συμφυσάω
Ubi idem et maximus et honestissimus amor est, aliquando praestat morte jungi, quam vita distrahi → Where indeed the greatest and most honourable love exists, it is much better to be joined by death, than separated by life.
English (LSJ)
A blow together, metaph., εἰς ταὐτὸν (τὸ λεγόμενον) συμφυσῆσαι blow (as the saying is) together, i.e. work together, Pl.Lg. 708d:—Pass., of the wind, blow at the same time, Plu.Sert. 17. II weld together, συντῆξαι καὶ συμφυσῆσαι εἰς τὸ αὐτό Pl. Smp.192d:—Pass., Arist.Cael.304a21: metaph., contrive, ταῦτ' ἐφ' οἷσίν ἐστι συμφυσώμενα Ar.Eq.468 (cf. Sch.).
German (Pape)
[Seite 993] zusammenblasen; ταῦτ' ἐφ' οἷσίν ἐστι συμφυσώμενα, Ar. Equ. 466, Schol. κατασκευαζόμενα, eigtl. vom Schmiede entlehnt, für μηχανώμενα. Übertr., sprichwörtlich τὸ συμπνεῦσαι καὶ καθ' ἕνα εἰς ταὐτόν, τὸ λεγόμενον ξυμφυσῆσαι, Plat. Legg. IV, 708 d, wie wir sagen in ein Horn blasen, d. i. zusammenstimmen. – Im eigtl. Sinne von einem Winde: ἐξ ὑγρῶν πεδίων καὶ νιφοβόλων συμφυσώμενος ὀρῶν, Plut. Sertor. 17, er entsteht und bläs't daher.
French (Bailly abrégé)
-ῶ :
souffler en même temps.
Étymologie: σύν, φυσάω.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
συμ-φυσάω samen of tegelijk blazen, ook med.; overdr.. εἰς ταὐτὸν σ. samen dezelfde kant op blazen, d.w.z. samenwerken Plat. Lg. 708d. aaneen smeden (met behulp van een blaasbalg); overdr. smeden, bekokstoven. Aristoph. Eq. 468.
Russian (Dvoretsky)
συμφῡσάω:
1) вместе дуть (ὁ ἄνεμος ἐκ πεδίων καὶ ὀρῶν συμφυσώμενος Plut.): εἰς ταὐτὸν ξυμφυσῆναι погов. Plat. дуть в одно, т. е. действовать дружно;
2) (о ветре) поднимать: συμφυσώμενον φῆγμα Arst. вздымаемая (ветром) пыль;
3) перен. раздувать, т. е. затевать: τὰ συμφυσώμενα Arph. дела, мероприятия.
Greek (Liddell-Scott)
συμφῡσάω: φυσῶ ὁμοῦ, Ἀριστ. π. Οὐρ. 3. 5, 7, ἐν τῷ παθ.· ― ἐντεῦθεν ὡς τὸ Λατιν. conflare, μηχανῶμαι, κατασκευάζω, ταῦτ’ ἐφ’ οἷσίν ἐστι συμφυσώμενα, «κατασκευαζόμενα· ἐπὶ τίνι συμπνέουσι καὶ ὁμοφωνοῦσιν ὅτι Κλέων καὶ Λακεδαιμόνιοι, φησὶν αὐτοὺς οὐκ ἀγνοεῖν» (Σχόλ.), Ἀριστοφ. Ἱππ. 468. ΙΙ. μεταφ., εἰς ταὐτὸν (τὸ λεγόμενον) ξυμφυσῆσαι, νὰ φυσήσῃ τις (ὡς λέγει ἡ παροιμία) εἰς τὸ αὐτὸ κέρας, δηλ. νὰ συνεργασθῇ τις, Πλάτ. Νόμ. 708D. 2) ἐν τῷ παθ., ἐπὶ τοῦ ἀνέμου, φυσῶ, πνέω συγχρόνως, Πλουτ. Σερτώρ. 17.
Greek Monotonic
συμφῡσάω: μέλ. -ήσω,
I. φυσώ μαζί, συμπνέω· απ' όπου, το Λατ. conflare, επινοώ, κατασκευάζω, μηχανεύομαι, σε Αριστοφ.
II. λέγεται για τον άνεμο, φυσώ συγχρόνως, σε Πλούτ.
Middle Liddell
fut. ήσω
I. to blow together:—hence, like Lat. conflare, to beat up, contrive, Ar.
II. Pass., of the wind, to blow at the same time, Plut.
