παρίστημι

English (LSJ)

   A causal in pres., impf., fut., and aor.1 ; later pf. παρέστᾰκα in same sense, PTeb.5.196 (ii B.C.), Plb.3.94.7, S.E. M.7.273, etc.    I cause to stand, place beside, π. τοὺς ἱππεῖς ἐφ' ἑκάτερον τὸ κέρας Plb.3.72.9, cf. 3.113.8 ; παραστήσας τὰ ὅπλα having brought his arms into view, D.18.175 ; π. τινὰ φυλάττειν set one near a thing to guard it, v.l. in Id.49.35 ; π. σορὸν σορῷ Anatolian Studies p.204 (Termessus).    II set before the mind, present, ὑπόθεσιν . . οὐ χὶ τὴν οὖσαν παριστάντες ὑμῖν D.3.1 ; τοῦτο π. τοὺς θεοὺς ὑμῖν that they may put this into your minds, Id.18.1 ; τὸ δεινὸν π. τοῖς ἀκούουσιν Id.21.72 ; π. ἐλπίδας, ὁτιοῦν τῶν δεινοτάτων, Id.19.333, 21.15 ; arouse, inspire, οὐ γὰρ ἡ πληγὴ παρέστησε τὴν ὀργὴν ἀλλ' ἡ ἀτιμία ib.72 ; π. φόβον καὶ ἀπορίαν ταῖς πόλεσι Plb.3.94.7 ; π. ὁ κίνδυνος διαλογισμόν, μὴ. . Aeschin.2.159 : so τοῦτο π. ὑμῖν γνῶναι prompt you to that decision, D.18.8 ; π. τινὶ θαρρεῖν give one confidence, v.l. in Aeschin.1.174 ; π. τινί c. inf., put it into his head to... Paus.9.14.6 ; also π. τινὶ ὅτι or ὡς... X. Oec.13.1, Pl.R.600c.    2 dispose a person, πρὸς μελαγχολίας Phld. Ir.p.28 W., cf. Mus.p.73 K. ; also Ἀθηναίους ἄλλα παρέστησεν ὡς ἥρωα τιμᾶν Θησέα Plu. Thes.35 :—also in Pass., V. B. V. 1.    3 of a Poet, represent, describe, τὸν Νέστορα παρέστησε [ὁ ποιητὴς] πείθοντα Phld. Hom. p.65 O., cf. Ath.3.110f, 4.133b ; δι' ἐτυμολογίας Corn. ND1 :—Pass., παριστάσθω ὅτι . . let it be stated that... S.E. M.7.310.    4 furnish, supply, deliver, PCair.Zen.790.10 (iii B.C.), PTeb.5.196 (ii B.C.), Abh. Berl.Akad.1925(5).31 (Cyrene).    5 make good, prove, show, τι πολλοῖς τεκμηρίοις Lys.12.51, cf. Act.Ap.24.13 ; καθάπερ προϊόντες -στήσομεν Phld. Ir.p.85 W., cf. Mus.p.37 K.    6 c. acc. pers., present, offer, ἑαυτοὺς τῷ θεῷ, ἑαυτοὺς δούλους εἰς ὑπακοήν, Ep.Rom.6.13,16.    b commend, βρῶμα ἡμᾶς οὐ παραστήσει τῷ θεῷ 1 Ep.Cor.8.8.    7 render, [ἡ πίσσα] τὸν οἶνον ἔὔποτον παρίστησι ταχέως Plu.2.676c.    8 in later Greek, as in Med. (V. C. 1), produce in court, etc., BGU759.22 (ii A.D.), etc. :—Pass., Sammelb.4512.82 (ii B.C.), etc.    III set side by side, compare, [πόλεις] μικρὰς μεγάλαις Isoc. 12.40.—The use of these act. tenses occurs in Pl.l.c., but first becomes common in Oratt.    B Pass., with aor. 2, pf. and plpf. Act., intr. :    I stand by, beside, or near, θέων δέ οἱ ἄγχι παρέστη Il.15.442, cf. 483 ; ἀμφίπολος δ' ἄρα οἱ κεδνὴ ἑκάτερθε παρέστη Od.1.335, cf. 8.218, 18.183 ; ἑξείης πάντεσσι παρίστασαι, of a beggar, 17.450 ; οὐδ' ἄρα οἵ τις ἀνουτητί γε παρέστη Il.22.371 ; ζωγράφῳ παρεστηκυῖα, of a painter's model, X. Mem.3.11.2 : freq. in part. παραστάς with a Verb, εἶπε παραστάς Il.12.60 ; οὖτα π. 20.472 ; παρασταθείς, v.l. for κατασταθείς, E.Or.365.    2 stand by, i.e. help, defend, τινι Il.10.279, etc. ; Τρωσὶ παρεστάμεναι καὶ ἀμύνειν 21.231, cf. 15.255 ; Ὀδυσῆϊ π. ἠδ' ἐπαρήγει 23.783, cf. Hes. Th.439, Hdt.1.87, etc.; π. τινὶ χερσί S. Aj.1384 ; βοηθοὶ π. X. Cyr.5.3.19 ; οὐ παρέστη οὐδ' ἐβοήθησεν D.45.64.    II more freq. in past tenses, to have come, δεῦρο παρέστης Il.3.405 ; to be at hand, νῆες δ' ἐκ Λήμνοιο παρέστασαν 7.467, etc.    2 of events, to be near, be at hand, ἀλλά τοι ἤδη ἄγχι παρέστηκεν θάνατος 16.853 ; κακὴ Διὸς αἶσα παρέστη ἡμῖν Od.9.52, cf. 16.280 : in fut. Med., σοὶ . .παραστήσεσθαι ἔμελλεν μοῖρ' ὀλοή 24.28 ; ἐάν του καιρὸς ἢ χρεία παραστῇ D. 21.101, cf. 73 : freq. in pf., παρέστηχ' ὡς ἔοικ' ἀγὼν μέγας E. Hec.229, cf. Med.331 ; in part., τὸ χρῶμα τὸ παρεστηκός Ar. Eq.399 ; ὁ νῦν παρεστηκὼς ἡμῖν λόγος Pl. Lg.962d : in Att. form παρεστώς, ῶσα, ός, th=s parestw/shs no/sou S. Ph.734 ; τοῦ π. θέρους ib.1340 ; τὰς παρεστώσας τύχας E. Or.[1024] ; τὰ παρεστῶτα present circumstances, τὰ λῷστα, κράτιστα τῶν π., A. Ag.1053, Pr.218 ; πρὸς τὸ παρεστός Ar. Eq.564 ; πρὸς τὸ παριστάμενον X. Eq.Mag.9.1.    III come to the side of another, come over to his opinion, παραστῆναι ἐς τῶν Περσέων τὴν γνώμην Hdt.6.99 : abs., come to terms, surrender, submit, Id.3.13,5.65, 6.140 ; οἱ πολέμιοι παραστήσονται Id.3.155 ; τῷ πολέμῳ παραστῆναι D. 22.15, cf. EM653.2.    IV happen to one, τῷ δὴ λέγουσι. . θῶμα μέγιστον παραστῆναι Hdt.1.23 ; τὸ φρονεῖν ἀλλοῖα παρίσταται Emp. 108 ; esp. come into one's head, occur to one, τὼς νόος ἀνθρώποισι παριστᾶται Parm.16.2 ; δόξα μοι παρεστάθη ναοὺς ἱκέσθαι S. OT911 ; δόξα π. τινὶ ὥστε . . Pl.Phd.66b ; σοὶ τοῦτο παρέστηκεν, ὡς . . Id.Phdr. 233c ; π. θαῦμα, γνώμη, And.2.2, 24 (s.v.l.) ; ἔκπληξις παρέστη Th.8.96 : impers., παρίσταταί μοι it occurs to me ; τῷ οὐ παραστήσεται . . τεθνάναι βούλεσθαι to whom it will not occur to wish for death, Hdt.7.46: folld. by ὡς, Th. 4.61,95, Lys. 12.62, etc. : c. inf., Id.7.17; οὐχὶ παρίσταταί μοι ταὐτὰ γιγνώσκειν D.3.1 : c. acc. et inf., Lys.21.12, Pl.Phd.58e; part., τὸ παριστάμενον that which comes into one's head, a thought, Luc. Cont. 13 ; ἐκ τοῦ π. λέγειν speak offhand, Plu.Dem.9, cf. Gal. 14.295.    V to be disposed, πρὸς τὰς πράξεις Phld.Mus.p.71 K.; εἰρηνικῶς παρεστώτων Id.Hom. p.45 O.    2 collect oneself, παραστῆναι πρὸς τὸν κίνδυνον D.S. 17.43 ; τῷ θυμῷ παραστάς ib.99 ; π. πρὸς τὴν ἀπολογίαν Plu. Alc. 19; παρεστηκότες ταῖς γνώμαις Arr.Fr. 161 J.    3 metaph., οἶνος παρίσταται the wine improves, becomes fit for drinking, opp. ἐξίσταται, Thphr. CP6.14.10, cf. Dsc.5.8.    b of a crop, to be ripe, ὅταν ὁ πρώϊμος σπόρος παραστῇ OGI56.68 (Egypt, iii B. C.); so prob. ἡ γῆ παρέστηκεν PLille 8.5 (iii B. C.).    VI παρεστηκέναι φρενῶν to be beside oneself, lose one's wits, Plb.18.53.6 ; π. ταῖς διανοίαις Id.14.5.7, etc.; ἐπὶ τοσοῦτον π. Id.22.8.13 ; cf. παρεξίστημι 11.    2 to be passionately devoted to, ἵπποισι παρεστεῶτες Hp.Ep.17.    VII abs., παρεστηκός, = παρόν, since it was in their power, since the opportunity offered, Th.4.133.    C Some tenses of Med., pres. and impf. sts., fut. and aor. I almost always (for exceptions, v. supr. B. 11.2, III, iv), are used in causal sense :    I set by one's side, bring forward, produce, π. ἱερεῖα X.An.6.1.22 ; esp. in a court of justice, τοὺς παῖδας παραστησάμενοι Lys.20.35; παιδία παραστήσεται (of a culprit) D.21.99 ; ταῦτα παραστησάμενος ib.187; μάρτυρας παρίστανται Is.4.13, etc.; παραστήσασθαί τινα produce him as witness, Id.9.9, D.34.28, etc.; π. τινὰ εἰς κρίσιν Pl.R.555b.    2 commend, τινί τινα J.AJ 15.7.3.    II bring to one's side, bring over by force, bring to terms, ἀέκοντας παραστήσασθαι Hdt. 8.80; π. βία S.OC916; π. πολιορκίᾳ Th.1.98; πολιορκοῦντας π. ὁμολογίᾳ ib.29 : abs., π. τινά, π. πόλιν, Hdt.3.45, Th.1.124, etc.; τοὺς οἰκοῦντας τὴν Ἀττικὴν π. εἰς φορὰν δασμοῦ Pl.Lg. 706b.    2 generally, dispose for one's own views or purposes, τινὰ παραστήσασθαι οὕτως ὥστε . . so to dispose a person that... Hdt.4.136 ; ἑαυτοὺς πρὸς τὴν μάχην Plb.3.109.9 ; dispose, induce a person, πρὸς τὸ κοινωνεῖν Id.29.3.5 : c. acc. et inf., Chio Ep.3.

German (Pape)

[Seite 523] (s. ἵστημι), danebenstellen, auf die Seite, τοὺς ἱππέας διελὼν ἐφ' ἑκάτερα παρέστησε τοῖς κέρασι, Pol. 3, 72, 9; δελφῖνά μοι παράστησον, Luc. D. mar. 6, 2; a. Sp., wie N. T.; παραστήσαντά τινα τῶν οἰκετῶν φυλάττειν τὰ ξύλα, Dem. 49, 35; auch ὅπλα, 18, 175, geben; auch danebenstellen und vergleichen, Isocr. 12, 40; – vor Gericht stellen, N. T. – Dazu gehört bei Sp. das perf. παρέστακα, z. B. φόβον καὶ ἀπορίαν παρεστακώς, Pol. 3, 94, 7; öfter S. Emp. – Häufiger im med. u. den intrans. tempp. des act., sich danebenstellen, danebenstehen, anwesend sein, τινί, Il. 7, 467 u. sonst; Hom. oft ἄγχι παραστάς, gewöhnlich den Vers schließend; bes. von den Dienern, dem Gefolge, das einem Vornehmern ehrend zur Seite steht, ἀμφίπολος δ' ἄρα οἱ κεδνὴ ἑκάτερθε παρέστη, Od. 1, 335. 8, 218. 18, 183 u. sonst; παρίσταται, Aesch. Spt. 469; παρεστώς, Eum. 65 u. öfter, wie Soph. u. in Prosa überall. – Auch zum Schutz zur Seite stehen, beistehen, mit ἀμύνειν verbunden, Il. 15, 225. 21, 231; Soph. Ai. 92. 117; so Xen. Cyr. 5, 3, 19 u. Folgde. – Von. Ereignissen und Schicksalen, nahe sein, bevorstehen, ἀλλά τοι ἤδη ἄγχι παρέστηκεν θάνατος, schon steht dir der Tod nahe bevor, Il. 16, 853, vgl. Od. 24, 28; κακὴ Διὸς αἶσα παρέστη ἡμῖν, 9, 52. 16, 280. – Τὰ παρεστῶτα, die gegenwärtigen Dinge, Umstände, Aesch. Prom. 236 Ag. 1023 Soph. Phil. 724 u. öfter; παρέστηχ' ὡς ἔοικ' ἀγὼν μέγας, Eur. Hec. 229; τὰς παρεστώσας τύχας, Or. 1024; Ar. Equ. 399; ὁ νῦν παρεστηκὼς ἡμῖν λόγος, Plat. Legg. XII, 962 d, wie τῇ νυνὶ παρεστώσῃ ξυμφορᾷ, Crito 43 b. – Im aor. liegt auch die Bewegung, hinzutreten, τινί, zu Einem, sowohl um ihm beizustehen, als im feindlichen Sinne, um ihn anzugreifen, Il. 20, 472. 22, 371. 375 u. sonst; auch Einen antreten, um zu betteln, Od. 17, 450, δεῦρο, herzukommen, Il. 3, 405; vgl. noch Soph. Ai. 48 Trach. 745; auch auf Jemandes Seite treten, zu seiner Meinung übergehen, παραστῆναι εἰς γνώμην τινός, Her. 6, 99. Dah. absolut, sich unterwerfen, sich ergeben, Her. 3, 13. 6, 65. 140; παραστῆναι τῷ πολέμῳ, dem Kriege unterliegen, Dem. – Von geistigen Eindrücken, Vorstellungen, Ansichten, machen, daß sie vor dem Geiste stehen, darlegen, zeigen, beweisen, ὡς ἀμφότερα τεκμηρίοις παραστήσω, Lys. 12, 51; τὸ δεινὸν παραστῆσαι τοῖς ἀκούουσι, Dem. 21, 72; Sp., wie Ath. III, 110 f IV, 133 b u. öfter; Plut. mit folgdm accus. c. inf., Thes. 35; vgl. noch Plat. Rep. X, 600 b; δόξαν παρέστησε πᾶσι τὴν ἀληθῆ, Ep. VII, 335 d; u. ähnlich in den intrans. tempp., γνώμη τινὶ παρειστήκει, Andoc. 1, 54, wie δόξα, Lys. 2, 22; u. pass., δόξα μοι παρεστάθη ναοὺς ἱκέσθαι δαιμόνων, Soph. O. R. 911; vgl. Plat. Phaed. 66 b. – Auch erregen, veranlassen, von Leidenschaften, machen, daß sie bei Einem vorhanden sind, ἡ πληγὴ παρέστησε τὴν ὀργήν, Dem. 21, 72; ψήφισμα δέος καὶ φόβον παριστάν, 23, 103; ἐλπίδας u. ä. öfter, wie Pol. θάρσος, 3, 111, 7 u. sonst; παρίστατο πᾶσιν ὀργὴ καὶ δέος, Plut. Timol. 9; vgl. Xen. Mem. 3, 7, 5. – Imperson. παρίσταταί μοι, es kommt mir bei, fällt mir ein, Plat. Phaed. 58 e; εἰ δ' ἄρα σοι τοῦτο παρέστηκεν ὡς οὐχ οἷόν τε, Phaedr. 233 c; u. oft bei dem inf., wie Dem. 3, 1; so wohl Thuc. 4, 133, παρεστηκός, da es ihnen einfiel, Schol. aber ἐξεγένετο αὐτοῖς. – Ἐκ τοῦ παρισταμένου λέγειν, sagen, was Einem gerade einfällt, Plut. Dem. 9; auch τὸ παριστάμενον ἐλευθέρως λέγειν, Luc. Contempl. 13. – Aber ψυχῇ, θυμῷ παραστῆναι, z. B. πρὸς τὸν κίνδυνον, ist = gefaßt sein, Festigkeit oder Muth gewonnen haben, D. Sic. 17, 43. 99; vgl. damit Pol. 11, 12, 2, εἰς τοιαύτην ὁρμὴν καὶ προθυμίαν παρέστη τὸ πλῆθος, u. 10, 11, 8, dagegen παρεστηκέναι τῶν φρενῶν ist = von Sinnen gekommen sein, 18, 36, 6, vgl. παρεστὼς τῇ διανοίᾳ, 14, 5, 7 u. öfter. – Das med. auch in trans. Bedeutung, neben sich stellen, auf seine Seite bringen, sich unterwerfen. παρίστασαι βίᾳ, Soph. O. C. 920; unterjochen, erobern, Her. 3, 45. 155. 8, 80; mit folgendem ὥςτε, 4, 136; Thuc. 1, 124; Ὄλυνθον παραστήσεται, Dem. 1, 18; zwingen wozu, τοὺς οἰκοῦντας παρεστήσατο εἰς χαλεπήν τινα φορὰν δασ μοῦ, Plat. Legg. IV, 706 a; auch in Güte für sich gewinnen, τοὺς νικῶντας παραστήσεσθαι ἤλπισαν, Andoc. 3, 27; Plut. Lys. 14; nach Strab. X, 484 heißen bei den Kretern παρασταθέντες οἱ ἁρπασθέντες παῖδες; – neben sich hinstellen, Xen. An. 6, 4, 22; dah. neben sich auftreten lassen, vgl. παρέρχομαι, παιδία παραστήσεται καὶ τούτοις αὑτὸν ἐξαιτήσεται, Dem. 21, 99; vgl. παραστήσασθαί τινα μάρτυρα πρὸς τοὺς πολλούς, Luc. Nigr. 6; u. so oft bei den Rednern. Auch ἵνα παραστησώμεθ' αὐτὸν εἰς κρίσιν, Plat. Rep. VIII, 555 b; und wie das act. von geistigen Eindrücken, ταύτην αὐτῷ παρεστήσαντο τὴν ἔννοιαν, Pol. 24, 8, 4; auch = bewegen wozu, βουλόμενος παραστήσασθαι τοὺς ἀκούοντας εἰς τὸ μᾶλλον αὐτῷ συναγανακτεῖν, 2, 59, 5, wie παρεστήσατο τὸν νεανίσκον πρὸς τὸ κοινωνεῖν τῴ Πέρσῃ, 29, 2, 5.

Greek (Liddell-Scott)

παρίστημι: Α. μεταβατικὸν ἐνεργείας ἐν τῷ ἐνεστ., παρατ., μέλλ. καὶ ἀορ. α΄: μεταγεν. δέ τις πρκμ. παρέστακα εὕρηται ἐπὶ τῆς αὐτῆς ἐννοίας, Πολύβ. 3. 94, 7, πρβλ. Veich Gr. Verbs ἐν λ. ἵστημι. Ι. κάμνω τι νὰ σταθῇ, στήνω ἢ τοποθετῶ πλῃσίον, τοὺς ἱππέας διελθὼν ἐφ᾿ ἑκάτερον παρέστησε τὸ κέρας Πολύβ. 3. 72, 9, πρβλ. 113. 8· παραστήσας τὰ ὅπλα, παρουσιάσας, στήσας ἐνώπιον τὰ ὅπλα, Δημ. 286. 20· παραστήσαντά τινα τῶν οἰκετῶν φυλάττειν, τοποθετήσαντά τινα τῶν οἰκετῶν πλησίον ὅπως φυλάττῃ, διάφ. γραφ. παρὰ τῷ αὐτῷ 1194. 19. ΙΙ. παρουσιάζω ἐνώπιον τοῦ νοῦ, παρουσιάζω, παρέχω, ὑπόθεσιν ... οὐχὶ τὴν οὖσαν παριστάντες ὁ αὐτ. 28. 9· τοῦτο παραστῆσαι τοὺς θεοὺς ὑμῖν, τοῦτο νὰ βάλωσιν εἰς τὴν καρδίαν σας, τοῦτο νὰ ἐμπνεύσωσιν ὑμῖν, ὁ αὐτ. 226. 3· τὸ δεινὸν π. τοῖς ἀκούουσιν ὁ αὐτ. 538. 3· π. ἐλπίδας, δέος, αἰσχύνην ὁ αὐτ. 448. 9., 519. 20, κλ.· οὐ γὰρ ἡ πληγὴ παρέστησε τὴν ὀργὴν ἀλλ᾿ ἡ ἀτιμία ὁ αὐτ. 537· 24· π. ὁ κίνδυνος διαλογισμόν, μὴ .. Αἰσχίν. 49. 32· οὕτω, π. τινὶ γνῶναι, παρέχω εἴς τινα εὐκαιρίαν νὰ γνωρίσῃ, ὁ αὐτ. 228. 4· π. τινὶ θαρρεῖν, παρέχω, ἐμποιῶ θάρρος, πεποίθησιν, ὁ αὐτ. 24. 39· π. τινὶ ποιεῖν, ἐμβάλλω εἰς τὸν νοῦν τινος νά…, Παυσ. 9. 14, 6· ὡσαύτως, π. τινὶ ὅτι ἢ ὡς ... Ξεν. Οἰκ. 13. 1, Πλάτ. Πολ. 600D· - ἐπὶ ποιητοῦ, παριστάνω, περιγράφω, Ἀθήν. 110F, 113Β. 2) κάμνω δῆλον, φανερόν, ἀποδεικνύω, τι πολλοῖς τεκμηρίοις Λυσ. 125. 1, πρβλ. Πράξ. Ἀποστ. κδ΄, 13. ΙΙΙ. θέτω τὸ ἓν πλησίον τοῦ ἄλλου, ἐπομένως συγκρίνω, παραβάλλω, Ἰσοκρ. 240Ε. IV. π. οἶνον, ἴδε κατωτ. Β. V. 2. - Ἡ χρῆσις τῶν ἐνεργ. τούτων χρόνων ἀπαντᾷ παρὰ Πλάτ., ἀλλὰ γίνονται κοινοὶ πρῶτον παρὰ τοῖς Ρήτορσι. Β. Παθ., μετ᾿ ἀορ. β΄, πρκμ. καὶ ὑπερσ. ἐνεργ., ἀμεταβ. Ι. ἵσταμαι, πλησίον ἢ παραπλεύρως, θεῶν δὲ οἱ ἄγχι παρέστη Ἰλ. Ο. 442, πρβλ. 483, κτλ.· ἐπὶ θεραπόντων, ἀμφίπολος δ᾿ ἄρα οἱ κεδνὴ ἑκάτερθε παρέστη Ὀδ. Α. 335, πρβλ. Θ. 218., Σ. 183· ἐπὶ ἐπαίτου, Ρ. 450· ἐπὶ μαχητῶν, Ἰλ. Χ 371, κλ.· - συχν. ἐν τῇ μετοχ. παραστάς, μετὰ ἐπιρρήμ., ὡς τὸ παρασταδόν, εἶπε παραστὰς Μ. 60· οὖτα π. Υ. 472· οὕτω, παρασταθείς, ὅπερ εἶναι ἐν χρήσει σχεδὸν ὡς τὸ παρὼν (ὅρα πάρειμι ἐν τέλ.) Εὐρ. Ὀρ. 365. 2) ἵσταμαι πλησίον, δηλ. βοηθῶ ἢ ὑπερασπίζω, τινι Ἰλ. Κ. 279, κλ.· Τρωσὶ παρεστάμεναι καὶ ἀμύνειν Φ. 231, πρβλ. Ο. 255· Ὀδυσῆι π. ἠδ᾿ ἐπαρήγει Ψ. 783· οὕτω Ἠσ. Θ. 439, Ἡρόδ. 1. 87, Τραγ., κτλ.· π. - τινὶ χερσὶ Σοφ. Αἴ. 1384· βοηθοὶ π. Ξενοφ. Κύρ. 5. 3, 19· οὐ παρέστη οὐδ᾿ ἐβοήθησε Δημ. 1120. 26. ΙΙ. κατ᾿ ἐξοχὴν ἐν τοῖς παρῳχημ. χρόνοις, ἔχω ἐλθεῖ, Λατ. adsum, δεῦρο παρέστης Ἰλ. Γ. 405 νῆες δ᾿ ἐκ Λήμνοιο παρέστασαν, παρεγένοντο, Η, 467, κτλ. 2) ἐπὶ πολλῶν καὶ ποικίλων περιστάσεων, πάρειμι, προσεγγίζω, ἀλλά τοι ἤδη ἄγχι παρέστηκεν θάνατος Π. 853· κακὴ Διὸς αἶσα παρέστη ἡμῖν Ὀδ. Ι. 52, πρβλ. Π. 280· οὕτως ἐν τῷ μέσ. μέλλ., σοὶ ... παραστήσεσθαι ἔμελλεν μοῖρ᾿ ὀλοὴ Ω. 28· ἐάν του καιρὸς ἢ χρεία παραστῇ Δημ. 547. 16, πρβλ. 537. 7· - συχν. ἐν τῷ πρκμ., παρέστηχ᾿ ὡς ἔοικ᾿ ἀγὼν μέγας Εὐρ. Ἐκ. 229, πρβλ. Μήδ. 331· καὶ ἐν τῇ μετοχ., Λατ. praesens, τὸ χρῶμα τὸ παρεστηκὸς Ἀριστοφάν. Ἱππ. 399· ὁ νῦν π. ἡμῖν χρόνος Πλάτ. Νόμ. 962D· οὕτως ἐν τῷ Ἀττ. τύπῳ, παρεστώς, -ῶσα, -ὼς (οὐχὶ -ός), τῆς παρεστώσης νόσου Σοφ. Φιλ. 734· τοῦ π. θέρους αὐτόθι 1340· τὰς παρεστώσας τύχας Εὐρ. Ὀρ. 1024· τὰ παρεστῶτα, αἱ παροῦσαι περιστάσεις, τὰ παρόντα πράγματα, Αἰσχύλ. Ἀγ. 1053, Πρ 216· πρὸς τὸ παρεστὸς Ἀριστοφ. Ἰππ. 564· τὸ παριστάμενον Ξεν. Ἱππαρχικ. Μαγ 9, 1. ΙΙΙ. ἔρχομαι πρὸς τὸ μέρος τινός, μεταβαίνω εἰς τὴν μερίδα του, συμμερίζομαι τὴν γνώμην αὐτοῦ, παραστῆναι εἰς γνώμην τινὸς Ἡρόδ. 6. 99· ἀπολ., ἔρχομαι εἰς συμφωνίαν, ὑποτάσσομαι, παραδίδομαι, ὁ αὐτ. 3. 13., 5. 65., 6. 140· οἱ πολέμιοι παραστήσονται 3. 155· ὡσαύτως, παραστῆναι τῷ πολέμῳ, ὑποχωρῆσαι, Δημ. 597 ἐν τέλ., πρβλ. Ἐτυμολ. Μέγ. 653· 2· ἴδε κατωτ. C. II. IV. συμβαίνω εἴς τινα, τῷ δὴ λέγουσι. θωῦμα μέγιστον παραστῆναι Ἡρόδ. 1. 23˙ ἰδίως, ἔρχομαι εἰς τὸν νοῦν τινος, ἐπέρχομαι εἴς τινα, δόξα μοι παρεστάθη ναοὺς ἱκέσθαι Σοφ. Ο. Τ. 911˙ δόξα π. τινι ὥστε... Πλάτ. Φαίδων 66Β, πρβλ. Φαίδρ. 233C π. θαῦμα, γνώμη Ἀνδοκ. 19, ἐν τέλ., 22. 40˙ ἔκπληξις παρέστη Θουκ. 8. 96˙ ― οὕτω κ. ἀπροσ., παρίσταταί μοι, μοὶ ἐπέρχεται, τῷ οὐ παραστήσεται ... βούλεσθαι τεθνάναι, εἰς ὃν δὲν θὰ ἐπέλθῃ ἡ ἐπιθυμία νὰ ἀποθάνῃ, Ἡρόδ. 7. 46˙ ἑπομένου τοῦ ὡς ..., Θουκ. 4 61, 95, κτλ.˙ ὡσαύτως μετ’ ἀπαρ, Λυσ. 109. 9˙ οὐ παρίσταταί μοι ταὐτὰ γιγνώσκειν Δημ. 28. 1˙ ἢ μετ’ αἰτιατ. καὶ ἀπαρ., Λυσ. 162. 34, Πλάτ. Φαίδων 58Ε˙ ― οὕτω μετοχ., τὸ παριστάμενον, τὸ παραστάν, τὸ ἐπερχόμενον εἰς τὸν νοῦν τινος, σκέψις, ἴδε Hemst. εἰς Λουκ. Χάρ. ἢ Ἐπισκ. 13˙ ἐκ τοῦ π. λέγειν, ἐκ τοῦ προχείρου ὁμιλῶ, Πλουτ. Δημόσθ. 9. V. συνέρχομαι, συγκεντρῶ τὰς δυνάμεις μου, τῇ ψυχῇ παραστῆναι πρὸς τὸν κίνδυνον Διόδ. 17. 43, πρβλ. 99˙ π. πρὸς τὴν ἀπολογίαν Πλουτ. Ἀλκιβ. 19˙ πρβλ. παράστασις ΙΙ. 2. 2) μεταφορ., οἶνος παρίσταται, γίνεται καλός, γίνεται κατάλληλος πρὸς πόσιν, κατ’ ἀντίθεσιν πρὸς τό: ἐξίσταται, Θεοφρ. π. Φυτ. Αἰτ. 6. 14, 10, πρβλ. Διοσκ. 5. 16˙ (οὕτω ἐν τῷ ἐνεργ., ἡ πίσσα τὸν ... οἶνον παρίστησι ταχέως Πλούτ. 2. 676C). VI. ἀπολ., παρεστηκός. = παρόν, βουλόμενοι μὲν καὶ ἀεὶ παρεστηκὸς δὲ ῥᾷον Θουκ. 4. 133. Γ. Χρόνοι τινὲς τοῦ μέσου, ὁ ἐνεστ. καὶ παρατ. ἐνίοτε, ὁ μέλλ. καὶ ἀόρ. α’ σχεδὸν ἀείποτε (περὶ ἐξαιρέσεων ἴδε ἀνωτ. Β. ΙΙ. 2, ΙΙΙ. IV) εἶναι ἐν χρήσει ἐπὶ μεταβατ. σημασίας. Ι. παρουσιάζω, τὸ φρονεῖν ἀλλοῖα παρίστατο Ἐμπεδ. 377, πρβλ. Παρμ. 147˙ παραστησάμενος δύο ἱερεῖα ἐθύετο τῷ Διὶ Ξεν. Ἀν. 6. 1, 22˙ ἰδίᾳ ἐν δικαστηρίῳ, τοὺς παῖδας παραστησάμενοι Λυσ. 161. 15˙ παιδία παραστήσεται (ἐπὶ τοῦ ἐνόχου), Δημ. 546. 20˙ ταῦτα παραστησάμενος ὁ αὐτ. 575. 11˙ μάρτυρας παρίστανται Ἰσαῖ 47. 39˙ κτλ.˙ παραστήσασθαί τινα, παρουσιάσει τινὰ ὡς μάρτυρα, ὁ αὐτ. 75. 27, Δημ. 915. 12, κτλ.˙ π. τινα εἰς κρίσιν Πλάτ. Πολ. 555Β. ΙΙ. φέρω τινὰ πρὸς τὸ μέρος μου, ὅθεν, 1) φέρω πρὸς τὸ μέρος μου διὰ τῆς βίας, ἀναγκάζω εἰς συμβιβασμὸν ἢ συνεννόησιν, ἀέκοντας παραστήσασθαι Ἡρόδ. 8. 80˙ παρίστασθαί τινα βίᾳ Σοφ. Ο. Κ. 916˙ παραστήσασθαι πολιορκίᾳ Θουκ. 1. 98˙ πολιορκοῦντας π. ὁμολογίᾳ αὐτόθι 29˙ καὶ ἀπολ., π. τινα, π. πόλιν Ἡρόδ. 3. 45., 8. 10, Θουκ. 1. 124, κτλ.˙ ὡσαύτως, π. τινας εἰς φορὰν δασμοῦ Πλάτ. Νόμ. 706Α. 2) ἑλκύω τινὰ πρὸς τὸ μέρος μου δεικνύων ἀγαθότητα, προσελκύω δι’ εὐφυοῦς τρόπου, παραστήσασθαι ἔθνη, πόλιν Θουκ. 4. 79, Δημ. 14. 11˙ ― ἴδε Β. ΙΙΙ. 3) καθόλου, διαθέτω τινὰ ὑπὲρ τῶν ἰδίων μου πεποιθήσεων ἢ σκοπῶν, οὕτω παραστήσασθαί τινα ὥστε ..., οὕτω νὰ διαθέσῃ τίς τινα ὥστε ..., Ἡρόδ. 4. 136, Πολύβ. 3. 109, 9˙ ― διαθέτω ἢ πείθω τινά, πρός τι Πολύβ. 29. 2, 5˙ μετ’ αἰτ. καὶ ἀπαρ., Χίωνος Ἐπιστ. 3. ― Ἴδε Κόντου Γλωσσ. Παρατηρ. σ. 28.