σίνος

English (LSJ)

σίνεος, τό,
A hurt, lesion, in plural, Hp.Fract.10, Acut.54, al.: generally, mischief, injury, Hdt.8.65; blemish, PGnom.205 (ii A.D.).
II of things, mischief, bane, plague, used by A. alone of Trag., πρέπει σ. the mischief is revealed, Ag.389 (lyr.); σίνος ἐσθημάτων ruin to them, ib.561; σίνος πολυκτόνον, of Helen, ib.734 (lyr.); pest, of the ἀστήρ (starfish), Arist.HA548a9; σίνος πρὸς εὐκαρπίαν Thphr. CP 2.7.5.—Ion. word, very rare in Att. Prose, Isoc.Ep.4.11. [σῐ, A. Il.cc., Nic.Th.1,653; but σῑνεα Id.Al.231.]

German (Pape)

[Seite 883] τό, Schaden, Beschädigung, übh. Unglück, Unheil; Aesch. Ag. 378. 547. 716; Her. 8, 65 (wo σῖνος steht). Auch = σίνις, σίντης, Valck. Hipp. 977. – [Ι ist bei Nic. Al. 231 lang, also σῖνος zu schreiben, wogegen er Th. 1. 653 auch σίνος mit kurzem ι hat.]

French (Bailly abrégé)

ion. -εος, att. -ους (τό) :
1 lésion;
2 dommage ; ruine, malheur, infortune;
3 vice de fabrication ou de forge d'un métal.
Étymologie: R. Σιν, léser, endommager ; v. σίνω.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

σίνος -εος, contr. -ους, τό [σίνομαι] schade, onheil:; πρέπει δέ … σίνος het onheil is scherp zichtbaar Aeschl. Ag. 389; geneesk. laesie, kwetsuur; Hp. VC 10; plur. schadelijke effecten. Hp. Acut. 15.

Russian (Dvoretsky)

σίνος: εος (ῐ!) τό вред, ущерб, урон Her., Arst.: σίνος ἐσθημάτων Aesch. порча одежд; σ. πολύκτονον (v.l. πολυκτόνον) Aesch. пагуба многих.

Greek (Liddell-Scott)

σίνος: -εος, τό, βλάβη, φθορά, πληγή, Ἱππ. 750Α· πληθ., πληγαί, ὁ αὐτ. π. Διαίτ. Ὀξ. 393, κ. ἀλλ.· καθόλου, βλάβη, ζημία, Ἡρόδ. 8. 65. ΙΙ. ἐπὶ πραγμάτων, ὄλεθρος, φθορά, συμφορά, κακόν, ἐν χρήσει παρ’ Αἰσχύλ. μόνῳ ἐκ τῶν Τραγικ., πρέπει σ., εἶναι καταφανὲς τὸ κακόν, ἡ βλάβη, Ἀγ. 388 (λυρ.)· σ. ἐσθημάτων, ὄλεθρος, καταστροφὴ τῶν ἐνδυμάτων, αὐτόθι 561 (ἰαμβ.)· σ. πολυκτόνον, ἐπὶ τῆς Ἑλένης, αὐτόθι 733 (λυρ.)· ἐπὶ τοῦ ἀστέρος (τοῦ θαλασσίου ἀκτινωτοῦ, κοινῶς «σταυροῦ»), Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 5. 15, 20, πρβλ. Θεοφρ. π. Φυτ. Αἰτ. 2. 7, 5. - Ἰωνικ. λέξις λίαν σπανία παρὰ τοῖς δοκιμωτάτοις τῶν πεζογράφων, οἷον Ἰσοκρ. 415Ε. [σῐ, Αἰσχύλ. ἔνθ’ ἀνωτ., Νικ. Θηρ. 1. 653· ἀλλ’ ἐν Ἀλεξιφ. 231, σῑνεα, ἴδε ἐν λέξ. σίνομαι]. - Καθ’ Ἡσύχ.: «σίνος· βλάβος».

Greek Monolingual

τὸ, Α σίνομαι
1. βλάβη, καταστροφή («μέγα σίνος ἔσται τῇ βασιλέος στατιῇ», Ηρόδ.)
2. σωματικό ελάττωμα («σωμάτιον... ἔχον ἄττα σίνη», Ισοκρ.).

Greek Monotonic

σίνος: [σῐ], -εος, τό,
I. βλάβη, ζημιά, όλεθρος, τραυματισμός, σε Ηρόδ.
II. λέγεται για πράγματα, όλεθρος, φθορά, δυστυχία, μάστιγα, σε Αισχύλ.

Middle Liddell

σῐ́νος, ος, εος, τό,
I. hurt, harm, mischief, injury, Hdt.
II. of things, a mischief, bane, plague, Aesch.

English (Woodhouse)

that which ruins