βάραθρον

English (LSJ)

[βᾰ], Ep. and Ion. βέρεθρον (q.v., cf. ζέρεθρον), shortened βέθρον (q.v.), τό,
A gulf, pit, Arist.Pr.947a19; esp. at Athens, a cleft into which criminals were thrown, Hdt.7.133, Ar.Nu.1450, Com.Adesp. 24.10 D., Pl.Grg.516c, AB219, Sch.Ar.Pl.431.
2 metaph., ἐν τῷ βαράθρῳ χειμάζειν = winters in that purgatory D.8.45; ruin, perdition, Luc.Am.5, etc.; name of a courtesan, Theophil.Com.ΙΙ.
II a woman's ornament, Ar.Fr. 320.8.
III = βράθυ, f.l. for βόρατον, Dsc.1.76. (root gsequ̯er 'devour', cf. βορά.)

German (Pape)

[Seite 432] ion. βέρεθρον (vgl. βάθρον, βόθρος), τό, 1) Kluft, Abgrund, bes. in Athen ein Felsenschlund hinter der Burg, in den zum Tode verurtheilte Verbrecher gestürzt wurden, εἰς τὸ β. ἐμβαλεῖν Plat. Gorg. 516 d; Ar. Equ. 1359 u. öfter; vgl. Schol. ad Ar. Plut. 431; Dem. 8, 45; auch Sp. Übertr., Untergang, Verderben, bes. Sp. – 2) ein Weiberschmuck, Ar. bei Clem. Al. u. Poll. 7, 95, vielleicht mit Anspielung auf 1).

Greek (Liddell-Scott)

βάραθρον: Ἰων. Βέρεθρον (πρβλ. ζέρεθρον), συντετμημένον:

French (Bailly abrégé)

ου (τό) :
abîme, gouffre ; particul., à Athènes barathre, gouffre où l’on précipitait les condamnés (cf. à Sparte καιάδας).
Étymologie: R. Βορ, dévorer ; cf. lat. vorago.

Greek Monotonic

βάραθρον: Ιων. βέρεθρον, τό,
1. χάσμα, λάκκος, όρυγμα· λέγεται για την Αθήνα, απόκρημνος, βαθύς λάκκος, πίσω απ' την Ακρόπολη, μέσα στον οποίο γκρεμίζονταν οι εγκληματίες, σε Ηρόδ., Αριστοφ.
2. μεταφ., αφανισμός, καταστροφή, όλεθρος, απώλεια, σε Δημ. (αμφίβ. προέλ.).

Russian (Dvoretsky)

βάραθρον: (βᾰ), эп.-ион. βέρεθρον τό
1) яма, пропасть Arst.;
2) баратр (пропасть, в которую сбрасывали осужденных на смерть в Афинах, подобно καιάδας в Спарте) Her., Plat., Arph.;
3) трясина Plut.;
4) гиблое место (ἐν τῷ βαράθρῳ χειμάζειν Dem.);
5) баратр (род женского украшения) Arph.

Frisk Etymological English

Grammatical information: n.
Meaning: cleft, abyss
Other forms: βέρεθρον (Hom.; Aeol. ?, Chantr. Gramm. hom. 1, 114), from which through *βέρθρον βέθρον (Euph.), Arc. ζέρεθρον (for δ-; cf. ζέλλω = δέλλω s. βάλλω)
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]
Etymology: One would like to explain the variants from *βερα-. In that case the connection with βιβρώσκω (s. d.) devour cannot be maintained: *gʷerh₃-/ gʷr̥h₃- would give *δερο-/ βρω-, *βαρ(ο)-. The word therefore will be Pre-Gr., like φάραγξ; s. Beekes, Devel. 193. - Illyrian cognates in Krahe IF 58, 220.

Middle Liddell

[deriv. uncertain]
1. a gulf, pit:— at Athens a cleft behind the Acropolis, into which criminals were thrown, Hdt., Ar.
2. metaph. ruin, perdition, Dem.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

βάραθρον -ου, ep. βέρεθρον, τό
1. kloof, afgrond:. ῥίψω ἐς Τάρταρον... ἧχι βάθιστον ὑπὸ χθονός ἐστι βέρεθρον ik zal hem in de Tartarus werpen, waar een zeer diepe kloof onder de grond is Il. 8.14.
2. spec. de kloof in Athene waarin misdadigers werden geworpen:. εἰς τὸ βάραθρον ἐμβάλοιμί σε ik zou je in de kloof willen gooien Aristoph. Ran. 575.
3. overdr. ondergang:. ἄπαγ’ εἰς τὸ βάραθρον loop naar de hel Men. Dysc. 394; τὰ τῆς ἡδονῆς... βάραθρα de krochten van het genot [Luc.] 49.20.

Frisk Etymology German

βάραθρον: {bárathron}
Forms: ep. ion. βέρεθρον (äol. Form?, Chantraine Gramm. hom. 1, 114), woraus über *βέρθρον (nach Kretschmers Regel) durch Dissimilation βέθρον (Krates), ark. ζέρεθρον (für δ-; vgl. ζέλλω = δέλλω s. βάλλω)
Grammar: n.
Meaning: Schlund, Abgrund, bes. der Felsenschlund βάραθρον in Athen.
Derivative: Davon βαραθρώδης voll von Abgründen (Str., Ph., Plu.). — Verbalnomen zu βιβρώσκω (s. d.) verschlingen, verzehren.
Etymology: Vermutungen zum Vokalwechsel βερε-: βαρα- bei Specht KZ 59, 117 (urspr. βέρεθρον, pl. *βαραθρά?), Borgström NTS 16, 142f. — Über sehr fragliche illyrische Verwandte s. die kritischen Bemerkungen von Krahe IF 58, 220. S. außer βιβρώσκω auch βορά.
Page 1,219