αἰετός
ὡς οὐδὲν γλύκιον ἧς πατρίδος οὐδὲ τοκήων γίνεται, εἴ περ καί τις ἀπόπροθι πίονα οἶκον γαίῃ ἐν ἀλλοδαπῇ ναίει ἀπάνευθε τοκήων → More than all pleasures that were ever made parents and fatherland our life still bless. Though we rich home in a strange land possess, still the old memories about us cling.
English (LSJ)
ὁ, v. sub ἀετός.
Spanish (DGE)
v. ἀετός.
Greek (Liddell-Scott)
αἰετός: ὁ, ἴδε ἐν λ. ἀετός.
French (Bailly abrégé)
poét. c. ἀετός.
English (Autenrieth)
eagle; the ‘bird of Jove,’ and ‘most perfect’ bird of omen, Il. 24.310 f., Il. 8.247.
English (Slater)
αἰετός (-ός, -οῦ, -όν; -οί, -ῶν)
1 eagle
a lit., εὕδει δ' ἀνὰ σκάπτῳ Διὸς αἰετός (P. 1.6) θεός, ὃ καὶ πτερόεντ' αἰετὸν κίχε (P. 2.50) χρυσέων Διὸς αἰετῶν πάρεδρος ἱέρεα (P. 4.4) θάρσος τε τανύπτερος ἐν ὄρνιξιν αἰετὸς ἔπλετο (sc. Ἀρκεσίλας.) (P. 5.112) ἔστι δ' αἰετὸς ὠκὺς ἐν ποτανοῖς (N. 3.80) καὶ πέραν πόντοιο πάλλοντ' αἰετοί (N. 5.21) ἀλώπηξ, αἰετοῦ ἅ τ' ἀναπιτναμένα ῤόμβον ἴσχει (I. 4.47) πέμψεν θεὸς ἀρχὸν οἰωνῶν μέγαν αἰετόν (I. 6.50)
b pediment = ἀέτωμα, cf. (O. 13.21) χρύσεαι δ' ἕξ ὑπὲρ αἰετοῦ ἄειδον Κηληδόνες (v. 1. ἀετοῦ. of the third temple of Apollo at Delphi.) (Pae. 8.70)
c test. v. ὀμφαλός fr. 54.
Greek Monotonic
αἰετός: Επικ. και Ιων. αντί ἀετός.
Russian (Dvoretsky)
αἰετός: эп.-ион. = ἀετός.
Frisk Etymological English
Grammatical information: m.
Meaning: eagle (Il.).
Other forms: Att. ἀετός; αἰβετός ἀετός, Περγαῖοι H. (β = F); αἰητός Arat. 522 (artificial: DELG)
Origin: IE [Indo-European] [86] *h₂eu-i- bird
Etymology: From *αἰϜετος < *αϜι-ετός, cf. Lat. avis. -ετο- as in νιφετός, πυρετός; Schwyzer 501. (Αἴητός does not allow the conclusion of a substr. word, Fur.115 n.4.) Not Semitic (Astour JAOS 86, 1966, 278B).
Frisk Etymology German
αἰετός: att. auch ἀ̄ετός
{aietós}
Grammar: m. (vgl. Schwyzer 266)
Meaning: Adler, auch metaphorisch als term. technicus, z. B. ‘Giebel(feld)’.
Derivative: Mehrere Ableitungen, z. T. mit technischer Bedeutung: ἀετιδεύς m. junger Adler (Ael., Aesop.), ἀετίτης (λίθος, Ael. u. a.), ἀετώδης (Philostr. usw.), αἰετόεις (Opp.); αἰετιαῖος zum Giebelfeld gehörig (Inschr.); außerdem die Substantive ἀέτωμα Giebelfeld (Hp., att. Inschr.; vgl. Chantraine Formation I87), ἀέτωσις Giebelung, gewölbtes Dach einer χελώνη (Ath. Mech., vgl. die gleichgebildeten Denominativa bei Chantraine Formation 279, Holt Les noms d'action en -σις 152).
Etymology: Zunächst für *αἰϝετος = αἰβετός· ἀετός. Περγαῖοι H. Wohl aus *αϝιετός zu lat. avis mit sekundärem (augmentativem) ετο-Suffix wie in νιφετός, πυρετός u. a.; Schulze Kl. Schr. 75 A. 5, Schwyzer 501.
Page 1,36
