προστατήριος
ὦ δυσπάλαιστον γῆρας, ὡς μισῶ σ' ἔχων, μισῶ δ' ὅσοι χρῄζουσιν ἐκτείνειν βίον, βρωτοῖσι καὶ ποτοῖσι καὶ μαγεύμασι παρεκτρέποντες ὀχετὸν ὥστε μὴ θανεῖν: οὓς χρῆν, ἐπειδὰν μηδὲν ὠφελῶσι γῆν, θανόντας ἔρρειν κἀκποδὼν εἶναι νέοις → Old age, resistless foe, how do I loathe your presence! Them too I loathe, whoever desire to lengthen out the span of life, seeking to turn the tide of death aside by food and drink and magic spells; those whom death should take away to leave the young their place, when they no more can benefit the world
English (LSJ)
α, ον,
A standing before, δεῖμα π. καρδίας fear hovering before, or lording it over, my heart, A.Ag.976 (lyr.). II standing before, protecting, of Artemis, Id.Th.449; of Apollo as the tutelary god or (acc. to Hsch., Phot.) from his statue standing before the doors, S.El.637, Orac. ap. D.21.52, IG22.674.6, al.; π. θεοί CIG3530 (Cyme). III ὁ Π. (sc. μήν), a Boeot, month, Plu.2.655e.
German (Pape)
[Seite 781] α, ον, vorstehend, beschützend, Ἄρτεμις, Aesch. Spt. 431; vor der Seele stehend, vorschwebend, δεῖγμα προστατήριον καρδίας, 950; nach Phot. u. a. VLL. bes. Apollo, ἐπεὶ πρὸ θυρῶν αὐτὸν ἱδρύοντο; so Soph. El. 627; Dem. 21, 52; Paus. 1, 44, 2.
French (Bailly abrégé)
α, ον :
qui se présente en avant :
1 qui se tient devant, qui assiège, gén.;
2 qui protège, protecteur, défenseur;
3 qui précède ; ὁ Προστατήριος, le mois Prostatérios, dans le calendrier béotien (p.-ê. l’attique Ἀνθεστηριών).
Étymologie: προστατέω.
Greek Monolingual
-ία, -ον, Α
1. αυτός που στέκεται μπροστά σε κάποιον ή κάτι
2. αυτός που προστατεύει («προστατήριος θεός», επιγρ.)
3. το θηλ. προσωνυμία της Αρτέμιδος ως προστάτιδας θεάς
4. (το αρσ.) προσωνυμία του Απόλλωνος, του οποίου το άγαλμα ήταν τοποθετημένο μπροστά από τις θύρες
5. το αρσ. ως ουσ. ὁ προστατήριος
(στη Βοιωτία) ονομασία ενός μήνα
6. φρ. «δεῑμα προστατήριον καρδίας» — φόβος που απειλεί να κυριεύσει την καρδιά, την ψυχή (Αισχύλ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < προστατῶ + επίθημα -τήριος (πρβλ. εὐχη-τήριος)].
Greek Monotonic
προστᾰτήριος: -α, -ον,
I. αυτός που στέκεται μπροστά σε κάποιον, δεῖμα προστατήριον καρδίας, φόβος που αιωρείται στην καρδιά μου ή την κυριεύει, σε Αισχύλ.
II. αυτός που στέκεται μπροστά, προστατευτικός, στον ίδ., Σοφ.
Russian (Dvoretsky)
προστᾰτήριος: 1) досл. стоящий напротив, осаждающий, перен. щемящий (δεῖμα προστατήριον καρδίας Aesch.);
2) стоящий впереди, охраняющий (Ἄρτεμις Aesch.).
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
προστατήριος -α -ον [προστάτης] staand voor, met gen.: δεῖμα προστατήριον καρδίας angst die zich voor mijn hart bevindt Aeschl. Ag. 976. beschermend, epith. van Artemis en Apollo.
Middle Liddell
προστᾰτήριος, η, ον [from προστᾰτέω]
I. standing before, δεῖμα πρ. καρδίας fear hovering before, or domineering over, my heart, Aesch.
II. standing before, protecting, Aesch., Soph.
