Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

adopto

From LSJ

Μολὼν λαβέCome and take them

Plutarch, Apophthegmata Laconica 225C12

Latin > English

adopto adoptare, adoptavi, adoptatus V TRANS :: adopt, select, secure, pick out; wish/name for oneself; adopt legally

Latin > English (Lewis & Short)

ăd-opto: āvi, ātum, 1, v. a.,
I to take to one's self by wish, choice (optando); to choose, select.
I In gen.: sociam te mihi adopto ad meam salutem, Plaut. Cist. 4, 2, 78: qui manstutorem me adoptavit bonis, who has chosen me as a guardian of his property, id. Truc. 4, 4, 6: quem sibi illa (provincia) defensorem sui juris adoptavit, Cic. Div. in Caecin. 16 fin.: eum sibi patronum, id ib. 20, 64: quem potius adoptem aut invocem, Vatin. ap. Cic. Fam. 5, 9: Frater, Pater, adde; Ut cuique est aetas, ita quemque facetus adopta (i. e. adscisce, adjunge, sc. tuo alloquio, Cruqu.), make him by thy greeting a father, brother, etc., i. e. call him, Hor. Ep. 1, 6, 55: Etruscas Turnus adoptat opes, strives after, Ov. F. 4, 880.—Hence: adoptare se alicui, to give or attach one's self to: qui se potentiae causā Caesaris libertis adoptāsset, Plin. 12, 1, 5, § 12.—
II Esp. as t. t., to take one in the place of a child or grandchild, to adopt (diff. from arrogo; v. adoptio).
   A Lit., constr. with aliquem, also with ab aliquo aliquem (from the real father, a patre naturali), Plaut. Poen. prol. 74 (cf. id. ib. 4, 2, 82): adoptat illum puerum subreptitium sibi filium, id. Men. prol. 60: filium senatorem populum Romanum sibi velle adoptare, Cic. Dom. 14: adoptatus patricius a plebeio, id. Att. 7, 7: is qui hunc minorem Scipionem a Paulo adoptavit, id. Brut. 19, 77: adoptavit eum heredemque fecit ex dodrante, Nep. Att. 5, 2: adoptatus testamento, Suet. Tib. 6: adoptari a se Pisonem pronuntiat, Tac. H. 1, 18: Pisonem pro contione adoptavit, Suet. Galb. 17: quem illa adoptavit, Vulg. Exod. 2, 10.—With in and acc.: in regnum, Sall. J. 22, 3: in familiam nomenque, Suet. Caes. 83: in successionem, Just. 9, 2.—
   B Fig.: servi in bona libertatis nostrae adoptantur, are, as it were, adopted into freedom, are made participants of freedom, Flor. 3, 20; and of ingrafting (cf. adoptivus): venerit insitio: fac ramum ramus adoptet, Ov. R. Am. 195; so Col. 10, 38. Those who were adopted commonly received the family name of the adoptive father, with the ending -anus, e. g. Aemilianus, Pomponianus, etc.—Hence Cic. says ironic. of one who appropriated to himself the name of another: ipse se adoptat: et C. Stalenus, qui se ipse adoptaverat et de Staleno Aelium fecerat, had changed himself from a Stalenus to an Ælius, Brut. 68, 241; and Vitruv.: Zoilus qui adoptavit cognomen, ut Homeromastix vocitaretur, had himself called, 7, 8. So: ergo aliquod gratum Musis tibi nomen adopta, Mart. 6, 31; in Pliny, very often, adoptare aliquid (also with the addition of nomine suo or in nomen), to give a thing its name: Baetis Oceanum Atlanticum, provinciam adoptans, petit, while it gives to the province the name (Baetica). Plin. 3, 1, 3, § 9: A Zmyrna Hermus campos facit et nomini suo adoptat, id. 5, 29, 31, § 119; so 25, 3, 7, § 22: in nomen, id. 37, 3, 12, § 50; so also Statius, Theb. 7, 259.

Latin > French (Gaffiot 2016)

ădoptō,¹⁰ āvī, ātum, āre, tr.
1 prendre par choix, choisir, adopter : aliquem sibi defensorem sui juris Cic. Cæcil. 54, se choisir qqn pour défendre ses droits ; patronum Cic. Phil. 6, 13, prendre qqn comme défenseur
2 [en droit] adopter [ Gell. 5, 19, 3 ] : sibi filium Cic. Domo 37, adopter comme fils ; aliquem Cic. Off. 1, 121 ; CM 35, adopter qqn ; aliquem ab aliquo Cic. Br. 77, adopter le fils de qqn || abst] adopter : Cic. Domo 34 ; 35 ; 36 || in familiam nomenque aliquem Suet. Cæs. 83, adopter qqn et lui donner son nom ; in regnum adoptatus Sall. J. 22, 3, adopté en vue du trône (pour hériter du trône) || [au fig.] Staienus qui se ipse adoptaverat et de Staieno Ælium fecerat Cic. Br. 241, Staiénus qui s’était adopté lui-même et de Staiénus s’était fait Ælius [s’était donné lui-même le nom d’Ælius]; « frater, pater », adde ; ut cuique est ætas, ita quemque facetus adopta Hor. Ep. 1, 6, 55, mets-leur l’épithète de frère, de père, et, suivant l’âge, adopte-les aimablement avec l’épithète qui convient ; Bætis provinciam adoptans Plin. 3, 9, le Bétis, qui donne son nom à la province ; Cæsaris libertis se Plin. 12, 12, se joindre aux affranchis de César || [en parlant de greffe] : Ov. Rem. 195.

Latin > German (Georges)

ad-opto, āvī, ātum, āre, ausersehen, annehmen zu etw., I) im allg.: a) leb.Objj.: sociam te mihi adopto, Plaut.: sibi alqm patronum od. defensorem, Cic.: se alci, sich jmdm. zu eigen geben, anschließen, Plin. – b) lebl. Objj.: amnes, in sich aufnehmen (v. Rhein), Amm. 15, 4, 2: Etruscas opes, zu Hilfe nehmen, Ov. fast. 4, 880: virtutes veterum, sich) aneignen, Lampr. Heliog. 2, 4: u. so virtutes (Ggstz. abdicare vitia), Pacat. pan. 15, 1. – II) insbes.: 1) eiq., von der Annahme zum Vater od. als Kind (Ggstz. abdicare), jmd. zum Vater annehmen, alqm sibi patrem, Plin. – gew. jmd. an Kindes- od. Enkelsstatt annehmen, adoptieren (bes. jmd., der noch unter väterlicher Gewalt steht [vgl. arrogo], durch eine Art Scheinkauf, per as od. aes et libram emptum; od. testamento (Nep. Att. 5, 2), wobei man jmd. zum Erben und Namensträger macht), alqm sibi pro filio, Plaut., od. sibi filium, Cic. u.a.: alqm in filium (zum S.), Eccl.: alqm ab alqo (nämlich vom rechten Vater), Cic. u. Nep.: bl. alqm, Tac. u. Suet. u. alqm in familiam, Suet., in regnum, Sall.: orbus virili sexu adoptavit sibi, Afran. fr. – 2) übtr.: a) vom Erbenlassen = Teilhaftigmachen eines Gutes, adoptari in bona libertatis nostrae, Flor. – u. von der Verleihung des Namens des Adoptierenden, C. Stalenus, qui ipse se adoptaverat et de Staleno Aelium fecerat, der sich durch Selbstadoption den Namen Älius beigelegt hatte, Cic.: frater, pater adde: ut cuique aetas, ita quemque facetus adopta, adioptiere ihn (nimm ihn durch die schmeichelnde Anrede »lieber Bruder! lieber Vater!« gleichs. in deine Verwandtschaft auf), Hor.: dah. adoptare (sibi) cognomen, nomen, sich einen Namen aneignen, geben, Vitr. u. Mart.: u. so nomen monti, dem B. den N. geben, Solin.: u. adoptare alqd (mit u. ohne nomini suo), einer Provinz usw. von sich den Namen geben, Plin.: u. ad. alqd in nomen alcis rei od. alcis, von etw. od. jmd. den N. geben, Plin. u. Stat. – b) vom Einpfropfen der Bäume, fac ramus ramum adoptet, Ov.: fruges adoptatae, Col. poët.

Latin > Chinese

adopto, as, are. :: 立義子。揀選。— herbam 以己名呌某草。— eum in divitias 立其承受家產。Adoptavit se ei 自合于彼。Ramum ramus adoptat 一枝接一枝。