οὖρος

English (LSJ)

(A), ὁ,

   A fair wind, ἡμῖν δ' αὖ κατόπισθε νεὸς . . ἴκμενον οὖ. ἵει πλησίστιον Od.11.7, cf. 15.292, Il.1.479, etc.; νηῦς... ᾗ λιγὺς οὖ. ἐπιπνείῃσιν ὄπισθεν Od.4.357; πέμψω δέ τοι οὖ. ὄπισθεν 5.167; οὖ. ἀπήμονά τε λιαρόν τε ib.268; πομπαῖος Pi.P.1.34; πρύμνηθεν οὖ. E.Tr.20; πλευστικός Theoc.13.52; Διὸς οὖρος Od.5.176, etc. (rarely of a rough breeze or storm, Il.14.19, A.R.2.900); ἂψ δὲ θεοὶ οὖ. στρέψαν the gods changed the wind again to a fair one, Od.4.520: pl., ib.360; later, ἀποπέμπειν κατ' οὖρον send down (i. e. with) the wind, speed on its way, Orac. ap. Hdt.4.163: so metaph., ἴτω κατ' οὖρον . . πᾶν τὸ Λαΐου γένος let it be swept before the wind to ruin, A.Th.690; κατ' οὖρον . . αἴρονται φυγήν Id.Pers.481; ταῦτα μὲν ῥείτω κατ' οὖρον let them drift with wind and stream, S.Tr.468; εὔθυνε δαίμονος οὖρον Pi.O.13.28; οὖ. ὀφθαλμῶν ἐμῶν αὐτῇ γένοιτ' ἄπωθεν ἑρπούσῃ let a fair wind be with her as she goes from my sight, i.e. let her go as quick as may be, S. Tr.815; οὖρός [ἐστι] 'tis a fair time, Id.Ph.855 (lyr.); γένοιτό (ἐγένετό codd.) τις οὖρος ἐκ κακῶν E.Ion1509(lyr.); οὖ. ἐπέων, ὕμνων, Pi.O. 9.47 (cj. for οἶμον), N.6.29, P.4.3 [ῠ].—Rare in Prose, as X.HG2.3.31, Luc.Tox.7.
(B), ὁ,

   A watcher, guardian, οὖρον ἰὼν κατέλειπον ἐπὶ κτεάτεσσι Od.15.89; Νέστωρ... οὖ. Αχαιῶν Il.8.80, 11.840, 15.370, Od.3.411; οὖ. Αἰακιδᾶν, of Achilles, Pi.I.8(7).60; νήσου A.R.4.1643; βουκολίων Opp.C.1.375; cf. ἐπίουρος, οὐρεύς. (I.-E. sorwos 'guardian', found also as second element in πυλωρός (πυλαουρός), θυρωρός, φρουρός (fr. προ-ὁρ (ϝ) ος) , οἰχῶρος (οἰκουρός), etc., Avest. pasu(š)-haurva- 'cattle-guarding', epith. of a dog: cogn. with ἐρύω (B), q.v.: also with ὄρομαι (ἐπί), cf. Avest. haurvaiti and haraiti 'watches'.)
(C), ὁ, Ion., etc. for ὅρος (q. v.).
(D), ὁ, βοῦς οὖρος, Lat.

   A urus, Bos primigenius, AP6.332 (Hadr.).
(B), ὁ,

   A watcher, guardian, οὖρον ἰὼν κατέλειπον ἐπὶ κτεάτεσσι Od.15.89; Νέστωρ... οὖ. Αχαιῶν Il.8.80, 11.840, 15.370, Od.3.411; οὖ. Αἰακιδᾶν, of Achilles, Pi.I.8(7).60; νήσου A.R.4.1643; βουκολίων Opp.C.1.375; cf. ἐπίουρος, οὐρεύς. (I.-E. sorwos 'guardian', found also as second element in πυλωρός (πυλαουρός), θυρωρός, φρουρός (fr. προ-ὁρ (ϝ) ος) , οἰχῶρος (οἰκουρός), etc., Avest. pasu(š)-haurva- 'cattle-guarding', epith. of a dog: cogn. with ἐρύω (B), q.v.: also with ὄρομαι (ἐπί), cf. Avest. haurvaiti and haraiti 'watches'.)
(C), ὁ, Ion., etc. for ὅρος (q. v.). οὖρος (D), ὁ, βοῦς οὖρος, Lat.

   A urus, Bos primigenius, AP6.332 (Hadr.).

German (Pape)

[Seite 419] ὁ, ist bei Hom. gew. Beiw. des Nestor, οὖρος Ἀχαιῶν, z. B. Il. 8, 80, was die Alten durch φύλαξ erkl. u. von ὁράω ableiten, der Wächter, Aufseher (od. mit Damm von ὤρα); neuerdings hat man es, wie das Vorige, von ὄρνυμι ableiten u. »Antreiber« übersetzen wollen, was für Nestor paßt, der die Achäer zur Schlacht ermuntert, aber in Od. 5, 88, οὐ γὰρ ὄπισθεν οὖρον ἰὼν κατέλειπον ἐπὶ κτεάτεσσιν ἐμοῖσιν, nur einen gezwungenen Sinn giebt (vgl. ἐπίουρος). Auch Pind. I. 7, 55 nennt den Achilleus οὖρος Αἰακιδᾶν. ὁ, ion. = ὅρος, Gränze; Il. 12, 421; Her. öfter. ὁ (ορ, ὄρνυμι, nicht mit Coray Heliod. 2, p. 345 von αὔρα abzuleiten), der in Bewegung setzende, günstige Wind, Fah cwt nd; τοῖσιν δ' ἴκμενον οὖρον ἵει Ἀπόλλων, Il. 1, 479, wie Od. 2, 420; οὖρον δὲ προέηκεν ἀπήμονά τε λιαρόν τε, 5, 268, öfter; ἡμῖν δ' αὖ μετόπισθε νεὸς ἴκμενον οὖρον ἵει πλησίστιον, ἐσθλὸν ἑταῖρον, Od. 11, 7. 12, 149; ἔσβη οὖρος, der gute Wind ging aus, 3, 183; auch im plur., 4, 360; vom heftigen Winde, Sturm, λάβρον, ἐπαιγίζοντα δι' αἰθέρος, 15, 293, vgl. Il. 14, 19; vgl. Ap. Rh. 2, 900, ζεφύρου μέγας οὖρος ἄητο; – ἂψ δὲ θεοὶ οὖρον στρέψαν, Od. 4, 520, die Götter wandten den Wind rückwärts, zum günstigen Fahrwinde. – So auch Pind. und Tragg.; πομπαῖον ἐλθεῖν οὖρον, Pind. P. 1, 34, der es oft übrtr. braucht, ἔγειρ' ἐπέων οὖρον λιγύν Ol. 9, 51, αὔξῃς οὖρον ὕμνων P. 4, 3, εὔθυν' ἐπέων οὖρον εὐκλεῖα N. 6, 29; μένουσι πρύμνηθεν οὖρον, Eur. Troad. 20; κατ' οὖρον, Andr. 555; ἴτω κατ' οὖρον, mit günstigem Winde gehe es, Aesch. Spt. 672, wie Pers. 473 von den fliehenden Schiffen gesagt ist κατ' οὖρον οὐκ εὔκοσμον αἴρονται φυγήν; übertr. Spt. 836 γόων κατ' οὖρον ἐρέσσετ' ἀμφὶ κρατὶ πόμπιμον χεροῖν πίτυλον, von dem Schlagendes Hauptes u. der Brust, zum Zeichen der Wehklage; – übh. Glück, glückliche Gelegenheit, Soph. Phil. 844, Schol. ὁ ἐπιτήδειος καιρός, wie Tr. 468, ταῦτα μὲν ῥείτω κατ' οὖρον, vgl. 812. – Seltener in Prosa; ἀπόπεμπε κατ' οὖρον, Her. 4, 163, im Orakel; Xen. Hell. 2, 3, 31 u. bei Sp., wie Luc. Tox. 7.

Greek (Liddell-Scott)

οὖρος: (Α), ὁ, οὔριος, εὐνοϊκὸς ἄνεμος, Ὁμ. κτλ.· ἡμῖν δ’ αὖ κατόπισθε νεὼς ... ἴκμενον οὖρον ἴει πλησίστιον Ὀδ. Λ. 7. πρβλ. Ο. 292, Ἰλ. Α. 479, κτλ.· νηῦς ..., ᾗ λιγὺς οὖρος ἐπιπνείῃσιν ὄπισθεν Ὀδ. Δ. 357· πέμψον δέ τοι οὖρον ὄπισθεν Ε. 167· οὖρος ἀπήμων αὐτόθι 268· πομπαῖος Πινδ. Π. 1. 66· πρύμνηθεν οὖρος Εὐρ. ΤΡῳ. 20· πλευστικὸς Θεόκρ. 13. 52· Διὸς οὖρος Ὀδ. Ε. 175, κτλ.· (σπανίως ἐπὶ ἰσχυροῦ ἀνέμου ἢ θυέλλης, Ἰλ. Ξ. 19, Ἀπολλ. Ρόδ. Β. 900)· ἄψ δὲ θεοὶ οὖρον στρέψαν, οἱ θεοὶ μετέστρεψαν πάλιν τὸν ἄνεμον εἰς οὔριον, Δ. 520· ἐν τῷ πληθ., Ὀδ. Δ. 360· - ἀκολούθως, πέμπειν κατ’ οὖρον, πέμπειν μετὰ τοῦ ἀνέμου, ἐπισπεύδειν, Χρησμ. παρ’ Ἡροδ. 4. 163· οὕτω μεταφορ., ἴτω κατ’ οὖρον ... πᾶν τὸ Λαΐου γένος, ἂς ὑπάγῃ εἰς τὸν ἄνεμον, ἂς τὸ πάρῃ ὁ ἄνεμος, ἂς καταστραφῇ ἐντελῶς, Αἰσχύλ. Θήβ. 690· κατ’ οὖρον ... αἴρονται φυγὴν ὁ αὐτ. έν Πέρσ. 481· ταῦτα μὲν ῥείτω κατ’ οὖρον, ἂς παρασύρωνται ὑπὸ τοῦ ἀνέμου καὶ τοῦ ῥεύματος, Σοφ. Τρ. 468· ὡσαύτως, εὐθύνειν δαίμονος οὖρον Πινδ. Ο. 13. 38· οὖρος ὀφθαλμῶν ἐμῶν αὐτῇ γένοιτ’ ἄπωθεν ἑρπούσῃ, οὔριος ἄνεμος ἂς ἐπισπεύσῃ αὐτὴν μακρὰν τῶν ὀφθαλμῶν μου, δηλ. ἂς ἐπέλθῃ ὅτι τάχιστα, Σοφ. Τρ. 815· - οὖρός [ἐστι], ὡς τὸ καιρός, εἶναι καιρὸς κατάλληλος, ὁ αὐτ. ἐν Φ. 855· ἐγένετό τις οὖρος ἐκ κακῶν Εὐρ. Ἴων 1509· - οὖρος ἐπέων, ὕμνων, Πινδ. Ο. 9. 72, Π. 4. 5, Ν. 6. 48 - Σπάνιον παρὰ τοῖς πεζοῖς τῶν Ἀττ., ὡς Ξεν. Ἑλλ. 2. 3, 31. - (Κοινῶς ἐτυμολογεῖται ἐκ τῆς ῥίζης ΟΡ, ὄρνυμι· προτιμότερον κατὰ Κοραῆν ἐν Ἡλιοδ. 2. 345, νὰ ἀναφέρηται εἰς τὴν αὐτὴν ῥίζαν εἰς ἣν ἡ λέξ. αὔρα· ἴδε Curt. Gr. Et. ἀρ. 587).

French (Bailly abrégé)

1ου (ὁ) :
1 vent favorable : κατ’ οὖρον ESCHL avec un bon vent;
2 prospérité, bonheur, succès.
Étymologie: R. Ὀρ, s’élever, s’élancer ; cf. ὄρνυμι.
2ου (ὁ) :
gardien ; protecteur, défenseur.
Étymologie: R. Ϝορ, prendre soin de ; cf. ὁράω, lat. vereor.
3c. ὅρος.

English (Autenrieth)

εος, pl. dat. ὄρεσφι: mountain.

English (Autenrieth)

(1): fair wind (secundus ventus), ἴκμενος, κάλλιμος, ἀπήμων, λιγύς, Διὸς οὖρος.
(2) (Att. ὅρος): land-mark, boundary. (Il.)
(3) (root ϝορ, ὁράω): guard, watch, warder; often of Nestor, οὖρος Ἀχαιῶν.
(4): see ὄρος.

English (Slater)

οὖρος (ὁ: -ος, -ου, -ον.)
   1 breeze ναυσιφορήτοις δ' ἀνδράσι πρώτα χάρις πομπαῖον ἐλθεῖν οὖρον (P. 1.34) μεταβολαὶ λήξαντος οὔρου ἱστίων (P. 4.292) esp. met., λτ;γτ;ενοφῶντος εὔθυνε δαίμονος οὖρον (O. 13.28) ὄφρα Λατοίδαισιν ὀφειλόμενον Πυθῶνί τ' αὔξῃς οὖρον ὕμνων (P. 4.3) εὔθυν' ἐπὶ τοῦτον, ἄγε, Μοῖσα, οὖρον ἐπέων εὐκλέα (N. 6.28) οὐδέ ποτε ξενίαν οὖρος ἐμπνεύσαις ὑπέστειλ' ἱστίον ἀμφὶ τράπεζαν (I. 2.40) ἄλλοτε δ' ἀλλοῖος οὖρος πάντας ἀνθρώπους ἐπαίσσων ἐλαύνει (I. 4.5)

English (Slater)

οὖρος (τό) v. ὄρος.

English (Slater)

οὖρος (ὁ)
   1 guardian Ἀχιλεύς, οὖρος Αἰακιδᾶν (I. 8.55)