Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

importunus

From LSJ
Revision as of 13:05, 19 October 2022 by Spiros (talk | contribs) (Text replacement - "(?s)({{Lewis.*?}}\n)({{.*}}\n)({{LaEn.*?}}$)" to "$3 $1$2")

Δῶς μοι πᾶ στῶ καὶ τὰν γᾶν κινάσωGive me a place to stand on, and I will move the Earth.

Archimedes

Latin > English

importunus importuna, importunum ADJ :: inconvenient; annoying; rude; monstrous, unnatural; ruthless, cruel, hard

Latin > English (Lewis & Short)

importūnus: (inp-), a, um, adj. from porto, qs. not conducive, not proper; opp. opportunus; hence,
I unfit, unsuitable, inconvenient (cf.: molestus, intempestivus, praeposterus).
I In gen. (rare): num importunum tempus in tanto otio? Cic. de Or. 2, 5, 20 B. and K. (al. inopportunum): aggeribus turribusque et aliis machinationibus locus inportunus, Sall. J. 92, 7: importuna locorum, Sil. 3, 540; cf.: Armeniam petunt, id temporis importunam, quia hiems occipiebat, Tac. A. 12, 12: etenim est in eo loco sedes huic nostro non importuna sermoni, Crass. ap. Cic. de Or. 3, 5, 18: vi quidem regere patriam aut parentis importunum est, Sall. J. 3, 2.—
II ln partic., pregn.
   A Troublesome, grievous, distressing, dangerous (rare): quom illi inportunam tempestatem conciet, Plaut. Trin. 2, 3, 8: neque alius importunior acutiorque morbus est, Cels. 4, 3: pauperies, Hor. C. 3, 16, 37: Caphareus, stormy, Ov. M. 14, 481.—
   B With respect to character, indecorous, unmannerly, uncivil, rude, morose, harsh, churlish, cruel, savage (class.; syn.: crudelis, immanis; opp. clemens).
   1    Of living beings: tam enim esse clemens tyrannus quam rex importunus potest, Cic. Rep. 1, 33: importunus atque amens tyrannus, id. Verr. 2, 5, 40, § 103: crudelis atque importuna mulier, id. Clu. 63, 177: tam importunus tamque crudelis, id. Fin. 1, 10, 35: crudelissimus atque importunissimus tyrannus, Liv. 29, 17, 20: uxor importuna atque incommoda, Plaut. As. 1, 1, 47: senex, Ter. Heaut. 1, 2, 23: importunissimus hostis, Cic. Cat. 2, 6, 12: decemviri, Liv. 5, 2, 8: plebeii quam fuerint importuni, vides, Cic. Fam. 9, 21 fin.: locutores, Gell. 1, 15, 1: dives et importunus, Hor. Ep. 2, 2, 185: eripiet curule cui volet importunus ebur, id. ib. 1, 6, 54: volucres, Verg. G. 1, 470; Hor. S. 1, 8, 6; cf.: ales (bubo), i. e. infausta, Verg. A. 12, 864.—
   2    Of things: immanis atque importuna natura, Cic. Verr. 2, 1, 3, § 8: libidines, id. ib. 2, 4, 50, § 111: clades civitatis, id. Brut. 97, 332: mors, Ov. Am. 3, 9, 19: sitis famesque argenti, Hor. Ep. 1, 18, 23: importuna atque audax argutia, Gell. 3, 1, 6. — Adv.: importunē (inp-), unsuitably, unseasonably; rudely, violently: confidere suis testibus et importune insistere, Cic. Ac. 2, 25, 80: repetere, Dig. 13, 6, 17: immittere versum de Pyrrho, Gell. 10, 16, 18: vexare civitates tyrannica crudelitate, Just. 42, 1.—Comp.: insultare veritati, Lact. 5, 2. —Sup.: facere, Gell. 20, 6, 14.

Latin > French (Gaffiot 2016)

importūnus,¹⁰ a, um (in et port-, cf. portus),
1 inabordable, impraticable : machinationibus locus importunus Sall. J. 92, 7, lieu impraticable pour les machines de guerre, cf. Tac. Ann. 12, 12
2 [fig.] a) incommode, fâcheux : importunum tempus Cic. de Or. 2, 20, moment mal approprié, mal choisi ; sedes non importuna sermoni Cic. de Or. 3, 18, séjour bien choisi pour un entretien ; importunum est inf. Sall. J. 3, 2, c’est une chose ingrate que de... ; importuna pauperies Hor. O. 3, 16, 37, la pauvreté malencontreuse ; importuna clades Cic. Br. 332, fâcheux désastre ; b) intraitable, dur, brutal, cruel : importunissimus hostis Cic. Cat. 2, 12, l’ennemi le plus intraitable ; importunus, crudelis Cic. Fin. 1, 35, dur, cruel ; dives et importunus Hor. Ep. 2, 2, 185, riche, mais sans complaisance pour lui-même.

Latin > German (Georges)

im-portūnus, a, um (in u. portus), eig., wo man nicht gut fahren kann (wie opportunus, zur Fahrt bequem), unzugänglich, I) der örtl. Lage nach unzugänglich, unbequem, ungünstig gelegen für einen Zweck, locus machinationibus, Sall.: Armenia id temporis importuna, Tac. – Plur. subst., importuna locorum, Sil. 3, 540. – II) übtr.: 1) v. der Zeit, ungünstig, tempus, Cic. de or. 2, 20. – 2) v. Zuständen = unbequem, ungelegen, lästig, tempestas, Plaut.: pauperies, Hor.: morbus importunior, Cels. – importunum est m. folg. Infin., vi tamen regere patriam importunum est, ist unbequem, hat seine großen Schwierigkeiten, Sall. Iug. 3, 2. – 3) v. Pers.u. deren Benehmen od. Handlungen, wegen der Härte unzugänglich = unumgänglich, schroff, barsch, rücksichtslos, unverschämt, brutal, ungestüm, mulier, Cic.: senex, Ter.: tyrannus, Cic.: Cyclops alter, multo importunior, Cic.: hostis importunissimus, Cic. – mors, Ov.: importunissimae libidines, Cic.: vultus, Cic. – importunus (poet. = importune) transvolat, Hor.: ebenso importunus amat laudari, über alle Gebühr, Hor.