ullus: Difference between revisions

From LSJ

βορβόρῳ δ' ὕδωρ λαμπρὸν μιαίνων οὔποθ' εὑρήσεις ποτόνonce limpid waters are stained with mud, you'll never find a drink

Source
m (Text replacement - "(?s)({{Lewis.*?}}\n)({{.*}}\n)({{LaEn.*?}}$)" to "$3 $1$2")
m (Text replacement - ":: ([a-zA-Z' ]+)\n" to ":: $1 ")
Line 1: Line 1:
{{LaEn
{{LaEn
|lnetxt=ullus ulla, ullum (gen -ius) ADJ :: any
|lnetxt=ullus ulla, ullum (gen -ius) ADJ :: [[any]]
}}
}}
{{Lewis
{{Lewis

Revision as of 19:59, 29 November 2022

Latin > English

ullus ulla, ullum (gen -ius) ADJ :: any

Latin > English (Lewis & Short)

ullus: a, um;
I gen. ullīus; dat. ulli (gen. sing. ulli, Plaut. Truc. 2, 2, 38), adj. dim. [for unulus,
dim. of unus, any, any one (usu. in neg. sentences; corresp. with aliquis in affirmations).
I In negative declarations (so most usually): neque praeter te in Alide ullus servus istoc nomine est, Plaut. Capt. 3, 4, 58: nec vobis auctor ullus est nec vosmet estis ulli, id. Curc. 4, 2, 12: nec ulla deformior species est civitatis quam illa, etc., Cic. Rep. 1, 34, 51: nulium, inquam, horum (signorum) reliquit, neque aliud ullum tamen, praeter unum pervetus ligneum, id. Verr. 2, 4, 3, § 7: nullā aliā in civitate ... ullum domicilium libertas habet, id. Rep. 1, 31, 47: Cluentii nummus nullus judici datus ullo vestigio reperietur, id. Clu. 36, 102: omnino nemo ullius rei fuit emptor, cui, etc., id. Phil. 2, 38, 97; cf.: neminem quidem adeo infatuare potuit, ut ei nummum ullum crederet, id. Fl. 20, 47: non possum equidem dicere, me ullā in cogitatione, etc., id. Rep. 1, 22, 35: neve ipse navem ullam praeter duos lembos haberet, Liv. 34, 35, 5.—After sine: ut plane sine ullo domino sint, Cic. Rep. 1, 43, 67: aditus sine ullā facultate navium, id. Verr. 2, 5, 3, § 6: sine ullo maleficio iter per provinciam facere, Caes. B. G. 1, 7; Cic. Off. 2, 11, 40: negant sapientem suscepturum ullam rei publicae partem, id. Rep. 1, 6, 10: communis lex naturae, quae vetat ullam rem esse cujusquam, nisi ejus, etc., id. ib. 1, 17, 27.— Esp., haud ullus, non ullus, emphat. for nullus: di sciunt, culpam meam istanc non esse ullam, Plaut. Merc. 3, 4, 41: deinceps explicatur differentia rerum, quam si non ullam esse diceremus, etc., Cic. Fin. 3, 15, 50; id. Brut. 90, 112; cf.: non ullam rem aliam extimescens, quam, etc., Planc. ap. Cic. Fam. 10, 18, 2: non ille honorem a pueritiā ... non ullum existimationis bonae fructum umquam cogitarat, Cic. Clu. 13, 39; id. Rosc. Am. 44, 128: virus haud ullum magis noxium est, Curt. 9, 1, 12.—
   2    Subst., any one, anybody, etc. (rare but class.): Tr. Quasi non sit intus (erus)! Am. Neque pol est, neque ullus quidem huc venit, Plaut. Rud. 2, 3, 10: nec ulli verbo male dicat, id. As. 4, 1, 55: numquam ulli supplicabo, id. Rud. 5, 2, 49: negat se more et exemplo populi Romani posse iter ulli per provinciam dare, Caes. B. G. 1, 8: nec prohibente ullo, Liv. 5, 40, 4: ne quam societatem cum ullo Cretensium aut quodam alio institueret, id. 34, 35, 9: reor non ullis, si vita longior daretur, posset esse jucundior, Cic. Tusc. 1, 39, 94: nec ullis aut gloria major aut augustior honor, Tac. Or. 12.—
   B In questions implying a negation (rare but class.): est ergo ulla res tanti, aut commodum ullum tam expetendum, ut viri boni nomen amittas? Cic. Off. 3, 20, 82: an deus est ullus suavis Suaviatio? Plaut. Bacch. 1, 2, 12: cui nescio an ulla pars operis hujus sit magis elaborata, Quint. 9, 4, 1.—
   C In hypothetical clauses: hunc si ullus deus amaret, Plaut. Bacch. 4, 7, 20: si ullo pacto ille huc conciliari potest, id. Capt. 1, 2, 28; cf.: si posset ullo modo impetrari ut abiret, id. Mil. 4, 5, 8: si ullo modo est ut possit, Ter. Hec. 4, 4, 102: atqui si tempus est ullum jure hominis necandi, quae multa sunt, etc., Cic. Mil. 4, 9: si ulla mea apud te commendatio valuit, id. Fam. 13, 40: filio meo, si erit ulla res publica, satis, etc., id. ib. 2, 16, 5: si ullam partem libertatis tenebo, id. Q. Fr. 3, 1, 5, § 15: si vero non ulla tibi facta est injuria, sine scelere eum accusare non potes, id. Div. in Caecil. 18, 60.—
II In affirmative clauses (very rare; perh. not in Cic.): ita fustibus sum mollior miser magis, quam ullus cinaedus, Plaut. Aul. 3, 2, 8; cf. id. Rud. 3, 4, 49: ultra quam ullus spiritus durare possit, Quint. 8, 2, 17: dum amnes ulli rumpuntur fontibus, Verg. G. 3, 428: nam scelus intra se tacitum qui cogitat ullum, Facti crimen habet, Juv. 13, 209.

Latin > French (Gaffiot 2016)

ūllus,⁵ a, um (unulus, dim. de unus,) [employé dans les prop. négatives ou hypothétiques ou interrogatives, et rarement ailleurs], quelque, quelqu’un
1 adjt : non ulla causa Cic. Br. 312, pas une seule cause, cf. Cic. Fin. 3, 50 ; Clu. 39 ; nemo ullius rei fuit emptor Cic. Phil. 2, 97, personne ne fut acheteur d’aucun objet ; neque aliud ullum (signum reliquat) præter... Cic. Verr. 2, 4, 7, et il ne laissa aucune autre statue que... ; neque ullam in partem disputo Cic. Verr. 2, 5, 7, et je ne me prononce dans aucun sens, ni pour ni contre ; sine ullo maleficio Cæs. G. 1, 7, sans faire aucun mal ; sine ullo domino esse Cic. Rep. 1, 67, n’avoir aucun maître ; si tempus est ullum jure hominis necandi Cic. Mil. 9, s’il y a qq. occasion où le meurtre soit légitime ; si erit ulla respublica... ; sin autem nulla erit... Cic. Fam. 2, 16, 5, s’il existe un gouvernement en qq. manière... ; mais s’il n’en existe pas du tout... ; cf. Fam. 13, 40 ; Q. 3, 1, 15 ; Verr. 2, 5, 81 ; Phil. 2, 86 ; Tusc. 5, 4 || est ergo ulla res tanti, ut...? Cic. Off. 3, 82, y a-t-il rien d’assez grande valeur pour que...? Cic. Pomp. 44 ; Domo 47 ; Fin. 2, 7 || [dans une prop. affirmative] : Pl. Aul. 422 ; Virg. G. 3, 428 ; Quint. 8, 2, 17
2 subst. m. : numquam ulli supplicabo Pl. Rud. 1335, jamais je ne supplierai personne, cf. Cæs. G. 1, 8 ; si ab ullo... Cic. Planc. 6, si par personne..., cf. Cic. Phil. 2, 38 ; Liv. 5, 40, 4 ; pl., quæ virtus in ullis fuit ? Cic. Tusc. 1, 2, quelle vertu y eut-il chez aucun peuple...? || au n. : neque est ullum, quod Cic. Tusc. 5, 37, et il n’y a pas une de ces choses qui ; nemo ullius nisi fugæ memor Liv. 2, 59, 8, personne ne songe à rien qu’à la fuite. gén. ullīus, dat. ulli ; mais gén. ullĭus Catul. 4, 3 ; etc. ; gén. ulli Pl. Truc. 293, cf. Prisc. Gramm. 6, 36 et 82 ; dat. f. ullæ Tib. 4, 6, 9.

Latin > German (Georges)

ūllus, a, um, Genet. ūllīus, dichter. auch ūllĭus, Dat. ūllī (Demin. v. unus st. *ūnulus), in negativen und hypothetischen, äußerst selten aber in affirmativen Sätzen, irgend ein, I) adi.: sine ulla dubitatione, Cic.: sine ulla vituperatione, ohne jeden Tadel, d.i. ganz vorwurfsfrei, Cic.: ullo modo, Ter.: neque ullam in partem disputo, weder dafür (pro), noch dagegen (contra), Cic. Verr. 5, 7: haec nec ulla alia sunt coniecta maledicta in eius vitam, Cic. Planc. 31: quam si non ullam (zus. = nullam) esse diceremus, Cic. de fin. 3, 50 (dazu Madvig S. 4302): ac ne tunc quidem nos ullum adiecimus verbum, Petron. 17, 1: neque ullam picturam fuisse, quin conquisierit, Cic. Verr. 4, 1. – II) subst.: a) m., irgend einer, irgend jemand (s. Lorenz Plaut. most. 697), Plaut., Cic., Caes. u.a.: Plur., Cic. u. Tac.: namentl. als Ersatz für den fehlenden Plur. von quisquam, zB. quae tam excellens in omni genere virtus in ullis fuit, ut sit cum maioribus nostris comparanda, Cic. Tusc. 1, 2. – b) n., irgend etwas, nemo ullius nisi fugae memor, Liv. 2, 59, 8. Vgl. Haupt opusc. 3, 464. – / α) ullĭus mit vorletzter kurzer Silbe, Catull. 4, 3. Verg. catal. 8, 3. Ov. trist. 5, 6, 34. – β) Genet. ulli, Plaut. truc. 293; vgl. Prisc. 6, 36 u. 82. – Dativ ullo, Corp. inscr. Lat. 9, 984, ullae, Tibull. 4, 6, 9.