θηριώδης

English (LSJ)

ες,
A full of wild beasts, infested by them, of countries, ἡ θ. Αιβύη Hdt.4.181; ὄρεα θηριωδέστατα Id.1.110; ἐν τῇ θ. [χώρῃ] Id.4.174, cf. 2.32; θηριωδεστάτης ἐούσης τῆς θαλάσσης ταύτης full of ravenous fishes, Id.6.44.
II of beasts, savage, Arist.PA663a13; ἐπὶ τὸ θηριωδέστερον Id.HA502b4; τὸ θηριῶδες, of a colt, E.Tr.671.
2 of men and manners, brutal, δίαιτα Hp.VM3; (βίοτος) E.Supp.202, cf.SIG704E11 (Delph., ii B.C.); ἡδονή Pl.R.591c; βρίμωσις Phld.Ir.p.58W.; κατάστασις OGI424.3 (Palestine, i A.D.); ὁ θ. ἐν τοῖς ἀνθρώποις σπάνιος Arist.EN 1145a30; οἱ Λάκωνες… θηριώδεις ἀπεργάζονται [τοὺς παῖδας] Id.Pol. 1338b12; ἡ θηριώδης ἕξις Id.EN1145a24: Comp. θηριωδέστερος, ἄνθρωπος Plb.30.12.3; τὸ θηριῶδες = brutality, Pl.Cra.394e, al. Adv. θηριωδῶς = savagely, ferociously, furiously, like an animal, διακεῖσθαι πρὸς ὰλλήλους Isoc.11.25, cf. Plb.15.20.3.
3 ζῴδια θηριώδη = θηριόμορφα, Ptol.Tetr.200.
III Medic., malignant, of ulcers, Phld.Ir.p.44W., Dsc.2.108, Plu.2.165e, Aret.SA2.8; also of intestinal worms, Hp. Epid.6.1.11, 6.2.11.

German (Pape)

[Seite 1210] ες, thierisch; – a) voll wilder Thiere, Λιβύη Her. 4, 181, οὔρεα θηριωδέστατα 1, 110, vom Meere 6, 44, θῖνες Plut. Thes. 1. – b) nach Art der Thiere, βίοτος Eur. Suppl. 202; τὸ θηριῶδες τῆς φύσεως Plat. Crat. 394 e, öfter; θηριῶδες καὶ κυνικὸν δοκεῖ εἶναι Xen. Cyr. 5, 2, 17; καὶ ἄγριον Luc. Pseudol. 31; vgl. Arist. Eth. 7, 1. – Bei den Aerzten, bösartig, von Geschwüren. – Adv., θηριωδῶς ζῆν, διακεῖσθαι πρὸς ἀλλήλους, Isocr. 3, 6. 4, 28.

French (Bailly abrégé)

ης, ες:
1 de la nature des bêtes sauvages, bestial, sauvage ; t. de méd. malfaisant, malin (ulcère);
2 rempli de bêtes sauvages ; particul. rempli de poissons dangereux;
Cp. θηριωδέστερος.
Étymologie: θηρίον, -ωδης.

Russian (Dvoretsky)

θηριώδης:
1 звериный (sc. ὄνυχες Arst.);
2 перен. звероподобный, животный, дикий (ἡδονή Plat.; ἔθη καὶ ὄψεις Arst.; βίοτος Eur. и βίος Plut.);
3 изобилующий дикими животными или изобилующий хищными животными (οὔρεα Her.; θῖνες Plut.);
4 мед. злокачественный (νομαὶ σαρκός Plut.).

Greek (Liddell-Scott)

θηριώδης: -ες, (εἶδος) πλήρης ἀγρίων θηρίων, Λατ. belluosus, ἐπὶ τόπων, ἡ θ. Λιβύη Ἡρόδ. 4. 181· οὔρεα θηριωδέστατα 1. 110· ἐν τῇ θηριώδει χώρᾳ 4. 174, πρβλ. 181., 2. 32· θηριωδεστάτης ἐούσης τῆς θαλάσσης ταύτης, οὔσης πλήρους ἀδηφάγων ἰχθύων, 6. 44. ΙΙ. ἐπὶ ζῴων, ἄγριος, Ἀριστ. π. Ζ. Μορ. 3. 2, 5· τὸ θ., ἀγρία φύσις, ὁ αὐτ. Ι. Ζ. 8. 28, 14. 2) ἐπὶ ἀνθρώπων, κτηνώδης, ἄγριος, θηριώδης, Λατ. belluinus, δίαιτα Ἱππ. Ἀρχ. Ἰητρ. 9· βίοτος Εὐρ. Ἱκέτ. 202· ἡδονὴ Πλάτ. Πολ. 591C· ὁ θ. ἐν ἀνθρώποις σπάνιος Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 7. 1, 3· οἱ Λάκωνες... θηριώδεις ἀπεργάζονται τοὺς παῖδας ὁ αὐτ. Πολιτικ. 8. 4, 1, πρβλ. 5· τὸ θ., ἡ ζωϊκὴ φύσις, Εὐρ. Ἴωνι 666· τὸ κτηνῶδες, ὁ κτηνώδης χαρακτήρ, Πλάτ. Κρατ. 394Ε, κ. ἀλλ., πρβλ. Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 7. 1, 2. - Ἐπίρρ., θηριωδῶς διακεῖσθαι πρός τινα Ἰσοκρ. 226C. ΙΙΙ. ὡς ἰατρ. ὅρος, κακῆς φύσεως, ἐπὶ ἕλκους, Διοσκ. 2. 131, Πλούτ. 2. 165Ε· πρβλ. θηρίωμα.

Greek Monolingual

-ες (ΑΜ θηριώδης, -ες) θηρίο
1. (για πρόσ.) άγριος, ορμητικός, επιθετικός όπως το θηρίο
2. (για πράξεις, ιδιότητες, καταστάσεις που αφορούν πρόσ.) αυτός που αρμόζει ή προσιδιάζει σε θηρίο, κτηνώδης, ζωώδης (α. «θηριώδης συμπεριφορά» β. «θηριώδης βίοτος», Ευρ.)
νεοελλ.
1. (για ανθρώπους) απάνθρωπος, ωμός, σκληρός, άσπλαχνος
2. εξαγριωμένος, ιδίως εξαιτίας οργής
αρχ.
1. (για τόπο) αυτός που είναι γεμάτος από άγρια θηρία («ὄρη θηριωδέστατα», Ηρόδ.)
2. (για ζώα) πολύ άγριος
3. το ουδ. ως ουσ. τὸ θηριῶδες
η ιδιότητα του θηρίου, το κτηνώδες, το γένος τών κτηνών, η ζωική φύση, το ίδιο το κτήνος
4. αστρον. φρ. «ζῴδια θηριώδη»
α) ζώδια θηριόμορφα
β) ζώδια στα οποία δόθηκαν ονομασίες θηρίων, όπως ταύρος, λέων κ.λπ.
5. ιατρ. α) (για πληγή) κακοφορμισμένη, κακοήθης
β) (για παράσιτα, σκουλήκια, λεβίδες) επικίνδυνος, επιβλαβής.
επίρρ...
θηριωδώς (ΑΜ θηριωδῶς)
με θηριώδη, σκληρό, άγριο τρόπο.

Greek Monotonic

θηρῐώδης: -ες (εἶδος),
I. γεμάτος με άγρια θηρία, κατάμεστος με αυτά, Λατ. belluosus, λέγεται για περιοχές, σε Ηρόδ.
II. λέγεται για ανθρώπους με συμπεριφορά όμοια με άγριου θηρίου, άγριος, κτηνώδης, Λατ. belluinus, σε Ευρ., Πλάτ., κ.λπ.· τὸ θηριῶδες, η ζωώδης φύση, σε Ευρ.

Middle Liddell

θηρι-ώδης, ες εἶδος
I. full of wild beasts, infested by them, Lat. belluosus, of countries, Hdt.
II. of men, beast-like, wild, savage, brutal, Lat. belluinus, Eur., Plat., etc.:— τὸ θ. the animal nature, Eur.

English (Woodhouse)

beastlike, inhuman, beast-like, like a brute