πεισμονή: Difference between revisions
Βίων δύο ἔλεγε διδασκαλίας εἶναι θανάτου, τόν τε πρὸ τοῦ γενέσθαι χρόνον καὶ τὸν ὕπνον → Bion used to say that we have two teachers for death: the time before we were born and sleep | Bion said that there are two rehearsals for death: the time before being born and sleep
(T21) |
(31) |
||
| Line 24: | Line 24: | ||
{{Thayer | {{Thayer | ||
|txtha=πεισμονης, ἡ ([[πείθω]], [[which]] [[see]]; [[like]] [[πλησμονή]]), [[persuasion]]: in an [[active]] [[sense]] ([[yet]] cf. Lightfoot on Gal. as [[below]]) and contextually, [[treacherous]] or [[deceptive]] [[persuasion]], Winer s Grammar, § 68,1at the [[end]]). (Found [[besides]] in Ignat. ad Romans 3,3 [ET] [[longer]] recens.; Justin Martyr, Apology 1,53at the [[beginning]]; (Irenaeus 4,33, 7); Epiphanius 30,21; Chrysostom on Apollonius Dyscolus, syntax, p. 195,10 (299,17); Eustathius on [[Homer]], Iliad a., p. 21,46, [[verse]] 22; 99,45, [[verse]] 442; i, p. 637,5, [[verse]] 131; and [[Odyssey]], [[chapter]], p. 185,22, [[verse]] 285.) | |txtha=πεισμονης, ἡ ([[πείθω]], [[which]] [[see]]; [[like]] [[πλησμονή]]), [[persuasion]]: in an [[active]] [[sense]] ([[yet]] cf. Lightfoot on Gal. as [[below]]) and contextually, [[treacherous]] or [[deceptive]] [[persuasion]], Winer s Grammar, § 68,1at the [[end]]). (Found [[besides]] in Ignat. ad Romans 3,3 [ET] [[longer]] recens.; Justin Martyr, Apology 1,53at the [[beginning]]; (Irenaeus 4,33, 7); Epiphanius 30,21; Chrysostom on Apollonius Dyscolus, syntax, p. 195,10 (299,17); Eustathius on [[Homer]], Iliad a., p. 21,46, [[verse]] 22; 99,45, [[verse]] 442; i, p. 637,5, [[verse]] 131; and [[Odyssey]], [[chapter]], p. 185,22, [[verse]] 285.) | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=η, ΝΜΑ<br /><b>νεοελλ.</b><br />[[πείσμα]], [[επιμονή]], [[ισχυρογνωμοσύνη]]<br /><b>μσν.</b><br />[[πιθανότητα]] («Ζηνόδοτος πειρᾱται μεταγράφειν τὸν στίχον ἵνα φυλάξῃ τὴν οἰκείαν πεισμονήν», <b>Ευστ.</b>)<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> η [[ικανότητα]] να πείθει [[κανείς]], η [[πειστικότητα]] («ἡ [[πεισμονή]] οὐκ ἐκ τοῡ καλοῡύντος ὑμᾱς», ΚΔ)<br /><b>2.</b> [[εμπιστοσύνη]], [[πεποίθηση]] («ἡ ἐξ [[ἀλλήλων]] πρὸς ἀλλήλους γινομένη [[πεισμονή]]», Απολλ. Δύσκ.).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> [[πεῖσμα]] (Ι) <span style="color: red;">+</span> κατάλ. -[[μονή]] (<b>πρβλ.</b> [[πλῆσμα]]: [[πλησμονή]], [[φλέγμα]]: [[φλεγμονή]])]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 12:15, 29 September 2017
English (LSJ)
ἡ,
A persuasion, Ep.Gal.5.7, cf. PMag.Par.2.274, PLond.5.1674.36 (vi A. D.). 2 confidence, ἡ ἐξ ἀλλήλων πρὸς ἀλλήλους γινομένη π. A.D.Synt.299.17. II quality of a cable, pertinacity, Eust.28.24, 741.8, etc.
German (Pape)
[Seite 547] ἡ, = πεῖσμα 3, N. T.
Greek (Liddell-Scott)
πεισμονή: ἡ, τὸ πείθειν, καταπείθειν, κατάπεισις, Ἐπιστ. πρὸς Γαλάτ. ε΄, 7, Ἰουστῖν. Μάρτ. 87D Paris. ΙΙ. ἡ ἰδιότης καλῳδίου, ἐπιμονή, ἐμμονή, Εὐστάθ. 28. 24., 741. 8, κτλ.· - παρ’ αὐτῷ φέρεται καὶ πεισμονικός, ή, όν, = πεισματικός, ἤ, ὅν, = πεισματικός, Πονημάτ. 24. 66, 25. 28.
French (Bailly abrégé)
ῆς (ἡ) :
persuasion ; confiance.
Étymologie: πείθω.
English (Strong)
from a presumed derivative of πείθω; persuadableness, i.e. credulity: persuasion.
English (Thayer)
πεισμονης, ἡ (πείθω, which see; like πλησμονή), persuasion: in an active sense (yet cf. Lightfoot on Gal. as below) and contextually, treacherous or deceptive persuasion, Winer s Grammar, § 68,1at the end). (Found besides in Ignat. ad Romans 3,3 [ET] longer recens.; Justin Martyr, Apology 1,53at the beginning; (Irenaeus 4,33, 7); Epiphanius 30,21; Chrysostom on Apollonius Dyscolus, syntax, p. 195,10 (299,17); Eustathius on Homer, Iliad a., p. 21,46, verse 22; 99,45, verse 442; i, p. 637,5, verse 131; and Odyssey, chapter, p. 185,22, verse 285.)
Greek Monolingual
η, ΝΜΑ
νεοελλ.
πείσμα, επιμονή, ισχυρογνωμοσύνη
μσν.
πιθανότητα («Ζηνόδοτος πειρᾱται μεταγράφειν τὸν στίχον ἵνα φυλάξῃ τὴν οἰκείαν πεισμονήν», Ευστ.)
αρχ.
1. η ικανότητα να πείθει κανείς, η πειστικότητα («ἡ πεισμονή οὐκ ἐκ τοῡ καλοῡύντος ὑμᾱς», ΚΔ)
2. εμπιστοσύνη, πεποίθηση («ἡ ἐξ ἀλλήλων πρὸς ἀλλήλους γινομένη πεισμονή», Απολλ. Δύσκ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < πεῖσμα (Ι) + κατάλ. -μονή (πρβλ. πλῆσμα: πλησμονή, φλέγμα: φλεγμονή)].
