Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

labo: Difference between revisions

From LSJ
Aristotle, Nicomachean Ethics, 5.30
(Gf-D_5)
(3_7)
Line 4: Line 4:
{{Gaffiot
{{Gaffiot
|gf=<b>lăbō</b>,¹⁰ āvī, ātum, āre, intr.,<br /><b>1</b> chanceler, vaciller, vouloir tomber : [[signum]] labat Cic. Verr. 2, 4, 95, la statue chancelle ; [[littera]] labat Ov. H. 10, 140, l’écriture tremble ; sermone labare Plin. 14, 146, bredouiller<br /><b>2</b> [fig.] menacer ruine, être ébranlé : omnes [[rei]] publicæ partes labantes confirmare Cic. Mil. 68, affermir tout le corps chancelant de l’État ; labantem fortunam populi [[Romani]] sustinere Liv. 26, 41, 17, soutenir la fortune chancelante du peuple romain &#124;&#124; vaciller, n’être pas [[ferme]] (stable) : labat [[meum]] [[consilium]] Cic. Att. 8, 14, 2, mon projet [[est]] vacillant ; labamus Cic. Tusc. 1, 78, nous hésitons, cf. Cic. Phil. 6, 10 ; cohortes labare dicuntur Cic. Att. 10, 15, 1, ces cohortes menacent, dit-on, de faire défection.||vaciller, n’être pas [[ferme]] (stable) : labat [[meum]] [[consilium]] Cic. Att. 8, 14, 2, mon projet [[est]] vacillant ; labamus Cic. Tusc. 1, 78, nous hésitons, cf. Cic. Phil. 6, 10 ; cohortes labare dicuntur Cic. Att. 10, 15, 1, ces cohortes menacent, dit-on, de faire défection.
|gf=<b>lăbō</b>,¹⁰ āvī, ātum, āre, intr.,<br /><b>1</b> chanceler, vaciller, vouloir tomber : [[signum]] labat Cic. Verr. 2, 4, 95, la statue chancelle ; [[littera]] labat Ov. H. 10, 140, l’écriture tremble ; sermone labare Plin. 14, 146, bredouiller<br /><b>2</b> [fig.] menacer ruine, être ébranlé : omnes [[rei]] publicæ partes labantes confirmare Cic. Mil. 68, affermir tout le corps chancelant de l’État ; labantem fortunam populi [[Romani]] sustinere Liv. 26, 41, 17, soutenir la fortune chancelante du peuple romain &#124;&#124; vaciller, n’être pas [[ferme]] (stable) : labat [[meum]] [[consilium]] Cic. Att. 8, 14, 2, mon projet [[est]] vacillant ; labamus Cic. Tusc. 1, 78, nous hésitons, cf. Cic. Phil. 6, 10 ; cohortes labare dicuntur Cic. Att. 10, 15, 1, ces cohortes menacent, dit-on, de faire défection.||vaciller, n’être pas [[ferme]] (stable) : labat [[meum]] [[consilium]] Cic. Att. 8, 14, 2, mon projet [[est]] vacillant ; labamus Cic. Tusc. 1, 78, nous hésitons, cf. Cic. Phil. 6, 10 ; cohortes labare dicuntur Cic. Att. 10, 15, 1, ces cohortes menacent, dit-on, de faire défection.
}}
{{Georges
|georg=labo, āvī, ātum, āre (zu 1. lābor, vgl. placēre [[neben]] plācāre), [[wanken]], dem [[Falle]] [[nahe]] [[sein]], [[fallen]] [[wollen]], I) eig.: labat [[signum]], Cic.: labat ariete [[crebro]] [[ianua]], Verg.: genua labant, Verg.: labant dentes, [[wackeln]], Cels.: [[littera]] [[articulo]] pressa tremente labat, die [[Hand]] ([[Handschrift]]) ist [[nicht]] [[fest]], Ov.: labant vincula, [[fangen]] an zu [[sinken]], Ov.: tremores labantis [[soli]], Sen. – labare sermone (vom Trunkenen), eine schwere [[Zunge]] [[haben]], Plin. – [[postquam]] labantem unā parte videt aciem, Liv.: sustinuit labantem aciem [[Antonius]] accitis praetorianis, Tac. – II) übtr.: 1) im Bestehen [[wanken]], [[schwanken]], zu [[sinken]] beginnen, zusammenzubrechen od. [[über]] den [[Haufen]] zu [[fallen]] [[drohen]], in [[Verfall]] [[geraten]], [[quid]]? [[non]] [[sic]] aliud ex [[alio]] nectitur, ut [[non]], si unam litteram moveris, labent [[omnia]]? Cic.: omnes [[rei]] publicae partes aegras et labantes sanare et confirmare, Cic.: labante causā [[decem]] virorum, Liv.: labante [[iam]] re ([[Glück]]), Liv.: permulta [[iam]] saecula [[publice]] privatimque labante egregiā [[quondam]] disciplinā, Liv.: [[labans]] [[fortuna]] populi Rom., Liv. – [[memoria]] labat, das [[Gedächtnis]] ist [[unzuverlässig]], [[untreu]], Liv.: si [[memoria]] [[mihi]] [[non]] labat, Gell.: [[mens]] in illis (phreneticis) labat, in [[hoc]] (cardiaco) [[constat]], Cels. – [[piger]] labante languore oculos [[sopor]] operit, in die müdverstörten Augen sinkt [[träge]] der [[Schlaf]], Catull. – 2) in seiner [[Standhaftigkeit]] in bezug [[auf]] [[Plan]], [[Ansicht]], [[Gesinnung]], [[Treue]], [[Mut]] [[wanken]], [[schwanken]], [[scito]] labare [[meum]] [[consilium]] [[illud]], [[quod]] [[satis]] [[iam]] fixum videbatur, Cic.: [[fides]] sociorum, [[quae]] ad [[eum]] diem firma steterat, tum labare coepit, Liv.: labare iis [[adversus]] Poenum fidem senserat, Liv.: [[postquam]] vulgatum erat labare Germanici [[exercitus]] fidem, Tac.: cum labat [[ambiguo]] [[spes]] [[mihi]] mixta metu, Ov.: [[ubi]] [[primum]] labare [[regis]] animum (der [[König]] in seiner [[Gesinnung]]) sensit, Liv.: u. so [[postquam]] apparuit labare [[plebis]] animos (das [[Volk]] in seiner [[Gesinnung]]), Liv.: [[aber]] labare animi (der [[Mut]]) coeperunt, Liv. – v. Pers., labamus mutamusque sententiam clarioribus [[etiam]] in rebus, Cic.: cum ei labare M. [[Antonius]] videretur, Cic.: [[etenim]] eae (cohortes) [[quoque]], [[quae]] in his locis sunt, labare dicuntur, Cic.: labantes consilio patres, Hor.
}}
}}

Revision as of 09:27, 15 August 2017

Latin > English (Lewis & Short)

lăbo: āvi, ātum, 1, v. n. from the same root as 1. labor,
I to totter, be ready to fall, begin to sink, to give way, be loosened (syn.: vacillo, titubo, nato).
I Lit.: labat, labuntur saxa, caementae cadunt, Enn. ap. Non. 196, 3 (Trag. v. 142 Vahl.): signum labat, Cic. Verr. 2, 4, 43, 95: si ex ictu ... labant dentes, Cels. 7, 12, 1: labat ariete crebro Janua, Verg. A. 2, 492: labant curvae naves, roll, Ov. M. 2, 163: pressaeque labant sub gurgite turres, id. ib. 1, 290: (turris) qua summa labantis Juncturas tabulata dabant, Verg. A. 2, 463: littera labat, written with a trembling hand, Ov. H. 10, 140: labare sermone, to stutter, speak indistinctly, Plin. 14, 22, 28, § 146: si labat oculus et hac atque illac movetur, is unsteady, Cels. 7, 7, 14: tarda trementi genua labant, sink, Verg. A. 5, 432; so, pedes, Ov. F. 6, 676: vincla labant, are loosed, id. A. A. 2, 85.—Poet., of dying persons: inde labant populi, fall, sink, Luc. 6, 93; cf.: omnia tum vero vitaï claustra lababant, Lucr. 6, 1153.—With Gr. acc.: egressi labant vestigia prima, Verg. A. 10, 283 Forbig. (Rib. egressisque).—
II Trop.
   A To waver, to be unstable, undecided, to hesitate (in opinion, resolution, etc.): si res labat, Itidem amici collabascunt, Plaut. Stich. 4, 1, 16; cf.: scito, labare meum consilium illud, quod satis jam fixum videbatur, Cic. Att. 8, 14, 2: labamus mutamusque sententiam, id. Tusc. 1, 32, 78: cum ei labare M. Antonius videretur, id. Phil. 6, 4, 10: animumque labantem inpulit, Verg. A. 4, 22: labantia corda, id. ib. 12, 223: socii labant, waver in fidelity, Liv. 22, 61; cf.: fides sociorum, id. 32, 30, 9: animus regis, id. 40, 54; 2, 39: quīs lababat fides, whose fidelity was wavering, Sil. 2, 392: mens, Ov. M. 6, 629: tu mente labantem dirige me, Luc. 2, 244: ex nimia matrem pietate labare sensit, Ov. M. 6, 629: memoria labat, becomes weak, Liv. 5, 18; cf.: mens in illis (phreneticis) labat, in hoc (cordiaco) constat, Cels. 3, 19: nec dubium habebatur labare hostes, Tac. A. 2, 26: labante jam Agrippina, id. H. 14, 22: labantem ordinem contirmare, Suet. Caes. 14: acies labantes restituere, Tac. G. 8 init.: sustinere labantem aciem, id. H. 3, 23; 5, 18.—
   B To sink, fall to pieces, go to ruin: quid non sic aliud ex alio nectitur, ut non, si unam litteram moveris, labent omnia? Cic. Fin. 3, 22, 74: omnes rei publicae partes aegras et labantes sanare et confirmare, id. Mil. 25, 68; cf.: sustinuisse labantem fortunam populi Romani, Liv. 26, 41: sicuti populo Romano sua fortuna labet, id. 42, 50: labante egregia quondam disciplina, id. 36, 6: cum res Trojana labaret, Ov. M. 15, 437: labantibus Vitellii rebus, Tac. H. 2, 86: si quid in moribus labaret, id. A. 2, 33.

Latin > French (Gaffiot 2016)

lăbō,¹⁰ āvī, ātum, āre, intr.,
1 chanceler, vaciller, vouloir tomber : signum labat Cic. Verr. 2, 4, 95, la statue chancelle ; littera labat Ov. H. 10, 140, l’écriture tremble ; sermone labare Plin. 14, 146, bredouiller
2 [fig.] menacer ruine, être ébranlé : omnes rei publicæ partes labantes confirmare Cic. Mil. 68, affermir tout le corps chancelant de l’État ; labantem fortunam populi Romani sustinere Liv. 26, 41, 17, soutenir la fortune chancelante du peuple romain || vaciller, n’être pas ferme (stable) : labat meum consilium Cic. Att. 8, 14, 2, mon projet est vacillant ; labamus Cic. Tusc. 1, 78, nous hésitons, cf. Cic. Phil. 6, 10 ; cohortes labare dicuntur Cic. Att. 10, 15, 1, ces cohortes menacent, dit-on, de faire défection.

Latin > German (Georges)

labo, āvī, ātum, āre (zu 1. lābor, vgl. placēre neben plācāre), wanken, dem Falle nahe sein, fallen wollen, I) eig.: labat signum, Cic.: labat ariete crebro ianua, Verg.: genua labant, Verg.: labant dentes, wackeln, Cels.: littera articulo pressa tremente labat, die Hand (Handschrift) ist nicht fest, Ov.: labant vincula, fangen an zu sinken, Ov.: tremores labantis soli, Sen. – labare sermone (vom Trunkenen), eine schwere Zunge haben, Plin. – postquam labantem unā parte videt aciem, Liv.: sustinuit labantem aciem Antonius accitis praetorianis, Tac. – II) übtr.: 1) im Bestehen wanken, schwanken, zu sinken beginnen, zusammenzubrechen od. über den Haufen zu fallen drohen, in Verfall geraten, quid? non sic aliud ex alio nectitur, ut non, si unam litteram moveris, labent omnia? Cic.: omnes rei publicae partes aegras et labantes sanare et confirmare, Cic.: labante causā decem virorum, Liv.: labante iam re (Glück), Liv.: permulta iam saecula publice privatimque labante egregiā quondam disciplinā, Liv.: labans fortuna populi Rom., Liv. – memoria labat, das Gedächtnis ist unzuverlässig, untreu, Liv.: si memoria mihi non labat, Gell.: mens in illis (phreneticis) labat, in hoc (cardiaco) constat, Cels. – piger labante languore oculos sopor operit, in die müdverstörten Augen sinkt träge der Schlaf, Catull. – 2) in seiner Standhaftigkeit in bezug auf Plan, Ansicht, Gesinnung, Treue, Mut wanken, schwanken, scito labare meum consilium illud, quod satis iam fixum videbatur, Cic.: fides sociorum, quae ad eum diem firma steterat, tum labare coepit, Liv.: labare iis adversus Poenum fidem senserat, Liv.: postquam vulgatum erat labare Germanici exercitus fidem, Tac.: cum labat ambiguo spes mihi mixta metu, Ov.: ubi primum labare regis animum (der König in seiner Gesinnung) sensit, Liv.: u. so postquam apparuit labare plebis animos (das Volk in seiner Gesinnung), Liv.: aber labare animi (der Mut) coeperunt, Liv. – v. Pers., labamus mutamusque sententiam clarioribus etiam in rebus, Cic.: cum ei labare M. Antonius videretur, Cic.: etenim eae (cohortes) quoque, quae in his locis sunt, labare dicuntur, Cic.: labantes consilio patres, Hor.