separo

Latin > English

separo separare, separavi, separatus V :: divide, distinguish; separate

Latin > English (Lewis & Short)

sē-păro: āvi, ātum, 1, v. a. 2. paro,
I to disjoin, sever, part, divide, separate (class. and freq., esp. in the trop. sense; cf.: divido, dirimo, disjungo, secludo).
I Lit.
   (a)    With ab: senatoria subsellia a populari consessu, Cic. Corn. Fragm. 12, p. 449 Orell.: separat Aonios Oetaeis Phocis ab arvis, Ov. M. 1, 313: Asiam ab Europā, Plin. 4, 12, 26, § 87: separandos a cetero exercitu ratus, Curt. 7, 2, 35.—
   (b)    With abl. (poet.): Seston Abydenā separat urbe fretum, Ov. Tr. 1, 10, 28: separat (spatium) aethere terram, Luc. 4, 75; 9, 524; natura nos ceteris separatos animalibus sola homines fatetur, Diom. 275 P.—
   (g)    With simple acc., Cic. Agr. 2, 32, 87; cf.: nec nos mare separat ingens, Ov. M. 3, 448: in ipsis Europam Asiamque separantis freti angustiis, Plin. 9, 15, 20, § 50; equitum magno numero ex omni populi summā separato, Cic. Rep. 2, 22, 39: Thessalorum omnis equitatus separatus erat, separated, divided, Liv. 42, 55 fin., Dig. 34, 2, 19, § 2.—Pass.: ut corpora gentis illius separata sint in alias civitates, ingenia vera solis Atheniensium muris clausa existimes, Vell. 1, 18, 1.—
II Trop., to treat or consider separately; to distinguish, except.
   (a)    With ab: multi Graeci a perpetuis suis historiis ea bella separaverunt, Cic. Fam. 5, 12, 2: cogitatione magis a virtute potest quam re separari, id. Off. 1, 27, 95, suum consilium ab reliquis separare, Caes. B. G. 7, 63 fin.: ob separata ab se consilia, Liv. 23, 20, 4: nihil est, quod se ab Aetolis separent, id. 38, 43, 12: orato rem, quem a bono viro non separo, Quint. 2, 21, 12; saepe a figuris ea (vitia) separare difficile est, id. 1, 5, 5.—
   (b)    With simple acc.: separemus officium dantis testes et refellentis, Quint. 5, 7, 9: miscenda sit an separanda narratio, id. 4, 2, 101; cf. id. 12, 2, 13; cf.: virtus ipsa, separatā utilitate, Cic. Tusc. 4, 15, 34: oratio ac vis forensis, ut idem separetur Cato, ita universa erupit sub Tullio, ut, etc., i. e. if Cato again be excepted (shortly before: praeter Catonem), Vell. 1, 17, 3.—Hence, sēpărātus, a, um, P. a., separated, separate, distinct, particular, different.
   (a)    With ab: quaestiones separatae a complexu rerum, Quint. 5, 8, 6. —
   (b)    With abl.: (animalia) separata alienis, Vell. 1, 16, 2.—
   (g)    Absol.: ista aliud quoddam separatum volumen exspectant, Cic. Att. 14, 17, 6; so id. Verr. 2, 1, 17, § 45 Zumpt N cr.: neutrum vitiosum separatum est, sed compositione peccatur, Quint. 1, 5, 35: quid separata, quid conjuncta (verba) exigant, id. 8, 3, 15: eorum nullum ipsum per se separatum probo, Cic. Rep. 1, 35, 54 Mos. N. cr.: privati ac separati agr: apud eos nihil est, Caes. B. G. 4, 1; cf.: separatae singulis sedes et sua cuique mensa, Tac. G. 22: separati epulis, discreti cubilibus, id. H. 5, 5: (exordium) separatum, quod non ex ipsā causā ductum est, nec, Cic. Inv. 1, 18, 26: tu (Bacchus) separatis uvidus in jugis (i. e. remotis), distant, remote, Hor C. 2, 19, 18.—Comp.: intellectus, Tert. Anim. 18 fin.—Sup. does not occur. —Hence, * adv.: sēpărātē, separately, apart: separatius adjungi, Cic. Inv. 2, 51, 156.

Latin > French (Gaffiot 2016)

sēpărō,¹⁰ āvī, ātum, āre (se, paro), tr., mettre à part, séparer [pr. et fig.] : Cic. Agr. 2, 87 ; separata utilitate Cic. Tusc. 4, 34, indépendamment de tout intérêt || [avec ab ] séparer de, distinguer de : Cic. Tusc. 3, 47 ; Off. 1, 95 ; Fam. 5, 12, 2 ; etc.; se ab Ætolis Liv. 38, 43, 12, se séparer des Étoliens || [avec ex ] Cic. Rep. 2, 39 || [avec abl. seul] Ov. Tr. 1, 10, 28 ; Luc. 4, 75, etc.

Latin > German (Georges)

sē-paro, āvī, ātum, āre, absondern, trennen, I) eig.: a) alqm od. alqd ab etc.: a populari consessu senatoria subsellia, Cic. fr.: separandos a cetero exercitu, Curt. – haec ibi latitudo Asiam ab Europa separat, Plin.: xystus, qui porticum a ripa separat, Sen. – b) alqd alqā re: Seston Abydenā separat urbe fretum, Ov. trist. 1, 10, 38: u. so Lucan. 4, 75 u.a. – Pers., natura nos ceteris separatos animalibus sola homines fatetur, Diom. 300, 13 K. – c) alqd ex alqa re od. in alqd: equitum magno numero ex omni populi summa separato, Cic. – ut corpora illius civitatis separata sint in alias gentes, Vell. – d) mit bl. Acc.: Europam Asiamque separans fretum, Plin.: nec nos mare separat ingens, Ov.: cum (maria) pertenui discrimine separentur, Cic. – II) bildl., trennen, besonders vornehmen, a) m. ab u. Abl.: a perpetuis suis historiis bella ea, Cic.: suum consilium ab reliquis, einen besonderen Entschluß fassen, Caes. – b) m. bl. Acc.: utilitatem, Cic.: officium dantis testes et refellentis, Quint.: ut idem separetur Cato, ausgenommen werde, Vell. – / Nbf. separo, ere, wovon Imperat. separe, Stat. Theb. 4, 481.

Latin > Chinese

separo, as, are. :: 分開。推開。置各一方。分別。Duo maria pertenui discrimine separantur 二海相隔無幾。Spatium quod separat aethere terram 天與地和隔之空。