ignosco

Latin > English

ignosco ignoscere, ignovi, ignotus V :: pardon, forgive (with DAT)

Latin > English (Lewis & Short)

ignosco: nōvi, nōtum, 3 (
I plqpf. sync. ignosset, Sil. 8, 619; part. fut. ignosciturus, Piso Frugi ap. Prisc. p. 887; Ambros. de Noë, 13, 47; also ignoturus, Cic. ap. Prisc. p. 886), v. a. 2. in-gnosco, nosco; lit., not to wish to know, not to search into; hence, with esp. reference to a fault or crime, to pardon, forgive, excuse, overlook (class.; syn.: parco, indulgeo); constr. alicui (aliquid, quod, si, etc.), with simple aliquid or absol.
   (a)    Alicui (aliquid, quod, si, etc.): hoc ignoscant dii immortales, velim, et populo Romano et huic ordini, Cic. Phil. 1, 6, 13; so, ut eis delicta ignoscas, Plaut. Bacch. 5, 2, 68: velim mihi ignoscas, quod ad te scribo tam multa toties, Cic. Att. 7, 12, 3: abs te peto ut mihi hoc ignoscas, id. ib. 1, 1, 4: mihi, quaeso, ignoscite, si appello talem virum saepius, id. Agr. 2, 18, 49: ne discamus nobis ignoscere, Quint. 11, 2, 45; 10, 3, 29; cf.: adeo familiare est hominibus, omnia sibi ignoscere, Vell. 2, 30, 3: at vos vobis ignoscitis, make excuses for, justify, Juv. 8, 181; so, ipsi populo, id. 8, 189.— With dat. rei: ignoscas velim huic festinationi meae, Cic. Fam. 5, 12, 1: inscitiae meae et stultitiae, Plaut. Mil. 2, 6, 62: delictis,id. Merc. 5, 4, 37: vitiis, Hor. S. 1, 4, 131: dictis, Juv. 1, 154: his (sc. factis), id. 13, 103 et saep.—Pass. impers.: ignosci nobis postulabimus, Auct. Her. 2, 17, 25: ea jam aetate sum, ut non sit peccato mihi ignosci aequum, Ter. Hec. 5, 1, 10: tabellam dedit, quia ignosceretur iis, quos, etc., Suet. Aug. 33: mihi profecto poterit ignosci, si, etc., Quint. 4 praef. § 5: deprecatores, quibus non erat ignotum, Cic. Att. 11, 14, 1: exemplis uti oportebit, quibus in simili excusatione non sit ignotum: et contentione, magis illis ignoscendum fuisse, id. Inv. 2, 32, 100.—
   (b)    With a simple acc. (very rare; not in Cic.): orant, ignoscamus peccatum suum, Plaut. Am. 1, 1, 101: equidem istuc factum ignoscam, Ter. Heaut. 4, 1, 34: parvum si Tartara nossent Peccatum ignovisse, Verg. Cul. 293.—In pass.: ego esse in hac re culpam meritam non nego, sed eam, quae sit ignoscenda, Ter. Phorm. 5, 8, 26: et cognoscendi et ignoscendi dabitur peccati locus, id. Heaut. 2, 1, 6.—
   (g)    Absol. (rare but class.): ignosce: orat, confitetur, purgat: quid vis amplius? Ter. Phorm. 5, 8, 46: quotiens ignoscimus (in dicendo), Quint. 6, 2, 14: ad ejus facti deprecationem ignoscendi petenda venia est, Cic. Part. Or. 37, 131; cf. id. Pis. 41, 98: contemnere fulmina pauper creditur atque deos, dis ignoscentibus ipsis, i. e. conniving, winking, Juv. 3, 146.—Pass. impers.: ignotum est, tacitum est, Ter. Ad. 3, 4, 28.—Hence, ignoscens, entis, P. a., forgiving, inclined to forgiveness, placable: animus ignoscentior, Ter. Heaut. 4, 1, 32.

Latin > French (Gaffiot 2016)

ignōscō,⁸ nōvī, nōtum, ĕre (in, gnosco, nosco), intr. et tr.,
1 intr., pardonner ; [avec dat.] : alicui ou alicui rei Cic. Agr. 2, 49 ; Fam. 5, 12, 1, pardonner à qqn, à qqch. || [avec pron. n.] : hoc, id alicui Cic. Phil. 1, 13 ; Att. 1, 1, 4, pardonner en ceci, en cela à qqn || ignoscendi ratio Cic. Amer. 3, le pardon
2 tr. [arch.] : peccatum Pl. Amph. 257, pardonner une faute, cf. Ter. Haut. 647 ; culpa ignoscenda est Ter. Phorm. 1015, la faute doit être pardonnée || alicui delicta Pl. Bacch. 1186, pardonner des torts à qqn || pass. imp. ignotum est Ter. Ad. 474, on a pardonné. part. fut. ignoturus Cato et Cic. d’après Prisc. Gramm. 10, 18 ; ignosciturus Pison d. Prisc. Gramm. 10, 18 || ignossem, sync. p. ignovissem Sil. 8, 619.

Latin > German (Georges)

ī-gnōsco, nōvī, nōtum, ere (in u. gnosco = nosco), etw. nicht kennen wollen, nachsehen, verzeihen, jmd. begnadigen, m. Dat. rei od. pers., Cethegi adulescentiae, Sall.: haesitationi meae, Cic.: vitiis, Hor.: tibi ignosco, Nep.: ignoscite matri, Ov.: orat, ut sibi ignosceret, Caes.: m. Acc. rei, klass. nur m. allgem. Acc., wie hoc, Cic.: pleraque, Vell.: omnia sibi, Vell.: peccatum, Plaut.: factum istuc, Ter.: ignota peccata, Auct. b. Afr.: dementia ignoscenda (verzeihlich), Verg.: u. so causa ignoscenda, Gell.: sed ea (culpa) quin sit ignoscenda, Ter.: m. folg. si oder quod (daß), ignoscite, si etc., Cic.: mihi ignoscas, quod etc., Cic.: absol., acceptā iniuriā ignoscere quam persequi malebant, Sall.: ignoscendi ratio, das Verzeihen, Cic.: ignoscendo populi Romani magnitudinem auxisse, Sall. fr. – / Partic. Fut. act. ignoturus, Cato origg. 5, 10 u. Cic. Cato fr. 15 M. (beide bei Prisc. 10, 18). Spart. Pesc. 4, 5: ignosciturus, Piso fr. bei Prisc. 10, 18. Ambros. de Noë 13, 47. Vgl. Neue-Wagener Formenl.³ 3, 587 u. Georges Lexik. d. lat. Wortf. S. 333.

Latin > Chinese

ignosco, is, ovi, otum, oscere. act. n. 3. (nosco.) :: 寛恕。赦。Ignosce huic festinationi meae 勿怪吾忙。Hoc ignoscant dii populo 願諸神赦民此罪。Orant ut ignoscamus peccatum suum 彼等求恕其罪。