λικμάω

English (LSJ)

fut. -ήσω X.Oec.18.8: aor. ἐλίκμησα B.Fr.34:—part the grain from the chaff, winnow, ἀνδρῶν λικμώντων Il.5.500; σῖτον λ. X.Oec.18.6; καρπὸν ἀπ' ἀσταχύων B.l.c.: metaph., scatter like chaff, LXX Ez.29.12; make away with, ib.Is.30.22; crush, destroy, ἐλίκμησάν μου τὸ λάχανον BGU146.8 (iii A.D.); ἐφ' ὃν δ' ἂν πέσῃ (sc. ὁ λίθος) λικμήσει αὐτόν Ev.Luc.20.18.

German (Pape)

[Seite 46] mit der Worfschaufel, λικμός, das Getreide von der Spreu reinigen, worfeln, ὡς δ' ἄνεμος ἄχνας φορέει ἱερὰς κατ' ἀλωὰς ἀνδρῶν λικμώντων Il. 5, 500; καθαροῦμεν τὸν σῖτον λικμῶντες Xen. Oec. 18, 6; καρπὸν ἀπ' ἀσταχύων Bacchyl. 20 (VI, 53); Plut. u. a. Sp.

French (Bailly abrégé)

λικμῶ :
f. λικμήσω, ao. ἐλίκμησα, pf. inus.
Pass. ao. ἐλικμήθην, pf. λελίκμημαι;
vanner;
NT: écraser en morceau ; moudre.
Étymologie: λικμός.

Russian (Dvoretsky)

λικμάω:
1 веять (зерно), провеивать, очищать веянием (τὸν σῖτον Xen.; καρπὸν ἀπ᾽ ἀσταχύων Anth.);
2 раздавливать, сокрушать (τινα NT).

Greek (Liddell-Scott)

λικμάω: μέλλ. -ήσω, Ξεν. Οἰκ. 18. 8· ἀόρ. ἐλίκμησα, Βακχυλ. Ἐπιγράμμ. 2. 4. Χωρίζω τὸν σῖτον ἀπὸ τοῦ ἀχύρου διὰ λικμήσεως, «λιχνίζω», ἀνδρῶν λικμώντων Ἰλ. Ε. 500· σῖτον λικμᾶν Ξεν. Οἰκ. 18, 6· ὄφρα τάχιστα λικμήσῃ πεπόνων καρπὸν ἀπ’ ἀσταχύων Βακχυλ. ἔνθ’ ἀνωτ.· - μεταφορ., διασκορπίζω ὡς ἄχυρον, Εὐαγγ. κ. Ματθ. κα΄, 44, κτλ., πρβλ. Ἑβδ. (Ἰὼβ ΚΖ΄, 21).

English (Autenrieth)

(λικμός), part. gen. plur. λικμώντων: winnow, Il. 5.500†.

English (Strong)

from likmos, the equivalent of liknon (a winnowing fan or basket); to winnow, i.e. (by analogy), to triturate: grind to powder.

English (Thayer)

λικμῷ: future λικμήσω; (λιμός a winnowing-van);
1. to winnow, cleanse away the chaff from grain by winnowing (Homer, Xenophon, Plutarch, others; the Sept.).
2. in a sense unknown to secular authors, to scatter (opposed to συνάγω, Jeremiah 38); add, to crush to pieces, grind to powder: τινα, R G L brackets WH brackets); Theod.); Daniel, the passage cited it represents the Aphel of סוּף, finem facere, and on Sap. l. c. see Grimm. Many decline to follow the rendering of the Vulg. (conterere, comminuere), but refer the examples under this head to the preceding.)

Greek Monotonic

λικμάω: μέλ. -ήσω, αόρ. ἐλίκμησα (λικμός)· χωρίζω τα σιτηρά από τα άχυρα, λιχνίζω, σε Ομήρ. Ιλ., Ξεν.· μεταφ., διασκορπίζω σαν άχυρο, σε Καινή Διαθήκη

Frisk Etymological English

Grammatical information: v.
Meaning: part the grain from the chaff, winnow, metaph. crush, destroy (Ε 500, B., X., LXX, pap.).
Other forms: aor. λικμῆσαι.
Derivatives: λικμητηρ ́winnower', λικμητρίς w. fan, also λικμήτωρ, - τής; -ητήριον w. fan, shovel; -ητὸς winnowing, scatter; -ητικός belonging to w.. λικμός, prob. backformation' w. fan', λικμαία surname of Demeter. λίκνον n. w. fan (Arist.), sacred basket with first-fruits in Demeter-cult' (S., AP; cf. Nilsson Gr. Rel. 1, 128; λικνοφόρος also cradle (h. Merc., Call.), λικνίτης surn. of Dionysos (Orph., Plu.; Redard 210, v, Wilamowitz Glaube 2, 376), -ὶτις (τροφή S. Ichn. 269), λικνίζω = λικμάω (pap.). - ν(ε)ίκλον τὸ λίκνον H. - ἰκμᾶν λικμᾶν, σῖτον καθαίρειν; ἰκμῶντο ἐσείοντο, ἐπνεοντο H, ἀνικμώμενα (Pl. Ti. 53a; vv.ll. ἀναλικνώμενα, ἀναλικμώμενα), ἀπ-ικμησαι, δι-ικμῶνται (Thphr.) Further from H. εὐ<νί>κμητο<ν> εὐλί<κ>μητον, ἀνικλώμενον ἀνακαθαιρόμενον (cf. on ἀνικμώμενα above) and the suffixless νικᾳ̃ λικμᾳ̃ ̃νικεῖν (for -κᾶν?) λικμᾶν, νείκεσεν ἔκρινεν, εὐνικές εὐκρινές, νεικητήρ λικμητήρ. Μεγαρεῖς.
Origin: IE [Indo-European] [761] *neik- swing (cereals) for winnowing
Etymology: Popular word with variation of the form (as in popular words). If one may start from *νίκνον, *νικνᾶν, the forms λίκνον and νίκλον, prob. also νικμᾶν (in εὑνίκμητον) can be understood as dissimilated forms; further perhaps also λικμᾶν (on the formation Schwyzer 731) from νικμᾶν and, with loss of the anlaut, ἰκμᾶν, s. Bechtel Lex. s. λικμάω after Legerlotz KZ 8, 123f. and Schulze KZ 42. 380f. (= Kl. Schr. 58f.). Diff. on the variation μ:ν Schwyzer 338 (after J. Schmidt a. o.), on ἰκμᾶν J. Schmidt Kritik 108 n. 1 (from ἀνικμᾶν, haplologically for *ἀνα-νικμᾶν, wrongly interpreted). Cf. also Danielsson Eranos 14, 1ff. on the dark ἀπολεικαι (inscr. Miletos). - If one starts from *νίκ-νον, we get an attractive connection with the fullgrade and derived Lith. niekóju, -óti winnow (corn), Latv. niẽkât swing groats in a mill (Bugge Curt. Stud. 4, 335 f.); cf. the suffixless Greek forms above. Also Celtic forms have been compared, e.g. Welsh nithio, Bret. niza winnow. Lith. liekúoti winnow (corn) and Latv. lìekša shovel have nohing to do with λικμάω (they are folksetymological tranormations after lìkti remain behind. - WP. 2, 321, Pok. 761, Fraenkel Wb. s. niekóti m.

Middle Liddell

λικμάω, λικμός
to part the grain from the chaff, to winnow, Il., Xen.:— metaph. to scatter like chaff, NTest.

Frisk Etymology German

λικμάω: {likmáō}
Forms: Aor. λικμῆσαι
Grammar: v.
Meaning: Getreide schwingen, worfeln, übertr. zerstreuen (Ε 500, B., X., LXX, Pap. u. a.).
Derivative: Davon λικμητήρ m. Getreideschwinger, Worfler (Ν 590), f. λικμητρίς (Pap.. -τηρίς Poll.) Getreideschwinge, auch λικμήτωρ (LXX) und λικμητής (Pap., Aq., Sm. u.a.); -ητήριον ‘Getreideschwinge. Worfschaufel' (Sm., Thd.); -ητός m. das Worfeln, Zerstreuen (AP u.a.; vgl. ἀλοητός, ἄμητος u.a.), -ητικός zum Worfeln gehörig (Eust.). Auch, wohl Rückbildung, λικμός m. ‘Ge- treideschwinge’ (LXX, Sammelb. u. a.) mit λικμαία f. Beiname der Demeter (AP); λικμίζει· ἀλοᾷ H. — Daneben λίκνον n. Getreideschwinge (Arist.), heiliger Korb mit Erstlingsfruchten im Demeterkultus (S., AP; vgl. Nilsson Gr. Rel. 1, 128; λικνοφόρος D., Kall.), auch Wiege (h. Merc., Kall. u. a.), mit dem Demin. λικνάριον (Gloss.), λικνίτης Bein. des Dionysos (Orph., Plu.; Redard 210, v. Wilamowitz Glaube 2, 376f.), -ῖτις (τροφή S. Ichn. 269), λικνίζω = λικμάω (Pap.). — ν(ε)ίκλον· τὸ λίκνον H. — ἰκμᾶν· λικμᾶν, σῖτον καθαίρειν. ἰκμῶντο· ἐσείοντο, ἐπνέοντο H., ἀνικμώμενα (Pl. Ti. 53 a; vv.ll. ἀναλικνώμενα, ἀναλικμώμενα), ἀπικμῆσαι, διικμῶνται (Thphr.). — Dazu noch aus H.: εὑ<νί>κμητο<ν>· εὐλί<κ>μητον, ἀνικλώμενον· ἀνακαθαιρόμενον (vgl. zu ἀνικμώμενα oben) und die suffixlosen νικᾷ· λικμᾷ, νίκειν (für -κᾶν?)· λικμᾶν, νείκεσεν· ἔκρινεν, εὐνικές· εὐκρινές, νεικητήρ· λικμητήρ. Μεγαρεῖς.
Etymology: Volkstümliches Wort mit dadurch veranlaßten Schwankungen der äußeren Form. Wenn man von *νίκνον, *νικνᾶν ausgehen darf, lassen sich λίκνον und νίκλον, wohl auch νικμᾶν (in εὐνίκμητον) als dissimilatorische Formen verstehen; dazu vielleicht noch λικμᾶν (zur Bildung Schwyzer 731) aus νικμᾶν und, mit Schwund des Anlauts, ἰκμᾶν, s. Bechtel Lex. s. λικμάω nach Legerlotz KZ 8, 123f. und Schulze KZ 42. 380f. (= Kl. Schr. 58f.). Anders über den Wechsel μ:ν Schwyzer 338 (nach J. Schmidt u. a.), über ἰκμᾶν J. Schmidt Kritik 108 A. 1 (aus ἀνικμᾶν, haplologisch für *ἀνανικμᾶν, falsch erschlossen, wozu ἀπ-, διικμᾶν). Vgl. noch Danielsson Eranos 14, 1ff. zum dunklen ἀπολεικαι (Inschr. Miletos). —Bei Ansetzung von *νίκνον erhält man eine ansprechende Anknüpfung an das hochstufige und abgeleitete lit. niekóju, -óti ‘(Getreide) schwingen, worfeln’, lett. niẽkât Grütze in einer Mulde schwingen (Bugge Curt. Stud. 4, 335 f.); vgl. die suffixlosen griech. Formen oben. Auch keltische Formen sind zum Vergleich herangezogen worden, z.B. kymr. nithio, bret. niza worfeln. Lit. liekúoti ‘(Getreide) worfeln’ und lett. lìekša ‘(Worf)schaufel' haben mit λικμάω nichts zu tun sondern sind volksetymologische Umbildungen nach lìkti ‘zurück- bleiben’. — WP. 2, 321, Pok. 761, Fraenkel Wb. s. niekóti m. weiterer Lit.
Page 2,122-123

Chinese

原文音譯：likm£w 利克馬哦
詞類次數：動詞（2）
原文字根：揚淨 相當於： （זָרָה‎ / מָזַר‎ / מְזָרִים‎）
字義溯源：揚淨，磨成粉碎，壓碎，砸得稀爛；源自（λικμάω）X*=風扇）
出現次數：總共（2）；太（1）；路（1）
譯字彙編：
1） 就要⋯砸得稀爛（1） 路20:18；
2） 砸得稀爛（1） 太21:44

Mantoulidis Etymological

(=λιχνίζω). Ἀπό το λικμός = λίκνον (=φαρδύ καλάθι ὅπου ἔβαζαν τό σιτάρι καί τό πετοῦσαν ψηλά γιά νά πάρει ὁ ἄνεμος τό ἄχυρο). Ἀπό ρίζα λικ-.
Παράγωγα: λίκμησις (=λίχνισμα), λικμητήρ, λικμητήριον (=λιχνιστήρι), λικμητής, λικμητικός, λικμητός, λικμήτωρ, λικμάς.