κινύρομαι
οὐκ ἐπιλογιζόμενος ὅτι ἅμα μὲν ὀδύρῃ τὴν ἀναισθησίαν, ἅμα δὲ ἀλγεῖς ἐπὶ σήψεσι καὶ στερήσει τῶν ἡδέων, ὥσπερ εἰς ἕτερον ζῆν ἀποθανούμενος, ἀλλ᾿ οὐκ εἰς παντελῆ μεταβαλῶν ἀναισθησίαν καὶ τὴν αὐτὴν τῇ πρὸ τῆς γενέσεως → you do not consider that you are at one and the same time lamenting your want of sensation, and pained at the idea of your rotting away, and of being deprived of what is pleasant, as if you are to die and live in another state, and not to pass into insensibility complete, and the same as that before you were born
English (LSJ)
[ῡ], only pres. and impf. (unless the aor. κινύρατο be read in Mosch.3.43):—
A utter a plaintive sound, lament, Ar.Eq.11, A.R. 1.292; οἰκτρὰ κινυρομένη Opp.C.3.217; πολλὰ κ. Q.S.6.81, al. 2 c.acc. pers., bewail, τινα Call.Ap.20. 3 once in Trag., c. acc. cogn., κινύρονται φόνον χαλινοί (L. Dind. μινύρονται ex Hsch.) the bridles ring murderously, A.Th.123 (lyr.).
German (Pape)
[Seite 1441] nur praes. u. impf., klagen, jammern; VLL. erkl. θρηνεῖν, κλαίειν; übh. einen traurigen Ton von sich geben od. einen Unheil verkündenden, wie Aesch. sagt κινύρονται φόνον χαλινοί, sie klirren Mord, Spt. 116; τί κινυρόμεθ' ἄλλως, Ar. Equ. 13; sp. D., wie Ap. Rh. 1, 292; οἰκτρὰ κινυρομένη Agath. 7 (V, 289), wie Opp. Cyn. 3, 216; auch c. acc. der Person, οὐδὲ Θέτις Ἀχιλῆα κινύρεται αἴλινα μήτηρ Callim. Apoll. 20. betrauern.
Greek (Liddell-Scott)
κῐνύρομαι: ῡ, ἀποθ., ἐν χρήσει μόνον κατ’ ἐνεστ. καὶ παρατ. (ἐκτός ἂν ὁ ἀόρ. κινύρατο μείνῃ ὡς ἀόρ. παρὰ τῷ Μοσχ. 3. 43)· ― ἐκπέμπω θρηνώδη φωνήν, θρηνῶ, ὀδύρομαι, Ἀριστοφ. Ἱππ. 11, Ἀπολλ. Ρόδ. Α. 292· οἰκτρὰ κινυρομένη Ὀππ. Κυν. 3. 217· πολλὰ κ. Κόϊντ. Σμ., κτλ. 2) μετ’ αἰτ. προσ., θρηνῶ, ὀδύρομαι, κλαίω, τινα Καλλ. εἰς Ἀπόλλ. 20. 3) μετὰ συστοίχ. αἰτ., χαλινοὶ κινύρονται φόνον (Λ. Δινδ. μινύρονται ἐκ τοῦ Ἡσυχ.), οἱ χαλινοὶ κροτοῦσι δηλοῦντες φόνον, Αἰσχύλ. Θήβ. 123 (πρβλ. βλέπειν φόνον, Ἄρη, κλπ.)· οὐδαμοῦ ἄλλοθι παρὰ Τραγ.
French (Bailly abrégé)
seul. prés., impf. et ao.
1 intr. se lamenter, gémir;
2 fig. faire retentir : χαλινοὶ κινύρονται φόνον ESCHL les mors résonnent d’un bruit de meurtre.
Étymologie: κινυρός.
Greek Monolingual
κινύρομαι (Α)
1. θρηνώ, οδύρομαι
2. θρηνώ κάποιον.
[ΕΤΥΜΟΛ. Βλ. κινυρός.
Greek Monotonic
κῐνύρομαι: [ῡ], αποθ., μόνο στον ενεστ. και παρατ.· βγάζω θρηνώδη φωνή, οδύρομαι, σε Αριστοφ.· με σύστ. αντ., χαλινοὶ κινύρονται φόνον, τα χαλινάρια κουδουνίζουν ή συγκρούονται σημαίνοντας φόνο, σε Αισχύλ.
Russian (Dvoretsky)
κῐνύρομαι: (ῡ) (только praes. и impf.) издавать стоны, стонать, сетовать Arph., Anth.: κινύρονται φόνον χαλινοί Aesch. (сами) удила (боевых коней) возвещают смерть (точнее звенят о смерти).
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
κινύρομαι [κινυρός] jammeren, klagen, overdr.: κινύρονται φόνον χαλινοί de teugels lieten een klaaglijk doodsgeluid horen Aeschl. Sept. 123.
Middle Liddell
κῐνύ¯ρομαι, only in pres. and imperf.,]
Dep. to utter a plaintive sound, lament, wail, Ar.:—c. acc. cogn., χαλινοὶ κινύρονται φόνον the bridles ring or clash murderously, Aesch. [from κῐνῠρός]
