ἀδιάκριτος
English (LSJ)
ἀδιάκριτον,
A undistinguishable, mixed, Hp.Coac.570; αἷμα Arist.Somn.Vig.458a21 (Comp.); not discriminated, Dam.Pr.35. Adv. ἀδιακρίτως = without distinction, in common, Ph.Fr.105 H., Hierocl.in CA12p.446M., Iamb.Myst.4.1, Just.Nov. 89.7.
b promiscuous, ἐπιμιξίαι D.H.19.1.
2 unintelligible, Plb.15.12.9.
3 undecided, Luc.JTr.25, OGI509.8 (Aphrodisias).
4 Act., not making due distinctions, τὸ ἀδιάκριτον = impartiality Ph.2.664.
5 Adv. ἀδιακρίτως = without examination, POxy.715.36 (ii A.D.).
Spanish (DGE)
-ον
I 1indiferenciado, indistinto, mezclado ὑπόστασις ἀ. un sedimento mezclado Hp.Coac.570, ἀδιακριτώτερον τὸ αἷμα μετὰ τὴν τῆς τροφῆς προσφοράν Arist.Somn.Vig.458a21, ἀ. σύγχυσις Procl.in R.2.6
•promiscuo ἐπιμιξίαι D.H.19.1
•indiscriminado διάκρισις Dam.Pr.35
•confuso φωνή del griterío de guerra, Plb.15.12.9
•gram. del número plural no cuantificado, indiferenciado τὰ καλούμενα πληθυντικά, ἀδιάκριτα ὄντα τοῦ ἀριθμοῦ A.D.Synt.36.4, del inf. τὸ ἀδιάκριτον πρόσωπον la persona indiferenciada e.e. la indiferencia a la persona A.D.Synt.236.22.
2 no decidido, no juzgado λόγος Luc.ITr.25
•no examinado, no inspeccionado οὐδὲ τοῦτο τὸ μέρος κατέλιπον ἀδιάκριτον IAphrodisias 3.50.8 (II d.C.).
II indiferenciable, indisoluble, que no se puede separar Ἰησοῦς Χριστός, τὸ ἀδιάκριτον ἡμῶν ζῆν Ign.Eph.3.2, de la fe, Clem.Al.Paed.2.3.38, ἕνωσις Clem.Al.Strom.7.2.14.
III imparcial, que no hace distinciones σοφία Ep.Iac.3.17
•subst. τὸ ἀδιάκριτον = imparcialidad Ph.2.664.
IV adv. ἀδιακρίτως
1 sin distinción, indistintamente Ph.Fr.105, Hierocl.in CA 12 p.446, Iambl.Myst.4.1, Iust.Nou.89.7.
2 prob. sin inspeccionar, sin comprobación del registro de una propiedad por un funcionario POxy.715.36 (II a.C.).
3 de manera inconmovible Ign.Rom.praef.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
non décidé;
NT: indiscernable ; sans certitude ; inintelligible.
Étymologie: ἀ, διακρίνω.
German (Pape)
nicht unter- od. entschieden, λόγος Luc. Jup. Trag. 25; φωνή, undeutlich, Pol. 15.12.9.
Russian (Dvoretsky)
ἀδιάκρῐτος:
1 неразделимый, смешанный (αἷμα Arst.);
2 неразличимый, неясный (φωνή Polyb.);
3 неразрешенный, неопровергнутый (λόγος Luc.).
Greek (Liddell-Scott)
ἀδιάκρῐτος: -ον, ἀδιαχώριστος, ὁ μὴ διακρινόμενος, ἀνάμικτος, Ἱππ. Κωακαὶ Προγν. 213· αἷμα, Ἀριστ. π. Ἐνυπν. 3. 29: - Ἐπίρρ. -τως, ἄνευ διακρίσεως, ἀπὸ κοινοῦ, Λατ. temere, Ἐκκλ. 2) ἀκατανόητος, ἀδιανόητος, Πολύβ. 15. 12, 9. 3) ἀναποφάσιστος, Λουκ. Ζεὺς Τραγ. 25, Συλλ. Ἐπιγρ. 2741, 8.
English (Abbott-Smith)
ἀδιάκριτος, -ον (< διακρίνω), [in LXX: Pr 25:1 *;]
1.not to be parted, not to be mixed, undistinguishable (cf. Pr, l.c., and v. Lft., Ignat. Eph., §3).
2.without uncertainty (Hort, in l., but v. MM, VGT, s.v.): Ja 3:17. †
English (Strong)
from Α (as a negative particle) and a derivative of διακρίνω; properly, undistinguished, i.e. (actively) impartial: without partiality.
English (Thayer)
(διακρίνω to distinguish);
1. undistinguished and undistinguishable: φωνή, Polybius 15,12, 9; λόγος, Lucian, Jup. Trag. 25; for בֹּהוּ, Symm.
2. without dubiousness, ambiguity, or uncertainty (see διακρίνω, passive and middle 3 (others without variance, cf. διακρίνω, 2)): ἡ ἄνωθεν σοφία, Ignatius ad Ephesians 3,2 [ET] Ἰησοῦς Χριστός τό ἀδιάκριτον ἡμῶν ζῆν (yet others take the word here, equivalent to inseparable, cf. Zahn in Patr. Apost. Works, edition Gebh., Ham. and Zahn, fasc. ii., p. 7; see also in general Zahn, Ignatius, p. 429 note{1}; Lightfoot on Ignatius, the passage cited; Sophocles Lexicon, under the word. Used from Hippocrates down.)).
Greek Monotonic
ἀδιάκρῐτος: -ον, αναποφάσιστος, σε Λουκ.
Chinese
原文音譯：¢di£kritoj 阿笛阿-克里拖士
詞類次數：形容詞（1）
原文字根：不-經過-審判（著）
字義溯源：不偏倚的，不動搖的，不模糊的，沒有偏見；由（α / ἄλφα）= （ἄνευ）*=不）與（διακρίνω）=徹底分開）組成；而 （διακρίνω）又由（διά）*=通過）與（κρίνω）*=辨別）組成。（ 雅3:17,18）列舉從上頭來的智慧之許多優美內容中，包括沒有偏見；（ 雅3:15,16）列舉不是從上頭來的智慧之許多邪惡的內容，雅各也指出偏心待人（διακρίνω）； 雅2:4）
出現次數：總共（1）；雅（1）
譯字彙編：
1） 沒有偏見（1） 雅3:17
