λάσθη

English (LSJ)

ἡ, mockery, insult, = Att. χλεύη, ἐπὶ γέλωτί τε καὶ λάσθῃ Hdt.6.67, cf. AP7.345.

German (Pape)

[Seite 17] ἡ, Lästerung, Schmähung, Spott, ἐπὶ γέλωτί τε καὶ λάσθῃ εἰρώτα τὸν Δημάρητον Her. 6, 67; χλεύην τε ποιεῦ καὶ γέλωτα καὶ λάσθην Aeschrio ep. (VII, 345); Schande, Aeschrio bei Ath. VIII, 335 e.

French (Bailly abrégé)

ης (ἡ) :
injure, outrage, mépris.
Étymologie: DELG vieux mot tôt disparu, sans étym.

Russian (Dvoretsky)

λάσθη: ἡ глумление (ἐπὶ γέλωτί τε καὶ λάσθῃ Her.).

Greek (Liddell-Scott)

λάσθη: ἡ, περίγελως, ὡς τὸ Ἀττ. χλεύη, ἐπὶ γέλωτί τε καὶ λάσθῃ Ἡρόδ. 6. 67, πρβλ. Ἀνθ. Π. 7. 345· - λασθαίνω, περιπαίζω, περιγελῶ, κακολογῶ, Ἡσύχ. (ἴδε λάω Β).

Greek Monolingual

λάσθη, ἡ (Α)
χλευασμός, κοροϊδία.
[ΕΤΥΜΟΛ. Αβέβαιης ετυμολογίας. Η λ. ανάγεται πιθ. σε ΙΕ ρίζα las- «αχόρταγος, ακόρεστος» και συνδέεται με τ. όπως λιλαίομαι, λάσται, λατ. lascinus «αστείος, παιχνιδιάρης», αρχ. ινδ. lasati «επιθυμεί». Ο τ. παρουσιάζει επίθημα -θη, που, όπως και το επίθημα -θος, χαρακτηρίζει εκφραστικές λ. με αισχρή σημ. (πρβλ. πόσθη, κύσθος, σπύραθος].

Greek Monotonic

λάσθη: ἡ, χλεύη, ειρωνεία, εμπαιγμός, σε Ηρόδ.

Frisk Etymological English

Grammatical information: f.
Meaning: insult, mockery (Hdt. 6, 67, AP 7, 345, H.).
Derivatives: Cf. the glosses of Hesychius: λάσθω and λασάσθω χλευαζέτω; λάσθαι παίζειν, ὀλιγωρεῖν, λοιδορεῖν; λάσθων κακολογῶν; λάσθον αἰσχρόν; λάσθας συμφοράς. λασθαίνειν κακολογεῖν H.
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]X [probably]
Etymology: No etymologie. Often as λάσ-θη connected with Lat. las-cīvus wanton, luxuriant, lascivious, Skt. lā-las-a- greedy (Bq s. λιλαίομαι, WP. 2, 386, Pok. 654, W.-Hofmann s.v.); semantically not very adequate. Diff. Fick, 1, 532: from *λαξστα to Germ., e. g. OHG lastar scorn, revilement (OHG lahan etc. revile); phonetically impossible; Schulze KZ 28, 270 n. 1 (Kl. Schr. 438 n. 1): λά-σθη to Goth. laí-lo reviled; Pisani Ist. Lomb. 73, 528ff.: from *λαθ-τα to λαθεῖν; in spite of λάσθη ... λήθη H. semantically doubtful. So no etym.; Pre-Greek?

Middle Liddell

λάσθη, ἡ,
mockery, insult, Hdt.

Frisk Etymology German

λάσθη: {lásthē}
Grammar: f.
Meaning: Lästerung, Spott (Hdt. 6, 67, AP 7, 345, H.)
Derivative: mit λασθαίνειν· κακολογεῖν H. Dazu noch mehrere Hesychglossen: λάσθω und λασάσθω· χλευαζέτω, λάσθαι· παίζειν, ὀλιγωρεῖν, λοιδορεῖν, λάσθων· κακολογῶν, λάσθον· αἰσχρόν, λάσθας· συμφοράς.
Etymology: Morphologisch mehrdeutig und ohne sichere Etymologie. Gewöhnliche als λάσθη mit lat. las-cīvus üppig, ausgelassen, aind. lā-las-a- begierig usw. verbunden (Bq s. λιλαίομαι, WP. 2, 386, Pok. 654, W.-Hofmann s.v.); semantisch wenig zutreffend. Anders Fick, 1, 532: aus *λαξστα zu germ., z. B. ahd. lastar Schmähung, Tadel (ahd. lahan usw. schmähen); lautlich unmöglich; Schulze KZ 28, 270 A. 1 (Kl. Schr. 438 A. 1): λάσθη zu got. laí-lo schmähte; Pisani Ist. Lomb. 73, 528ff.: aus *λαθτα zu λαθεῖν; trotz λάσθη· ... λήθη H. semantisch zweifelhaft.
Page 2,87-88

Translations

mockery

Arabic: اِسْتِهْزَاء‎; Hijazi Arabic: تريقة‎; Armenian: ծաղր; Azerbaijani: rişxənd; Bulgarian: подигравка, насмешка, присмех; Czech: výsměch, zesměšnění, posměch; Esperanto: mokado; Finnish: iva; Galician: burla, moca, escarnio, chufa; German: Verspottung, Verhöhnung; Greek: χλευασμός, χλεύη, κοροϊδία, γελιοποίηση; Ancient Greek: ἔμπαιγμα, ἐμπαιγμονή, ἐμπαιγμός, ἐνεασμός, ἐπισυρμός, ἐπιτωθασμός, κατάγελως, καταμώκησις, καταπαιγμός, κατάχαρμα, καταχήνη, κερτόμησις, κερτομία, κωμῳδία, λάσθη, μυκτηρισμός, μώκημα, μῶκος, περίσυρμα, σαρκασμός, σκῶψις, χλευασία, χλεύασμα, χλευασμός; Hungarian: csúfolás, gúnyolás; Italian: derisione, scherno; Latin: derisio; Old English: bismer; Old Norse: háð, háðsemi; Persian: استهزا‎; Plautdietsch: Spott, Spettarie; Portuguese: escárnio, zombaria; Romanian: derâdere, batjocură, bășcălie; Sanskrit: निद्; Spanish: mote, mofa, pitorreo, ludibrio; Tagalog: uyam; Welsh: gwatwar