σκόλοψ

English (LSJ)

οπος, ὁ,
A anything pointed: esp. pale, stake, κεφαλὴν πῆξαι ἀνὰ σκολόπεσσι Il.18.177; for impaling, E.IT1430, El.898; ἐπὶ σκόλοψι ἀναρτᾶσθαι D.S.33.15: pl. σκόλοπες, palisade, τείχεα.. σκολόπεσσιν ἀρηρότα Od.7.45; freq. in Il., ἐν δὲ [τάφρῳ] σκόλοπας κατέπηξαν 7.441; διά τε σκόλοπας καὶ τάφρον ἔβησαν 8.343, cf. 12.63, 15.344; σκόλοπας περὶ τὸ ἕρκος κατέπηξαν Hdt.9.97, cf. E.Rh.116, X. An.5.2.5 (Att. usually σταύρωμα).
2 thorn, IG42(1).121.92 (Epid., iv B.C.), LXX Nu.33.55, al., Dsc.4.49, Babr.122; σκόλοπες φοίνικος PMag.Osl.1.270, al., cf. 2 Ep.Cor.12.7.
3 an instrument for operating on the urethra, Heliod. ap. Orib.50.9.4.
4 point of a fishing hook, Luc.Merc.Cond.3.
II tree, E.Ba.983 (lyr.).

German (Pape)

[Seite 902] οπος, ὁ, jeder zugespitzte Körper; bes. Pfahl, Spitzpfahl, Pallisade, ein Haupttheil der Befestigung bei Städten und sonst haltbaren Orten; schon bei Hom., τείχεα σκολόπεσσιν ἀρηρότα Od. 7, 45, ἐν δὲ σκόλοπας κατέπηξεν Il. 9, 350, am Graben; διά τε σκόλοπας καὶ τάφρον ἔβησαν, 8, 343. 15, 1; σκόλοπες γὰρ ἐν αὐτῇ (τάφρῳ) όξέες ἑστᾶσιν, 12, 63, vgl. 55; Ἀχαιοὶ τάφρῳ καὶ σκολόπεσσιν ἐνιπλήξαντες, 15, 344; πῶς περάσει σκόλοπας ἐν τροπῇ στρατός; Eur. Rhes. 116; σκόλοπας περὶ τὸ ἕρκος ἔπηξαν, Her. 9, 97; τάφρος ἦν καὶ σκόλοπες ἐπὶ τῆς ἀναβολῆς, Xen. An. 5, 2, 5; φρούρια καὶ σκόλοπες, Strat. 47 (XII, 205); σκόλοπος χαλεποῦ τρηχυτέρη οἶμος, Archimel. 2 (VII, 50); auch ein Pfahl zum Anspießen, κεφαλὴν πῆξαι ἀνὰ σκολόπ εσσι, Il. 18, 177; σκόλοψι πήξωμεν δέμας, Eur. I. T. 1430. – Übh. Splitter, Dorn, σκόλοπος αὐτῷ καταπαγέντος, S. Emp. pyrrh. 1, 238; Luc. de merc. cond. 3.

French (Bailly abrégé)

οπος (ὁ) :
1 pieu ; palissade;
2 pieu sur lequel on fiche une tête;
3 pal;
4 pointe d'hameçon;
NT: épine de bois ; écharde ; aiguillon.
Étymologie: probabl. apparenté à κόλος, κολούω, litt. tronc d'arbre coupé.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

σκόλοψ -οπος, ὁ [σκάλλω] alg. puntig voorwerp paal:; σκόλοψι τήξωμεν δέμας wij zullen hun lichaam op een paal spiesen Eur. IT 1430; plur. σκόλοπες ook palissade. punt (van een vishaak). Luc. 36.6.

Russian (Dvoretsky)

σκόλοψ: οπος ὁ
1 кол Hom., Eur.; pl. частокол Hom., Her., Xen.;
2 острие рыболовного крючка: ἡ ἐς τὸ ἔμπαλιν τοῦ σκόλοπος ἀναστροφή Luc. загнутое назад острие крючка;
3 заноза (ἐδόθη μοι σ. τῇ σαρκί NT): σκόλοπός τινι καταπαγέντος Sext. если в кого-л. попадет заноза;
4 поэт. дерево: ἀπὸ πέτρας ἢ σκόλοπος Eur. с высоты скалы или дерева.

English (Autenrieth)

οπος: stake for impaling, palisades, Il. 15.344.

Spanish

espina

English (Strong)

perhaps from the base of σκέλος and ὀπτάνομαι; withered at the front, i.e. a point or prickle (figuratively, a bodily annoyance or disability): thorn.

English (Thayer)

σκολοπος, ὁ, from Homer down, a pointed piece of wood, a pale, a stake: ἐδόθη μοι σκόλοψ τῇ σαρκί, a sharp stake (others say splinter, A. V. thorn; cf. Babrius fab. 122,1. 10; others (to pierce my flesh, appears to indicate some constant bodily ailment or infirmity, which, even when Paul had been caught up in a trance to the third heaven, sternly admonished him that he still dwelt in a frail and mortal body, Winer's Grammar, § 31,10 N. 3; Buttmann, § 133,27. On Paul's thorn in the flesh see Farrar, St. Paul, i. 652ff (Excursus x.); Lightfoot's Commentary on Galatians, p. 186ff; Schaff in his 'Popular Commentary' on Galatians, p. 331f.)

Greek Monolingual

-οπος, ὁ, ΜΑ
βλ. σκόλοπας.

Greek Monotonic

σκόλοψ: -οπος, ὁ,
I. 1. πάσσαλος που έχει αιχμηρή απόληξη, παλούκι, σούβλα, σταυρός, σε Ομήρ. Ιλ., Ευρ.· στον πληθ. σκόλοπες, συστάδα από πασσάλους, περίφραξη από πασσάλους, σε Όμηρ. κ.λπ.
2. αγκάθι, αγκίδα, σε Βάβρ., Κ.Δ.
II. δέντρο, σε Ευρ.

Greek (Liddell-Scott)

σκόλοψ: -οπος, ὁ, πᾶν τὸ εἰς ὀξὺ ἀπολῆγον· μάλιστα δὲ πάσσαλος, «παλοῦκι» ἐφ’ οὗ ἐνεπήγνυντο αἱ κεφαλαὶ τῶν ἐχθρῶν, Ἰλ. Σ. 177· ἢ πρὸς ἀνασκολοπισμὸν («παλούκωμα»), Εὐρ. Βάκχ. 983, Ι. Τ. 1430, Ἠλ. 898· ἐπὶ σκόλοψιν ἀναρτᾶσθαι Διοδ. Ἐκλογ. 596.65· - ὅθεν ἐν τῷ πληθ. σκόλοπες, πάσσαλοι πρὸς ὀχύρωσιν ἢ χαράκωμα χρήσιμοι ἔτι παρ’ Ὁμήρῳ, τείχεα... σκολόπεσσιν ἀρηρότα Ὀδ. Η. 45· καὶ συχν. ἐν τῇ Ἰλιάδι, ἐν δὲ [τάφρῳ] σκόλοπας κατέπηξαν Η. 441· διὰ τε σκόλοπας καὶ τάφρον ἔβησαν Θ. 343, πρβλ. Μ. 63, Ο. 344· οὕτω, σκόλοπας περὶ τὸ ἕρκος κατέπηξαν Ἡρόδ. 9. 97, πρβλ. Εὐρ. Ρῆσ. 116, Ξεν. Ἀν. 5. 2, 5· - ἂν καὶ τὸ σύνηθες παρ’ Ἀττικ. ὄνομα εἶναι σταύρωμα. 2) ἄκανθα, Ἑβδ. (Ἀριθμ. ΛΓ΄, 55, κ. ἀλλ.), Βάβρ. 122, Διοσκ. 4. 49, πρβλ. Β΄ Ἐπιστ. πρ. Κορινθ. ιβ΄, 7. 3) ἐργαλεῖον πρὸς χειρουργικὴν ἐγχείρησιν ἐν τῇ οὐρήθρᾳ, Ὀρειβάσ. σ. 187 Mai. 4) τὸ ὀξὺ ἄκρον ἁλιευτικοῦ ἀγκίστρου, Λουκ. π. τῶν ἐπὶ Μισθ. Συνόντ. 3. ΙΙ. δένδρον, Εὐρ. Βάκχ. 983, ἔνθα ἴδε Elmsl., Ἡσύχ.

Frisk Etymological English

-οπος
Grammatical information: m.
Meaning: pointed pole, palisade, prickle (ep. ion. poet. Il., hell. a. late prose; Att. χάραξ, σταυρός, -ωμα).
Other forms: Also σκόλοφρον θρανίον H. (after δίφρος?); cf. σκόλυθρον.
Derivatives: Dimin. σκολόπ-ιον n. (Antyll. ap. Orib.), -ηὶς μοῖρα the destiny of being impaled (Man.; after βασιλ-ηΐς a.o.); -ίζω provide with σ. (Stad.) wit -ισμός m. the impaling, the spearing (Vett. Val.); often with ἀνα- to stick on a pole, to impale (Hdt. a. o.) with -ισις f. (sch., Eust.), ἀπο σκόλοψ to remove the poles (Aq.).
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]
Etymology: Finally to the great family of σκάλλω (s. v.). As the labial can belong to the stem, σκόλοψ can first be connected with Lat. scalpō scratch, cut with a sharp instrument etc.; to this may be joined several words with varying meaning, partly also with varying form, e.g. OHG scelifa membranous shell, Lith. sklem̃pti, sklem̃bti plane smooth, cut oblique, sprinkle etc., s. Bq s. σκάλοψ, WP. 2, 595, Pok. 926, W.-Hofmann s. scalpō. The dissillabicity of σκόλοψ is rather due to adaptation to the nouns in -οψ (a sequence *-ολψ or *-ορψ is unknown in Greek) than with Bechtel Lex. s. v. to a disyllabic root form [?] -- Beside σκόλοψ stands in quite different meaning σκάλοψ, -οπος m. mole (Ar. Ach. 879; also Cratin. 93 [-ωψ]) with σκαλοπία f. mole-track (Thphr. HP 7, 12, 3; tradit.. σκολ-, s. Scheller Oxytonierung 47 f.), clearly from σκάλλω with the in animal-names usual οπ-suffix (final); we may have to do with a folketym. justification of untransparent σπάλαξ (s. ἀσπάλαξ with a quite hypothetic etym.); s. Grégoire Byzantion 32, 32ff. -- As the variant with -φρ- shows, we have to do with a Pre-Greek word (influence of δίφρος is far-fatched); cf. Furnée 107. Words for pole etc. are often taken over from a substrate language. (Not in Furnée.)

Frisk Etymology German

σκόλοψ: -οπος
{skólops}
Grammar: m.
Meaning: Spitzpfahl, Palisade, Stachel (ep. ion. poet. seit Il., hell. u. sp. Prosa; att. χάραξ, σταυρός, -ωμα).
Derivative: Davon das Demin. σκολόπιον n. (Antyll. ap. Orib.), -ηὶς μοῖρα das Schicksal, gepfählt zu werden (Man.; nach βασιληΐς u.a.); -ίζω ‘mit σ. versehen’ (Stad.) mit -ισμός m. das Pfählen, Spießen (Vett. Val.); oft mit ἀνα- auf einen Pfahl stecken, aufpfählen (Hdt. u. a.) mit -ισις f. (Sch., Eust.), ἀπο ~ die Pfähle entfernen (Aq.). Auch σκόλοφρον· θρανίον H. (nach δίφρος); vgl. σκόλυθρον.
Etymology: Letzten Endes zur großen Sippe von σκάλλω (s. d.). Da der Labial zum Stamm gehören kann, läßt sich σκόλοψ zunächst mit lat. scalpō kratzen, mit einem scharfen Werkzeug schneiden verbinden; dazu gesellen sich verschiedene Wörter mit wechselnder Bed., z. T. auch mit schwankender Form, z.B. ahd. scelifa häutige Schale, lit. sklem̃pti, sklem̃bti ‘glatt hobeln, schräg schneiden. spitzen’ u. a. m., s. Bq s. σκάλοψ, WP. 2, 595, Pok. 926, W.-Hofmann s. scalpō. Die Zweisilbigkeit von σκόλοψ ist eher auf Anschluß an die Nomina auf -οψ (eine Lautfolge *-ολψ od. *-ορψ ist dem Griech. unbekannt) als mit Bechtel Lex. s. v. auf eine zweisilbige Wz.form zurückzuführen. — Neben σκόλοψ steht in ganz anderer Bed. σκάλοψ, -οπος m. Maulwurf (Ar. Ach. 879; auch Kratin. 93 [-ωψ]) mit σκαλοπία f. Maulwurfsgang (Thphr. HP 7, 12, 3; überl. σκολ-, s. Scheller Oxytonierung 47 f.), offenbar von σκάλλω mit dem in Tiernamen gewöhnlichen οπ-Suffix (Hinterglied); es kann sich aber dabei um eine volksetym. Zurechtlegung des undurchsichtigen σπάλαξ (s. ἀσπάλαξ mit einer ganz hypothetischen Etym.) handeln; s. Grégoire Byzantion 32, 32ff.
Page 2,735-736

Chinese

原文音譯：skÒloy 士可羅普士
詞類次數：名詞（1）
原文字根：碎片
字義溯源：枯枝尖，尖，刺^，一根刺，尖樁，碎片，長條；或由（σκέλος）=腿）與（ὀπτάνομαι）=注視*）組成，而 （σκέλος）出自（σκάφη）X=使乾透*）。參讀 （ναῦς）同義字
出現次數：總共（1）；林後（1）
譯字彙編：
1） 一根刺（1） 林後12:7

English (Woodhouse)

pile, stake, stake for impaling

Mantoulidis Etymological

-οπος (=παλούκι). Ἴσως συγγενικό μέ τό σκάλοψ (=τυφλοπόντικας), τοῦ σκάλλω (=τσαπίζω).
Παράγωγα: σκολοπίζω, σκολοπισμός, σκολοπώδης καί ἴσως τό σκολόπαξ.

Léxico de magia

ὁ espina ἐπὶ δὲ τῶν κροτάφων σκόλοπας, ἵνα μοι ἐπινεύσῃ en sus sienes (poned) espinas, para que me acepte (en un encantamiento amoroso) P XXXVI 152 de palmera πήξας εἰς σουδάριον ὁλόλινον σκόλοψιν ἀρρενικοῦ φοίνικος συγκάλυπτε τὸ ζῴδιον fija con espinas de palmera macho en un sudario enteramente de lino la figurilla y escóndela P XXXVI 270