militia

English > Greek (Woodhouse)

substantive

Use Ar. and P. περίπολοι, οἱ (lit., reserves kept to guard the frontiers).

Latin > English

militia militiae N F :: military service; campaign

Latin > English (Lewis & Short)

mīlĭtĭa: ae (-āi, Lucr. 1, 29), f. id.,
I military service, warfare, war.
I Lit.: in militiae disciplinam profectus est, Cic. Imp. Pomp. 10, 28: militiam subterfugere, id. Off. 3, 26, 97: ferre, Hor. Ep. 1, 18, 55: tolerare, Verg. A. 8, 516: munus militiae sustinere, Caes. B. G. 6, 18: militiae vacatio, exemption from military service, id. ib. 6, 14: militiae magna scientia, Sall. J. 63, 2: militiam discere, id. C. 7, 4: praeclara, Vell. 2, 5, 1: Pompeii, id. 2, 40, 1: adversus Graecos, Just. 20, 1, 3: lentas militias, Tib. 1, 3, 82: Cimbrica Teutonicaque, Vell. 2, 120, 1: militiae honorem, military honors, Juv. 7, 88.—
   B Esp.
   1    Abl. militiā, in war, opp. togā, in peace, Juv. 10, 9.—
   2    Gen. militiae, in military service, or on a campaign, in the field; freq. in phrase: domi militiaeque, at home and abroad, at home and with the army: quorum virtus fuerat domi militiaeque cognita, Cic. Tusc. 5, 19, 55; cf.: et domi et militiae, id. de Or. 3, 33, 134: militiae domique, Liv. 7, 32: militiae et domi, Ter. Ad. 3, 5, 49.—Also without domi, Cic. Leg. 3, 3, 6; Sall. J. 84, 2; Tac. H. 2, 5.—
   C Trop., of love: at confidentia militia illa militatur multo magis quam pondere, Plaut. Pers. 2, 2, 50; so of an inattentive lover: pro infrequente eum mittat militiā domum, id. Truc. 2, 1, 19.—
II Transf.
   A Military spirit, courage, bravery: virilis militiae uxor, Flor. 4, 5.—
   B Concr., the soldiery, military (syn.: milites, exercitus, copiae): hic pars militiae, dux erat ille ducum, Ov. H. 8, 46: Romanae militiae decus, Val. Max. 1, 6, 11: cum omni militiā interficitur, Just. 32, 2, 2; Plin. 4, 14, 27, § 97: qua (lex) maxima apud eos vis cogendae militiae erat, Liv. 4, 26, 3: magister militiae, general, id. 22, 23, 2: caelestis, Vulg. Luc. 2, 13.—So trop.: militia caeli, i. e. the heavenly bodies, Vulg. Act. 7, 42; id. Deut. 17, 3.—
   C A civil service, office, profession, employment, esp. a laborious one: hanc urbanam militiam respondendi, scribendi, etc., Cic. Mur. 9, 19: haec mea militia est, Ov. F. 2, 9.—Of swallows building their nests: eaque militia illis cum anno redit semper, Plin. 10, 33, 49, § 95.—
   D Any special work of difficulty, requiring a great effort: completa est militia ejus, Vulg. Isa. 40, 2: arma militiae nostrae non carnalia, id. 2 Cor. 10, 4: bona, id. 1 Tim. 1, 18.—
   E Under the emperors (like miles), an office or employment at court, Prud. Cath. 19; Cod. Just. 3, 25.

Latin > French (Gaffiot 2016)

mīlĭtĭa,⁸ æ, f. (miles),
1 service militaire, métier de soldat : Cic. Off. 3, 97 ; Cæs. G. 6, 18, 3 ; militiæ disciplina Cic. Pomp. 28, apprentissage de la guerre ; militiæ magister Liv. 22, 23, 2, directeur des opérations militaires || [locatif] militiæ Cic. Leg. 3, 6, en temps de guerre ; domi militiæque Cic. Tusc. 5, 55 ; et domi et militiæ Cic. Rep. 2, 1 ; militiæ domique Liv. 7, 32, 16, en paix comme en guerre
2 campagne de guerre : Vell. 2, 120 ; Just. 20, 1, 3
3 esprit militaire, bravoure, courage : Flor. 4, 5 || armée : Liv. 4, 26, 3 ; Ov. H. 8, 46 ; Plin. 4, 97
4 charge à la cour [sous les empereurs] : Cod. Just. 3, 25, 1.

Latin > German (Georges)

mīlitia, ae, f. (miles), der Kriegsdienst, Felddienst, Dienst im Kriege, im Felde, I) eig.: militiae disciplina, Cic.: militiae munus, Caes.: militiae dux, Hor.: militiae magna scientia, Sall.: vacatio militiae, Befreiung vom Kriegsdienste, Caes.: militia assidua, Liv.: trium et viginti annorum militia durissima, Liv.: m. ignominiosa, Liv.: perennis, Liv.: segnis, Liv.: voluntaria, Liv.: militiam abnuere, Liv.: assuescere militiae, Liv. (u. so otio magis castrorum quam bellicae assuetus militiae, Vell.): capessere militiam, sich dem K. widmen, Plin.: detrectare militiam, Cic. fr., Liv. u.a.: sibi quisque militiam sumpserat, Tac.: in castris per laborem usu militiam discere, Sall.: sub assidua militia esse, Liv.: exhaurire militiam, Liv.: perennem militiam facere, Liv.: ferre militiam saevam, Hor.: habere militiae vacationem, Caes.: iniungere militiam, Liv.: obligare alqm militiae sacramento, Cic.: pati ignominiosam militiam, Liv.: perfunctum esse iam militiā, Liv.: in disciplinam militiae proficisci, in die Schule des Kriegsdienstes, Cic.: profiteri voluntariam extra ordinem militiam, Liv.: prima militia (das Andenken an den ersten Kriegsdienst) renovabitur, Cic.: militiam sequi, Kriegsdienste tun, dienen, Cic.: voluntariis mercede secutis militiam, Liv.: simulatione insaniae subterfugere militiam, Cic.: suscipere militiam, Liv.: sub te magistro tolerare militiam, Verg.: militiā solvi, schimpflich (zur Strafe) entlassen werden, Tac. – haec mea militia est, das ist mein Dienst (v. Dichter), Ov. fast. 2, 9: u. ironisch, haec urbana militia respondendi, scribendi, cavendi plena sollicitudinis ac stomachi, Cic. Mur. 19. – Genet. militiae, im Felde (Kriege), Sall. u.a. (s. Fabri Sall. Iug. 84, 2). – oft verb. domi militiaeque im Krieg u. Frieden, Cic. u.a.; dafür auch et domi et militiae, Cic., militiae et domi, Ter. u. Sall. fr.: militiaeque domique, Liv. – militiae magister, Heermeister (= Feldherr), Liv. 22, 23, 2. – Plur. militiae = die verschiedenen Arten von Kriegsdienst, Tibull. u.a. (s. Walther Tac. hist. 3, 18). – II) meton.: 1) der Feldzug, praeclara in Hispania D. Bruti militia fuit, Vell.: adversus Graecos, Iustin. – 2) eine Offizierstelle, oft b. ICt. – u. eine zum Militäretat gehörige Hausbeamtenstelle am Hofe des Kaisers, Prud. cath. praef. 19. – a militīs = militiis, etwa »Kriegssekretär«, Corp. inscr. Lat. 11, 6120. – 3) die Soldaten, die Miliz, m. Romana, Val. Max. 1, 6, 11: hic pars militiae, dux erat ille ducum, Ov. her. 8, 46: cum omni militia interfici, Iustin. 32, 2, 2: cogere militiam, Liv. 4, 26, 3. – / arch. Genet. militiai, Lucr. 1, 29: Dat. militie, Corp. inscr. Lat. 5, 898. – Nbf. meilitia, wov. meilitiam, Lucil. 359.