Ἄρειος

English (LSJ)

[ᾰ], ον, also α, ον E.HF413 (lyr.); Ion. Ἀρήϊος, η, ον; Aeol. Ἀρεύϊος Alc.Supp.1a.10: (Ἄρης):—A devoted to Ares, warlike, martial; in Hom., mostly of warriors, Μενέλαος Ἀρήιος Il.3.339, al.; Ἀρήϊοι υἷες Ἀχαιῶν 11.800, al.; of arms, Ἀρήϊα τεύχεα δύω 6.340, cf. 10.407; the Att. form only in the phrase τεῖχος Ἄρειον 4.407, al.; also in Hdt., ἀρήιοι ἀγῶνες conflicts in real war, opp. γυμνικοί, 9.33; ὅπλον ἀ. 4.23; of a man, as Subst., warrior, 6.98; Ἀθηνᾶ Ἀρεία OGI 229.70 (Smyrna), cf. IG12(5).913 (Tenos): Comp. ἀρειότερος (q.v.) Thgn.548 is prob. formed from ἀρείων, as χερειότερος from χερείων. 2 Ἄρειος (also Ἄρεος, Ἄρηος) , ὁ (sc. μήν), name of month in Thessaly, GDI1449, etc. 3 Ἄρειον πεδίον, = Campus Martius, D.H.7.59, Plu.Pomp.53 (also name of a plain in Thrace, Plb.13.10.7); τῶν τελῶν τὸ καλούμενον Ἄρειον, = legio Martia, App.BC3.45; Ἄρεια, τά, = ludi Martiales, D.C.56.46. 4 Ἄρειον, τό, = ξιφίον, Ps.-Dsc.4.20; = ἰσάτις, Id.2.184. II = Ἄριος, Μάγοι καὶ πᾶν τὸ Ἄρειον γένος Dam.Pr.125.
Ἄρειος πάγος [πᾰ], ὁ, A the hill of Ares, at Athens, Ἀρήϊος π. Hdt.8.52, cf. A.Eu.685,690, etc.; ἡ βουλὴ ἡ ἐξ Ἀρείου πάγου IG1.38a (prob.), 2.476.59, al., D.18.133, cf. Lys.26.12, Arist.Ath.4.4; ἡ ἐν Ἀ. πάγῳ βουλή D.20.157, Aeschin.1.81, Arist.Pol.1273b39; βουλή Ἀρεία IG3.824; εἰς τὸν Ἄ. πάγον ἀναβῆναι become a member of the court, Isoc. 7.37, 12.154; ἐν Ἀ. πάγῳ δοῦναι δίκην Arist.Rh.1398b26; ψευδομαρτύρια τὰ ἐξ Ἀ. πάγου Id.Ath.59.6.—The compd. Ἀρειόπᾰγος only in a late Att. Inscr., IG3.1005; but we find the noun Ἀρεοπᾰγίτης ( Ἀρευ- ib.2.839.7) [ῑ], ου, ὁ, Areopagite, Aeschin.1.81, IG3.746, cf. 635, Arist.Ath.3.6, etc.: prov., Ἀρεοπαγίτου σιωπηλότερος 'as silent as the grave', Them.Or.21.263a; στεγανώτερος Alciphr.1.13:—Adj. Ἀρεοπᾰγῖτις, βουλή Arist.Ath.41.2, Alciphr.2.3; Ἀρεοπᾰγῑτικός, ή, όν, Isoc.7 tit., Str.6.1.8.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
d’Arès (Mars);
1 consacré à Arès, ou, chez les Romains, à Mars ; Ἄρειον πεδίον le Champ de Mars;
2 martial, belliqueux;
3 qui concerne la guerre, les combats ; de guerre ; ἀρήϊοι (ion.) ἀγῶνες HDT luttes martiales, càd combats véritables, p. opp. à γυμνικοὶ ἀγῶνες concours gymniques ; ὁ ἀρήϊος HDT un guerrier.
Étymologie: Ἄρης.

Spanish (DGE)

-ου, ὁ
• Alolema(s): lacon. jón. Ἀρήιος Alcm.1.6, A.R.1.118; Ἄριος A.Ch.423, Hdt.7.62, Str.11.10.1
Ario
I 1geog., río de Asia central al que debe su nombre la reg. de Aria, actualmente río Heri-roud, Str.l.c., Arr.An.4.6.6.
2 como adj., ét. de Aria ario ἔκοψα κομμὸν Ἄριον A.l.c., τὸ Ἄρειον γένος Eudem.Fr.450
•plu. Ἄρειοι los arios Hdt.3.93, l.c., D.S.17.81, Str.11.8.1, 8, 15.2.8, 9, Arr.An.3.8.4, Ptol.Geog.6.19.1, St.Byz.s.u. Ἀρία.
II mit.
1 uno de los hijos de Hipocoonte, Alcm.l.c. (cf. Ἀρήϊτος).
2 rey de Teutrania, muerto por Pérgamo, Paus.1.11.2.
3 hijo de Bías y Pero, participante en la expedición de los Argonautas, A.R.l.c.
III pers.
1 citarodo del s. IV a.C., Ath.352b.
2 centurión romano en Judea, I.AI 17.282, BI 2.63, 71.
3 Ario Dídimo de Alejandría, filósofo, maestro de Augusto (I a.C.), Plu.2.207b, 814d, Ant.80, Str.14.5.4, Ael.VH 12.25, Them.Or.5.63b, 8.108b, D.C.51.46.4, 52.36.4, Ar.Did., I.
4 de Tarso, médico de tiempos de Nerón, Gal.13.247.
5 discípulo de Luciano de Antioquía, más conocido como Arrio, autor de la herejía que lleva su nombre, Sud.s.u. Ἀρειανός Arius, I.
6 pugilista egipcio prob. imaginario, Luc.VH 2.22. • DMic.: a-re-i-jo, a-re-jo (?). < Ἄρειος ἀρειότερος > Ἄρειος, -α, -ον
• Alolema(s): Ἀρήιος Il.3.339, Ibyc.176.9S., Hdt.8.52, E.Ph.832, A.R.2.1033, Nonn.D.33.239, 39.87; Ἄρεος IG 9(2).72.4 (Lamia II a.C.); eol. Ἀρεύιος Alc.112.10; eol. y arcad. Ἄρηος Alc.249.4, IG 5(2).343.63, GDI 2136.2 (Delfos II a.C.)
I 1de pers. relativo a Ares, guerrero, belicoso Μενέλαος Il.3.339, υἷες Ἀχαιῶν Il.11.800, ἄγαν Ἄρειος A.Pers.1026, Ἰόλαος Ibyc.l.c.
•κόρα Ἀρεία de una amazona hija de Ares E.HF 413.
2 epít. de dioses guerrero de Zeus, Paus.5.14.6, de Afrodita, Paus.3.17.5,
•esp. de Atenea protectora en la guerra en Esparta, Paus.3.17.5, en Atenas, Paus.1.28.5, en Platea, Paus.9.4.1, en Pérgamo IP 13.52, en Magnesia IMSipylos 1.70 (III a.C.), quizá tb. en Isauria CIG 4393.
3 Ἄ. ὄρνις pajaro de Ares animal fabuloso que tenía la particularidad de disparar sus plumas como si fueran flechas, A.R.l.c.
•Ἄ. τέλος legión de Marte App.BC 3.45, 66.
4 de cosas o abstr. relativo a la guerra, bélico, marcial τεύχεα Il.6.340, πύργος Alc.112.10, ἄ. ἀγῶνες certámenes bélicos Hdt.9.33, στέφανος E.Ph.832, ἔργα IG 14.1185, βέλος καὶ τόξον Nonn.D.33.239, δούρατα νηῶν Nonn.D.39.87, ὅπλα D.C.44.47.2, ἔγχος Colluth.92.
5 Ἄ. πάγος colina de Ares, Areópago situada frente a la Acrópolis de Atenas donde se celebraban los juicios por asesinato, Hdt.l.c., A.Eu.685, 690, Paus.1.28.5, cf. Hsch.
•plu. πάγοισιν ἐν Ἀρείοισιν E.Or.4651, IT 1470
•εἰς Ἄρειον ὄχθον E.IT 961
•ἡ Ἀρείου πάγου βουλή Consejo o Tribunal del Areópago Sol.Lg.70, X.Mem.3.5.20, Lys.12.69, D.40.32, 58.29, And.Myst.79, Pl.Phdr.229d, Ax.367a, Isoc.7.37, Arist.Pol.1273^b39, Ath.4.4, Aeschin.1.81, 3.252, Din.1.3, Luc.Pisc.42, Dom.18, Plu.Sol.19, Act.Ap.17.19, 22
•tard. Ἀρειόπαγος IG 2².1722.15 (I a.C.).
6 ἡ Ἀ. κρήνη la Fuente de Ares próxima a Tebas, Apollod.3.4.1, St.Byz.
7 Ἄ. πεδίον llanura de Ares en Tracia, A.R.2.1033, Plb.13.10.8, St.Byz.
8 Ἄ. πεδίον Campo de Marte a la orilla derecha del Tíber, en uno de cuyos extremos se alzaba el altar de Marte, D.H.7.59, 11.49, Plu.Pomp.53, Caes.23, Cic.44, Sull.38, Luc.43, D.C.43.23.4.
II subst. ὁ Ἄ. el mes de Ares n. de un mes en Tesalia IG 9(2).72.4, 77.2 (Lamia II a.C.), GDI 2136.2 (Delfos II a.C.).

English (Thayer)

(Tdf. Ἀριος) Πάγος, Πάγου, ὁ, Areopagus (a rocky height in the city of Athens not far from the Acropolis toward the west; πάγος a hill, Ἄρειος belonging to (Ares) Mars, Mars' Hill; so called, because, as the story went, Mars, having slain Halirrhothius, son of Neptune, for the attempted violation of his daughter Alcippe, was tried for the murder here before the twelve gods as judges; Pausan. Attic. 1,28, 5), the place where the judges convened who, by appointment of Solon, had jurisdiction of capital offences (as willful murder, arson, poisoning, malicious wounding, and breach of the established religious usages). The court itself was called Areopagus from the place where it sat, also Areum judicium (Tacitus, ann. 2,55), and curia Martis (Juvenal, sat. 9,101). To that hill the apostle Paul was led, not to defend himself before the Judges , but that he might set forth his opinions on divine subjects to a greater multitude of people, flocking together there and eager to hear something new: BB. DD. under the word <TOPIC:Areopagus>; and on Paul's discourse, especially B. D. American edition under the word Smith's Bible Dictionary, Mars' Hill).

Greek Monotonic

Ἄρειος: [ᾰ], -ον και -α, -ον, Ιων. Ἀρήϊος, -η, -ον (Ἄρης)·
I. αφιερωμένος στον Άρη, πολεμοχαρής, πολεμικός, φιλοπόλεμος, Λατ. Havortius, σε Ομήρ. Ιλ., Ηρόδ.
II. Ἄρειος πάγος, ὁ, δηλ. ο λόφος του Άρεως, που βρισκόταν απέναντι από τη δυτική πλευρά της Ακροπόλεως των Αθηνών· Ἀρήϊος πάγος, σε Ηρόδ.· επίσης Ἄρεος πάγος, (όπου το Ἄρεος είναι γεν. του Ἄρης), σε Σοφ., Ευρ. Στον λόφο αυτό συγκαλείτο το ανώτατο δικαστήριο, το οποίο εκδίκαζε υποθέσεις δολοφονιών καθώς και άλλων εκ προμελέτης εγκλημάτων κατά της ζωής, σε Δημ.

Russian (Dvoretsky)

Ἄρειος: эп.-ион. тж. Ἀρήϊος 2 и 3 (тж. ἀρ-)
1) ареев, посвященный Арею: Ἄρειον πεδίον Hom. Ареева равнина (во Фракии), Plut. Марсово поле - Campus Martius (в Риме); Ἄ. πάγος Her. Ареев холм (в Афинах, к сев. - зап. от Акрополя), тж. pl. Aesch., Eur., Lys., Isocr., Xen., Plat., Aeschin., Arst., Dem., тж. ἡ ἐν ἀρείῳ πάγῳ βουλή Xen., Arst. и ἡ ἐξ ἀρείου πάγου βουλή Plat. Ареопаг (верховный суд по уголовным делам, заседавший на Ареевом холме);
2) воинский, боевой, бранный (τεύχεα Hom.: ἀγῶνες Her.);
3) воинственный (υἷες Ἀχαιῶν Hom.): μέγας ἀρήϊος Her. великий воин.