ἐπαρκέω

English (LSJ)

fut. -έσω (v. infr.): Ep. aor. inf.

   A ἐπαρκέσσαι A.R.2.1161, cf. IG5(1).730.18:—to be strong enough for a thing, in Hom. always of cases of danger or injury: 1. c. acc. rei et dat. pers., ward off something from one, οὐδέ τί οἱ τό γ' ἐπήρκεσε λυγρὸν ὄλεθρον Il.2.873; οὔτε τι Τηλέμαχος τό γ' ἐπήρκεσεν Od.17.568; οὐδὲν γὰρ αὐτῳ ταῦτ' ἐπαρκέσει τὸ μὴ οὐ πεσεῖν prohibebit quominus .., A.Pr.918.    2 c. acc. rei, ward off, prevent, ἐπαρκέσσαι κακότητα A.R.2.1161; σέ τοι μόνον δέδορκα πημονάν (Reiske for ποιμένων) ἐ. S.Aj. 360 (lyr.).    3 c. dat. pers. only, help, assist, Thgn.871, Hdt.1.91, Lys.13.93, 1 Ep.Ti.5.10, etc.: rarely c. acc. pers., E.Or.803 (troch.): abs., τίς ἄρ' ἐπαρκέσει; who will aid? A. Th.91 (anap.), cf. S.OC777.    II supply, furnish, ἄκος δ' οὐδὲν ἐπἤρκεσαν, τὸ μὴ πόλιν . . παθεῖν A.Ag.1170 (lyr.); ἐ. τινί τι Pl.Prt. 321a, cf. Ar.Pl.830, LXX 1 Ma.11.35, etc.; also ἐ. τινὶ τῶν ἑαυτοῦ impart to him a share of .., X.Mem.1.2.60: c. dat. rei, supply with, πέπλοις E.Cyc.301.    III abs., to be sufficient, enough, ὅσσον ἐπαρκεῖ Sol.5.1 (v.l. ἀπαρκεῖ) ; ἐπαρκέσει νόμος ὅδ' this law shall prevail, S.Ant.612(lyr.).    2 stand to the credit of, c. dat., γενεᾷ Pi.N.6.60.

German (Pape)

[Seite 905] (s. ἀρκέω), 1) helfen, b eist eben, unterstützen, Theogn. 821; vgl. Buttm. Lexil. II p. 251; τίς ἄρα ῥύσεται; τίς ἄρ' ἐπαρκέσει θεῶν; Aesch. Spt. 92; φίλοις Eur. Hec. 958; θεὸς ἐπήρκεσε Her. 1, 91; τινί, Lys. 13, 93; τοῖς δεομένοις Ar. Plut. 830; Plat. Rep. III, 393 e, für das hom. χραισμεῖν gesetzt; abweichend ποιμένων ἐπαρκέσοντα Soph. Ai. 360; mit dem acc. der Person, Eur. Or. 793; – τινί τι, Jemandem Etwas abwehren, οὐδέ τί οἱ τόγ' ἐπήρκεσε λυγρὸν ὄλεθρον Il. 2, 873; οὔτε τι Τηλέμαχος τόγ' ἐπήρκεσεν, wehrte es nicht ab, Od. 17, 568; κακότητα Ap. Rh. 2, 1163; οὐδὲν γὰρ αὐτῷ τοῦτ' ἐπαρκέσει τὸ μὴ οὐ πεσεῖν, es wird ihm nicht dagegen helfen, daß er fällt, Aesch. Prom. 920. – 2) gewähren, darreichen; ἄκος Aesch. Ag. 1143; Pind. N. 6, 62; ξένια δοῦναι καὶ πέπλοις ἐπαρκέσαι, damit aushelfen, Eur. Cycl. 301; ἀλληλοφθοριῶν διαφυγὰς αὐτοῖς Plat. Prot. 321 a; Xen. Conv. 4, 43 u. Folgde; τινί τινος, Einem wovon mittheilen, Xen. Mem. 1, 2, 60; Arist. Eth. 9, 2. – 3) intr., hinreichen; δήμῳ ἔδωκα τόσον κράτος, ὅσον ἐπαρκεῖ Plut. Sol. 18; ἐπαρκέσει νόμος ὅδε, das Gesetz wird fortbestehen, Soph. Ant. 608.

Greek (Liddell-Scott)

ἐπαρκέω: μέλλ. -έσω, Ἐπικ. ἀόρ. ἀπαρ. ἐπαρσέσσαι Ἑλλην. Ἐπιγράμμ. 473. 8: - εἶμαι ἀρκούντως ἰσχυρὸς πρός τι, παρ’ Ὁμ. ἀείποτε ἐν περιπτώσει κινδύνου ἢ βλάβης: 1) μετ’ αἰτιατ. πράγμ. καὶ δοτ. προσ., ἀποκρούω τι ἀπό τινος, οὐδέ τέ οἱ... ἐπήρκεσε λυγρὸν ὄλεθρον, «οὐδ’ ἀπεσόβησεν αὐτῷ τὴν χαλεπὴν φθοράν» (Θ. Γαζῆς), Ἰλ. Β. 873· οὔτε τι Τηλέμαχος τό γ’ ἐπήρκεσεν, ἤμυνεν, ἀπέκρουσεν, ἀπώθησεν, Ὀδ. Ρ. 568. 2) μετ’ αἰτ. πράγμ. μόνον, οὐδὲν γὰρ αὐτῷ ταῦτ’ ἐπαρκέσει τὸ μὴ πεσεῖν, οὐδόλως θὰ ἐπαρκέσωσιν αὐτῷ ταῦτα (αἱ βρονταὶ δηλ. καὶ αἱ ἀστραπαὶ) εἰς τὸ νὰ μὴ πέσῃ, κατ’ οὐδὲν θὰ συντελέσωσι ταῦτα ὅπως ἐμποδισθῇ ἡ πτῶσις αὐτοῦ, Αἰσχύλ. Πρ. 918· ἐπαρκέσαι κακότητα, ἀποκροῦσαι, ἀπῶσαι, Ἀπολλ. Ρόδ. Β. 1161· ἐν Σοφ. Αἴαντι 360 (σέ τοι μόνον δέδορκα ποιμένων ἐπαρκέσοντ’) τὸ ποιμένων ὁ Reiske μετέτρεψεν εἰς τὸ πημονάν. Τὴν διόρθωσιν ταύτην ἐγκρίνει καὶ ὁ Jebb καὶ εἰσήγαγεν αὐτὴν εἰς τὸ κείμενον, 3) μετὰ δοτ. προσώπου μόνον, βοηθῶ, ἔρχομαι εἰς ἐπικουρίαν, Θέογν. 871, Ἡρόδ. 1. 91, Λυσ. 138. 43, Ἀριστοφ. Πλ. 830, κτλ.· πρβλ. Βουττμ. Λεξίλ. ἐν λ. χραισμεῖν 4: - σπανίως μετ’ αἰτ. προσώπου, ὡς τὸ ὠφελεῖν, Εὐρ. Ὀρ. 803: - ἀπολ., τίς ἄρ’ ἐπαρκέσει; τίς βοηθήσει; Αἰσχύλ. Θήβ. 92· πρβλ. Σοφ. Ο. Τ. 777. ΙΙ. χορηγῶ, παρέχω, μεταδίδωμι, ἄκος δ’ οὐδὲν ἐπήρκεσεν, τὸ μὴ πόλιν... παθεῖν Αἰσχύλ. Ἀγ. 1170· ἐπ. τινί τι Πλάτ. Πρωτ. 321Α, κτλ.· ὡσαύτως, ἐπ. τινί τινος πᾶσιν ἀφθόνως ἐπήρκει τῶν ἑαυτοῦ, παρεῖχε, Ξεν. Ἀπομν. 1. 2, 60· μετὰ δοτ. πράγμ., ἐφοδιάζω τινὰ μέ τι, πέπλοις ἐπαρκέσαι Εὐρ. Κύκλ. 301. 2) ἀναλαμβάνω τὴν δαπάνην περί τινος, γίνομαι χορηγός, Ἀλκιμίδα τό γ’ ἐπάρκεσεν κλειτᾷ γενεᾷ Πινδ. Ν. 6. 103. ΙΙΙ. ἀπολ., ἐπαρκῶ, ὡς καὶ νῦν, ὅσσον ἐπαρκεῖ Σόλων 4. 1· (πρβλ. ἀπαρκέω)· ἐπαρκέσει νόμος ὅδ’ οὗτος ὁ νόμος θὰ ἐπκρατήσῃ, Σοφ. Ἀντιγ. 612. - Καθ’ Ἡσύχ. «ἐπαρκεῖ· ὑπουργεῖ, χορηγεῖ, βοηθεῖ».

French (Bailly abrégé)

-ῶ :
1 venir en aide à, secourir : τινι, rar. τινα qqn;
2 écarter : τινι ὄλεθρον IL écarter de qqn la mort ; τινι τὸ μὴ οὐ πεσεῖν ESCHL empêcher qqn de tomber ; τι empêcher qch;
3 subvenir à, pourvoir à, en gén. : τινί τι subvenir à qqn en qch, càd fournir qch à qqn ; τινί τινος fournir à qqn le secours de qch ; ἐπ. ἄκος… τὸ μή et une prop. inf. ESCHL fournir un remède pour que… ne;
4 abs. suffire : ὅσον ἐπαρκεῖ PLUT autant qu’il faut ; avoir toute sa force, prévaloir.
Étymologie: ἐπί, ἀρκέω.

English (Autenrieth)

bring defence to, ward off; τινί τι, Od. 17.568.

English (Slater)

ἐπαρκέω
   1 provide ἄγγελος ἔβαν, πέμπτον ἐπὶ εἴκοσι τοῦτο γαρύων εὖχος ἀγώνων ἄπο, Ἀλκίμιδα, δέ γ' ἐπαρκέσαι κλειτᾷ γενεᾷ (Turyn: τό γ' ἐπαρκέσε codd.: “infinitivo apud verbum γαρύω sane inusitato” Schr.: cf. Fraenkel on Agam. 1170) (N. 6.60)

English (Strong)

from ἐπί and ἀρκέω; to avail for, i.e. help: relieve.