ἀκτίς

English (LSJ)

(nom. ἀκτίν Hdn.Gr.2.511), [ῑ] ῖνος, ἡ,
A ray, beam: Hom. only dat. pl., ἀκτῖσιν Od.5.479, 19.441. ἀκτίνεσσιν 11.16, Il.10.547; Ἠελίοιο ἀκτῖνες Mimn.11.6, cf. Emp.84, Ar.Av.1009, Arist.Mete. 374b4, etc.; sg., S.Tr.685, cf. ἀνὰ μέσσαν ἀκτῖνα, i.e. from south, S. OC1247; ἀκτῖνες μέσαι noonday, E.Ion1136; τὰ πρὸς ἀκτῖνα ἔθνη peoples of the East, Philostr. V A2.2:—of lightning, ἀκτῖνες στεροπᾶς ἀπορηγνύμεναι Pi.P. 4.198; ὦ Διὸς ἀκτίς, παῖσον S.Tr.10†6; πυρός Sopat.13, Pl.Ti.78d; of the eyes, ἀκτῖνας προσώπου, Pi.Fr.123, cf. Ar.V.1032; visual rays, Hipparch. ap. Placit.4.13.9.
2 metaph., brightness, splendour, glory, ἀ. ἀγώνων, καλῶν ἐργμάτων, Pi.P.11.48, I.4(3).42; ἀκτῖνες ὄλβου splendid fortunes, Id.P.4.255.
3 ray shot from the left by planet to planet (opp. ὄψις, q.v.), Heph.Astr. 1.16, Porph.Intr.p.189; τὴν ἀ. ἐπιφέρων Vett. Val. 136.19, cf. Ptol. Tetr.126.
II spoke of a wheel, AP9.418 (Antip.).

Spanish (DGE)

-ῖνος, ἡ
• Alolema(s): ἀκτίν Hdn.Gr.2.511
• Prosodia: [-ῑ-]
• Morfología: [dat. plu. ἀκτίνεσσιν Il.10.547]
I 1 rayo de sol, c. gen. ἠελίοιο Il.10.547, Mimn.11.6, ἀελίου Pi.Fr.52k.1, S.Ant.100, ἡλίου E.Supp.650, LXX Sap.16.27, Iul.Or.11.132c, θεοῦ A.Pers.503, ἀστέρος Ar.Au.1009
• abs. Od.5.479, 19.441, 11.16, Hes.Th.760, h.Cer.70, S.Tr.685, Arist.Mete.374^b4, Theoc.22.86, A.R.3.163, LXX Si.43.4, M.Ant.8.57, c. determ. οὐρανίη ἀκτίς A.R.4.297
• en giros ἀνὰ μέσσαν ἀκτῖνα = desde el Mediodía, desde el Sur S.OC 1247, τὰ πρὸς ἀκτῖνα ἔθνη = pueblos orientales Philostr.VA 2.2, ἀκτῖνες μέσαι = el mediodía E.Io 1136, ἐν μονήρει ἀκτῖνι = en un solo día Nic.Al.401
• fig. χιτῶνα ... χρυσαῖς ἀκτῖσι κατάπαστον ἠμφίεστο Hld.3.4.2, ἐπὶ τῇ κεφαλῇ ἀκτίνας = sobre la cabeza una corona radiada Luc.Syr.D.32
• de luna h.Hom.32.6.
2 rayo, relámpago, resplandor ἀκτῖνες στεροπᾶς ἀπορηγνύμεναι Pi.P.4.198, ὦ Διὸς ἀκτίς, παῖσον S.Tr.1086, cf. A.R.1.733, ἀ. πυρός Pl.Ti.78d, Sopat.22, cf. Emp.B 84
• de los ojos por la suposición de que despedían rayos visuales Θεοξένου ἀ. Pi.Fr.123.3, ἀπ' ὀφθαλμῶν Κύννης ἀκτῖνες ἔλαμπον Ar.V.1032, σὺν βλεφάρων δ' ἀκτῖσιν Musae.90, cf. Epicur.Ep.[2] 49.4, Hipparch. en Placit.4.13.9.
3 fig. resplandor, brillo ὄλβου Pi.P.4.255, ἀγώνων Pi.P.11.48, ἐργμάτων Pi.I.3/4.60, ἀρετῆς Ph.1.335, de una viña σῶν μελέων ἀ. Nonn.D.12.227, πόθων ἀ. = llama de amor, AP 12.110 (Mel.).
II 1 radio de la rueda AP 9.418 (Antip.Thess.).
2 cierto instrumento de comadrona, Bas.Sel.M.Or.85.40A.
III astrol. rayo lanzado por la izquierda de un planeta a otro Heph.Astr.1.16.3, Porph.in Ptol.189, Vett.Val.129.9, Ptol.Tetr.3.10.5.
• Etimología: *enkt-/n̥kt- que da en ai. aktú- ‘luz’, ‘noche’, lituan. ankstì ‘temprano’, gót. ūhtwō ‘aurora’; es muy hipotética la rel. c. νύξ cuya raíz parece tener una labiovelar.

German (Pape)

[Seite 86] ῖνος, ἡ (entstanden aus ἀκτίνσ; es wird auch ein nom. ἀκτίν angenommen), der Strahl, Sonnenstrahl (von ἀκή; der Sonnenstrahl wird als Pfeil gedacht); Hom. viermal, im dat. plur., Iliad. 10, 547 weiße Pferde αἰνῶς ἀκτίνεσσιν ἐοικότες ἠελίοιο, Od. 11, 1 6 οὐδέ ποτ' αὐτοὺς ἠέλιος φαέθων καταδέρκεται ἀκτίνεσσιν, 5, 479. 19, 441 οὔτε ποτ' (μιν) ἠέλιος φαέθων ἀκτῖσιν ἔβαλλεν; – ἠελίοιο immer Aesch., z. B. Ag. 662; ohne diesen Zusatz Soph. θερμὴ ἀκτ. Tr. 685, ἡλιῶτις 694; ἀνὰ μέσαν ἀκτῖνα, von der Himmelsgegend, O. C. 1250; Sp. Sonnenschein im Gegensatz von σκιά, Ael. V. H. 3, 1. Vom Blitzstrahle, Διὸς ἀκτ. Soph. Tr. 1076; στεροπᾶς Pind. P. 4, 198; vgl. Ap. Rh. 1, 731 und Luc. Tim. 10; übh. Glanz, Schimmer, ἐργμἀτων καλῶν ἀκτίς, Tatenglanz, Pind. I. 3, 60; ἀγώνων Ὀλυμπικῶν P. 11, 48. – Bei Ant. Th. 39 (IX, 418) Speichen des Rades.

French (Bailly abrégé)

ῖνος (ἡ) :
1 rayon du soleil ; lumière du jour, chaleur du soleil ; ἀνὰ μέσσαν ἀκτῖνα SOPH vers le milieu du jour, du côté du midi;
2 rayon de la foudre.
Étymologie: DELG cf. skr. aktú « rayonnement ».

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

ἀκτίς -ῖνος, ἡ, meestal poët., Hom. dat. plur. ook ἀκτίνεσσι
1. straal, van zonnestralen:; ἀνὰ μέσσαν ἀκτῖνα ter hoogte van de middenstraal (d.w.z. de plaats waarvan de zon op het midden van de dag zijn stralen uitzendt: het zuiden) Soph. OC. 1247; ook van bliksemstralen:. Διὸς ἀκτίς straal van Zeus Soph. Tr. 1086.
2. overdr. glans, roem, glorie. Pind.

Russian (Dvoretsky)

ἀκτίς: ῖνος ἡ
1 луч (ἠελίοιο Hom., Aesch.): ἀνὰ μέσσαν ἀκτῖνα (sc. ὄντος τοῦ ἡλίου) Soph. в среднем направлении южных лучей, т. е. на юге; πρὸς τελευτώσας ἀκτῖνας Eur. на запад;
2 сверкание (ἀκτῖνες στεροπᾶς Pind.);
3 молния (Διὸς ἀ. Soph.);
4 сияние, слава (ἐργμάτων, ἀγώνων Pind.);
5 спица (sc. τῆς τροχιᾶς Anth.).

Frisk Etymological English

-ῖνος
Grammatical information: f.
Meaning: ray, beam of light (Il.), also spoke of a wheel (AP).
Origin: XX [etym. unknown]
Etymology: ἀκτίς is built like δελφίς, γλωχίς, ὠδίς and prob. derived from a noun. Resembles Skt. aktú- most, but its meaning is very difficult (s. Renou Monographies sanskrites 2, 6; Kuiper Vak 2, 81f, 89f); one meaning seems to be night, the other has been derived from añj- smear; Kuiper thinks it means ray, light. As night it has been connected with Goth. uhtwo f. (PGm. *uŋχtwōn- < *n̥kʷt-u-) dawn (Lith. ankstì early requires an initial laryngeal, which excludes derivation from night, as Gr. νύξ shows that there was no laryngeal.) ἀκτίς can have had *h₂- (which is impossible for aktú-) as well as *n̥-, but not *h₂n̥-, which would give ἀν-), nor labio-velar.

Middle Liddell

[(Deriv. uncertain.)]
I. a ray, beam, of the sun, Hom.; ἀνὰ μέσσαν ἀκτῖνα, i. e. from the south, Soph.; ἀκτῖνες τελευτῶσαι sunset, Eur.
2. metaph. brightness, splendour, glory, Pind.
II. like Lat. radius, the spoke of a wheel, Anth.

English (Autenrieth)

ῖνος, only dat. pl., ἀκτῖσιν, ἀκτίνεσσι: ray, beam of the sun.

English (Slater)

ἀκτίς (-ίς, -ῖνος, -ῖνα, -ίς; -ῖνες, -ίνων, -ῖσιν, -ῖνας)
   a ray, beam, shining
   a of the sun ἔχει τέ μιν ὀξειᾶν ὁ γενέθλιος ἀκτίνων πατήρ (i. e. Ἥλιος) (O. 7.70) ἀκτὶς ἀελίου ὦ μᾶτερ ὀμμάτων, ἄστρον ὑπέρτατον ἐν ἁμέρᾳ κλεπτόμενον. (Pae. 9.1)
   b ἴων ξανθαῖσι καὶ παμπορφύροις ἀκτῖσι βεβρεγμένος ἁβρὸν σῶμα (sc. Ἴαμος) (O. 6.55) λαμπραὶ δἦλθον ἀκτῖνες στεροπᾶς (P. 4.198)
   b met., flashing brilliance, radiance σπέρμ' ὑμετέρας ἀκτῖνος ὄλβου δέξατο μοιρίδιον ἆμαρ (Hermann: περ ὑμετέρας ἀκτῖνας ὄλβου, -ῳ, -ον codd.) (P. 4.255) Ὀλυμπίᾳ τ' ἀγώνων πολυφάτων ἔσχον θοὰν ἀκτῖνα σὺν ἵπποις (P. 11.48) διὰ πόντον βέβακεν ἐργμάτων ἀκτὶς καλῶν ἄσβεστος αἰεί (I. 4.42) τὰς δὲ Θεοξένου ἀκτῖνας πρὸς ὄσσων μαρμαρυζοίσας δρακεὶς fr. 123. 2.

Greek Monolingual

ἀκτίς (-ῖνος), η (Α)
βλ. ακτίνα.

Greek Monotonic

ἀκτίς: [ῑ], -ῖνος, ἡ,
I. 1. ακτίνα, δέσμη φωτός, ακτινοβολία, λέγεται για τον ήλιο, σε Όμηρ.· ἀνὰ μέσσαν ἀκτῖνα, δηλ. από το νότιο μέρος, σε Σοφ.· ἀκτῖνες τελευτῶσαι, δύση ηλίου, σε Ευρ.
2. μεταφ., λαμπρότητα, αίγλη, δόξα, σε Πίνδ.
II. όπως το Λατ. radius, η ακτίνα του τροχού, σε Ανθ. (αμφίβ. προέλ.).

Greek (Liddell-Scott)

ἀκτίς: [ῑ], ῖνος, ἡ, = ἀκτίς: ἐν χρήσει παρ’ Ὁμήρῳ μόνον κατὰ δοτ. πληθ., ἀκτῖσιν, Ὀδ. Ε. 479., Τ. 441· ἀκτίνεσσιν, Λ. 16, ἀκτίνεσσιν ἐοικότες ἠελίοιο, Ἰλ. Κ. 547· ἀκτὶς μόνον, Ἐμπεδ. 225, Σοφ. Τρ. 685, Ἀριστ. Μετεωρ. 3, 4, 17, κτλ., ἀνὰ μέσσαν ἀκτῖνα, ὅ ἐ. ἐκ τῆς μεσημβρίας, Σοφ. Ο. Κ. 1247· ἀκτῖνες τελευτῶσαι, δύσις, Εὐρ. Ἴων 1136: - ὡσαύτως ἐπὶ ἀστραπῆς, ἀκτῖνες στεροπᾶς ἀπορηγνύμεναι, Πινδ. Π. 4. 352· ὦ Διός ἀκτίς, παῑσον, Σοφ. Τρ. 1086· ἐπὶ τῶν ὀφθαλμῶν, Πινδ. Ἀποσπ. 88. 2) μεταφ., λαμπρότης, αἴγλη, δόξα, ἀκτὶς ἀγώνων, καλῶν ἑργμάτων, Πινδ. Π. 11. 72., Ι. 4. 72. (3.60)· ἀκτῖνες ὄλβου, λαμπραὶ τύχαι, ὁ αὐτ. ΙΙ. 4, 454. ΙΙ. ὡς τὸ Λατ. rodius, ἡ ἀκτὶς τροχοῦ, Ἀνθ. Π. 9. 418. Ποιητ. λέξις, ἀλλ’ ἐν χρήσει παρὰ Πλάτ. Τίμ. 78D καὶ οὐχὶ σπανίως παρ’ Ἀριστ.

Frisk Etymology German

ἀκτίς: -ῖνος
{aktís}
Grammar: f.
Meaning: Strahl, Licht (vorw. poetisch von Hom. an), auch Speiche (AP).
Composita: Öfters als Vorderglied. ἀκτίς ist wie δελφίς, γλωχίς, ὠδίς usw. gebildet und setzt wie diese ein Nomen voraus.
Derivative: Ableitungen: ἀκτινωτός mit ἀκτῖνες versehen (Inschr. Delos IV^a Michel 815, Ph. u. a.), ἀκτινώδης strahlenähnlich (Philostr.), ἀκτινηδόν Adv. strahlengleich (Luk.).
Etymology: Am nächsten steht aind. aktú- Strahlung, Nacht (zur Bedeutung s. Renou Monographies sanskrites 2, 6). Damit verbindet man seit Joh. Schmidt Pluralbild. 212ff. got. uhtwo f. (urg. *uŋχtwōn-) Morgendämmerung und, mit anderem Ablaut, lit. ankstì früh. Weiterer Anschluß an die Wörter für Nacht (s. νύξ) ist hypothetisch. Vgl. außer Schmidt und Renou die Literatur bei WP. 2, 338f., Feist Vgl. Wb. d. got. Spr. s. uhtwo; außerdem Güntert Reimwortbildungen 66f.
Page 1,61

English (Woodhouse)

beam, light, of light

Léxico de magia

ἡ rayo de sol πρὸς τὰς τοῦ ἡλίου ἀκτῖνας λέγε τὸν λόγον ζʹ hacia los rayos del sol di la fórmula siete veces P IV 906 Ἥλιος Ἀχεβυκρωμ (ἣ μηνύει τοῦ δίσκου τὴν φλόγα καὶ τὴν ἀκτῖνα) Helios Aquebicrom (que significa la llama y el rayo del disco solar) P XIII 142 P XIII 447 asoc. a la divinidad ἕλκε ἀπὸ τῶν ἀκτίνων πνεῦμα γʹ ἀνασπῶν extrae aliento de sus rayos aspirando tres veces P IV 538 τοῦτο εἰπόντος στραφήσονται ἐπὶ σε αἱ ἀκτῖνες al pronunciar estas palabras se dirigirán hacia ti los rayos P IV 634 χαῖρε, ἡλιακῆς ἀκτῖνος ὑπηρετικὸν κόσμου καταύγασμα te saludo, resplandor del cosmos que sirve al rayo solar P IV 1129 ἀποβλέπων τὴν ἀκτῖνα τοῦ θεοῦ λέγε mirando al rayo del dios di SM 79 27 ἐπικαλοῦμαί σε, ... τὸν δύνοντα καὶ παραλαμβάνοντα τὰς ἡλιακὰς ἀκτῖνας te invoco a ti, el que se oculta y toma para sí los rayos solares P XIV 3 asoc. al escarabajo solar λαβὼν κάνθαρον ἡλιακὸν τὸν τὰς ιβʹ ἀκτῖνας ἔχοντα toma un escarabajo solar, el que tiene los doce rayos P IV 751 asoc. a ángeles τὸν δὲ θεὸν ὄψῃ ... βασταζόμενον ὑπὸ βʹ ἀγγέλων ταῖς χερσὶν καὶ κύκλῳ αὐτῶν ἀκτῖνας ιβʹ verás al dios levantado por las manos de dos ángeles y doce rayos alrededor de éstos P IV 1114