β) ἐπὶ τοῦ Σωτῆρος, ὁ προωρισμένος νὰ πάθῃ, Πράξ. Ἀπ. κϚ΄, 23· ἀλλά τινες ἡρμήνευσαν τὴν λέξιν ἀποδόντες εἰς αὐτὴν τὴν ἔννοιαν ἣν ἔχει παρὰ Πλουτ., διὸ καὶ ὠνομάσθησαν παθητολάτραι, Εὐσ. ἐν Φωτ. Βιβλ. 106. 14. 2) ὁ ὑποκείμενος εἰς μεταβολὰς καὶ ἀλλοιώσεις, ἀντίθ. τῷ ἀπαθής, Ἀριστ. π. Κόσμ. 2. 10.

English (Strong)

from the same as πάθημα; liable (i.e. doomed) to experience pain: suffer.

English (Thayer)

παθητη, παθητον (πάσχω, παθεῖν);
1. passible (Latin patibilis, Cicero, de nat. deor. 3,12, 29), endued with capacity of suffering, capable of feeling; often in Plutarch, as παθητον σῶμα.
2. subject to the necessity of suffering, destined to suffer (Vulg. passibilis): παθητός compare the similar language of Justin Martyr, dialog contra Trypho, chapters 36,39, 52,68, 76,89); cf. Winer's Grammar, 97 (92); (Buttmann, 42 (37)); (so in ecclesiastical writings also, cf. Otto's Justin, Greek index under the word; Christ is said to be παθητός and ἀπαθής in Ignatius ad Ephesians 7,2 [ET]; ad Polycarp, 3,2 [ET]).

Greek Monolingual

παθητός, -ή, -όν (Α)
1. αυτός που έπαθε, που υπέστη κάτι που υπέφερε
2. αυτός που υπόκειται σε πάθος, («τὸ θνητὸν και παθητὸν ἀποβαλόντας», Πλούτ.)
3. (για τον Ιησού Χριστό) ο προορισμένος να υποφέρει
4. αυτός που υπόκειται σε εξωτερικές επιδράσεις, αλλοιώσεις, μεταβολές, ο μεταβλητός
5. αυτός που υφίσταται τις επιδράσεις τών ενεργειών άλλων, χωρίς να μπορεί ή να θέλει ν' αντιδράσει, παθητικός
6. αυτός που έχει προσβληθεί από κάποια νόσο.
[ΕΤΥΜΟΛ. < πάθος κατά τα ρημ. επιθ. σε -τός].

Greek Monotonic

πᾰθητός: -ή, -όν (παθεῖν)·
I. κάποιος που έχει υποφέρει· αυτός που υποκύπτει στο πάθος (γίνεται έρμαιο του πάθους), σε Πλούτ.
II. λέγεται για τον Σωτήρα Ιησού Χριστό, αυτός που προορίζεται να υποφέρει, σε Καινή Διαθήκη

Middle Liddell

πᾰθητός, ή, όν παθεῖν
I. one who has suffered: subject to passion, Plut.
II. of the Saviour, destined to suffer, NTest.

Chinese

原文音譯：paqhtÒj 爬帖拖士
詞類次數：形容詞（1）
原文字根：情感
字義溯源：必須受苦，預定受苦，受苦；源自（πάθημα）=苦難）；而 （πάθημα）出自（πάθος）=受苦，邪情）， （πάθος）又出自（πάσχω）*=經歷）
出現次數：總共（1）；徒（1）
譯字彙編：
1） 受害（1） 徒26:23