κληρονόμος

English (LSJ)

Dor. κλᾱρονόμος, ὁ, (νέμομαι) heir, freq. the heir in possession, Is.1.44, Pl.Lg.923c; of the heir apparent, SIG884.53 (iii A.D.): c. gen. pers., Pl.Lg.923e, IG22.1623.117, Epicur.Fr.217, SIG953.65 (Cnidus, ii B.C.): c. gen. rei, Lys.32.23; κληρονόμους τῶν αὑτοῦ καταστήσας Isoc.19.9, etc.: metaph., κληρονόμος τῆς εὐνοίας, κληρονόμος τῆς ἀτιμίας, Id.5.136, D.22.34; τῆς ὑπὲρ τῶν νόμων [δίκης] Id.21.20; κλαρονόμος μοίσας τᾶς Δωρίδος Mosch.3.96; κ. καταλιπεῖν τινα Arist.Pol.1270a28; κ. γράφειν τινά AP11.171 (Lucill.).

German (Pape)

[Seite 1451] durchs Loos, oder übh. einen Antheil erhaltend; τοῦ λόγου, den die Reihe trifft zu sprechen, Plat. Rep. I, 331 d; bes. von der Erbschaft, erbend, beerbend, subst. der Erbe; τῶν Κλεωνύμου κληρονόμον γενέσθαι Is. 1, 36; Plat. Legg. XI, 923 e; Oratt. u. Sp., κληρονόμον τινὰ ποιεῖσθαι, καθιστάναι, ἀπολείπειν, γράφειν, zum Erben einsetzen u. s. w. S. die verb.

French (Bailly abrégé)

ου (ὁ, ἡ)
héritier, héritière.
Étymologie: κλῆρος, νέμω.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

κληρονόμος -ου, ὁ [κλῆρος, νέμω] erfgenaam; overdr:.: τῆς εὐνοίας κληρονόμος = erfgenamen van de goodwill Isocr. 5.136.

Russian (Dvoretsky)

κληρονόμος: ὁ и ἡ наследник: κ. τινός Lys., Plat., NT наследник кого(чего)-л.; κληρονόμον τινὰ καθιστάναι Dem. (καταλείπειν Arst., ἀπολείπειν Plut., γράφειν Anth.) сделать кого-л. (своим) наследником; σὺ ὁ τοῦ λόγου κληρονόμος Plat. ты, чья очередь говорить.

English (Strong)

from κλῆρος and the base of νόμος (in its original sense of partitioning, i.e. (reflexively) getting by apportionment); a sharer by lot, i.e. inheritor (literally or figuratively); by implication, a possessor: heir.

English (Thayer)

κληρονόμου, ὁ (κλῆρος, and νέμομαι, to possess), properly, one who receives by lot; hence,
1. an heir (in Greek writings from Plato down);
a. properly: one who receives his allotted possession by right of sonship: so of Christ, as κληρονόμος πάντων, all things being subjected to his sway, τοῦ Θεοῦ added, i. e. of God's possessions, equivalent to τῆς δόξης (see δόξα, III:4b.), Θεοῦ διά Χριστοῦ, by the favor of Christ (inasmuch as through him we have obtained ἡ υἱοθεσία), for which L T Tr WH read διά Θεοῦ (see διά, A. III:1) (cf. C. F. A. Fritzsche in Fritzschiorum opuscc., p. 148 (who advocates the as that reading in which the others probably originated (but cf. Meyer, in the place cited; WH in loc.))); τοῦ κόσμου, of government over the world, ζωῆς: αἰωνίου, τῆς βασιλείας, one who has acquired or obtained the portion allotted him: with the genitive of the tiring, τοῦ σκότους, used of the devil, Ev. Nicod. c. 20 (or Descens. Chr. ad Inferos 4,1). (The Sept. four times for יורֵשׁ: Micah 1:15.)

Greek Monolingual

και κλερονόμος, ο, η, θηλ. και κληρονόμα (AM κληρονόμος, ό, Α δωρ. τ. κλαρονόμος, Μ και κλερονόμος)
1. το φυσικό ή νομικό πρόσωπο που πήρε ή που δικαιούται να πάρει κληρονομιά (α. «είναι ο μοναδικός κληρονόμος του θείου του» β. «κληρονόμους τών αὑτοῦ καταστήσας», Ισοκρ.)
2. αυτός στον οποίο μεταβιβάζεται ιδιότητα, σωματική ή ψυχική, από τους γονείς ή από τους προγόνους του («κληρονόμον γάρ σε καθίστησιν ὁ νόμος τῆς ἀτιμίας τῆς τοῦ πατρός», Δημοσθ.)
νεοελλ.
1. τέκνο, απόγονος («καλούς κληρονόμους» — ευχή προς νεονύμφους για να αποκτήσουν καλά τέκνα)
2. στον πληθ. οι κληρονόμοι
οι απόγονοι, οι επίγονοι, οι μεταγενέστεροι, οι μέλλουσες γενεές.
[ΕΤΥΜΟΛ. < κλῆρος + -νόμος (< νέμω «μοιράζω, διοικώ»), πρβλ. αστυνόμος, παιδονόμος.

Greek Monotonic

κληρονόμος: ὁ (νέμομαι), κάποιος που λαμβάνει μερίδιο κληρονομιάς, κληρονόμος, κληροδόχος, νόμιμος μεριδούχος, σε Δημ. κ.λπ.

Greek (Liddell-Scott)

κληρονόμος: ὁ, (νέμομαι) ὡς καὶ νῦν, μετὰ γεν. προσ., Πλάτ. Νόμ. 923Ε· μετὰ γεν. πράγμ., Λυσ. 907. 5, Ἰσοκρ. 386Β, κτλ.· μεταφορ., κλ. τῆς εὐνοίας, τῆς ἀτιμίας Ἰσοκρ. 109Ε, Δημ. 603, ἐν τέλ.· τῆς ὑπὲρ τῶν νόμων δίκης Δημ. 521. 18· κλαρονόμος Μώσας τᾶς Δωρίδος Μόσχ. 3. 103· κληρονόμον καθιστάναι τινὰ Δημ. 603, ἐν τέλ.· κλ. καταλείπειν τινὰ Ἀριστ. Πολιτικ. 2. 9, 15· κλ. γράφειν τινὰ Ἀνθ. Π. 11. 171.

Middle Liddell

κληρο-νόμος, ὁ, νέμομαι
one who receives a portion of an inheritance, an inheritor, heir, Dem., etc.

Chinese

原文音譯：klhronÒmoj 克累羅-挪摩士
詞類次數：名詞（15）
原文字根：份-適用（者） 相當於： （יָרַשׁ‎）
字義溯源：承繼人，接受者，擁有者，所有者，承受產業的，後嗣，承繼，承受；由（κλῆρος）*=鬮，骰子）與（νόμος）=律法，分出）組成；而 （νόμος）出自（νέκρωσις）Y*=分配）
出現次數：總共（15）；太（1）；可（1）；路（1）；羅（4）；加（3）；多（1）；來（3）；雅（1）
譯字彙編：
1） 承受產業的（3） 太21:38； 可12:7； 路20:14；
2） 後嗣（3） 羅8:17； 羅8:17； 多3:7；
3） 承受者（2） 來6:17； 來11:7；
4） 承受（2） 來1:2； 雅2:5；
5） 承繼人（2） 加3:29； 加4:1；
6） 承繼者（2） 羅4:13； 羅4:14；
7） 為後嗣（1） 加4:7

English (Woodhouse)

heir, inheritor

Mantoulidis Etymological

Ἀπό τό κλήρος + νέμομαι.
Παράγωγα: κληρονομῶ, κληρονόμημα, κληρονομιά, κληρονομικός. Δές γιά ἄλλα παράγωγα στό ρῆμα νέμω καί στή λέξη κλῆρος.

Translations

heir

Albanian: trashëgimtar; Arabic: وَارِث‎, وَارِثَة‎; Egyptian Arabic: وارس‎; Moroccan Arabic: ورتة‎; Aragonese: hereu; Armenian: ժառանգ; Asturian: herederu; Azerbaijani: varis; Basque: jaraunsle, oinordeko, oinorde; Belarusian: наследнік, наследніца; Bulgarian: наследник, наследничка; Catalan: hereu, hereter; Cebuano: manununod; Chinese Mandarin: 繼承人／继承人, 繼承者／继承者; Czech: dědic, dědička; Danish: arving; Dutch: erfgenaam, erfgename; Esperanto: heredanto; Estonian: pärija; Extremaduran: hereeru; Finnish: perillinen, perijä; French: héritier, successeur; Galician: herdeiro, heree; Georgian: მემკვიდრე; German: Erbe, Erbin; Gothic: 𐌰𐍂𐌱𐌾𐌰, 𐌰𐍂𐌱𐌾𐍉; Greek: κληρονόμος; Ancient Greek: κληρονόμος, κλαρονόμος, ἔγκληρος, ἐπίκληρος, ἐπίκλαρος, ἐχεπάμων; Hebrew: יוֹרֵשׁ‎, יורשת‎; Higaonon: manonod; Hindi: वारिस; Hungarian: örökös; Hunsrik: Erreb; Icelandic: erfingi; Indonesian: pewaris; Irish: oidhre, beangán; Italian: erede; Japanese: 相続人, 跡取り, 継承者; Kabuverdianu: erderu; Kazakh: мұрагер; Khmer: ទាយាទ; Korean: 상속인(相續人), 계승자(繼承者); Kurdish Northern Kurdish: mîratgir, wêris; Kyrgyz: мураскор, мурасчы; Lao: ທາຍາດ; Latin: heres; Latvian: mantinieks, mantiniece; Lithuanian: įpėdinis, paveldėtojas, paveldėtoja; Macedonian: наследник, наследничка; Malay: pewaris, waris; Maori: whākapi, kaiwhakakapi, kairīwhi; Norwegian Bokmål: arving; Occitan: eiretièr; Pashto: وارث‎; Persian: وارث‎; Piedmontese: erede; Plautdietsch: Oaw; Polish: spadkobierca, spadkobierczyni, dziedzic, dziedzicka, sukcesor, sukcesorka; Portuguese: herdeiro; Romanian: moștenitor, moștenitoare; Russian: наследник, наследница; Scottish Gaelic: oighre; Serbo-Croatian Cyrillic: наследнӣк, насљеднӣк, наследница, насљедница; Roman: následnīk, násljednīk, následnica, násljednica; Slovak: dedič, dedička; Slovene: dedič, dedinja; Sorbian Lower Sorbian: derbnik; Spanish: heredero; Swahili: mrithi; Swedish: arvtagare, arvinge, arvtagerska; Tagalog: tagapagmana; Tajik: ворис; Thai: ทายาท; Turkish: varis, mirasçı; Ugaritic: 𐎐𐎈𐎍; Ukrainian: спадкоє́мець, спадкоє́миця, наслі́дник, наслі́дниця; Urdu: وارث‎; Uyghur: ۋارىس‎; Uzbek: voris, merosxoʻr; Vietnamese: người thừa kế; Walloon: eritî, eritresse; Welsh: etifedd, aer, aerod

heiress

Arabic: وَارِثَة‎; Belarusian: наследніца; Bulgarian: наследничка; Czech: dědička; Danish: arving; Estonian: pärijanna, pärija; Finnish: perijätär; French: héritière, successeuse, successrice; Georgian: მემკვიდრე; German: Erbin; Greek: κληρονόμος; Ancient Greek: κληρονόμος, κλαρονόμος, ἐπίκληρος, ἐπίκλαρος, ἔγκληρος, πατροῦχος; Gothic: 𐌰𐍂𐌱𐌾𐍉; Irish: banoidhre; Italian: ereditiera; Japanese: 世継ぎ; Latin: heres; Latvian: mantiniece; Lithuanian: paveldėtoja; Macedonian: наследничка; Polish: dziedzicka, spadkobierczyni, sukcesorka; Portuguese: herdeira; Romanian: moștenitoare; Russian: наследница, преемница; Scottish Gaelic: ban-oighre; Serbo-Croatian Cyrillic: наследница, насљедница; Roman: následnica, násljednica; Slovak: dedička; Slovene: dedinja, naslednica; Spanish: heredera; Swedish: arvinge, arvtagerska; Ukrainian: наслі́дниця, спадкоє́миця; Welsh: aeres