οὐαί

English (LSJ)

exclamation of pain and anger, A ah! woe! c. nom., LXX Am.5.18, al.: c. voc., ib.3 Ki.13.30: c. dat., οὐαί μοι, οὐαί σοι, woe is me! woe to thee! ib.Nu.21.29, Arr.Epict.3.19.1, Mim.Oxy.413.184: c. acc., οὐαὶ οὐαὶ οὐαὶ τοὺς κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς Apoc.8.13. II οὐαί· φυλαί (Cypr.), Hsch. (Cf. Dor. ὠβά.)

German (Pape)

[Seite 408] vae, weh! Ausruf des Schmerzes und des Unwillens, N. T.; οὐαί μοι, Arr. Epict. 3, 19.

French (Bailly abrégé)

interj.
hélas !.
Étymologie: cf. lat. vae.

Russian (Dvoretsky)

οὐαί: interj. возглас скорби увы! NT.

Greek (Liddell-Scott)

οὐαί: «φυλαί. Κύπριοι» Ἡσύχ.
ἐπιφώνημα ὀδύνης καὶ ὀργῆς, Λατιν. vae! ὡς καὶ νῦν, οὐαί, ἀλλοίμονον! ἀπὸ τῶν Ἀλεξανδρίνων καὶ ἐφεξῆς· μετ᾿ ὀνομαστ., Ἑβδ.· μετὰ δοτικ., οὐαί μοι, οὐαί σοι, ἀλλοίμονον εἰς ἐμέ, ― εἰς σέ! Ἑβδ., Καιν, Διαθ., Ἀρρ. Ἐπίκτ. 3. 19, 1.

English (Strong)

a primary exclamation of grief; "woe": alas, woe.

English (Thayer)

an interjection of grief or of denunciation; the Sept. chiefly for הוי and אוי; "Alas! Woe!" with a dat of person added, R G L, small edition. (see below) (Sept.); thrice repeated, and followed by a dative, R G L WH marginal reading (see below); the dative is omitted in T Tr WH text, and L T Tr WH; this accusative, I think, must be regarded either as an accusative of exclamation (cf. Matthiae, § 410), or as an imitation of the construction of the accusative after verbs of injuring (Buttmann, § 131,14judges otherwise); with the addition of ἀπό and a genitive of the evil the infliction of which is deplored (cf. Buttmann, 322 (277); Winer's Grammar, 371 (348)), ἐκ, ἡ οὐαί (the writer seems to have been led to use the feminine by the similarity of ἡ θλῖψις or ἡ ταλαιπωρία; cf. Winer's Grammar, 179 (169)) woe, calamity: δύο οὐαί, οὐαί ἐπί οὐαί ἔσται, οὐαί ἡμᾶς λήψεται Evang. Nicod c. 21 (Pars ii., 5:1 (edited by Tdf.))); so also in the phrase οὐαί μοι ἐστιν, woe is unto me, i. e. divine penalty threatens me, Epictetus diss. 3,19, 1 (frequent in ecclesiastical writings).

Greek Monolingual

(I)
(Α οὐαί)
επιφών.
1. (οδύνης ή αγανάκτησης ή απειλής) αλίμονο, αχ! («οὐαί σοι, Μωάβ, ἀπώλου λαὸς Χαμώς», ΠΔ)
2. φρ. «οὐαὶ τοῖς ἡττημένοις» — λέξεις τις οποίες απηύθυνε προς τους Ρωμαίους ο Βρέννος, αρχηγός τών Γαλατών, όταν οι Γαλάτες κυρίευσαν τη Ρώμη και όταν κατά τη ζύγιση τών λύτρων, τα οποία κατέβαλε η πόλη, προσέθεσε στο βάρος της ζυγαριάς το ξίφος του και τον ζωστήρα του
αρχ.
(ως θηλ. ουσ.) ἡ οὐαί
η συμφορά («ἡ οὐαὶ ἡ μία ἀπῆλθεν
Ιδοὺ ἔρχονται ἔτι δύο οὐαὶ μετὰ ταῦτα», ΚΔ).
[ΕΤΥΜΟΛ. Δάνειο από τη Σημιτική, το οποίο μεταγράφηκε την ίδια εποχή και στη Λατινική (πρβλ. λατ. vae)].
(II)
οὐαί (Α)
(κατά τον Ησύχ.) (στους Κυπρίους) «φυλαί».
[ΕΤΥΜΟΛ. Πρόκειται πιθ. για διαλ. τ. του οἴη (Ι) «κώμη»].

Greek Monotonic

οὐαί: Λατ. vah! ah! επιφών. πόνου ή θυμού· οὐαί σοι, αλίμονο σε σένα! σε Καινή Διαθήκη

Middle Liddell

exclamation, Lat. vae! ah! οὐαί σοι woe to thee! NTest.

Chinese

原文音譯：oÙa⋯ 烏埃
詞類次數：質詞（47）
原文字根：禍哉 相當於： （אֹוי‎） （אִי‎ / אִילֹו‎） （הֹוי‎） （הִי‎）
字義溯源：禍哉^（表示：指責，警告，憂傷），啊呀，哀哉，有禍了，災禍，是有禍的
出現次數：總共（47）；太（14）；可（2）；路（15）；林前（1）；猶（1）；啓（14）
譯字彙編：
1） 有禍了（25） 太23:13； 太23:14； 太23:15； 太23:16； 太23:23； 太23:25； 太23:27； 太23:29； 太24:19； 太26:24； 可13:17； 可14:21； 路10:13； 路10:13； 路11:42； 路11:43； 路11:44； 路11:46； 路11:47； 路11:52； 路17:1； 路21:23； 路22:22； 林前9:16； 啓12:12；
2） 有禍了!（8） 太11:21； 太11:21； 太18:7； 路6:24； 路6:25； 路6:25； 路6:26； 猶1:11；
3） 哀哉（6） 啓18:10； 啓18:10； 啓18:16； 啓18:16； 啓18:19； 啓18:19；
4） 災禍（4） 啓9:12； 啓9:12； 啓11:14； 啓11:14；
5） 禍哉（3） 啓8:13； 啓8:13； 啓8:13；
6） 是有禍的（1） 太18:7