θῆτα
ὦ δυσπάλαιστον γῆρας, ὡς μισῶ σ' ἔχων, μισῶ δ' ὅσοι χρῄζουσιν ἐκτείνειν βίον, βρωτοῖσι καὶ ποτοῖσι καὶ μαγεύμασι παρεκτρέποντες ὀχετὸν ὥστε μὴ θανεῖν: οὓς χρῆν, ἐπειδὰν μηδὲν ὠφελῶσι γῆν, θανόντας ἔρρειν κἀκποδὼν εἶναι νέοις → Old age, resistless foe, how do I loathe your presence! Them too I loathe, whoever desire to lengthen out the span of life, seeking to turn the tide of death aside by food and drink and magic spells; those whom death should take away to leave the young their place, when they no more can benefit the world
English (LSJ)
τό, indecl., the letter Θ (Hebr. ṭêth), Ar.Ec.685, etc.: gen. θήτατος Democr.20: nom. pl. θήτατες (tetates) Wessely Schrifttaf. zur ält. lat. Paläogr.No.8 (ii A.D.); nickname of Aesop (who was a θής), Ptol. Heph. ap. Phot.Bibl.p.151 B.
German (Pape)
[Seite 1211] τό, indeclin., der Buchstabe θ, Ar. Eccl. 685; Democrit. bildete den gen. θήτατος nach B. A. p. 781, 23.
Greek (Liddell-Scott)
θῆτα: τό, ἄκλ., ἴδε Θ θ· ἀλλὰ γεν. θήτατος, ὡς δέλτατος, Δημόκρ. ἐν Α. Β. 781: ― ὡσαύτως, ὄνομα τοῦ Αἰσώπου (ὅστις ἦτο θής), Φώτ. Βιβλ. 151. 23.
French (Bailly abrégé)
(τό) :
indécl.
thêta, 8ᵉ lettre de l’alphabet grec.
Étymologie: emprunt sém. ; cf. hébr. thêt.
Greek Monolingual
το (Α θῆτα)
(άκλιτο
αλλά στον Δημόκρ. γεν. θήτατος και επιγρ. πληθ. θήτατες)
το ένατο γράμμα του αρχαίου και το όγδοο του νέου ελληνικού αλφαβήτου
αρχ.
ως κύριο όν. Θῆτα
όν. του Αισώπου.
[ΕΤΥΜΟΛ. Σημιτικής προέλευσης (πρβλ. εβρ. teth). Βλ. και εγκυκλ. λήμμα θ].
Russian (Dvoretsky)
θῆτα: τό indecl. (у Democr. gen. θήτατος) тета (название 8-й дуквы греческого алфавита).
Frisk Etymological English
Grammatical information: n.
Meaning: the eighth letter of he Greek alphabet (Ar.),
Other forms: gen. θήτατος Demokr. 20, Lat. pl. tetates from θήτατες; further uninflected.
Origin: LW [a loanword which is (probably) not of Pre-Greek origin] Sem.
Etymology: from Semitic, cf. Hebr. ṭēth; cf. Schwyzer 140.
Middle Liddell
I. Θ, θ, θῆτα, τό, indecl., eighth letter of the Gr. alphabet: as numeral θ# = ἐννέα, ἔνατος, but #22θ = 90000. —θ is the aspirated dental mute, related to the tenuis τ and the medial δ. θ is sometimes represented by φ, as θλάω φλάω; so in Lat. θήρ (aeolic φήρ) fera; θύρα fores; byβ, as ἐ-ρυθρός ruber, οὖθαρ uber.
II. changes of θ in the Gr. dialects:
1. Lacon., into ς, as σάλασσα σεῖος Ἀσάνα παρσένος for θάλασσα θεῖος Ἀθάνα παρθένος.
2. aeolic and doric into τ, as αὖτις ἐντεῦθεν for αὖθις ἐντεῦθεν.
3. when θ was repeated in two foll. syllables, the former became τ, as Ἀτθίς.
Frisk Etymology German
θῆτα: {thē̃ta}
Forms: Gen. θήτατος Demokr. 20, lat. pl. tetates aus θήτατες; sonst unflektiert;
Grammar: n. (Ar. usw.),
Meaning: der achte Buchstabe des Alphabets;
Etymology: aus dem Semitischen, vgl. hebr. ṭēth; dazu Schwyzer 140.
Page 1,674
