Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

beatus: Difference between revisions

From LSJ

Οὐδ' ἄμμε διακρινέει φιλότητος ἄλλο, πάρος θάνατόν γε μεμορμένον ἀμφικαλύψαι → Nor will anything else divide us from our love before the fate of death enshrouds us

Apollonius of Rhodes, Argonautica, 3.1129f.
m (Text replacement - "(?s)({{Lewis.*}}\n)({{.*}}\n)({{LaEn.*}}$)" to "$3 $1$2")
(CSV import)
 
(One intermediate revision by the same user not shown)
Line 1: Line 1:
{{LaEn
{{LaEn
|lnetxt=beatus beata -um, beatior -or -us, beatissimus -a -um ADJ :: happy, fortunate, bringing happiness; rich, wealthy, copious, sumptuous<br />beatus beatus beata, beatum ADJ :: blessed, blissful; "Saint" (in early Church, less formal)<br />beatus beatus beati N M :: happy/fortunate men/persons (pl.); "the_rich"
|lnetxt=beatus beata -um, beatior -or -us, beatissimus -a -um ADJ :: [[happy]], [[fortunate]], [[bringing happiness]]; [[rich]], [[wealthy]], [[copious]], [[sumptuous]]<br />beatus beatus beata, beatum ADJ :: blessed, blissful; "Saint" (in early Church, less formal)<br />beatus beatus beati N M :: happy/fortunate men/persons (pl.); "the_rich"
}}
}}
{{Lewis
{{Lewis
Line 11: Line 11:
{{Georges
{{Georges
|georg=beātus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. [[beo]]), beglückt, [[glücklich]], [[glückselig]] (Ggstz. [[miser]]), I) im allg., v. einem, dem zu seinem [[Dasein]] kein physisches u. moralisches [[Gut]] fehlt, a) v. Pers.: videamus, [[qui]] dicendi sint beati: [[equidem]] hos [[existimo]], [[qui]] sint in bonis, Cic.: [[qui]] [[beatus]] est, [[non]] [[intellego]] [[quid]] requirat, ut sit beatior: si est [[enim]] [[quod]] desit, ne [[beatus]] [[quidem]] est, Cic.: [[nemo]] [[non]] potest [[non]] beatissimus [[esse]], [[qui]] est [[totus]] [[aptus]] ex [[sese]] quique in se [[uno]] sua ponit [[omnia]], Cic.: [[nec]] potest [[quisquam]] [[alias]] [[beatus]] [[esse]], [[alias]] [[miser]]: [[qui]] [[enim]] existimabit posse se miserum [[esse]], [[beatus]] [[non]] erit, Cic.: [[nihil]] est [[tam]] [[miserabile]] [[quam]] ex beato [[miser]], Cic.: si [[non]] potest, ut dicitis, [[sapiens]] ex beato in miserum decidere, [[non]] potest in [[non]] [[beatum]], Sen.: [[velim]] ut [[tibi]] [[amicus]] sit: [[hoc]] cum [[tibi]] [[opto]], [[opto]] tu [[beatus]] [[sis]] (wünsche [[ich]] dir alles [[Glück]]); erit [[enim]] [[tamdiu]], Cic.: (perturbationibus) [[vacuus]] [[animus]] [[perfecte]] [[atque]] [[absolute]] beatos efficit, Cic.: [[non]] facit [[collectio]] amicorum sapientiorem, [[non]] facit stultiorem [[detractio]]; [[ergo]] [[nec]] facit beatiorem [[aut]] miseriorem, Sen. – [[usque]] ad [[supremum]] diem [[beatus]] et [[felix]], Plin. ep. 3, 7, 2: [[felix]] beatusque es, si etc., ibid. 1, 3, 2. – agricolae [[parvo]] beati, [[sich]] [[glücklich]] dünkend, Hor.: [[quo]] [[beatus]] vulnere, Hor. – Plur. subst., istam oscitantem sapientiam Scaevolarum et ceterorum beatorum otio concedamus, Cic. de or. 2, 144: Phraaten [[numero]] beatorum eximit Virtus, Hor. carm. 2, 2, 18. – b) v. Zuständen usw.: [[Zeno]] in [[una]] virtute positam beatam vitam putat. Quid [[Antiochus]]? Etiam, inquit, beatam, [[sed]] [[non]] beatissimam, Cic.: cum ipsa [[virtus]] efficiat [[ita]] beatam vitam, ut beatior [[esse]] [[non]] possit, Cic.: ex [[quo]] illorum beata [[mors]] videtur, horum [[vita]] [[laudabilis]], Cic.: [[res]] magna et ex beatissimo animi statu profecta, Sen.: [[sublimis]] [[animus]] et beatior [[spiritus]] (seligere [[Begeisterung]]), Quint. – neutr. subst.: in [[qua]] (virtute) sit ipsum [[etiam]] [[beatum]] (το μακάριον), das Glückseligsein, die [[Glückseligkeit]], Cic. de fin. 5, 84 (vgl. Cic. Tusc. 5, 45): [[non]] [[quia]] per se [[beatum]] (eine [[Glückseligkeit]], [[ein]] [[Glück]]) est [[malo]] caruisse, [[sed]] [[quia]] etc., Sen. nat. qu. 1. prol. 6.<br />'''II)''' insbes.: A) [[von]] einem, dem [[nichts]] zu äußerer [[Glückseligkeit]], zum vollen [[Genuß]] [[aller]] [[äußern]] Erdengüter fehlt, übh. [[gesegnet]], [[gesegnet]] [[mit]] Besitztümern, -[[mit]] Glücksgütern, [[begütert]], [[wohlhabend]], [[reich]], a) v. Pers.: [[qui]] se locupletes, honoratos, beatos putant, ii ne obligari [[quidem]] beneficio volunt, Cic.: inopes ([[magis]] praesidia quaerunt) [[quam]] opulenti, et calamitosi [[quam]] ii, [[qui]] putantur beati, Cic.: [[mulier]] beata ac [[nobilis]], Cic.: [[uxor]] beata, Hor. u. Sen.: [[homo]] [[non]] beatissimus, [[eben]] [[nicht]] [[sehr]] [[wohlhabend]], Nep. – [[satis]] [[beatus]] unicis Sabinis, Hor.: Thynā merce [[beatus]], bereichert, Hor. – Plur. subst., beati, die Rei chen (οἱ ευδαίμονες), noli nobilibus, noli conferre beatis, Prop. 2, 9, 33 (das. Burmann [[mehr]] Beisp.): beatos (zu R.) egentes facere, Gran. Licin. 35. p. 37 B.: [[unus]] beatiorum, [[einer]] [[von]] den Wohlhabenden, Catull. 10, 17. – b) v. Staate u. [[dessen]] Zustande: [[Dionysius]] [[tyrannus]] opulentissimae et beatissimae civitatis, Cic.: in libera et in beata civitate viximus, Cic.: florente ac beata re publicā, Liv.: [[nullius]] civitatis fortunatiorem ac beatiorem statum [[fore]], Liv.: beatiorem [[post]] se laetiorem [[que]] portendi [[rei]] publicae statum, Suet. – c) v. Besitztum u. dgl., [[gesegnet]], [[reich]] begabt, [[fruchtbar]], gazae beatae Arabum, Hor.: [[rus]] [[beatum]], Hor.: beati Campaniae [[sinus]], Tac.: rura beata, Stat.: auriferi [[ripa]] beata Tagi, Ov. – [[vox]] beata, eine [[reich]] begabte [[Stimme]] (die starke u. schwache, hohe u. tiefe Töne [[hervorbringen]] kann), Quint. – d) v. Zuständen [[aller]] [[Art]], [[gesegnet]], poet. = [[herrlich]], [[prächtig]], commoda, Catull.: nuntii, Catull.: [[nectar]], göttlicher, Mart.: [[dies]] beatissimus, Amm. – e) v. geistiger [[Fülle]], [[gesegnet]], überströmend, ingenii beatissima [[ubertas]], Quint.: beatissima rerum verborumque [[copia]], Quint.<br />'''B)''' [[weil]] die Götter den Lebenden kein [[ganz]] vollkommenes [[Glück]] gönnten, hießen vorzugsw. die Verstorbenen [[bei]] den Griechen μάκαρες u. [[nach]] ihnen [[bei]] den Römern beati, die Seligen; dah. beatorum insulae (μακάρων νησοι), die »Inseln der Seligen«, die [[alter]] griech. [[Glaube]] an den Westrand der Erdscheibe in den [[Ozean]] verlegte, wo [[unter]] Kronos milder [[Herrschaft]] die im [[Kampf]] gefallenen Heroen, die Halbgötter [[des]] vierten Menschengeschlechts, [[ein]] sorgenloses [[Leben]] [[ohne]] [[Tod]] [[genießen]] (Hesiod. op. 173), si [[nobis]], cum ex [[hac]] [[vita]] emigraverimus, in beatorum insulis [[immortale]] [[aevum]], ut fabulae ferunt, degere liceret, Cic. Hortens. fr. 40 K. – dah. im Spätlat. [[beatus]], [[selig]] = [[verstorben]] übh., quem cum [[beatum]] fuisse [[Sallustius]] respondisset, intellexit occisum, Amm. 25, 3, 21: u. übtr., beatae memoriae ([[vir]] u. dgl.), seligen Andenkens, Eccl.<br />'''C)''' Beatissimus, [[Titel]] der höhern Geistlichkeit, [[spät]]. ICt. u. Eccl.
|georg=beātus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. [[beo]]), beglückt, [[glücklich]], [[glückselig]] (Ggstz. [[miser]]), I) im allg., v. einem, dem zu seinem [[Dasein]] kein physisches u. moralisches [[Gut]] fehlt, a) v. Pers.: videamus, [[qui]] dicendi sint beati: [[equidem]] hos [[existimo]], [[qui]] sint in bonis, Cic.: [[qui]] [[beatus]] est, [[non]] [[intellego]] [[quid]] requirat, ut sit beatior: si est [[enim]] [[quod]] desit, ne [[beatus]] [[quidem]] est, Cic.: [[nemo]] [[non]] potest [[non]] beatissimus [[esse]], [[qui]] est [[totus]] [[aptus]] ex [[sese]] quique in se [[uno]] sua ponit [[omnia]], Cic.: [[nec]] potest [[quisquam]] [[alias]] [[beatus]] [[esse]], [[alias]] [[miser]]: [[qui]] [[enim]] existimabit posse se miserum [[esse]], [[beatus]] [[non]] erit, Cic.: [[nihil]] est [[tam]] [[miserabile]] [[quam]] ex beato [[miser]], Cic.: si [[non]] potest, ut dicitis, [[sapiens]] ex beato in miserum decidere, [[non]] potest in [[non]] [[beatum]], Sen.: [[velim]] ut [[tibi]] [[amicus]] sit: [[hoc]] cum [[tibi]] [[opto]], [[opto]] tu [[beatus]] [[sis]] (wünsche [[ich]] dir alles [[Glück]]); erit [[enim]] [[tamdiu]], Cic.: (perturbationibus) [[vacuus]] [[animus]] [[perfecte]] [[atque]] [[absolute]] beatos efficit, Cic.: [[non]] facit [[collectio]] amicorum sapientiorem, [[non]] facit stultiorem [[detractio]]; [[ergo]] [[nec]] facit beatiorem [[aut]] miseriorem, Sen. – [[usque]] ad [[supremum]] diem [[beatus]] et [[felix]], Plin. ep. 3, 7, 2: [[felix]] beatusque es, si etc., ibid. 1, 3, 2. – agricolae [[parvo]] beati, [[sich]] [[glücklich]] dünkend, Hor.: [[quo]] [[beatus]] vulnere, Hor. – Plur. subst., istam oscitantem sapientiam Scaevolarum et ceterorum beatorum otio concedamus, Cic. de or. 2, 144: Phraaten [[numero]] beatorum eximit Virtus, Hor. carm. 2, 2, 18. – b) v. Zuständen usw.: [[Zeno]] in [[una]] virtute positam beatam vitam putat. Quid [[Antiochus]]? Etiam, inquit, beatam, [[sed]] [[non]] beatissimam, Cic.: cum ipsa [[virtus]] efficiat [[ita]] beatam vitam, ut beatior [[esse]] [[non]] possit, Cic.: ex [[quo]] illorum beata [[mors]] videtur, horum [[vita]] [[laudabilis]], Cic.: [[res]] magna et ex beatissimo animi statu profecta, Sen.: [[sublimis]] [[animus]] et beatior [[spiritus]] (seligere [[Begeisterung]]), Quint. – neutr. subst.: in [[qua]] (virtute) sit ipsum [[etiam]] [[beatum]] (το μακάριον), das Glückseligsein, die [[Glückseligkeit]], Cic. de fin. 5, 84 (vgl. Cic. Tusc. 5, 45): [[non]] [[quia]] per se [[beatum]] (eine [[Glückseligkeit]], [[ein]] [[Glück]]) est [[malo]] caruisse, [[sed]] [[quia]] etc., Sen. nat. qu. 1. prol. 6.<br />'''II)''' insbes.: A) [[von]] einem, dem [[nichts]] zu äußerer [[Glückseligkeit]], zum vollen [[Genuß]] [[aller]] [[äußern]] Erdengüter fehlt, übh. [[gesegnet]], [[gesegnet]] [[mit]] Besitztümern, -[[mit]] Glücksgütern, [[begütert]], [[wohlhabend]], [[reich]], a) v. Pers.: [[qui]] se locupletes, honoratos, beatos putant, ii ne obligari [[quidem]] beneficio volunt, Cic.: inopes ([[magis]] praesidia quaerunt) [[quam]] opulenti, et calamitosi [[quam]] ii, [[qui]] putantur beati, Cic.: [[mulier]] beata ac [[nobilis]], Cic.: [[uxor]] beata, Hor. u. Sen.: [[homo]] [[non]] beatissimus, [[eben]] [[nicht]] [[sehr]] [[wohlhabend]], Nep. – [[satis]] [[beatus]] unicis Sabinis, Hor.: Thynā merce [[beatus]], bereichert, Hor. – Plur. subst., beati, die Rei chen (οἱ ευδαίμονες), noli nobilibus, noli conferre beatis, Prop. 2, 9, 33 (das. Burmann [[mehr]] Beisp.): beatos (zu R.) egentes facere, Gran. Licin. 35. p. 37 B.: [[unus]] beatiorum, [[einer]] [[von]] den Wohlhabenden, Catull. 10, 17. – b) v. Staate u. [[dessen]] Zustande: [[Dionysius]] [[tyrannus]] opulentissimae et beatissimae civitatis, Cic.: in libera et in beata civitate viximus, Cic.: florente ac beata re publicā, Liv.: [[nullius]] civitatis fortunatiorem ac beatiorem statum [[fore]], Liv.: beatiorem [[post]] se laetiorem [[que]] portendi [[rei]] publicae statum, Suet. – c) v. Besitztum u. dgl., [[gesegnet]], [[reich]] begabt, [[fruchtbar]], gazae beatae Arabum, Hor.: [[rus]] [[beatum]], Hor.: beati Campaniae [[sinus]], Tac.: rura beata, Stat.: auriferi [[ripa]] beata Tagi, Ov. – [[vox]] beata, eine [[reich]] begabte [[Stimme]] (die starke u. schwache, hohe u. tiefe Töne [[hervorbringen]] kann), Quint. – d) v. Zuständen [[aller]] [[Art]], [[gesegnet]], poet. = [[herrlich]], [[prächtig]], commoda, Catull.: nuntii, Catull.: [[nectar]], göttlicher, Mart.: [[dies]] beatissimus, Amm. – e) v. geistiger [[Fülle]], [[gesegnet]], überströmend, ingenii beatissima [[ubertas]], Quint.: beatissima rerum verborumque [[copia]], Quint.<br />'''B)''' [[weil]] die Götter den Lebenden kein [[ganz]] vollkommenes [[Glück]] gönnten, hießen vorzugsw. die Verstorbenen [[bei]] den Griechen μάκαρες u. [[nach]] ihnen [[bei]] den Römern beati, die Seligen; dah. beatorum insulae (μακάρων νησοι), die »Inseln der Seligen«, die [[alter]] griech. [[Glaube]] an den Westrand der Erdscheibe in den [[Ozean]] verlegte, wo [[unter]] Kronos milder [[Herrschaft]] die im [[Kampf]] gefallenen Heroen, die Halbgötter [[des]] vierten Menschengeschlechts, [[ein]] sorgenloses [[Leben]] [[ohne]] [[Tod]] [[genießen]] (Hesiod. op. 173), si [[nobis]], cum ex [[hac]] [[vita]] emigraverimus, in beatorum insulis [[immortale]] [[aevum]], ut fabulae ferunt, degere liceret, Cic. Hortens. fr. 40 K. – dah. im Spätlat. [[beatus]], [[selig]] = [[verstorben]] übh., quem cum [[beatum]] fuisse [[Sallustius]] respondisset, intellexit occisum, Amm. 25, 3, 21: u. übtr., beatae memoriae ([[vir]] u. dgl.), seligen Andenkens, Eccl.<br />'''C)''' Beatissimus, [[Titel]] der höhern Geistlichkeit, [[spät]]. ICt. u. Eccl.
}}
{{LaZh
|lnztxt=beatus, a, um. ''adj''. ''c''. ''s''. :: 有福者。富。尊貴者。始列聖品者。Insolens est beata uxor 富妻必自高矣。Arva beata 膏腴之田。Vox beata 嘹喨聲音。 Nihil est ab omni parte beatum 無全福者。
}}
}}

Latest revision as of 16:35, 12 June 2024

Latin > English

beatus beata -um, beatior -or -us, beatissimus -a -um ADJ :: happy, fortunate, bringing happiness; rich, wealthy, copious, sumptuous
beatus beatus beata, beatum ADJ :: blessed, blissful; "Saint" (in early Church, less formal)
beatus beatus beati N M :: happy/fortunate men/persons (pl.); "the_rich"

Latin > English (Lewis & Short)

bĕātus: a, um, v. beo, P. a.

Latin > French (Gaffiot 2016)

bĕātus,⁸ a, um (part. de beare ),
1 bienheureux, heureux : Cic. Tusc. 5, 29, etc.; beata vita Cic. Fin. 1, 32, etc., la vie heureuse, le bonheur, la félicité ; vita qua nihil beatius Cic. Nat. 1, 51, une vie, dont le bonheur dépasse tout ; quo beatius esse mortali nihil potest Cic. Par. 16, destinée dont rien ne peut surpasser le bonheur pour un mortel ; parvo beati Hor. Ep. 2, 1, 139, heureux de peu || sedes beatæ Virg. En. 6, 639, le bienheureux séjour [= les champs Élysées] ; novistine locum potiorem rure beato ? Hor. Ep. 1, 10, 14, connais-tu endroit préférable à une délicieuse campagne ? || n. pris substt : ex bonis, quæ sola honesta sunt, efficiendum est beatum Cic. Tusc. 5, 45, ce sont seulement les biens honnêtes qui doivent constituer le bonheur, cf. Fin. 5, 84
2 comblé de tous les biens, riche, opulent : hi dum ædificant tamquam beati Cic. Cat. 2, 20, ces gens-là, en voulant bâtir comme les riches (les heureux du monde) ; qui tam beati quam iste est, non sumus Cic. Verr. 2, 4, 126, nous qui ne sommes pas comblés de tous les biens, comme lui ; tyrannus opulentissimæ et beatissimæ civitatis Cic. Nat. 3, 81, tyran de la ville la plus riche et la plus fortunée ; beatis nunc Arabum invides gazis Hor. O. 1, 29, 1, tu envies maintenant les riches trésors de l’Arabie || [rhét.] riche, abondant : beatissima rerum verborumque copia Quint. 10, 1, 61, l’abondance si riche des idées et des mots
3 m. pris substt : in beatorum insulis Cic. Fin. 5, 53, dans les îles des bienheureux.

Latin > German (Georges)

beātus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. beo), beglückt, glücklich, glückselig (Ggstz. miser), I) im allg., v. einem, dem zu seinem Dasein kein physisches u. moralisches Gut fehlt, a) v. Pers.: videamus, qui dicendi sint beati: equidem hos existimo, qui sint in bonis, Cic.: qui beatus est, non intellego quid requirat, ut sit beatior: si est enim quod desit, ne beatus quidem est, Cic.: nemo non potest non beatissimus esse, qui est totus aptus ex sese quique in se uno sua ponit omnia, Cic.: nec potest quisquam alias beatus esse, alias miser: qui enim existimabit posse se miserum esse, beatus non erit, Cic.: nihil est tam miserabile quam ex beato miser, Cic.: si non potest, ut dicitis, sapiens ex beato in miserum decidere, non potest in non beatum, Sen.: velim ut tibi amicus sit: hoc cum tibi opto, opto tu beatus sis (wünsche ich dir alles Glück); erit enim tamdiu, Cic.: (perturbationibus) vacuus animus perfecte atque absolute beatos efficit, Cic.: non facit collectio amicorum sapientiorem, non facit stultiorem detractio; ergo nec facit beatiorem aut miseriorem, Sen. – usque ad supremum diem beatus et felix, Plin. ep. 3, 7, 2: felix beatusque es, si etc., ibid. 1, 3, 2. – agricolae parvo beati, sich glücklich dünkend, Hor.: quo beatus vulnere, Hor. – Plur. subst., istam oscitantem sapientiam Scaevolarum et ceterorum beatorum otio concedamus, Cic. de or. 2, 144: Phraaten numero beatorum eximit Virtus, Hor. carm. 2, 2, 18. – b) v. Zuständen usw.: Zeno in una virtute positam beatam vitam putat. Quid Antiochus? Etiam, inquit, beatam, sed non beatissimam, Cic.: cum ipsa virtus efficiat ita beatam vitam, ut beatior esse non possit, Cic.: ex quo illorum beata mors videtur, horum vita laudabilis, Cic.: res magna et ex beatissimo animi statu profecta, Sen.: sublimis animus et beatior spiritus (seligere Begeisterung), Quint. – neutr. subst.: in qua (virtute) sit ipsum etiam beatum (το μακάριον), das Glückseligsein, die Glückseligkeit, Cic. de fin. 5, 84 (vgl. Cic. Tusc. 5, 45): non quia per se beatum (eine Glückseligkeit, ein Glück) est malo caruisse, sed quia etc., Sen. nat. qu. 1. prol. 6.
II) insbes.: A) von einem, dem nichts zu äußerer Glückseligkeit, zum vollen Genuß aller äußern Erdengüter fehlt, übh. gesegnet, gesegnet mit Besitztümern, -mit Glücksgütern, begütert, wohlhabend, reich, a) v. Pers.: qui se locupletes, honoratos, beatos putant, ii ne obligari quidem beneficio volunt, Cic.: inopes (magis praesidia quaerunt) quam opulenti, et calamitosi quam ii, qui putantur beati, Cic.: mulier beata ac nobilis, Cic.: uxor beata, Hor. u. Sen.: homo non beatissimus, eben nicht sehr wohlhabend, Nep. – satis beatus unicis Sabinis, Hor.: Thynā merce beatus, bereichert, Hor. – Plur. subst., beati, die Rei chen (οἱ ευδαίμονες), noli nobilibus, noli conferre beatis, Prop. 2, 9, 33 (das. Burmann mehr Beisp.): beatos (zu R.) egentes facere, Gran. Licin. 35. p. 37 B.: unus beatiorum, einer von den Wohlhabenden, Catull. 10, 17. – b) v. Staate u. dessen Zustande: Dionysius tyrannus opulentissimae et beatissimae civitatis, Cic.: in libera et in beata civitate viximus, Cic.: florente ac beata re publicā, Liv.: nullius civitatis fortunatiorem ac beatiorem statum fore, Liv.: beatiorem post se laetiorem que portendi rei publicae statum, Suet. – c) v. Besitztum u. dgl., gesegnet, reich begabt, fruchtbar, gazae beatae Arabum, Hor.: rus beatum, Hor.: beati Campaniae sinus, Tac.: rura beata, Stat.: auriferi ripa beata Tagi, Ov. – vox beata, eine reich begabte Stimme (die starke u. schwache, hohe u. tiefe Töne hervorbringen kann), Quint. – d) v. Zuständen aller Art, gesegnet, poet. = herrlich, prächtig, commoda, Catull.: nuntii, Catull.: nectar, göttlicher, Mart.: dies beatissimus, Amm. – e) v. geistiger Fülle, gesegnet, überströmend, ingenii beatissima ubertas, Quint.: beatissima rerum verborumque copia, Quint.
B) weil die Götter den Lebenden kein ganz vollkommenes Glück gönnten, hießen vorzugsw. die Verstorbenen bei den Griechen μάκαρες u. nach ihnen bei den Römern beati, die Seligen; dah. beatorum insulae (μακάρων νησοι), die »Inseln der Seligen«, die alter griech. Glaube an den Westrand der Erdscheibe in den Ozean verlegte, wo unter Kronos milder Herrschaft die im Kampf gefallenen Heroen, die Halbgötter des vierten Menschengeschlechts, ein sorgenloses Leben ohne Tod genießen (Hesiod. op. 173), si nobis, cum ex hac vita emigraverimus, in beatorum insulis immortale aevum, ut fabulae ferunt, degere liceret, Cic. Hortens. fr. 40 K. – dah. im Spätlat. beatus, selig = verstorben übh., quem cum beatum fuisse Sallustius respondisset, intellexit occisum, Amm. 25, 3, 21: u. übtr., beatae memoriae (vir u. dgl.), seligen Andenkens, Eccl.
C) Beatissimus, Titel der höhern Geistlichkeit, spät. ICt. u. Eccl.

Latin > Chinese

beatus, a, um. adj. c. s. :: 有福者。富。尊貴者。始列聖品者。Insolens est beata uxor 富妻必自高矣。Arva beata 膏腴之田。Vox beata 嘹喨聲音。 Nihil est ab omni parte beatum 無全福者。