solitudo

Latin > English

solitudo solitudinis N F :: solitude, loneliness; deprivation; wilderness

Latin > English (Lewis & Short)

sōlĭtūdo: ĭnis, f. solus,
I a being alone or solitary, loneliness, solitariness, solitude (of a person or place); a lonely place, desert, wilderness (class. in sing. and plur.; cf.: secretum, secessus).
I In gen.: ampla domus dedecori saepe domino fit, si est in eā solitudo, Cic. Off. 1, 39, 139: si aliquis nos deus ex hac hominum frequentiā tolleret et in solitudine uspiam collocaret, id. Lael. 23, 87; so (opp. frequentia) id. Pis. 22, 53; opp. celebritas, id. Inv. 1, 26, 38; Plin. Pan. 49, 2: audistis, quae solitudo in agris esset, quae vastitas, quae fuga aratorum, quam deserta, quam relicta omnia, Cic. Verr. 2, 4, 51, § 114; cf.: quācumque venis, fuga est et ingens Circa te solitudo, Mart. 3, 44, 3: solitudo ante ostium, Ter. And. 2, 2, 25: ubi postquam solitudinem intellexit, Sall. J. 93, 3: erat ab oratoribus quaedam in foro solitudo, Cic. Brut. 63, 227: neque vero hic non contemptus est a tyrannis atque ejus solitudo, Nep. Thras. 2, 2: mihi solitudo et recessus provincia est, Cic. Att. 12, 26, 2: in aliquā desertissimā solitudine, id. Verr. 2, 5, 67, § 171: Sigambri se in solitudinem ac silvas abdiderant, Caes. B. G. 4, 18 fin.: an malitis hanc solitudinem vestram quam urbem hostium esse? solitary, desert place (Rome), Liv. 5, 53, 7: delere omne Latium, vastas inde solitudines facere, id. 8, 13, 15; cf. id. 39, 18: nec umquam ex solitudine suā prodeuntem, nisi ut solitudinem faceret, Plin. Pan. 48 fin.: ubi solitudinem faciunt, pacem appellant, Tac. Agr. 30 fin.; Curt. 8, 8, 10; 9, 2, 24; Liv. 39, 18, 2: nivosae solitudini cohaerentes, bordering on, Amm. 23, 6, 64.— With gen.: in hac omnis humani cultūs solitudine, Curt. 7, 3, 12.—Plur., Cic. Rep. 6, 19, 20; id. Fam. 2, 16, 6; Caes. B. G. 6, 23: solitudines renuntiavere missi milites ad explorandum, Plin. 6, 29, 35, § 181; Vell. 2, 55, 4; Plin. 6, 13, 14, § 33; 6, 17, 20, § 53.—
II In partic., analog. to the Gr. ἐρημία, in respect of something wanting, a being left alone or deserted, a state of want, destitution, deprivation: per hujus (orbae) solitudinem Te obtestor, Ter. And. 1, 5, 55; cf.: liberorum solitudo, Cic. Verr. 2, 1, 58, § 153: liberorum ac parentum solitudo, Quint. 6, 1, 18: Caesenniae viduitas ac solitudo, Cic. Caecin. 5, 13; id. Q. Fr. 1, 4, 5: solitudo atque inopia, id. Quint. 1, 5; cf. id. Q. Fr. 1, 1, 8, § 25: Messalina tribus omnino comitantibus (id repente solitudinis erat) spatium urbis pedibus emensa, Tac. A. 11, 32: magistratuum, Liv. 6, 35 fin.>

Latin > French (Gaffiot 2016)

sōlĭtūdō,⁹ ĭnis, f. (solus),
1 solitude : Cic. Off. 1, 139 ; Verr. 2, 4, 114 ; Læl. 87 ; in aliqua desertissima solitudine Cic. Verr. 2, 5, 171, dans quelque solitude absolument déserte ; vastæ solitudines Cic. Rep. 6, 20, déserts immenses, cf. Cic. Arch. 19
2 solitude de qqn, état d’abandon, vie isolée sans protection : Cic. Verr. 2, 1, 153 ; Cæc. 13 ; Q. 1, 4, 5
3 absence, manque : magistratuum Liv. 6, 25, 10, manque de magistrats.

Latin > German (Georges)

sōlitūdo, inis, f. (solus), I) die Einsamkeit, Einöde, Menschenleere (Ggstz. celebritas, frequentia, frequentia et obambulatio hominum), loci, Cic.: desertissima, Cic.: solitudo ante ostium, ich sehe keinen Menschen vor der Tür, Ter.: erat ab oratoribus quaedam in foro solitudo, Cic.: audistis, quae solitudo in agris esset, Cic.: ut quam in curia solitudinem fecerit, domi quoque faciat, Liv.: in solitudine secum loqui, Cic.: se in solitudinem ac silvas abdere, Caes.: solitudinem facere, Plin. hist. nat. u. Plin. pan. – Plur., in animi doloribus solitudines captare, Cic.: discedere in aliquas solitudines, Cic.: vastas inde solitudines facere, Liv.: civitatibus maxima laus est quam latissime circum se vastatis finibus solitudines habere, Caes. – II) insbes., das Alleinstehen, die Verlassenheit, Hilflosigkeit, Verwaistheit, der Mangel an Menschen usw., huius, Ter.: liberorum, Cic.: viduarum, Cic.: tua, Cic.: eius solitudo, Nep.: eadem, Liv.: id repente solitudinis erat, so plötzlich war sie verlassen, Tac.: Albutius iste, qui iam diu Caesenniae viduitate ac solitudine aleretur, Cic.

Latin > Chinese

solitudo, inis. f. :: 曠野。幽僻。幽寂

Translations

solitude

Arabic: عُزْلَة; Aromanian: singurami, singurãtati, singureatsã; Azerbaijani: yalqızlıq, təklik; Bashkir: яңғыҙлыҡ; Catalan: solitud; Chinese Mandarin: 孤寂, 孤獨, 孤独, 孑然; Czech: samota; Danish: ensomhed; Dutch: eenzaamheid; Esperanto: soleco; Estonian: üksindus; Faroese: einsemi or; Finnish: yksinäisyys; French: solitude; German: Einsamkeit, Alleinsein; Greek: μοναξιά; Ancient Greek: ἀπροϊσία, ἐρημία, ἐρημοσύνη, ἰδιασμός, καταχωρισμός, μονασμός, μονία, μονίη, μονουχία, χητοσύνη; Hebrew: בדידות; Hungarian: magány; Icelandic: einsemd; Indonesian: kesepian; Irish: aonarachas, aonaracht; Italian: solitudine; Japanese: 孤独; Kazakh: жалғыздық, жалқылық; Khmer: វិវេកភាព, ភាពឯកោ; Korean: 고독; Kyrgyz: жалгыздык; Latin: solitudo, solitas; Latvian: vienatne, vienatnība; Lithuanian: vienatvė; Malayalam: ഏകാന്തത; Norwegian: ensomhet; Old English: ānād; Ottoman Turkish: یالڭزلك; Polish: samotność; Portuguese: solidão, solitude; Romanian: singurătate, solitudine; Russian: одиночество, уединение; Sanskrit: रहस्; Serbo-Croatian: osama; Slovak: samota; Slovene: samota; Spanish: soledad, solitud; Swedish: ensamhet; Tatar: yalğızlıq; Telugu: ఏకాంతము; Thai: ความโดดเดี่ยว; Tibetan: དབེན་པ; Turkish: yalnızlık; Turkmen: ýalnyzlyk; Ukrainian: самотність; Uzbek: yolg‘izlik; Vietnamese: sự cô độc; Welsh: unigedd; Yakut: соҕотохсуйуу