μάργος

English (LSJ)

η, ον, also ος, ον (A.Eu.67, Pl.Lg.792e):—poet. Adj. (used once by Pl.),

   A mad, μάργε madman! Od.16.421; μαῖα φίλη, μάργην σε θεοὶ θέσαν 23.11, cf. Pi.O.2.96, etc.; θυμὸς μ. Thgn.1301; λύσσης πνεύματι μάργῳ A.Pr.884 (anap.); τάσδε τὰς μάργους, of the Furies, Id.Eu.l.c.; μάργοι ἡδοναί Pl.l.c.; of horses, rampant, furious, μάργων ἐπιβήτορες ἵππων Hom.Epigr.4.4, cf.A.Th.475; of wine, οἶνος δέ οἱ ἔπλετο μάργος Hes.Fr.121.    2 of appetite, greedy, gluttonous, μετὰ δ' ἔπρεπε γαστέρι μάργῃ Od.18.2; τὸ μ. σῆς γνάθου E.Cyc.310: metaph., οἴδματι μάργῳ Emp.100.7; μάργοις φλὸξ ἐδαίνυτο γνάθοις Phryn.Trag.5.4.    3 lewd, lustful, Thgn.581, A.Supp.741, E.El.1027, etc.

German (Pape)

[Seite 95] att. auch 2 Endgn, rasend, wüthend, ἄνδρες, Pind. Ol. 2, 106; unsinnig, Od. 16, 421; thöricht, unbesonnen, μάργην σε θεοὶ θέσαν, 23, 11; vom Magen, γαστήρ, gierig, gefräßig, 18, 2, wie πάρες τὸ μάργον σῆς γνάθου Eur. Cycl. 309; μάργοις φλὸξ ἐδαίνυτο γνάθοις Phryn. bei Schol. Lycophr. 434; λύσσης πνεύματι μάργῳ vrbdt Aesch. Prom. 884; von den Furien, Eum. 67 u. sp. D.; auch in Prosa, ὅπως μήτε ἡδοναῖς τισι πολλαῖς ἅμα καὶ μάργοις προσχρήσεται ὴ κύουσα Plat. Legg. VII, 792 e; Sp.; – wollüstig, üppig, Aesch. Suppl. 741; Ἑλένη, Eur. El. 1027.

Greek (Liddell-Scott)

μάργος: -η, -ον, ὡσαύτως ος, ον (Αἰσχύλ. Εὐμ. 67)· - ποιητ. ἐπίθετ. (ἐν χρήσει παρὰ Πλάτ. ἅπαξ), ἐμμανής, μαινόμενος, Λατιν. foriosus, μάγρε, μαινόμενε, Ὀδ. Π. 421· μαῖα φίλη, μάργην σε θεοὶ θέσαν Ψ. 11· οὕτως ἐν Πινδ. Ο. 175, κτλ.· θυμὸς μ. Θέογν. 1301· λύσσης πνεύματι μάργῳ Αἰσχύλ. Πρ. 884· τάσδε τὰς μάργους, ἐπὶ τῶν Ἐρινύων, ὁ αὐτ. ἐν Εὐμεν. 67· μάργαι ἡδοναὶ Πλάτ. Νόμ. 792E· - ἐπί ἵππων, ἐμμανής, ὁρμητικός, μάργων ἐπιβήτορες ἵππων Ὁμ. Ἐπιγράμμ. 4. 4, πρβλ. Αἰσχύλ. Θήβ. 745· ἐπὶ οἴνου, μάργος δὲ οἱ ἔπλετο οἶνος Ἡσ. Ἀποσπ. 43. 2) ἄπληστος, «ἀχόρταγος», μετὰ δ’ ἔπρεπε γαστέρι μάργῃ Ὀδ. Σ. 2· τὸ μ. τῆς γνάθου Εὐρ. Κύκλ. 310· - μεταφορ., οἴδματι μάργῳ Ἐμπεδ. 349· μάργοις φλὸξ ἐδαίνυτο γνάθοις Φρύνιχ. Τραγ. παρὰ τῷ Σχολ. εἰς Λυκόφρ. 433. 3) αἰσχρός, ἀσελγής, Θέογν. 581, Αἰσχύλ. Ἱκέτ. 741, Εὐρ. Ἠλ. 1027, κτλ.

French (Bailly abrégé)

η, ον :
déréglé :
1 insensé, fou, furieux;
2 insolent, présomptueux, orgueilleux;
3 impudique, libertin;
4 glouton, vorace.
Étymologie: R. Μαργ, désirer.

English (Autenrieth)

mad, raving, raging. (Od.)

English (Slater)

μάργος
   1 intemperate ἀλλ' αἶνον ἐπέβα κόρος, οὐ δίκᾳ συναντόμενος, ἀλλὰ μάργων ὑπ ἀνδρῶν (O. 2.96)

Greek Monolingual

μάργος, -ον, θηλ. και μάργη (Α)
1. μανιακός, παράφρονας, τρελός («θυμὸς μάργος», Θέογν.)
2. (για άλογο) ορμητικός («μάργων ἐπιβήτορες ἵππων», Ομ. Επίγρ.)
3. (για κρασί) δυνατός («οἶνος δὲ oἱ ἔπλετο μάργος», Ησίοδ.)
4. μτφ. αισχρός, ασελγής, χυδαίος («ἐξῶλές ἐστι μάργον... γένος», Αισχύλ.)
5. (για όρεξη) άπληστος, αδηφάγος, αχόρταγος («μετὰ δ' ἔπρεπε γαστέρι μάργῃ», Ομ. Ιλ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. Λ. της αρχ. προφορικής γλώσσας, άγνωστης ετυμολ.].

Greek Monotonic

μάργος: -η, -ον, και -ος, -ον,
1. αυτός που βρίσκεται σε έξαρση παραφροσύνης, Λατ. furiosus, μάργε, τρελέ! σε Ομήρ. Οδ.· έπειτα σε Πίνδ., Αισχύλ. κ.λπ.
2. λέγεται για όρεξη, λαίμαργος, ακόρεστος, σε Ομήρ. Οδ., Ευρ.
3. λάγνος, ασελγής, σε Θέογν., Ευρ.

Russian (Dvoretsky)

μάργος: 3, редко
1) бешеный, яростный, неистовый (πνεῦμα λύσσης Aesch.; ἡδοναί Plat.; ἵπποι Eur.);
2) безумный (μάργον θεῖναί τινα Hom.);
3) крепкий, пьянящий (οἶνος Hes.);
4) жадный, прожорливый (γαστήρ Hes.);
5) похотливый, распутный (Ἑλένη Eur.).

Frisk Etymological English

Zie COMP
Grammatical information: adj.
Meaning: mad, furious, greedy (Od.; on the meaning v. Wilamowitz Eur. Her. v. 1082);
Other forms: Also μόργος ἄπληστος, μοργίας γαστριμαργίας, καὶ ἀκρασίας H. And ἄμαργος; μαρικᾶς κίναιδος H. (but see under the names); ἄβαρκνα λιμός H. which points to *ἄβαρκ-ος. ἄβαρτος ἄπληστος, οἱ δε ἄμαργος H., ἀβαρτία ἀπληστία H. PN Βάργος, Βάργη, Βρόγγος, Βάργασος, Μάργασος. ῎Αβαρτος (Paus. 7, 3, 10).
Compounds: as 1. member e.g. in γαστρί-μαργος gluttonous (Pi., Arist., Ph.) with γαστρι-μαργ-ία (Hp., Pl.), -έω (Ph.); here also στόμαργος (Alain Blanc RPh. 70(1996)??).
Derivatives: Μαργίτης m. name of the principal character of a satirical ep. poem (Arist., Plb.; Redard 229 w. the critical notes of Bloch Mus. Helv. 12, 59), -ιτεία f. fury, madness (Phld.); μαργότης f. madness, gluttony, wantonness (Pl., trag.), -οσύνη id. (Anacr., Thgn.; Wyss -συνη 33, Porzig Satzinhalte 225); μαργηέντων λυσσώντων H. Verbs: 1. μαργαίνω rage, be furious, only pres. (E 882, Democr.); 2. μαργάω, only ptc. pres. μαργῶν, -ῶσα furious, wanton (trag., Call.); 3. μαργόομαι, only ptc. μαργούμενος, μεμαργωμένος id. (Pi., A.). -- With unclear e-vowel: μέργιζε ἀθρόως ἔσθιε H.
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]
Etymology: Unexplained. Wrong Prellwitz s. v. and Carnoy Ant. class. 24, 20. - The many variants are typically Pre-Greek (Fur.). Also the form with -ɛ- will be a Pre-Greek variant, Fur. 217 n. 72.