τριόρχης

English (LSJ)

τριόρχου, ὁ,
A with three testicles: metaph., very lecherous, Timae.145.
II a kind of hawk, perhaps buzzard, Buteo vulgaris, Ar.Av.1181, cf. Arist.HA 592b3, 609a24, 620a17, Thphr. HP 9.8.7; τριόρχας αἰετούς Lyc. 148; παῖδες τ. (with pun on ὀρχέομαι) Ar.V.1534 cod. B (-οις codd. RV) (lyr.); v. τρίορχος.
III = κενταυρίς 1, Plin.HN25.69 (where triorchis, mistranslating Theophrastus l. c.).
2 = σεραπιάς, Aët.15.13, Paul. Aeg.4.25.

French (Bailly abrégé)

ου (ὁ) :
sorte de faucon, oiseau.
Étymologie: τρεῖς, ὄρχις.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

τριόρχης -ου, ὁ, ook τρίορχος -ου, ὁ buizerd (vogel).

German (Pape)

ὁ,
1 = τρίορχος 1); Ar. Av. 1177, Vesp. 1531; Arist. H.A. 8.3, 9.36, zu den ἱέρακες gehörig.
2 dreihodig, dah. sehr geil, Pol. 12.15.2.

Russian (Dvoretsky)

τρῐόρχης: ου adj. m ὄρχις похотливый Polyb.
τριόρχης: ου ὁ предполож. сарыч (Falco buteo) Arph., Arst.

Greek Monolingual

ὁ, Α
1. μτφ. αυτός που έχει τρεις όρχεις, ο λάγνος, ο ασυγκράτητος σεξουαλικά
2. ονομασία αρπακτικού πτηνού
3. ονομασία του φυτού κενταυρίς
4. ονομασία του φυτού σεραπιάς.
[ΕΤΥΜΟΛ. < τρι- + ὄρχις, κατά τα αρσ. σε -ης (πρβλ. ἔνορχης). Κατ' άλλη άποψη, όμως, πρόκειται για δάνεια λ. που παρετυμολογικά έχει συνδεθεί με τη λ. ὄρχις και μτφ. έλαβε τη σημ. του λάγνου, του ακόλαστου].

Greek Monotonic

τριόρχης: -ου, ὁ (ὄρχις), αυτός που έχει τρεις όρχεις, είδος γερακιού, πιθ. ο γύπας, σε Αριστοφ.

Greek (Liddell-Scott)

τριόρχης: -ου, ὁ, ὁ ἔχων τρεῖς ὄρχεις· μεταφορ. λίαν ἀσελγής, λάγνος, Τίμαιος παρὰ Πολυβ. 12. 15, 2. ΙΙ. εἶδος ἱέρακος ἢ ἰκτίνου, ἴσως Falco buteo, Ἀριστοφ. Ὄρν. 1181, Σφ. 1534· πρβλ. Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστορ. 8. 3, 1., 9. 1, 16., 36. 1· καὶ ἴδε τρίορχος. ΙΙΙ. ὄνομα τοῦ φυτοῦ κενταυρίς, Plin. N. H. 25, 6, πρβλ. Θεοφρ. π. Φυτ. Ἱστ. 9. 8, 7. - Ἴδε Κόντου Φιλολογικὰ Ποικίλα ἐν Ἀθηνᾶς τόμ. Α΄, σ. 68.

Middle Liddell

τρι-όρχης, ου, ὁ, ὄρχις
a kind of hawk, perhaps the buzzard, Ar.

Frisk Etymology German

τριόρχης: {triórkhēs}
Forms: auch -ος
Grammar: m..
Meaning: N. einer Falkenart, viell. Mäusefalke, Buteo vulgaris (Semon., Ar., Arist., Thphr. usw.).
Etymology: Wahrscheinlich Fremdwort, an τρι- und ὄρχις angelehnt mit Umbildung des Hinterglieds, vgl. ἔνορχος und ἐνόρχης (s. ὄρχις), auch δεσπότης. Eine Anspielung auf die volksetymologische Bed. dreihodig = sehr geil bei Timae. 145 (Plb. 12, 15, 2). Einzelheiten bei Thompson Birds s.v.
Page 2,932-933