κόβαλος

English (LSJ)

ὁ, A kobalos, impudent rogue, arrant knave, Ar.Eq.450, Ra.1015, Pl.279, D.C.53.3; of Midias, Phryn. Com.4: in plural, mischievous goblins, invoked by rogues, Ar.Eq.635; of the owl, κ. καὶ μιμητής Arist.HA597b23. II Adj. κόβαλα, τά, knavish tricks, rogueries, Ar.Eq.417, Ra.104; ὕβριστον ἔργον καὶ κ. Pherecr.162. (For the orig. sense cf. κοβαλεύω.)

German (Pape)

[Seite 1464] ὁ, Kobold, Possenreißer u. Schmarotzer, Gauner, der Anderen betrügerisch seines eigenen Vortheils wegen schmeichelt; neben ἀγοραῖοι u. πανοῦργοι Ar. Ran. 1015, vgl. Equ. 450; καὶ μόθων Plut. 279, wo die Schol. wie Harpocr. bemerken, daß eigtl. δαίμ ονές τινες σκληροὶ περὶ τὸν Διόνυσον so heißen, satyrähnliche Gesellen des Bacchus, die ihn durch ihre Späße belustigten; vgl. Lob. Aglaoph. p. 1313. – Bei Arist. H. A. 8, 12 von einem Vogel ἔστι δὲ κόβαλος καὶ μιμητής. – Adj., possenhaft u. gaunerisch, spitzbübisch; κόβαλά γ' ἐστίν, ὡς καὶ σοὶ δοκεῖ Ar. Ran. 104, Schol. ἀπατητικά, πανοῦργα, vgl. Equ. 415.

French (Bailly abrégé)

ου (ὁ) :
I. adj. 1 fourbe, trompeur, filou, voyou, vaurien;
2 mauvais plaisant, moqueur;
II. subst. ὁ κόβαλος lutin ou génie malfaisant, qui joue de vilains tours.
Étymologie: cf. lat. cavilla -- DELG étym. incert.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

κόβαλος -ον adj. doortrapt; subst. τὰ κόβαλα kwajongensstreken. subst. schurk, deugniet; personif. ὁ Κόβαλος Bedrog (demon).

Russian (Dvoretsky)

κόβᾱλος: II ὁ
1) плут, обманщик Arst.;
2) проказливое божество (род домового) Arph.
плутоватый, проказливый Arph., Arst.

Greek (Liddell-Scott)

κόβᾱλος: ὁ, ἀναίσχυντος κακοῦργος, πανοῦργος, δόλιος καὶ ἀηδὴς ἄνθρωπος, ἀπατεών, συνάπτεται τῷ ἀγοραῖοι καί πανοῦργοι, Ἀριστοφ. Ἱππ. 450, πρβλ. Βατράχ. 1015· τῷ μόθων ὁ αὐτ. ἐν Πλ. 279· ἐπὶ τοῦ Μίδου, Φρύν. Κωμ. ἐν «Ἐφιάλτῃ» 4· ― κόβαλοι, ἦσαν προσέτι κακοποιὰ φαντάσματα ἃ ἐπεκαλοῦντο οἱ πανοῦργοι καὶ δόλιοι καὶ ἀπατεῶνες, Ἀριστοφ. Ἱππ. 635, πρβλ. Λοβ. Ἀγλαόφ. 1308 κἑξ.· ― ἐπὶ τῆς γλαυκός, κ. καὶ μιμητὴς Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 9. 12, 12. ΙΙ. ὡς ἐπίθ. κόβαλα, παίγνια πανοῦργα, ἀπάται, δόλοι, Ἀριστοφ. Ἱππ. 417, Βάτρ. 104· ὕβριστον ἔργον καί κ. Φερεκρ. ἐν Ἀδήλ. 23 (Ἀν. Β. 368, 24).

Greek Monolingual

κόβαλος, ὁ (Α)
1. πανούργος, δόλιος, απατεώνας
2. είδος πτηνού που μοιάζει με την κουκουβάγια («ἔστι δὲ κόβαλος καὶ μιμητής... καθάπερ γλαῦξ», Αριστοτ.)
3. (στον πληθ. ως κύριο όν.) οἱ Κόβαλοι
κακοποιὰ δαιμονικά όντα («Βερέσχεθοί τε καὶ Κόβαλοι καὶ Μόθων», Αριστοφ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. Άγνωστης ετυμολ. Πρόκειται ίσως για λ. θρακο-φρυγικής προελεύσεως που έφθασε στην Αττική μέσω κάποιας δωρικής διαλέκτου, πιθ. της Κορινθιακής. Το παρ. κοβαλεύω «μεταφέρω» καθώς και η μειωτική χροιά του όρου αποτελούν ένδειξη ότι η λ. διέθετε και κάποια σημ. όπως «βαστάζος, χαμάλης» (πρβλ. και τη μειωτική χροιά της σημ. τών λέξεων αυτών σήμερα). Κατ' άλλη άποψη, η σημ. του «μεταφορέα» προήλθε από τη μεταφορά λείας, κλοπιμαίων].

Greek Monotonic

κόβᾱλος: ὁ,
I. αναίσχυντος, κακούργος, πανούργος, σε Αριστοφ.· οι Κόβαλοι ήταν κάποια πλάσματα (καλικάντζαροι) τα οποία επικαλούνταν οι απατεώνες, στον ίδ.
II. ως επίθ. κόβαλα, πανούργα τεχνάσματα, απάτες, ζαβολιές, στον ίδ. (αμφίβ. προέλ.).

Frisk Etymological English

Grammatical information: m.
Meaning: impudent rogue, mischievous knave, also (parodizing) mischievous goblins (Ar., Arist., D. C.); as adj. ntr. κόβαλα, -ον knavish tricks (Pherekr., Ar.).
Derivatives: κοβαλεία (Din.), κοβάλευμα (Et. Gen.) roguery; (ἐκ)κοβαλικεύομαι rogue, deceive (Ar. Eq. 270) with κοβαλικεύματα pl. (Ar. Eq. 332); from *κοβαλικός (κοβαλικοῖσι conj. in Timocr. Fr. 1, 7 Diehl). - Also κοβαλεύω transport (pap., EM), NGr. κουβαλῶ id., κοβαλισμός transport (pap.).
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]
Etymology: Popular words without etymology. After Björck Alpha impurum 46f. a. 258f. with v. Wilamowitz prop. porter, transport worker, from where contemptible rogue; the original meaning would as a non Att.-Ion. element have been introduced in the koine. As home of κόβαλος v. Wilamowitz GGA 1898, 689 assumes Korinth; Zacher IFAnz. 18, 86 (s. also Kretschmer KZ 55, 85f.) and supposes, also hypothetically, that the word is Thraco-Phrygian (like κοάλεμος). Against connection with Lat. caballus (Grégoire Byzantion 13, 287ff.; cf. on καβάλλης) s. Björck l. c. - The word is prob. Pre-Greek.

Middle Liddell

κόβᾱλος, ὁ,
I. an impudent rogue, arrant knave, Ar.: —Κόβαλοι were mischievous goblins, invoked by rogues, Ar. II. as adj. κόβαλα, knavish tricks, rogues, Ar.
II. as adj. κόβαλα, knavish tricks,

Frisk Etymology German

κόβαλος: {kóbālos}
Grammar: m.
Meaning: Spitzbube, Gauner, Halunke, auch (parodierend) Ben. böser Genien (Ar., Arist., D. C.); als Adj. ntr. κόβαλα, -ον gaunerisch (Pherekr., Ar.).
Derivative: Davon (über κοβαλεύω, s. unten) κοβαλεία (Din.), κοβάλευμα (Et. Gen.) Gaunerei; (ἐκ)κοβαλικεύομαι gaunern, betrügen (Ar. Eq. 270) mit κοβαλικεύματα pl. (Ar. Eq. 332); zunächst von *κοβαλικός (κοβαλικοῖσι Konj. bei Timokr. Fr. 1, 7 Diehl). — Daneben κοβαλεύω transportieren (Pap., EM), ngr. κουβαλῶ ib., κοβαλισμός Transport (Pap.).
Etymology: Volkstümliche Wörter ohne Etymologie. Nach Björck Alpha impurum 46f. u. 258f. mit v. Wilamowitz eig. Lastträger, Transportarbeiter, woraus verächtlich Gauner, Halunke; die ursprüngliche Bedeutung wäre als ein nicht att.-ion. Element in die Koine übernommen. Als Heimat von κόβαλος vermutet v. Wilamowitz GGA 1898, 689 Korinth; Zacher IFAnz. 18, 86 (s. auch Kretschmer KZ 55, 85f.) betrachtet, ebenfalls hypothetisch, das Wort als thrakisch-phrygisch (wie κοάλεμος). Gegen Zusammenhang mit lat. caballus (Grégoire Byzantion 13, 287ff.; vgl. zu καβάλλης) s. Björck a. a. O. m. weiterer Lit.
Page 1,889

Wikipedia EL

Στην αρχαία ελληνική μυθολογία με το όνομα Κόβαλοι ήταν γνωστή μία ομάδα από δαίμονες που ανήκαν στην ακολουθία του θεού Διονύσου. Οι Κόβαλοι αναφέρονται από τον Αριστοφάνη, ο οποίος τους χαρακτηρίζει «κακόβουλους», «πανούργους» και «υβριστές». Είναι πιθανό να σχετίζονται με τον δαίμονα Κοάλεμο. Η λέξη «Κόβαλοι» έχει κοινή ρίζα με τη γερμανική Kobold = στοιχειό, δαιμόνιο, κακό πνεύμα. Η λέξη Kobold έδωσε το όνομά της στο χημικό στοιχείο της ύλης κοβάλτιο (εξαιτίας των τοξικών ορυκτών του).

Wikipedia EN

The kobalos (pl. kobaloi) (Ancient Greek: Κόβαλος, plural: Κόβαλοι) was a sprite from Greek mythology, a mischievous creature fond of tricking and frightening mortals. The kobaloi were companions of Dionysus and could shapeshift as Dionysus in the guise of Choroimanes-Aiolomorphos. According to one myth, they robbed Herakles while he slept. He captured them in revenge but took pity on them when he found them amusing. In one version of the myth, Herakles gave them to the Lydian queen Omphale as a gift. The kobaloi were thought to live in Euboea or near Thermopylae. Parents used tales of the kobaloi to frighten children into behaving.

Greek myths depict the kobaloi as "impudent, thieving, droll, idle, mischievous, gnome-dwarfs", and as "funny, little triksy elves" of a phallic nature. The term also means "impudent knave, arrant rogue" in ancient Greek, and such individuals were thought to invoke kobaloi spirits. Depictions of kobaloi are common in ancient Greek art.

The kobalos is related to two other Greek sprites: the kabeiroi (pygmies with large phalluses) and the kerkopes. The kobalos and kabeiroi came to be equated. Nineteenth Century classicists proposed that other European sprites may derive from belief in kobaloi. This includes spirits such as the Northern English boggart, Scottish bogle, French goblin, Medieval gobelinus, German kobold, and English Puck. Likewise, the names of many European spirits may derive from the word kobalos. The word entered Latin as cobalus, then possibly French as gobelin. From this, the English goblin and Welsh coblyn may derive.