ἐπιτιμάω

English (LSJ)

Ion. and Delph. ἐπιτιμέω, Hdt.6.39, Schwyzer 346.11 (ii B. C.):—

   A lay a value upon : hence,    1 show honour to, τινά Hdt.l.c.    2 raise in price, οἶνον ἐ. πολύ Diph.32.27 : abs., Ael.NA10.50; τὴν αἴτησιν ἐ. raise the demand, Anon. ap. Suid.:—Pass., rise in price, of corn, D.34.39, 50.6, PSI4.356.7 (iii A.D.).    II of judges, lay a penalty on a person, τοῖς ἐξάρνοις ἐ. ταλάντου ἑκάστῳ v.l. in Aeschin.1.113 ; ἐ. ἀργύριον Hermes 17.4 (Delos) ; but ἐ. τὴν ἀρχαίην δίκην make the original trial the ground of punishment, Hdt.4.43.    2 object to one as blameable, τινί τι Pl.Phdr.237c, Isoc.1.17, etc.:—Pass., Arist.Po.1455a26.    b c. acc. rei only, censure, οὐ τοῦτ' ἐπιτιμῶ D.20.148, cf. Anaxandr.49:—Pass., τὸ..ὑπὸ τῶν πολλῶν ἐπιτιμώμενον X.Mem.1.2.31, cf. Arist.EN1114a29.    c c. dat. only, rebuke, censure, of persons, Lys.24.17 ; of things, τοῖς ψηφισθεῖσιν Isoc.8.52; τοῖς πεπραγμένοις D.18.64 ; τοῖς ἀνέμοις Ev.Matt.8.26; τινὶ περί τι Plb.8.9.1 ; τινὶ ὡς.. D.12.7 ; τῷ λόγῳ, ὅτι.. Pl.Tht.169d:— Pass., ἐπιτετιμημένος ἐπί τινι Plb.7.12.9.    d abs., λόγῳ καλῶς ἐ. by word, Th.3.38, cf. 4.28 ; τὸ μὲν ἐπιτιμᾶν..φήσαι τις ἂν ῥᾴδιον εἶναι D.1.16, cf. Arist.Pol.1284a27.

German (Pape)

[Seite 993] 1) hinterher ehren, z. B. einen Todten in Ehren halten, Her. 6, 39; noch dazu ehren, Plut. Artaz. 14. – 2) den Preis erhöhen, überschätzen, übertheuern, οἶνον ἐπιτετίμηκας πολύ Diphil. bei Ath. V, 228 b; Ael. V. H. 10, 50; pass. im Preise steigen, ὁ σῖτος ἐπετιμήθη Dem. 34, 39; ὁρῶντες ἐν Πειραιεῖ τὸν σῖτον ἐπιτιμώμενον 50, 6; Ann. B. C. 5, 67. – 3) von den Richtern, eine Buße zuerkennen, τὴν ἀρχαίην δίκην, die alte, schon früher bestimmte Strafe noch einmal zuerkennen, bestätigen. Her. 4, 43, öfter bei att. Rednern, τοῖς ἐξάρνοις ἐπετιμήσατε ταλάντου ἑκάστῳ, ihr habt Jedem die Strafe auf ein Talent festgesetzt, Aesch. 1, 113. – Uebh. Vorwürfe worüber machen, tadeln, τινί, Thuc. 4, 28; ὀρθῶς ἐπιτιμᾷ τῇ Λακωνικῇ πολιτείᾳ Plat. Legg. I, 634 d; τῷ λόγῳ ὅτι Theaet. 169 d; τινί τι, z. B. ὃ ἄλλοις ἐπιτιμῶμεν Phaedr. 237 c; περὶ τούτων ὧν σὺ δή μοι ἐπετίμησας Gorg. 487 e, ἃ τοῖς πολλοῖς Isocr. 1, 17 u. sonst oft; ἐπετίμησε τοῖς ἀνέμοις Matth. 8, 26; τινὶ περί τι, Pol. 8, 11, 1; ἐπί τινι, 7, 11, 9; pass., τὸ κοινῇ τοῖς φιλοσόφοις ὑπὸ τῶν πολλῶν ἐπιτιμώμενον, was ihnen vom Volke vorgeworfen wird. Xen. Mem. 1, 2. 31.

Greek (Liddell-Scott)

ἐπιτῑμάω: ἐκτιμῶ τι, ὁρίζω τὴν τιμήν τινος, Λατ. aestimare: ἐντεῦθεν. 1) ἐν τιμῇ ἔχῳ, ἐκτιμῶ, Ἡρόδ. 6. 39. 2) ἐπιτείνω, ὑψώνω τὴν τιμὴν τῶν ὠνίων, τὸν ξενικὸν οἶνον ἐπιτετίμηκας πολὺ Δίφιλος ἐν «Ἐμπόρῳ» 1. 27· ἀπολ., Αἰλ. π. Ζ. 10. 50· ἐπιτιμῶσα δὲ τὴν ὑπὲρ τῆς ὁμιλίας αἴτησιν, αὐξάνουσα τὴν τιμήν, ἀπαιτοῦσα πλείονα, Ἀνών. παρὰ Σουΐδ. ἐν λ. ἐπιτιμῶσα: ― Παθ., ὅτι δὲ ὁ σῖτος ἐπετιμήθη πρότερον καὶ ἐγένετο ἑκκαίδεκα δραχμῶν Δημ. 918. 20, 1208. 2. ΙΙ. ἐπὶ δικαστῶν, ἐπιβάλλω ποινὴν εἴς τινα, δίκην Ἡρόδ. 4. 43, διάφ. γραφ. ἐν Αἰσχίν. 16. 10· ἐπ. ἀργύριον Συλλ. Ἐπιγρ. 2266. 6: ― πρβλ. ἐπιτιμήτωρ, ἐπιτίμιον. 2) ψέγω, κατακρίνω, Λατ. objicere, exprobare alicui, μὴ πάθωμεν ὃ ἄλλοις ἐπιτιμῶμεν Πλάτ. Φαῖδρ. 237C, Ἰσοκρ. 5D. κτλ. ― Παθ., Ἀριστ. Ποιητ. 17, 2. β) μετ’ αἰτ. πράγμ. μόνον, μέμφομαι, ἐπιτιμῶ, ὡς καὶ νῦν, οὐ τοῦτ’ ἐπιτιμῶ Δημ. 502. 12· ὅτι εἴμ’ ἀλαζών, τοῦτ' ἐπιτιμᾶς; Ἀναξανδρίδης ἐν «Φαρμακομάντει» 1: ― Παθ., τό... ὑπὸ τῶν πολλῶν ἐπιτιμώμενον Ξεν. Ἀπομν. 1. 2, 31· πρβλ. Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 3. 5, 16. γ) μετὰ δοτ. μόνον, ἀποδοκιμάζω, κατακρίνω, Λυσ. 169. 42, Ἰσοκρ. 170Α, Δημ. 246. 9? τινι ἐπί τινι Πολύβ. 7. 11, 9· περί τι ὁ αὐτ. 8. 11, 1· τινὶ ὅτι..., ὡς... Πλάτ. Θεαίτ. 169D, Δημ. 160. 15, κτλ. δ) ἀπολ., ἐπιπλήττω, λόγῳ καλῶς ἐπ. Θουκ. 3. 38, πρβλ. 4. 28· τὸν μὲν οὖν ἐπιτιμᾶν ἴσως φήσαι τις ἂν ῥᾴδιον Δημ. 13. 27, πρβλ. Ἀριστ. Πολιτικ. 3. 13, 16 κ. ἀλλ.

French (Bailly abrégé)

-ῶ :
1 rendre des honneurs funèbres : τινα à qqn;
2 élever le prix de, faire renchérir, Pass. renchérir;
3 infliger : δίκην HDT une peine ; p. ext. infliger un blâme, faire un reproche : τινι à qqn.
Étymologie: ἐπί, τιμάω.

English (Strong)

from ἐπί and τιμάω; to tax upon, i.e. censure or admonish; by implication, forbid: (straitly) charge, rebuke.

English (Thayer)

ἐπιτίμω; imperfect 3rd person singular ἐπετίμα, 3rd person plural ἐπετίμων; 1st aorist ἐπετίμησα; the Sept. for גָּעַר; in Greek writings
1. to show honor to, to honor: τινα, Herodotus 6,39.
2. to raise the price of: ὁ σῖτος ἐπετιμηθη, Demosthenes 918,22; others.
3. to adjudge, award (from τιμή in the sense of merited penalty): τήν δίκην, Herodotus 4,43.
4. to tax with fault, rate, chide, rebuke, reprove, censure severely, (so Thucydides, Xenophon, Plato, Demosthenes, others): absolutely, τίνι, charge one with wrong, Luke ( to restrain; against whom cf. Fritzsche on Matthew , p. 325), elz strangely ἐπιτιμήσαι (1st aorist active infinitive) for ἐπιτιμμησαι (optative 3rd person singular)); or to keep one away from another, ἵνα (with a verb expressing the opposite of what is censured): λέγων (καί λέγει, or the like) and direct discourse: T omits; WH brackets λέγων); גָּעַר in to admonish or charge sharply: τίνι, ἐπιτιμήσας αὐτοῖς παρήγγειλεν, followed by the infinitive), ἵνα added, L WH text; ἵνα μή, Trench, § iv; Schmidt, chapter 4,11.)