παλαίφατος Search Google

From LSJ

διὸ δὴ πᾶς ἀνὴρ σπουδαῖος τῶν ὄντων σπουδαίων πέρι πολλοῦ δεῖ μὴ γράψας ποτὲ ἐν ἀνθρώποις εἰς φθόνον καὶ ἀπορίαν καταβαλεῖ → And this is the reason why every serious man in dealing with really serious subjects carefully avoids writing, lest thereby he may possibly cast them as a prey to the envy and stupidity of the public | Therefore every man of worth, when dealing with matters of worth, will be far from exposing them to ill feeling and misunderstanding among men by committing them to writing

Source
Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: πᾰλαίφᾰτος Medium diacritics: παλαίφατος Low diacritics: παλαίφατος Capitals: ΠΑΛΑΙΦΑΤΟΣ
Transliteration A: palaíphatos Transliteration B: palaiphatos Transliteration C: palaifatos Beta Code: palai/fatos

English (LSJ)

παλαίφατον, (φημί) poet. Adj.
I spoken long ago, ἦ μάλα δή με π. θέσφαθ' ἱκάνει Od.9.507, cf. Pi.O.2.40, S.OC454; π. λόγος, ἀραί, A.Ag.750 (lyr.), Th.766 (lyr.).
II spoken of long ago, legendary, δρῦς π. an oak of ancient story, Od.19.163 (vv.ll. παλαίφαγος, παλαίφυτος, cf. Hsch.).
2 of ancient fame, made known or declared of old, γενεά Pi.N.6.31; γένος A.Supp.532 (lyr.); πρόνοια S.Tr.823 (lyr.); Δίκη Id.OC1381; Ἀχάρναι δὲ παλαίφατον εὐάνορες Acharnae was brave of old time, Pi.N.2.16.

German (Pape)

[Seite 446] vor Alters gesprochen; von alten Orakeln, θέσφατα, Od. 9, 507. 13, 172; χρησθὲν παλαίφατον, Pind. Ol. 2, 44; ἀραί, Aesch. Spt. 748; παλαίφατος δ' ἐν βροτοῖς γέρων λόγος τέτυκται, Ag. 730; τοὔπος τὸ θεοπρόπον τᾶς παλαιφάτου προνοίας, Soph. Tr. 820, wo es Einige activisch erkl.: von alten Zeiten her prophezeihend, wie auch die v.l. beim Schol. παλαίφοιβος erkl. wird; μαντεία, O. C. 455; – wovon eine alte Sage geht, fabelhaft, οὐ γὰρ ἀπὸ δρυός ἐσσι παλαιφάτου οὐδ' ἀπὸ πέτρης, Od. 19, 163, wo eine alte v.l. παλαιφάγου war (vgl. auch παλαιφάμενος); E. M. wird es erkl. τῆς ἐκ παλαιῶν χρόνων πεφημισμένης ὡς ἀνθρώπων γεννητικῆς. – Übh. (dem πρόσφατος entgeggstzt, vor Alters erschienen) alt, γενεά, ἀγορά, Pind. N. 6, 32. 3, 14; παλαίφατον ἁμέτερον γένος, Aesch. Suppl. 527, wie auch wohl ἁ παλ. Δίκα Soph. O. R. 1383 zu erklären.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
1 annoncé ou prédit depuis longtemps ou, selon d'autres, au sens actif, qui a prédit depuis longtemps;
2 dont on parle depuis longtemps, connu ou célèbre depuis longtemps ; d'une antiquité fabuleuse.
Étymologie: πάλαι, φατός.

English (Autenrieth)

(φημί): uttered long ago; θέσφατα, Od. 9.507, Od. 13.172; δρυός, ‘of ancient fable,’ Od. 19.163.

English (Slater)

πᾰλαίφᾰτος, -ον
   a spoken in ancient times ἐν δὲ Πυθῶνι χρησθὲν παλαίφατον τέλεσσεν (O. 2.39) ἦν γάρ τι παλαίφατον[ fr. 140a. 69 (43).
   b famed of old Μυρμιδόνες ὧν παλαίφατον ἀγορὰν οὐκ ἐλεγχέεσσιν Ἀριστοκλείδας τεὰν ἐμίανε κατ' αἶσαν (N. 3.14) παλαίφατος γενεά pr. (N. 6.31) n. s. acc., pro adv., Ἀχάρναι δὲ παλαίφατον εὐάνορες (N. 2.16)

Greek Monolingual

παλαίφατος, -ον (Α)
(ποιητ. τ.)
1. αυτός που έχει λεχθεί από πολύ παλιά, που έχει προφητευθεί από τους παλαιούς χρόνους («παλαίφατος δ' ἐν βροτοῖς γέρων λόγος», Αισχύλ.)
2. αυτός για τον οποίο υπάρχει φήμη από παλιά, ονομαστός, περίφημος, μυθώδης
3. πολύ παλιός, παμπάλαιοςπαλαίφατος γενεά», Πίνδ.)
4. αυτός που έχει κάτι από πολύ παλιά.
[ΕΤΥΜΟΛ. < πάλαι + φατός (< φημί), πρβλ. πρόσφατος].

Greek Monotonic

πᾰλαίφᾰτος: -ον, I. αυτός που έχει ειπωθεί πριν από καιρό, σε Ομήρ. Οδ., Πίνδ., Αισχύλ.
II. 1. αυτός για τον οποίο έχει γίνει λόγος, φημισμένος, δρῦς παλαίφατος, βελανιδιά με παλιά ιστορία, σε Ομήρ. Οδ.
2. γενικά, αρχέγονος, αρχαίος, παλιός, σε Πίνδ., Σοφ.

Russian (Dvoretsky)

παλαίφᾰτος:
1 возвещенный в (глубокой) древности, древний (θέσφατα Hom.; λόγος Aesch.);
2 издревле вещающий (πρόνοια Soph.);
3 возводимый к глубокой древности, баснословный (δρῦς Hom.);
4 старый, старинный (γένος Aesch.).

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

παλαίφατος -ον [πάλαι, φημί] lang geleden uitgesproken:; παλαίφατα θέσφατ’ voorspellingen van lang geleden Od. 9.507; legendarisch:; οὐ γὰρ ἀπὸ δρυός ἐσσι παλαιφάτου want jij stamt niet af van de legendarische eik Od. 19.163; beroemd:. π. ἁμέτερον γένος ons beroemde geslacht Aeschl. Suppl. 532.

Middle Liddell

πᾰλαί-φᾰτος, ον,
I. spoken long ago, Od., Pind., Aesch.
II. having a legend attached to it, legendary, δρῦς π. an oak of ancient story, Od.
2. generally, primeval, ancient, olden, Pind., Soph.

English (Woodhouse)

ancient, antique, belonging to former times

⇢ Look up on Google | Wiktionary | LSJ full text search (Translation based on the reversal of Woodhouse's English to Ancient Greek dictionary)