Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

vescor

From LSJ

Ποιητὴς, ὁπόταν ἐν τῷ τρίποδι τῆς Μούσης καθίζηται, τότε οὐκ ἔμφρων ἐστίν → Whenever a poet is seated on the Muses' tripod, he is not in his senses

Plato, Laws, 719c

Latin > English

vescor vesci, - V DEP :: feed on, eat, enjoy (with ABL)

Latin > English (Lewis & Short)

vescor: vesci,
I v. dep. n. and a. [ve- and root ed- of edo; cf. esca, to fill one's self with food, to take food, feed, eat.
I Lit. (class.; syn. pascor), constr. usu. with abl., rarely with acc. or absol.
   (a)    With abl.: di nec escis aut potionibus vescuntur, Cic. N. D. 2, 23, 59: lacte, caseo, carne, id. Tusc. 5, 32, 90; Sall. J. 89, 7: nasturtio, Cic. Fin. 2, 28, 92: piris, Hor. Ep. 1, 7, 14: terrae munere, id. C. 2, 14, 10.—
   (b)    With acc.: eandem vescatur dapem, Att. ap. Non. 415, 17: insolita, Sall. H. 3, 27 Dietsch: caprinum jecur, Plin. 8, 50, 76, § 203: lauros, Tib. 2, 5, 64: singulas (columbas), Phaedr. 1, 31, 11: infirmissimos sorte ductos, Tac. Agr. 28.—Pass.: dare caepas vescendas, Plin. 20, 5, 20, § 41. —
   (g)    Absol.: pecus (sus) ad vescendum hominibus apta, Cic. N. D. 2, 64, 160: vescendi causā terrā marique omnia exquirere, on account of food, to gratify the palate, Sall. C. 13, 3: vescendi gratiā, Dig. 28, 8, 7: vescebatur et ante cenam, Suet. Aug. 76: vescere, sodes, Hor. Ep. 1, 7, 15: delphinus ex hominum manu vescens, Plin. 9, 8, 8, § 26: vesci in eā (mensā), to take his meals, Curt. 5, 2, 14: vesci in villā, Tac. A. 4, 59: in Capitolio, Censor. 12, 2.—
II Transf., to enjoy, make use of, use, have, = frui, uti (mostly poet.): fugimus, qui arce hac vescimur, Pac. ap. Non. p. 416, 1: armis, id. ib. p. 416, 2: vitalibus auris, Lucr. 5, 857; cf.: aurā Aetheriā, Verg. A. 1, 546: variante loquelā, Lucr. 5, 71: praemiis patris, Att. ap. Non. p 416, 7: paratissimis voluptatibus, Cic. Fin. 5, 20, 57.

Latin > French (Gaffiot 2016)

vēscor,¹¹ vēscī, tr. et intr.,
1 se nourrir de, vivre de : a) [avec abl.] : lacte, caseo, carne Cic. Tusc. 5, 90, vivre de lait, de fromage, de viande, cf. Cic. Nat. 2, 59 : Fin. 2, 92 ; b) [avec acc.] Acc. d. Non. 415, 17 ; Sall. H. 3, 27 : Plin. 8, 203 ; Tib. 2, 5, 64 ; Tac. Agr. 28 ; dare cepas vescendas Plin. 20, 41, donner des oignons à manger ; c)abst] se nourrir, manger : pecus ad vescendum hominibus apta Cic. Nat. 2, 160, animal propre à la nourriture de l’homme ; vescendi causa Sall. C. 13, 3, pour se nourrir, pour la table ; vescere, sodes Hor. Ep. 1, 7, 15, mange, s’il te plaît
2 [fig.] se régaler de, jouir de, avoir : paratissimis voluptatibus Cic. Fin. 5, 57, avoir les plaisirs tout à sa disposition || vitalibus auris Lucr. 5, 857, jouir de l’air vivifiant, respirer l’air vital, cf. Virg. En. 1, 546 ; variante loquela Lucr. 5, 71, se servir d’une parole aux sons variés. infin. vescier Sedul. Carm. pasch. 3, 249 || voix active vēscō, ĕre Tert. Jejun. 5 ; vescendi pupilli causa Ulp. Dig. 42, 5, 33, pour nourrir un pupille || pass. vesci, être mangé : Isid. Orig. 20, 2, 27.

Latin > German (Georges)

vescor, vescī (zu βόσκομαι), I) etw. als Speise genießen, sich durch etw. nähren, etwas speisen, mit dem Abl., seltener mit dem Acc., a) übh.: nec cibis nec potionibus, Cic.: lacte et ferinā carne, Sall. u. Plin.: humanis corporibus, Liv. – insolita, Sall. fr.: sacras laurus, Tibull.: glandem, Iustin.: humanam carnem, Plin.: in fame terram, Solin.: cepas coctas vescendas dare, Plin. – de sacerdotalibus cibis, Hieron. epist. 123, 7. – absol., ex (an) eadem mensa, Sen. rhet.: delphinus ex hominum manu vescens, Plin.: vescentes sub umbra, beim Essen im Schatten liegend, Liv.: in aridis, leben, vegetieren, Amm.: ingurgitatio vescendi ac bibendi, Augustin.: vescendi causā omnia exquirere, Sall.: pecus ad vescendum apta, Cic.: argentum ad vescendum factum, silbernes Tafelgeschirr, Liv.: est vescendo, Plin. – b) (absol.) prägn., einen Imbiß nehmen, ante cenam, Suet. Aug. 76, 1. – u. = speisen, Tafel halten, vesci in ea (mensa) esse solitum, Curt. 5, 2 (8), 14: vesci in villa, Tac. ann. 4, 59, 2: in Capitolio, Censor. 12, 2. – II) übtr., übh. genießen, gebrauchen, Gebrauch machen, sich bedienen, vitalibus auris, Lucr.: voluptatibus, Cic.: aurā aetheriā, atmen, leben, Verg.: loquelā inter se, reden, sich unterreden, Lucr. – / Parag. Infin. vescier, Sedul. pasch. carm. 3, 249. – Aktive Nbf. vesco, ere, speisen, vescit, Not. Tir. 96, 7: quis nos vescet carne? Tert. de ieiun. 5: Passiv, pulpa dicta, quod cum pulte olim mixta vescebatur, Isid. orig. 20, 2, 27.

Latin > Chinese

vescor, eris, i. d. 3. :: 自養。食。享受。同居。Dii non escis vescuntur 神不賴餚度生。Eo inopiae venerunt ut infirmissimos suorum sorte ductos vescerentur 彼等窮困之極竟至拈鬮揀至弱之同人而食。Vescendo est vel aptum est ad vescendum 可食者。